4 sterren – Pagina 2 – Passie voor Boeken

Categorie: 4 sterren

Magma – Carina van Leeuwen – Recensie

Geplaatst op 1 november 20221 november 2022 door Wendy Wenning

Carina van Leeuwen werkt voor de politie Amsterdam als inspecteur/forensisch specialist in het cold case team. Eerder schreef zij de thrillerserie Unit Plaats Delict – Vuurproef, Koud spoor en Nachtvlinder – die zich afpeelt in de wereld van forensisch rechercheur Renee Spaan van het Haagse politiebureau Donumstraat. Ook Magma, het eerste deel van een trilogie, speelt zich af in Den Haag, maar nu geen rechercheur maar een journaliste, oorlogscorrespondent als hoofdpersoon.

Lyn Riley, journaliste en oorlogscorrespondent is al meer dan dertig jaar weg uit Nederland. Maar nog altijd blijft ze op de hoogte van het nieuws uit Nederland. Als ze het nieuws leest dat de stoffelijke resten, die drie jaar eerder in een autowrak zijn gevonden, toebehoren aan een vermiste docent, is gelijk haar aandacht gewekt. Waarom de identificatie zolang heeft geduurd is de grote vraag.

Er wordt een speciaal rechercheteam voor vermissingen opgericht, waar ook Lyn aan toegevoegd wordt. Het team onderzoekt de verdwijning van de 18-jarige Sasha jaren geleden. Een verdwijning waar toen weinig mee gedaan is, in tegenstelling tot de verdwijning van de dochter van de toenmalige minister van justitie. Het onderzoek krijgt veel tegenstand vanuit politieke hoek maar ook voor Lyn persoonlijk staat er nogal wat op het spel…

‘Het was alsof er iets verschoof in haar hoofd, alsof er een deurtje was geopend, de toegang naar herinneringen. Maar ook alsof ze ineens zag wat haar te doen stond.’

Magma start met een pakkende proloog en ook het eerste hoofdstuk laat intrigeren. Daarna is er de kennismaking met Lyn Riley, het hoofdpersonage in de trilogie. De lezer neemt weleens de auteur in gedachten bij het hoofdpersonage, maar in dit geval is dat wat lastig. Carina van Leeuwen is nog geen 1.60 m en Lyn is ruim 1.80 m. Maar toch lukt het om in de huid van dit personage te kruipen al blijft de lengte een beetje moeilijk voor te stellen. Een gevoelskwestie waarschijnlijk. Lyn krijgt al snel veel menselijkheid toebedeelt, zoals bijvoorbeeld de nachtmerries die ze aan haar werk als oorlogscorrespondent heeft overgehouden. Maar ze laat zich ook niet zo snel uit het veld slaan, en dit geeft dit personage een sterk karakter. Een gevierde en bekroonde reporter die de actualiteit in de moeilijkste omstandigheden heeft verslagen.

‘Na twee maanden in Nederland voelde Lyn zich nog steeds een vreemdeling. Ze was er ook langer weg dan dat ze er gewoond had, maar bovenal had ze elke link die ze er mee had doorgeknipt en verdrongen.’

Carina van Leeuwen beschikt over een fijne, soepele schrijfstijl en weet ook de spanning een mooie balans mee te geven. De beeldende verteltrant trekt de lezer het boek in, en vanuit een wisselend perspectief sleept het verhaal mee als een spannende dramaserie.

Soms doet Magma on-Nederlands aan, dit misschien wel omdat Lyn jaren weg is geweest uit Nederland en vanwege haar naam. Maar ook wel omdat het wat doet denken aan de thrillers van bijvoorbeeld M.J. Arlidge. Wel een andere opzet, en de politieke spelletjes die in dit boek gespeeld worden, geven juist wel een typisch Nederlands gevoel. Ondanks dat dit boek een totaal ander hoofdpersonage heeft dan in de vorige boeken van deze auteur, is haar werkervaring hier zeker tastbaar. Tevens wordt er regelmatig teruggekoppeld naar bestaande zaken. Dit geeft meer geloofwaardigheid en laat zien dat de auteur weet waar ze over praat. Misschien valt er aan de originaliteit wat te tornen, zeker wat betreft de politieke spelletjes, maar Magma is spannend genoeg om dat terzijde te leggen.

Magma is spannend en interessant, deze thriller maakt een goede eerste indruk.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Lucy #3 – Hanneke Meier – Recensie

Geplaatst op 24 oktober 202223 oktober 2022 door Wendy Wenning

Lucy 3# is het laatste deel van spannende en meeslepende serie Lucy, geschreven door Hanneke Meier. De finale van het gruwelijke spel BLOED komt eraan en Lucy is volop bezig met de voorbereidingen. Het spel wordt steeds gewelddadiger, het publiek vindt het prachtig en smult ervan. De overgebleven deelnemers hebben maar één doel voor ogen, winnen! Maar Lucy wil dat het stopt en ze bedenkt een plan om degene die verantwoordelijk is voor dit spel uit te schakelen. Met gevaar voor eigen leven.

Na de cliffhanger als afsluiting in Lucy #2 is het rap en enthousiast weer doorlezen in Lucy #3. Er komt nog meer tempo in het geheel en alle ogen zijn op Lucy gericht. Eerder was men er achtergekomen wie dit spel heeft bedacht en waarom. Dit zorgde voor een onverwachte wending en nu is de jacht geopend. Samen met hulp van buitenaf zet Lucy alles op alles om de verantwoordelijke te dwarsbomen, maar andersom wordt er ook op haar gejaagd. Bloedstollende scenes volgen en niet iedereen komt er ongeschonden vanaf. Voor Lucy nog meer een reden om de verantwoordelijke voorgoed uit te schakelen.

Naarmate het verloop gaat het tempo steeds verder omhoog en ook de spanning wordt flink opgevoerd. Meerdere gebeurtenissen laten naar adem snakken en de avonturen van Lucy laten wederom volledig meeslepen. Tijdens een harde strijd voelt Lucy zich als Jezebel, onder welke naam ze de game Attack’51 speelt. Onoverwinnelijk, maar door het verlies dat ze te dragen krijgt krijgt haar strijd een persoonlijk tintje en is het ook wraak wat meespeelt. Door een nare wending in het verhaal moet de verwachting over hoe het gaat aflopen flink bijgesteld worden. Het maakt zelfs wat verdrietig wat aangeeft dat er ook een fijne diepgang in het verhaal zit.

‘Uiteindelijk valt ze in slaap. Ze droomt dat ze Jezebel is en samen met haar twee handlangers, Eon en Astor, door de stad loopt. Ze hebben hun geweren in de hand en elke voorbijganger wordt in koelen bloede vermoord. Geen emotie, geen genade, geen spijt.‘

Met Lucy #3 wordt de serie afgesloten. Schokkende gebeurtenissen vallen ten deel en de lezer wordt volledig meegezogen in deze serie. Ondanks wat toekomstgerichte onderdelen blijft het verhaal toch een geloofwaardige setting behouden. Want waar ligt de grens voor iemand? Uit deze serie blijkt wel dat grenzen wel duidelijk verlegbaar zijn en dat veel geld tot andere gedachten kan brengen. Lucy #3 eindigt met een goede afloop en het verhaal is hiermee afgesloten. Toch lijkt er ook nog een kleine opening aanwezig te zijn dus wie weet zijn er in de toekomst nog meer avonturen van Lucy te lezen. Deze serie is het debuut van Hanneke Meier, hopelijk blijft het hier niet bij.

Lucy gaat een indruk achterlaten, filmisch geschreven en bloedstollend spannend.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Lucy #2 – Hanneke Meier – Recensie

Geplaatst op 22 oktober 202222 oktober 2022 door Wendy Wenning

Lucy #2 is het tweede deel van de Lucy-reeks. Na het eerste deel gelezen te hebben, is er een soort van dwang om meteen verder te gaan met het volgende deel. Lucy #1 zinderde van de spanning en er wordt dan ook graag doorgelezen. Door de spanning en door het willen weten hoe alles verder gaat. Lukt het Lucy om staande te blijven in het verschrikkelijke tv-spel?

Het is duidelijk dat de delen niet afzonderlijk gelezen kunnen worden. Maar wat wel prettig is dat de drie delen ieder ongeveer 100 bladzijden hebben. Dus een deel per avond is zeker haalbaar. Lucy zit nu midden in het gruwelijke spel BLOED. Ze maakt vrienden, maar ook zeker vijanden. Ze willen allemaal de winnaar zijn natuurlijk. Maar het spel wordt wel steeds grimmiger en hun opdrachten moeilijker. Ook gebeuren er dingen waardoor Lucy steeds meer begint te twijfelen aan de integriteit van het programma. Het liefst gooit ze de handdoek in de ring, maar voor Alec moet ze volhouden. Ze moet alles op alles zetten om dit te winnen, want anders zijn de gevolgen niet te overzien. Niet winnen is heel veel verliezen.

‘Haar lichaam schokt. Dit staat haaks tegenover haar normen en waarden. Dit is niet wie ze is.’

Ook in Lucy #2 is ruimte voor de romantiek en tevens is er een verdere uitwerking van een van de personages. Ook krijgen we meer te weten over het verleden van Lucy en de dood van haar man. Meier heeft naast een enerverende, ook een filmische schrijfstijl en de lezer krijgt dan ook regelmatig expliciete beelden voorgeschoteld.

Lucy krijgt meer privileges in het spel waar ze heel blij mee is, maar voor de organisatie is dit alleen maar om de kijkcijfers nog hoger te krijgen. Om verder te mogen met het spel moeten er aanpassingen gedaan worden, aan de deelnemers zelf, waar Lucy niet zo blij mee is. Ook dit is een blik in een eventuele toekomst waar nogal wat haken en ogen aanzitten. Zo’n toekomstbeeld waar vooral de privacy van de mens mee in het geding komt. Zo doet het tv-spel lichtjes denken aan een serie geschreven door Lara Reims. Niet door het spel op zich, maar wel door die aanpassingen bij een mens. Net als in het eerste deel is ook in Lucy #2 sprake van een bijna voortdurende spanning. Af en toe valt de spanning even weg als de personages meer uitgewerkt worden, maar daar is die spanning dan ook even niet nodig. Zorgt juist even voor een fijn rustmoment.

De strijd van Lucy blijft intrigeren en meeslepen, tevens is er een grote bewondering voor deze sterke vrouw. Een gewone vrouw die door omstandigheden gedwongen wordt haar grenzen te verleggen. Lucy #2 eindigt met een mooie cliffhanger en wederom is het snel doorgaan om het laatste deel te gaan lezen.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Lucy #1 – Hanneke Meier – Recensie

Geplaatst op 18 oktober 202218 oktober 2022 door Wendy Wenning

Hanneke Meier is altijd al creatief geweest wat er met een omweg voor heeft gezorgd dat ze met haar bedrijf foto’s voor fotografen bewerkt. Hanneke schrijft al zolang ze zich kan herinneren. Een toevallige opmerking van haar man leidde tot het schrijven van Lucy.

Lucy de Koning woont samen met zoontje Alec. Anderhalf jaar geleden is haar man Merijn overleden en sindsdien moet Lucy het zelf zien te redden. Ze maakt lange dagen met haar werk in het ziekenhuis en kan zich daarmee financieel net redden. Maar over een paar jaar moet Alec wel naar de basisschool. De basisschool waar zij Alec voor in wilt schrijven is ontzettend duur, dat kan zij nooit betalen. In haar vrije tijd is Lucy een fervent gamer. Dan wijst broer Julian haar op een tv-spel waar een miljoen e-credits te winnen is. Lucy schrijft zich in en voordat ze precies weet wat ze allemaal moet doen tekent ze het contract. Maar dan blijkt het spel niet zomaar een spel te zijn, maar ze kan niet meer terug…

Dit eerste deel van deze spannende serie begint redelijk kalm en onschuldig. Lucy, een jonge vrouw die een zware tijd heeft meegemaakt, en nu de boel zo’n beetje weer op de rit heeft. Beetje bij beetje komt de lezer erachter wat er in het verleden gebeurd is en waardoor haar man is overleden. Zoals al snel te merken is aan de term e-credits speelt dit verhaal zich in een nabije toekomst af. Een geloofwaardige setting al is het misschien niet te hopen dat bepaalde dingen echt een toekomstvisie zijn. Voor het tv-spel moet Lucy drie weken met de andere kandidaten op een locatie verblijven. Lucy is een ontzettend goede gamer en ze gaat er met een goed gevoel naartoe. Eenmaal daar aangekomen zijn er dingen waardoor Lucy zich begint af te vragen waar ze aan begonnen is. En dan blijkt dat dit tv-spel wel heel erg ver gaat en dat er behoorlijk wat op het spel staat. Vanaf dat moment is er een rollercoaster van gebeurtenissen en er is voortdurend een hoge spanning aanwezig.

‘Ze huivert bij de gedachte aan wat ze heeft gedaan en de euforie die ze op het dak ervoer is compleet verdwenen. Dan denkt ze aan Alec en een vage glimlach verschijnt op haar gezicht. Ze heeft het gered en is een stap verder in dit vreemde en afschuwelijke spel.’

In Lucy#1 is het een keihard tv-spel waar alles omdraait, een spel waar het handelt om leven en dood. Toch is er tussendoor ruimte voor andere dingen zoals bijvoorbeeld een onverwachte opbloeiende liefde. Al maakt dit het er niet altijd makkelijker op. Het hoofdpersonage Lucy wordt goed uitgewerkt, het boek verhaalt ook vanuit haar perspectief, maar andere personages blijven nog wat achter. Ook een personage dat tijdens het spel dichtbij haar staat. Maar toch gaat daar wel veel sympathie naartoe, net als dat er met Lucy gelijk al een goede klik is. Dit verhaal doet misschien denken aan bijvoorbeeld The Hunger Games, maar tijdens het lezen is er regelmatig het big brother is watching you gevoel.

Meier heeft een enerverende verteltrant en dit eerste deel van Lucy is bloedspannend en intrigerend. Na het lezen van het eerste deel ben je verkocht en is het snel door met het volgende deel!

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Boet en de konijnen-fotosjoet – Karin Vijsma – van Dobbenburgh met illustraties van Marit Helwig – recensie

Geplaatst op 6 oktober 20226 oktober 2022 door Wendy Wenning

Uit het voorwoord:

Konijnenverhalen zijn Karin met de paplepel ingegoten. Haar vader toverde ze figuurlijk uit zijn hoge hoed. Vlak na haar zevende verjaardag kreeg ze haar eerste konijn, genaamd Bennie. Ze was dolgelukkig en voorgoed verknocht aan deze bijzondere diersoort en er kwamen nog meer lieve opvolgers. Karin groeide op met de konijnenverhalen van haar vader, maar ook voor de kleinkinderen had hij genoeg verhalen in petto. Dit verhaal komt uit de eigen hoed van Karin, geïnspireerd door haar vader om zelf een verhaal te schrijven over een konijnenfamilie.

Het verhaal

Jennie leeft samen met haar broertjes Joep, Jupiter, Jakko en Joppie bij de Holterberg. Jennie vond zichzelf de mooiste van de Holterberg en als mensen foto’s kwamen maken van het natuurgebied, poseerde zij trots voor de camera. Maar toen ineens, op een zondagmorgen, was het compleet stil. De mensen bleven thuis omdat er een eng virus heerste. De konijntjes vonden het maar raar. Het was lente, de tijd om lekker naar buiten te gaan. Ze snapten er niets van…

Maar ze kwamen er snel achter dat deze rust ook een voordeel had, ze konden nu veel verder weg zonder zich zorgen te maken over spelende kinderen, mountainbikers, voorbijrazende auto’s en ga zo maar verder. Joep, het snelste konijn uit de buurt gaat met zijn speelmaatje Pluis op onderzoek uit. Eindelijk kunnen ze eens gerust op onderzoek uit bij die grote boerderij. En daar ontmoeten ze Boet, de rijmende alpaca. De konijnen nodigen Boet uit om mee te gaan met hun om een feestje te bouwen. Maar Boet moet wel zijn fototoestel meenemen, want daar is Jennie zo dol op.

“Voor hen stond een jonge alpaca. Het dier zie: ‘Hoi, ik ben Boet. Wat gezellig dat jullie er zijn! Geen kinderen, maar een konijn. Dat is fijn!'”

Recensie

Dat het verhaal zich afspeelt in de tijd van corona is al snel duidelijk. Was niet altijd een leuke tijd, vooral omdat iedereen zoveel mogelijk moest thuisblijven en zo min mogelijk contact met anderen mocht hebben. Karin Vijsma speelt hier wel leuk op in, want in dit geval had het voor de konijnen (en andere dieren) wel voordelen. Doordat iedereen binnen moest blijven was het buiten minder gevaarlijk voor de dieren.

Boet en de konijnen-fotosjoet is een vrolijk, meeslepend verhaal met prachtige, bijpassende illustraties. Een prentenboek dat veel kinderen zal aanspreken, want een prentenboek met dieren heeft altijd een goede aantrekkingskracht op kinderen. Een heerlijk voorleesboek want ook de voorlezer zal genieten van dit verhaal. En is het verhaal afgelopen dan is er nog een leuke aanvulling, de auteur heeft ook een aantal dierenweetjes voor de kinderen. Dierenweetjes over de alpaca en over de konijnen. Zo heeft dit vrolijke prentenboek ook nog wat leerzaams…

Karin (1973) en Marit (1997) zijn twee creatieve talenten met een gedeelde passie voor boeken. Waar Karin van jongs af aan al aan het schrijven was, zat Marit altijd te tekenen. De samenwerking aan hun eerste prentenboek Ravi en de pratende kat (2019) beviel zo goed, dat zij besloten een nieuw project aan te gaan. In dit boek staat de ontmoeting van een konijnenfamilie met een andere diersoort én mensen centraal. Tenslotte is het samenzijn van mens en dier het allerleukste wat er is toch?

Ben je nieuwsgierig naar het werk van Marit en welke dieren zij nog meer tekent? Neem dan een kijkje op www.lantaarnillustratie.com

4****

Wendy Wenning

De opbrengsten van dit prentenboek worden gedoneerd aan Project Dierenbuddy.
Met het project Dierenbuddy biedt de Dierenbescherming hulp aan ouderen en chronisch zieken die niet meer in staat zijn de volledige zorg van hun huisdier te dragen. De hulp is gratis, maar enkel bedoeld voor mensen die een betaalde hulp niet kunnen financieren en die nauwelijks over een sociaal netwerk beschikken. Vrijwilligers wandelen met de hond, verschonen het konijnenhok of gaan met de kat naar de dierenarts. Alles om ervoor te zorgen dat mens en dier zo lang mogelijk van elkaars gezelschap kunnen genieten. (bron: Dierenbescherming)

Met dank aan Karin Vijsma – van Dobbenburgh voor het toesturen van een recensie-exemplaar.

Een zee van tijd – Eva Nagelkerke – Recensie

Geplaatst op 2 augustus 20222 augustus 2022 door Wendy Wenning

Van het auteursduo Eva Nagelkerke zijn eerder thrillers verschenen bij De Crime Compagnie, toen nog onder de naam Eva Monté. Daarna zijn er twee thrillers verschenen bij HarperCollins Holland. Nu zijn Victoria en Alexandra weer terug bij De Crime Compagnie, hun nieuwe thriller Niet mijn droom verschijnt in 2023. Voor De verhalenfabriek, het zusje van De Crime Compagnie, schreven ze het kort verhaal Een zee van tijd.

In Een zee van tijd wordt Linde door de omstandigheden gedwongen een carrièreswitch te maken. Ze voelt zich aan het lijntje gehouden door haar minnaar Vincent en de carrière die haar voor ogen stond heeft zijn aantrekkingskracht verloren. En als ze dan ook nog iets ontdekt, hoeft het voor haar niet meer. Als haar vriendin Katja haar vraagt meewerkend partner te worden van een strandpaviljoen twijfelt ze heel even, maar dit is net wat ze nodig heeft. Maar of iedereen dit haar wel gunt is de vraag…

De proloog van Een zee van tijd heeft al veel spanning in zich. Ook tijdens de kennismaking met de Linde en de andere personages is er een goede spanning voelbaar en dit blijft voortduren tot aan het einde van het verhaal. De ontwikkelingen slepen de lezer mee en er zijn geen rustmomenten. Dit is ook niet nodig, want dit kortverhaal heeft maar 120 bladzijden en het is ook de bedoeling deze in een zucht uit te kunnen lezen.

De weg die Linde volgt is moedig, een succesvolle baan opzeggen voor iets waarvan niet van tevoren te voorspellen is of dit goed gaat lopen. Gedurfd dus en dit zorgt zeker voor bewondering. De proloog geeft al een beetje een voorspelling dat er iets gebeuren gaat, maar toch, als we eenmaal bij het gebeuren belanden blijkt het toch anders te zijn als verwacht. Het zijn maar 120 bladzijden, maar de auteurs slagen er prima in om al deze bladzijden volledig van spannende ontwikkelingen te voorzien. En ze weten niet alleen in dat ene gebeuren te verrassen, ook hebben ze een hele mooie plotwending in petto voor de lezer.

Een zee van tijd is is gewoon even lekker genieten van een kort spannend verhaal. Hier is altijd wel even tijd voor te maken.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Zonder schuld – Dana Smit – Recensie

Geplaatst op 21 juli 202221 juli 2022 door Wendy Wenning

Dana Smit is geboren in Haarlem maar woont inmiddels alweer tien jaar in Londen. De auteur is zeer veelzijdig; ze heeft een bachelor in criminologie, een master in forensische psychologie en heeft als detective bij de Londense politie gewerkt. Daarnaast was ze als actrice te zien in de serie Holby City en werkt ze als model. En nu het schrijven van thrillers waarbij ze zich laat inspireren op haar eigen ervaringen bij de politie.

Zonder schuld is het eerste deel in de serie over profiler Hazel Kramer. Als ze op een ochtend gebeld wordt door inspecteur Adam Palmer, die haar hulp vraagt, kan ze niet vermoeden wat deze zaak allemaal teweeg zal brengen. Een merkwaardige moordzaak als de plaats delict wordt bekeken, alles is bedekt met afval. Hierdoor zijn alle eventuele sporen verloren gegaan. Maar toch komt het Hazel bekend voor en ze neemt contact op met Julius Bell die in het verleden een verdachte in een soortgelijke zaak verdedigd heeft. In ruil voor zijn hulp wil Julius betrokken blijven. Er worden meer moorden gepleegd en Julius, Adam en Hazel zijn druk op zoek naar de dader. Maar het begint erop te lijken dat niemand de waarheid spreekt en Hazel zal dit alleen op moeten lossen. Ze kan niemand meer vertrouwen maar dan gebeurt er iets waardoor ze ook niet meer weet of ze zichzelf nog kan vertrouwen.

Het verhaal wordt afwisselend door Hazel en Julius vertelt, in de eerste persoon. De kennismaking met de personages is vluchtig, de zaak krijgt eerst voorrang. Maar beetje bij beetje wordt de kennismaking uitgebreid en krijgt men een beter beeld van de karakters van de hoofdrolspelers. Julius, een advocaat die met de regels speelt. Adam, inspecteur bij de politie die niet goed weet wat hij met deze zaak moet. Hazel, een profiler die altijd moeite heeft een balans te vinden tussen werk en privé. Alle drie betrokken bij dezelfde zaak maar of ze ook alle drie dezelfde beweegredenen hebben valt te betwisten. De personages hebben zo hun eigenaardigheden en hun karakters blijven dan ook continu intrigeren.

Dat elk personage wel iets te verbergen heeft is al snel duidelijk, maar hoe alles precies in elkaar steekt blijft de grote vraag. Ook als lezer weet je op een gegeven moment niet wie je kan vertrouwen, de signalen die gegeven worden zijn nogal wisselend en laten nogal heen en weer vliegen. Leugens zijn ver doorgelopen, de waarheid is lang onthouden. Het lijkt er zelfs sterk op dat én de profiler én de moordenaar dezelfde fout maken. En is het beginpunt waar Hazel mee begon wel een juiste inschatting. Maar onder andere door middel van meerdere plotwendingen worden alle puzzelstukjes op de juiste plaats gelegd. De lijnen komen bij elkaar en worden samengevoegd tot een perfect geheel en raadsels worden tot tevredenheid opgelost. Het psychologische aspect zoals het altijd op zoek zijn naar het waarom komt sterk naar boven en hierin komt de hoofdpersoon Hazel zichzelf ook tegen. Keuzes maken enkel gebaseerd op goed en fout. De reden waarom Hazel zich als zodanig profileert in Zonder schuld blijft nog verborgen en dat maakt gelijk nieuwsgierig naar het volgende deel. Met de verwachting dit personage dan nog beter te leren kennen. De ervaring die Smit eerder heeft opgedaan, is duidelijk merkbaar in Zonder schuld. De psychologie is van hoog niveau en ze weet hiermee voortdurend de aandacht van de lezer te trekken en deze mee te slepen in het onderzoek. Alleen heeft de psychologie de overhand en ligt het spanningsniveau hierdoor wat lager. Dus geen bloedstollende thriller, maar wel een echte pageturner vooral voor de liefhebber van een psychologische thriller. De eerste kennismaking met Hazel Kramer is een zeer geslaagde, Dana Smit heeft een prima gelaagd debuut neergezet en hopelijk duurt het niet al te lang voordat we ons weer in het gezelschap van Hazel mogen voegen.

Zonder schuld is zonder meer een fascinerend debuut en nu is het ongeduldig wachten op Zonder boete, het volgende deel in deze serie.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Vlinder – Martine Kamphuis – Recensie

Geplaatst op 15 juli 202215 juli 2022 door Wendy Wenning

Farida ontmoet Tess in een speeltuintje. Farida heeft op dat moment wat problemen met haar beste vriendin en haar vriend. Tess is ongeveer even oud als Farida en ze ziet er eenzaam uit. Tess is opgenomen in de psychiatrische kliniek Phoenix na de dood van haar vriendin Vlinder. In de kliniek Phoenix zitten jongeren die iets ergs hebben meegemaakt en Farida komt erachter dat wat Tess heeft meegemaakt erg heftig is. Farida heeft al snel een zwak voor Tess en wil haar helpen. Maar dan moet ze wel meer weten over Vlinder en Farida gaat op onderzoek uit. Maar is dit wel verstandig en is het allemaal wel ongevaarlijk?

‘Toen we de straat waren uitgereden, zette Vlinder keihard Adele aan, we zongen mee en daardoor hoorden we niets, we voelden alleen…We voelden dat ze iets raakte…’

Martine Kamphuis is werkzaam in de psychiatrie en heeft zich gespecialiseerd in het behandelen van mensen met gedragsproblemen. Haar ervaring verwerkt ze in haar boeken zoals de thrillers met het hoofdpersonage WP en haar jeugdthrillers. Ze schrijft regelmatig columns voor VrouwenThrillers.nl waarin ze uitleg geeft over diverse psychische problemen.

Vlinder verhaalt vanuit Farida, in de derde persoon. Farida is een meisje dat opgroeit in een stabiel gezin, een meisje dat veel liefde ontvangt van haar ouders. Op een bepaalde manier wordt ze vrijgelaten, ze krijgt van haar ouders de kans om haar eigen weg in het leven te vinden. Dit geeft dit personage een sterk karakter. Al is de moeder van Farida soms ook wel te druk met anderen waarbij vraagtekens gezet kunnen worden bij het woord vriendschap. Tess is een heel ander verhaal, het is natuurlijk niet voor niets dat ze in de kliniek zit. Maar de lezer wordt lang in het ongewisse gehouden waardoor er een mooie, lichte spanningsboog wordt gecreëerd.

Kamphuis weet voortdurend de voelsprieten te triggeren. Het gevoel dat er misschien met de waarheid wordt gespeeld is groot, maar er valt net niet de juiste vinger op te leggen. Om erachter te komen wat nu waarheid is en wat niet wordt men door de nieuwsgierigheid gedwongen almaar verder te lezen. Wat wel snel heel duidelijk wordt is de rode draad in dit boek. Vriendschap, wat behelst dat? Als we lezen dat identiteit grotendeels wordt bepaald door de relatie met anderen, en dat mensen zichzelf door de ogen van een ander bekijken, komt er gelijk de vraag opzetten of het dan echt mogelijk is een ‘eigen’ identiteit te creëren in het leven.

Vlinder is een jeugdthriller, maar of dit boek echt onder deze categorie valt ligt aan wat men van een jeugdthriller verwacht. De meningen kunnen dus verdeeld zijn. Dit boek gaat over vriendschap en hoe elke vriendschap er anders uit kan zien. Dat vriendschappen veranderen, en dat mensen veranderen. Maar bij vriendschap hoort ook manipulatie, eenzaamheid en jaloezie, elementen die regelmatig in een thriller terug te vinden zijn. Dit is een jeugdthriller die tot nadenken zet en vriendschappen nader laat bekijken. En dit heeft Kamphuis wel heerlijk overgoten met een spannend sausje.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

De babysitter – Annette van ‘t Hull – Recensie

Geplaatst op 13 juli 202213 juli 2022 door Wendy Wenning

De babysitter is een spannende novelle van Annette van ‘t Hull. Bij Kluitman verscheen eerder haar jeugddebuut Jaloers.

Eerder heeft Jelena op proef twee uurtjes mogen oppassen en dat ging supergoed. Nu mag ze de hele avond op Maeve van bijna anderhalf jaar oud passen. Jelena is blij met dit baantje want nu kan ze gaan sparen voor dat felbegeerde drumstel. Als ze Maeve naar bed heeft gebracht en deze slaapt, krijgt Jelena een appje. Ze denkt van haar vriendin Britt, maar haar verbazing is groot als het appje van Jordy is. Jelena is verliefd op Jordy. Hij vraagt of ze met hem meegaat om samen met zijn vrienden wat te chillen op het strand. Twijfel alom bij Jelena. Ze kan niet weg want ze kan moeilijk Maeve alleen laten. Maar ze is bang haar kansen bij Jordy te verspelen als ze nu niet meegaat. Ze besluit toch mee te gaan en Maeve mee te nemen. Als ze gewoon weer op tijd terug is merken de ouders van Maeve er niets van. Maar dan gaat het op het strand op een gegeven moment helemaal mis…

‘Ik zou alleen maar willen dat het allemaal anders was gegaan.’

De babysitter begint met een cursief geschreven stukje waarin Jelena een brief aan Maeve schrijft. Hier is al uit op te maken dat er iets aan de hand is geweest. Dan start de vrijdagavond dat Jelena begint met oppassen. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van een alwetende verteller. Eerst lijkt Jelena genoeg verantwoordelijkheid te hebben, maar zodra het appje van Jordy verschijnt, is het al duidelijk dat haar crush op Jordy haar beïnvloedt. Als ze besluit mee te gaan met Jordy is er eerst wel de opluchting dat ze Maeve niet alleen achterlaat. Maar dan gebeuren er toch dingen die eigenlijk niet voor te stellen zijn en regelmatig klopt het hart in de keel van angst.

Deze novelle is van begin tot eind bloedstollend, maar het willen weten hoe dit gaat aflopen zorgt er wel voor dat er rap doorgelezen wordt. Tussen de spannende fragmenten door worden lichtjes actuele thema’s aangestipt, zoals het gevaar van het gebruik van lachgas en alcohol. Er worden duidelijke voorbeelden gegeven hoe deze het denkvermogen kunnen aantasten waardoor er roekeloosheid ontstaat. Annette van ‘t Hull zet hier een sterk verhaal neer met een hele grote waarschuwing. Met een enerverende stijl geschreven die de lezer meesleept in dit verhaal. Het spreekwoord ‘liefde maakt blind’ is misschien niet helemaal het juiste spreekwoord, maar het komt wel heel dichtbij…Eén ding is zeker, het hoofdpersonage heeft in De babysitter een harde levensles gehad die zeker als voorbeeld kan worden genomen.

De babysitter is een bloedstollend verhaal met een keiharde levensles, een novelle die aangrijpt.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Volmaakte onschuld – Daniëlle Disser – recensie

Geplaatst op 6 juli 20226 juli 2022 door Wendy Wenning

Daniëlle Disser (1970) werkt in het dagelijks leven als Executive Assistant en Coach on the job met een specialisatie voor burn-outpreventie. Ze woont op eiland Voorne-Putten, is getrouwd met haar grote liefde Paul en heeft twee bonusdochters. Eén van haar passies is schrijven en Volmaakte onschuld is haar debuut. Een spannende thriller waarin bedreigingen en burn-out door elkaar lopen.

Mark en Julia zijn gelukkig getrouwd en hebben samen een dochter. Ze werken beiden hard aan hun carrières en als Mark promotie krijgt verhuizen ze naar de andere kant van het land. Een nieuw avontuur lokt en ze zijn allebei super enthousiast. Julia hoopt wat achter te kunnen laten, maar al snel blijkt dat een probleem nog steeds aanwezig is. Julia probeert het te verdringen, maar steeds vaker zijn er gebeurtenissen die haar angst aanjagen. Tevens werken Mark en Julia zo hard dat ze beiden behoorlijk oververmoeid raken. Vooral Julia trekt het niet meer en het lijkt erop dat ze tegen een flinke burn-out aanzit. Maar is dit wel zo? Of trekt hier iemand anders aan de touwtjes?

‘Ik voel hoe ik begin te trillen van woede en frustratie. Een gevoel van pure afgunst maakt zich van mij meester.’

Volmaakte onschuld bestaat uit meerdere verhaallijnen. Onder andere die van Julia, in de eerste persoon, die van Mark in de derde persoon en dan is er ook een ander onbekend personage aan het woord in de eerste persoon. Van het onbekende personage staat de tekst in een ander lettertype. Er is al snel een klein vermoeden wie dit personage is, maar een aantal fragmenten zorgt ook weer voor twijfel. Julia wordt herkenbaar neergezet. Een gedreven vrouw die én bedrijf én haar gezin op rolletjes wil laten lopen. Als dat op een gegeven moment niet meer lukt, voelt het dan ook alsof ze compleet faalt. Steeds meer moet ze overlaten aan een ander en lijkt de buurvrouw in dit opzicht een lot uit de loterij. In het karakter van Julia is veel diepgang toegevoegd, helaas blijven de andere personages wat op de achtergrond. Maar blijkbaar is de grote hoofdrol voor nu alleen voor Julia weggelegd.

Daniëlle Disser zorgt gelijk voor spannende gebeurtenissen waardoor de lezer het verhaal ingezogen wordt. Ze heeft een prettige en zeer toegankelijke schrijfstijl die het boek makkelijk laat lezen. Toch is er regelmatig het gevoel te weten waar het verhaal naar toegaat en hoe het af gaat lopen. Dit kan ervoor zorgen dat de lezer snel afgeleid wordt van datgene waar het omdraait of zelfs door de verwachte voorspelbaarheid het boek terzijde zal leggen. Maar de zijpaden die gecreëerd worden houden de lezer goed bij de les en zorgen voor een voortdurende zinderende spanning in het geheel. De plot is zorgvuldig uitgewerkt en door het toevoegen van diverse plotwendingen weet Disser de lezer extra te triggeren. En dan is daar die afsluiting…over op het verkeerde been zetten gesproken. Misschien zal niet elke lezer versteld staan, maar een heel groot percentage zal toch zeker verbijsterd achterblijven. De epiloog geeft nog even wat verwarring want daaruit blijkt dat het echte einde nog niet in zicht is. En dat klopt ook, want na het dankwoord is er de preview te lezen van Gerechtigheid, het vervolg op Volmaakte onschuld. Een vervolg dat hier inmiddels is toegevoegd aan de verlanglijst.

Volmaakte onschuld is een overtuigend debuut en laat met spanning uitzien naar het vervolg.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Roadtrip – Suzanne Vermeer – recensie

Geplaatst op 29 mei 202228 mei 2022 door Wendy Wenning

Paula gaat met haar man op roadtrip langs de Amerikaanse westkust. Ze zijn al jaren samen, hebben twee kinderen en zijn nog steeds dolgelukkig met elkaar. Maar beiden hebben een drukke baan en de kinderen hebben ook aandacht nodig. Nu een maand lang op rondreis met eindelijk weer eens de tijd voor elkaar. Met een camper leggen ze een route af waar ze al jaren van dromen. Maar helemaal ontspannen is Paula niet. Ze krijgt al een tijd rare berichtjes en als ze dan in Las Vegas een oude bekende tegenkomt is er weinig over van de vakantiestemming. Dan verdwijnt Theo spoorloos en even later wordt er een vermoorde man gevonden. Genoeg reden voor Paula om flink in paniek te raken…

“Maybe I should tell your husband what a lying bitch you are…“

In de proloog van Roadtrip wordt al meteen een thema zichtbaar: discriminatie en racisme. Een knokpartij waarbij Theo aanwezig is, maar hoe zijn rol precies in elkaar steekt is onduidelijk. Zet wel gelijk vraagtekens bij dit personage.
Maar ook zijn er bij Paula al snel vraagtekens. Want ook zij heeft zo haar geheimen voor Theo. Op filmische wijze wordt de lezer meegenomen met deze roadtrip, waarbij duidelijk wordt aangegeven waar ze zich bevinden en men komt langzamerhand meer te weten over de personages. De beschrijvingen van de omgeving maken nieuwsgierig naar de setting waar alles zich afspeelt. Er zit zelfs wat leerzaams in de beschrijvingen. Zoals de letterlijke betekenis van Yosemite: Onder hen zijn moordenaars. Maar ook is er de nieuwsgierigheid naar het geheim van Paula. Dit wordt al redelijk snel uit te doeken gedaan, alleen geeft dit nog geen verklaring voor de rare berichtjes die Paula ontvangt.
Ook geeft dit nog geen verklaring voor het gebeuren in de proloog.

“Uiteindelijk had hij zichzelf wijsgemaakt dat de waarheid soms meer schade toebrengt van onwetendheid. Hij had er geen rekening meegehouden dat de waarheid hem uiteindelijk alsnog zou inhalen…”

Roadtrip verhaalt middels twee verhaallijnen. Eén verhaallijn vertelt het verhaal van Paula in de eerste persoon, in de andere verhaallijn ligt de hoofdrol bij Stewart, een privédetective en wordt alles verteld vanuit de derde persoon. De compact opgezette verhaallijnen verbinden zich al snel met elkaar. Maar al lijkt er op een gegeven moment meer duidelijkheid te komen, voortdurend wordt dit weer teniet gedaan door een onverwachte plottwist. De schrijfstijl van Vermeer is heerlijk toegankelijk en samen met de fijne plotwendingen en onvoorspelbaarheid laat deze thriller zich prettig lezen. Al zijn er een paar fragmenten waar er wat twijfel is over de geloofwaardigheid, maar die zijn te verwaarlozen. Het thema racisme blijft als een rode draad door het verhaal lopen en er worden zelfs bekende situaties uit het verleden aangehaald.

Het is nog steeds een groot geheim wiens pseudoniem Suzanne Vermeer is. Maar daar de boeken best wisselend in de spanning en de voorspelbaarheid zijn zou het niet verbazen als er meerdere auteurs achter dit pseudoniem zitten. Roadtrip is absoluut niet teleurstellend te noemen, enig nadeel is dat het boek een open einde heeft, het verhaal is nog niet klaar. Met een mooie cliffhanger wordt het verhaal in Roadtrip tijdelijk afgesloten om straks weer verder te gaan in de thriller Koraalrif. Gelukkig hoeven we daar niet lang op te wachten, deze verschijnt al in juli.

De thriller Roadtrip is intrigerend, onvoorspelbaar, heeft uiterst verrassende plotwendingen en de cliffhanger laat met smacht uitkijken naar het vervolg Koraalrif.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Nachtvlucht – Eva Burgers – recensie

Geplaatst op 1 mei 20221 mei 2022 door Wendy Wenning

Eva Burgers is als auteur onder andere bekend van de jeugdthrillers Afslag Zuid, Fataal en Complot. Eerder werkte ze jarenlang als rechercheur op de afdeling zware criminaliteit. Naast het schrijven van boeken schrijft en bedenkt ze ook tv-programma’s zoals Kroongetuige. Nachtvlucht is het tweede deel met hoofdpersonage Rebel, het vervolg op Afslag Zuid.

Zes jaar geleden zijn de ouders van Rebel omgekomen en sindsdien woont de nu 17-jarige Rebel bij haar tante Marly. In het dorpje aan de Nederlandse kust vormt Rebel een hechte vriendengroep met Lilly Linn, Kai en Olivier. Het is herfstvakantie en de meiden verblijven in Belgie in de chalet van de ouders van Lilly Linn. Terwijl ze al aan het overwegen zijn om – vanwege het slechte weer – terug naar huis te gaan, horen ze dat de oom van Olivier is neergeschoten. Genoeg reden om te vertrekken. De vader van Olivier is advocaat en nu is hij bang dat zijn vader de volgende is. De vriendengroep laat het er niet zomaar bij zitten en gaan proberen deze zaak op te lossen. Maar zal dat gaan lukken zonder zelf in gevaar te komen?

‘Vooral de angst om alleen achter te blijven zat diepgeworteld en was lastig te verklaren. Alhoewel… ik hield zielsveel van mijn moeder en ik haatte mijn vader – als ik haar zou verliezen had ik niemand meer.’

In Afslag Zuid is al gebleken dat de vriendengroep niet bang is uitgevallen. Vooral Rebel durft risico’s te nemen en moet af en toe wel even teruggefloten worden. Al hebben de gebeurtenissen in het verleden flinke littekens achtergelaten en mist ze nog elke dag haar ouders. Nachtvlucht wordt vanuit een wisselend perspectief verteld. Rebel, de mensen van de recherche en een onbekende. In het boek staan cursief gedrukte hoofdstukken die verhalen vanuit het perspectief van de onbekende die zich grotendeels afspelen in het jaar 1976. Dat deze onbekende een grote rol in het verhaal zal gaan spelen is al snel duidelijk.

‘Hij keek me indringend aan. Alleen al van zijn oogopslag werd ik onrustig. Er is vast veel mis met me, anders had hij niet zo serieus gekeken.’

In de proloog met daarna een cursief gedrukt hoofdstuk is al meteen een fijne onderhuidse spanning voelbaar. Er is een duidelijk onderscheid in de wisselende verhaallijnen, en in het begin is de meeste spanning vooral voelbaar in de cursief gedrukte hoofdstukken. In de verhaallijn van Rebel en de vriendengroep is ook ruimte gehouden voor de ‘normale’ dingen die jongeren van die leeftijd doen. En een eerder begonnen liefde is wat aan het haperen waardoor er een ander soort spanning aanwezig is. Zo bestaat het verhaal uit verschillende ontwikkelingen die de nieuwsgierigheid voortdurend aanwakkeren. In Afslag Zuid heeft Burgers de hoofdpersonages al uitgebreid uitgewerkt zodat het nu niet per se nodig was deze verder uit te diepen. Nu is er beduidend meer aandacht voor het oplossen van de zaak en de belevenissen van de Afslag Zuid-groep. Iets wat ten goede komt aan de spanningsboog, die hoger ligt dan in het eerste deel. Naar de afsluiting toe wordt de spanning flink hoog opgevoerd. Tevens zijn de plotwendingen sterker aanwezig en is de kans groot dat de lezer op het verkeerde been wordt gezet. De schrijfstijl van Burgers in Nachtvlucht is eenvoudig waardoor deze jeugdthriller zeer toegankelijk is voor elke lezer in de doelgroep – beginnend of gevorderd. Al is wat de jongeren meemaken best heftig en misschien soms over de top, in deze tijd is niets meer vreemd…

Nachtvlucht zorgt voor een definitieve verbintenis met de Afslag Zuid-groep en er is nog veel meer te beleven. Kom maar op het deel drie!

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Water – Lara Reims – Recensie (Blogtour)

Geplaatst op 14 april 202214 april 2022 door Wendy Wenning

Door een gebeurtenis het afgelopen jaar zit Lizzie op een kostschool. Een kostschool op een eiland. De gebeurtenis heeft alles voor Lizzie verpest en haar van haar ouders weggejaagd. Dan gaat plots het eiland op slot. En niet alleen op slot, het eiland gaat ook offline. Geen internet, dus geen contact meer met de buitenwereld. Alleen als je het juiste paspoort hebt mag je blijven. Lizzie haar paspoort is niet goed, maar omdat ze nog geen zestien is mag ze blijven en is ze veilig. Maar dit verandert als een klasgenoot haar geheim blijkt te kennen. Wat nu? Dan vindt ze de koffer en deze kan op de een of andere manier met haar communiceren. De koffer maant haar te vluchten en snel ook. Maar waar vlucht ze naartoe? De wereld is niet meer de wereld zoals zij hem kent…

De cover van Water past mooi bij de eerdere boeken van Lara Reims en zoals we inmiddels van Hamley Books gewend zijn is én de cover én het binnenwerk met veel aandacht ontworpen. Deze uitgever weet de boeken net dat beetje extra te geven. Water verhaalt vanuit het perspectief van Lizzie en al vanaf de eerste bladzijde wordt je als lezer gegrepen door de filmische schrijfstijl van Reims. Deze auteur weet als geen ander een soort van futuristische wereld een levensecht en geloofwaardig beeld mee te geven. Een toekomst die ver weg lijkt, maar zoals Reims alles beschrijft komt deze toekomst steeds meer dichterbij.

‘Even voelt ze zich alsof ze in een film stapt. In een soort van piepschuim liggen glazen ampullen gevuld met gekleurde vloeistof.’

Een fragment dat vertelt over eenvoudige veranderingen in het DNA waardoor men vrij is van virussen, bacteriën en veroudering doet niet alleen denken aan de afgelopen twee jaar, maar ook over een toekomstbeeld dat best wel vragen oproept. En tot nadenken zet want tot hoever kan dit gaan. Zo laat Reims ook een toekomst zien waar best wat haken en ogen aan zitten. Zo komt Lizzie in verschillende penibele situaties terecht die de spanning in het verhaal regelmatig even flink opvoeren. In Water zien we dingen uit vorige boeken terug, bijvoorbeeld met een aantal technische snufjes. Dit geeft een stukje herkenning, en doet dan ook weer terugdenken aan de personages in de vorige boeken.

‘Opgeslokt, vergeten, alsof ze er nooit is geweest. Uitgeveegd, weggevaagd.’

Water is niet het meest toegankelijke boek van Reims, het begin is wat lastig in te komen. Maar eenmaal wat verder in het verhaal wordt dit ruimschoots goedgemaakt. Als eenmaal de ontwikkelingen zich razendsnel opvolgen is het boek lastig weg te leggen. De personages zijn van een goede uitwerking voorzien en het verhaal heeft veel spannende momenten die even op het puntje van de stoel laten zitten. En naast dat Water heerlijk spannend is, heeft Reims er meerdere thema’s in verweven die momenteel zeer actueel zijn en aansprekend voor de lezer.

Toekomstbeeld of niet, Water laat wel geloven in mogelijkheden.

4****

Lara Reims schrijft met uitzicht op Boekarest, waar ze in 2019 ging wonen. Daarvoor woonde ze jarenlang in Parijs. Tien jaar geleden verhuisde ze van Amsterdam naar Frankrijk en vervolgens dus naar Roemenië, waar ze nu leeft, leest en schrijft. Ze is gefascineerd door de razendsnelle ontwikkelingen van de techniek die ons leven zullen veranderen. Daarover ging haar succesvolle Rémi-trilogie, waarvan het eerste deel werd genomineerd voor de debuutprijs van de Jonge Jury.

Met dank aan Hamley Books voor het toesturen van een recensie-exemplaar.

Titel: Water|Auteur: Lara Reims
Uitgever: Hamley Books|ISBN: 9789464510126 |Blz: 300
Verschijningsdatum: maart 2022

Water is verkrijgbaar in elke (online)boekhandel.

Herstart – Annemarie Snels – recensie

Geplaatst op 10 april 202219 april 2022 door Wendy Wenning

Annemarie Snels studeerde journalistiek en werkt parttime als tekstschrijver en communicatiemedewerker bij een adviesbureau. In haar vrije tijd zingt ze bij een popkoor. Ze omschrijft zichzelf als een introvert met een sociaal randje. Haar eerste thriller Waterval verscheen in 2020 en werd enthousiast ontvangen door de lezers.

In Herstart probeert de 35-jarige Maud een nieuw leven op te bouwen. Door een vreselijk ongeluk is ze haar man en twee kinderen verloren. Nu is ze een Bed & Breakfast begonnen om de lege dagen een nuttige invulling te geven. Verheugend op de afleiding verwelkomt ze de nieuwe gasten maar al snel blijkt dat deze gasten niet vrij zijn van geheimen en problemen. Dit zorgt voor een gespannen sfeer en een slecht begin van de week. Dan verdwijnt Fleur, de 11-jarige dochter van Sebas. Een meisje met een verstandelijke achterstand wat het des te meer een noodzaak maakt dit meisje zo snel mogelijk te vinden. Waar het de bedoeling was een weekje te ontspannen, maakt de zoektocht naar het meisje de spanning onderling alleen maar groter. En niet alleen de zoektocht, er zijn meer gebeurtenissen die samen met de vele geheimen voor een hoog spanningsveld onder de gasten zorgen.

‘Waarom heb ik dit plekje in De Biesbosch niet eerder ontdekt? Zouden ze dan nog leven?‘

Herstart wordt vertelt vanuit wisselende perspectieven, meerdere personages hebben hun eigen rol in het verhaal. Het vertelperspectief is vanuit de derde persoon, uitgezonderd die van personage X. Snels zorgt voor een goede introductie, zonder al meteen veel weg te geven. De negatieve energie die al snel aanwezig is in de groep mensen wordt voelbaar neergezet en zorgt voor een onderhuidse spanning. Maar tevens is er eerst weinig symphatie voor het merendeel van de personages. Sebas gedraagt zich nogal vreemd en ook bij de andere personages lijken de geheimen van grote invloed te zijn. Als er over het verleden vertelt wordt, gaat het meeste meedeleven naar Renske, een meisje dat niet geaccepteerd wordt. Hier zet de auteur een – helaas nog steeds actueel – thema neer. Maar tegelijkertijd bouwt ze dit verder uit tot een ander actueel thema wat eerst bijna onopgemerkt zichtbaar wordt gemaakt. Af en toe lijkt de hoeveelheid personages wat overdadig, maar doordat boven de hoofdstukken duidelijk wordt aangegeven vanuit wiens perspectief er vertelt wordt blijft het over het algemeen toch overzichtelijk. Maar misschien dat een minder ervaren lezer hierover kan struikelen en bestaat er de kans dat niet elk personage zal bijblijven.

‘Zijn adem stokt in zijn keel. In zijn haast om weg te komen van deze onheilsplek struikelt hij achterover en valt hard op zijn achterhoofd.‘

Er zijn een aantal grote vraagtekens aanwezig in Herstart en Snels weet de antwoorden tot aan het einde goed te verbergen. Voor de lezer geeft dit een voortdurende nieuwsgierigheid waardoor men het boek moeilijk zal kunnen wegleggen. Veel raadsels rondom personages en soms onbegrijpelijke situaties. Maar ook maakt de auteur hier duidelijk wat een bepaald verleden en/of opvoeding met iemand kan doen. Zelf leest de auteur graag thrillers en waargebeurde verhalen en dit voelt soms als een soort van combinatie. Al zijn er fragmenten waarvan men eigenlijk hoopt dat dit niet in het echt gebeurt. Als lezer van Herstart moet men soms best even stevig in de schoenen staan en niet elke situatie zal goed voor te stellen zijn. De plot zit goed in elkaar en er zijn plotwendingen die naderhand logisch overkomen maar naar een totaal onverwachte afsluiting leiden. Met haar eerste thriller liet Snels al veel potentie zien en ze laat nu zien dat Waterval zeker geen toevalstreffer was.

Herstart is een gelaagde thriller waarin de gebeurtenissen als levensecht overkomen. Soms onbegrijpelijk maar soms ook net even niet…

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Wat niet deert – Nicolet Steemers – recensie

Geplaatst op 1 april 20221 april 2022 door Wendy Wenning

Nicolet Steemers belandde via het vertalen van toneelstukken en de journalistiek in het schrijversvak. Eerder zijn er van haar spannende romans verschenen zoals Zachte heelmeesters en Tweedracht. Voor Storytel schreef ze meerdere succesvolle audioseries. Nu maakt ze met Wat niet deert haar comeback naar het papieren boek.

‘Het is eruit. Het is gezegd. Ik kan eindelijk uitademen.’

Manon, Philip en Ruud brengen samen met hun vader die na een herseninfarct aan geheugenverlies lijdt de herfstvakantie door in de Achterhoek. Hun moeder is dertien jaar geleden plots verdwenen. In de buurt van de Leemputten bij Groenlo staat het familiebezit, een verwaarloosd zomerhuis. De vraag is wat er met dit zomerhuis moet gaan gebeuren, nu eigenlijk bijna niemand er meer gebruik van maakt. Nu ze voor het eerst sinds lange tijd met zijn allen in het zomerhuis verblijven wordt duidelijk wat het verdwijnen van moeder voor invloed heeft gehad. Ook heeft iedereen zo zijn eigen idee wat er destijds is gebeurd. Terwijl langzamerhand geheimen worden ontrafeld, is het maar de vraag of de waarheid per se naar boven moet komen…

Het verhaal start op een zaterdag en Manon is met haar vader, Philip en zijn vrouw Susan onderweg naar het zomerhuis. Bij aankomst blijkt broer Ruud al aanwezig te zijn. Vanuit een wisselend perspectief wordt de lezer in Wat niet deert voortdurend meegenomen in de gedachten van Manon, Philip en Ruud. Gedachten die regelmatig terug gaan naar vroeger. Merkbaar is al gelijk de spanning die tussen de personages hangt. Toch willen ze allemaal hetzelfde. Weten waarom hun moeder hen in de steek heeft gelaten en waar ze naartoe is gegaan. Leeft ze nog wel? Dit is de rode draad in het verhaal waar het allemaal om draait. Er is een vermoeden dat hun vader meer weet, en de hoop is dat de paar dagen in het zomerhuis zijn geheugen kan opfrissen. Steemers bouwt het verhaal heel geleidelijk op en door tussendoor af en toe een soort van hint te laten vallen, stuurt ze de lezer meerdere kanten op. Ook in de uitwerking van de personages geeft ze niet gelijk te veel weg waardoor het lang moeilijk blijft de personages te doorgronden. Twijfels alom wie er te vertrouwen is en of de interpretatie wel juist is.

Wat niet deert heeft voor meerdere lezers herkenbaarheid wat betreft de setting. Een zomerhuis in Groenlo, op een park waar menigeen vakantie heeft gevierd. Dat maakt dit boek sowieso lekker Hollands, iets wat zich dichtbij huis afspeelt. Het verhaal is deels chronologisch, maar ook zijn er regelmatig flashbacks. Soms maken die het een en ander meer helder, maar soms ook juist weer niet. Omdat echt duidelijke antwoorden uitblijven, blijft het verhaal continu interessant en het komt ook ten goede aan het spanningsniveau. Vooral omdat men veel geduld moet hebben om uiteindelijk het einde van die rode draad te bereiken. Met een mooie plottwist wordt dit einde bereikt en dan is er het besef dat een leugen om bestwil niet altijd de goede keuze is. Toch heeft het boek niet de hoge spanning die men van een thriller verwacht, maar past dit beter bij de noemer spannende roman. Maar dan wel een voortreffelijk uitgewerkte spannende roman waar familieverhoudingen op scherp komen te staan.

Met Wat niet deert maakt Steemers niet zomaar een comeback naar het papieren boek. Ze zet zich gelijk weer volledig op de kaart en hopelijk is dit niet voor even.

4****

Wendy Wenning