Categorie: Blogtournee ‘Mijn vader was een NSB’er’

Blogtournee ‘Mijn vader was een NSB’er – Elmer den Braber – Interview deel 2

Het is maandag 15 december, tijd voor het vervolg van het interview met Elmer den Braber.

(Mocht je het eerste deel gemist hebben, deze vind je hier)

 

Elmer4

 

  1. Het onderwerp roept nogal wat emoties op. Wat heeft het schrijven over dit onderwerp met jou gedaan?
    Bij de NSB zaten een aantal echte schoften, dat is een feit. Toch zaten er ook gewone mensen tussen. Na de oorlog is iedereen over één kam geschoren met als absoluut dieptepunt het meenemen van de kinderen daarin. Wat NSB-kinderen hebben meegemaakt raakte me van het begin af aan al. Kinderen zijn onlosmakelijk verbonden met hun ouders, als een onzichtbare navelstreng die nooit wordt doorgeknipt en dat kan op verschillende manieren uitpakken. Op een of andere manier voelde ik wat ze mee hebben moeten maken. Waar dat gevoel precies vandaan komt weet ik niet.
    Ik vond kinderen van ‘foute’ ouders een onderbelicht thema in de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog en iets in me dwong me bijna om mijn roman over Elsa Aaldering op te schrijven. Naast het duo-interview dat ik aanhaalde is ook de roman Haar naam was Sarah van Tatiana de Rosnay voor mij een grote inspiratie geweest. Een prachtig en aangrijpend verhaal en ik wilde ook ooit zo’n soort verhaal schrijven. Ik heb me helemaal ondergedompeld in het onderwerp NSB-kinderen en dan ga je je steeds meer identificeren met die groep. In het boek zitten een aantal heftige momenten die je naar de keel grijpen. Als schrijver heb ik me zo ingeleefd in het boek dat je tijdens het schrijfproces onbewust die heftige momenten uit de weg gaat of uitstelt. Als je dan op een later moment zo’n stuk terugleest, zie je dat. Het betekende herschrijven en dat zware moment laten gebeuren. Dat voelt heel dubbel, want het is niet leuk, maar wel noodzakelijk voor het verhaal. De plot lag namelijk niet geheel van te voren vast, maar is al schrijvende ontstaan. Dus als je jezelf écht wil leren kennen, schrijf dan een boek. In alle personages zit wel een deel van jezelf en leert of je bepaalde situaties liever uit de weg gaat of juist de confrontatie aangaat. En dan laat ik het praktische aspect van schrijven nog buiten beschouwing: ook in die zin leer je jezelf kennen. Schrijven is al heel eenzaam en áls je dan een keer iemand tegenkomt, dan ben je het nog zelf ook. Daar moet je wel tegenkunnen en ook klaar voor zijn.
    Een boek schrijven is kijken in de spiegel van je persoonlijkheid. Je schrijft eigenlijk een autobiografie van je eigen ik in romanvorm.
  1. Hoe dicht staat Elsa (inmiddels) bij jou?
    Tijdens het schrijven zie ik een film die aan me voorbijtrekt. Als ik aan Elsa denk dan staat ze als het ware naast me. Elsa is ook een deel van mij geworden. Hoewel fictief, twittert ze al bijna vier jaar en het is alsof ik haar elke dag beter leer kennen, ook al heb ik haar zelf verzonnen. Elsa is niet zomaar een protagonist uit een boek, ze is zorgvuldig samengesteld uit al het onderzoek dat ik heb gedaan. Ik hoop ook dat ieder (klein)kind van ‘foute’ ouders zich tot op een bepaalde hoogte kan identificeren met Elsa. Ik ben erg blij dat die groep lezers tot nu toe buitengewoon positief zijn over het boek, ook al is het, zeker voor hen, best een heftig verhaal. En wie weet, misschien zit er tussen al die honderdduizenden kinderen van foute ouders wel de echte Elsa. Dat het boek dus wijdverbreid gelezen mag worden en ik op een dag de echte Elsa Aaldering mag ontmoeten! Eigenlijk net zoals wat is gebeurd bij de boekpresentatie van de roman van Charles den Tex en Anneloes Timmerije. Dat zou een heel speciaal moment zijn.
  1. Lees je zelf ook graag en zo ja, welk genre is favoriet?
    Meestal lees ik romans. Ik heb de laatste tijd het lezen weer proberen op te pakken en dat lukt vrij aardig, al ben ik zeker geen veelverslinder als het gaat om boeken, maar wat ik lees, lees ik zorgvuldig. Zeker als je bekijkt dat ik met twee jonge kinderen mijn handen doorgaans meer dan vol heb, dan geniet ik ervan als ik af en toe de tijd vind om een boek te lezen. Bovendien vind ik heel veel andere dingen ook erg leuk. Maar boeken lezen mag niet ontbreken in je leven. Je mist zoveel. Van een goede roman kun je je leven lang van genieten. Mijn motto: wie reist en leest, die leeft het meest.
  1. Zijn er al plannen voor een nieuw boek?
    In mijn gedachten zweven constant ballonnetjes met ideeën. Soms pak ik zo’n idee op, denk er even over na en laat het dan weer los, om het op een ander moment weer vast te pakken. Eventueel. Soms is een verhaal toch niet interessant genoeg en laat ik het weer wegzweven. Op het moment dat Mijn vader was een NSB’er van de drukker kwam, heb ik even alle ideeën laten varen. Aan dit boek heb ik zo lang aan gewerkt, euforie gekend en keiharde tegenslagen meegemaakt, dat het ook nu mijn volledige aandacht verdient. Het voelt anders een beetje alsof ik mezelf zou verloochenen. Bovendien heb ik veel steun gehad van aandeelhouders en andere ambassadeurs, die ik ook zeker niet wil teleurstellen. Een boek schrijven is één ding, er bekendheid aan geven is vers twee. Ik weet dat ik dat niet mag onderschatten en dat doe ik dan ook zeker niet. Gelukkig vind ik boekpromotie vooral ook erg leuk, dat scheelt. Dus een nieuw boek? Nee, voorlopig nog niet en ik laat die beslissing ook deels afhangen van hoe Mijn vader was een NSB’er wordt ontvangen. Mijn roman is nu zo’n twee weken uit en de eerste reacties zijn enorm positief, soms zelfs lovend en dat had ik nooit durven dromen. Sommige lezers zeggen me dat ik vooral door moet gaan met schrijven en kijken al reikhalzend uit naar mijn volgende boek. Die reacties duwen me voorzichtig al in de richting van een volgend boek, maar ik blijf op dit moment in het hier en nu. Me van het ene in het andere project storten is al een van mijn eigenaardigheden, waardoor project A soms blijft liggen of niet wordt afgrond, al levert die eigenschap soms ook mooie dingen op, zoals het bijzondere sprookje dat ik ergens tussen de soep en de aardappelen van Mijn vader was een NSB’er door heb geschreven. Nu ben ik tot en met mei 2015 alleen bezig met dit boek. Dan is het 70 jaar geleden dat de bevrijding plaatsvond en dan hoop ik dat het verhaal van Elsa al heel veel lezers heeft bereikt. Dan is het ook precies 5 jaar nadat ik met het verhaal ben begonnen, net zolang als de oorlog heeft geduurd, precies tussen ‘twee bevrijdingen’ in. Die symboliek vind ik wel mooi. Na mei zie ik wel wat er gebeurt.
  1. Heb jezelf nog iets toe te voegen?
    Jazeker, graag wil ik aandacht vragen voor het volgende. Er zijn tegenwoordig zoveel slachtoffers van oorlogen en een groot deel daarvan zijn kinderen. In WarChild heb ik een organisatie gevonden die zich specifiek richt op het helpen van kinderen in oorlogssituaties, daarbij niet kijkend naar wat hun ouders eventueel hebben misdaan. Bovendien neemt WarChild daarin ook het psychosociale aspect mee. Daarom vind ik het passend dat van elke verkocht boek (ook e-boek) er €1 gaat naar WarChild. Op de website van WarChild kun je meer lezen over deze actie. Ik hoop zo een steentje bij te kunnen dragen om die kinderen te helpen.

 

De vragen die ik voor Elmer had heeft hij allemaal uitgebreid beantwoord, Elmer dank daarvoor!

Maar misschien heb jij zelf nog wel een vraag aan Elmer. Stuur die vraag dan naar wendywenning@kpnmail.nl. met als onderwerp ‘Vragen Elmer den Braber’ en ik zorg ervoor dat je zo snel mogelijk een antwoord op je vraag krijgt.

Elmer1

Blogtournee ‘Mijn vader was een NSB’er – Interview Elmer den Braber

Afgelopen zondag is de blogtournee van start gegaan en zijn er inmiddels al enkele recensies gepubliceerd. Ik heb Mijn vader was een NSB’er vorige maand gelezen en gerecenseerd, hieronder in het kort mijn mening:

“Mijn vader is een NSB’er is vloeiend en enerverend geschreven wat dit boek uitermate toegankelijk maakt voor elk type lezer, jong en oud. Een boek dat een andere kant belicht, maar dat me ook even stil liet staan en tot nadenken heeft gezet. De auteur heeft een heel mooi en indrukwekkend verhaal op papier gezet en daarmee een geweldige debuutroman gecreëerd!”

Een debuut dat nog een klein beetje bijgeschaafd mag worden, maar ik vind dat de auteur een geweldig verhaal op papier heeft gezet.

Elmer 3

Vanaf het moment dat ik het boek aangeboden kreeg om te recenseren en dat de #blogtournee werd georganiseerd , heb ik regelmatig via mail of chat contact gehad met de auteur. Maar verder bleef Elmer den Braber voor mij toch een nog onbekende auteur en er kwamen tijdens en na het lezen van Mijn vader was een NSB’er steeds meer vragen bij mij op.

Een aantal vragen heb ik aan Elmer voorgelegd en deze vragen en de antwoorden van Elmer zijn te lezen in onderstaand interview.

  1. Wie is Elmer den Braber?
    Ik ben een geboren en getogen Eindhovenaar, inmiddels alweer 33 jaar oud en ik ben heel gelukkig met mijn vrouw Nini en mijn twee zoontjes van vijf en vier jaar oud. In mijn hoofd ben ik altijd met taal bezig en ik denk ook vaak na over geschiedenis. Die twee eigenschappen hebben er mede voor gezorgd dat Mijn vader was een NSB’er er is gekomen. Korte stukjes zoals bijvoorbeeld deze, heb ik altijd al geschreven, maar een heel boek was een hele nieuwe uitdaging voor mij.
  1. Uit wat voor gezin kom je?
    Ik heb een mooie onbezorgde jeugd gehad als oudste zoon in een gezin van vijf personen. Mijn vader is Nederlander en mijn moeder is van Molukse afkomst.
    (lees hier mijn korte verhaal over haar)
    Wel heb ik een typisch Nederlandse opvoeding gehad. Ik spreek bijvoorbeeld helaas geen Maleis. Mijn ouders houden van reizen en dat zijn ze blijven doen na de gezinsuitbreidingen. Ik heb daarom het enorme voorrecht gehad om al de halve wereld gezien te hebben. Die ervaringen zijn heel kostbaar en leerzaam en die hebben me ook zeker mede gevormd.
  1. Hoe ben je op het idee gekomen voor dit boek?
    Tijdens de uitzending van 65 jaar bevrijding, op 5 mei 2010, reed er de zogenoemde vrijheidstrein door het land. Op een gegeven moment was er een interview met een Joodse vrouw en een dochter van een NSB’er. Mevrouw Heymann en mevrouw Bruggemans waren toevalligerwijs met elkaar in contact gekomen en vriendinnen geworden. Ze gingen zelfs op scholen vertellen over wat ze hebben meegemaakt. Hun verhalen pakten me. Door dat interview begonnen enkele puzzelstukjes op zijn plaats te vallen en werd er iets bij mij in gang gezet. Het bewuste duo-interview kun je hier bekijken (vanaf 4u 1min 25s) http://www.npo.nl/nos-65-jaar-bevrijding/05-05-2010/10act0505bevrijding
    Het mooie is, dat dit verhaal twee weken geleden verder ging. Ik presenteerde mijn boek aan een vijftigtal kinderen van ‘foute’ ouders. Van te voren hoopte ik dat mevrouw Bruggemans in de zaal zou zitten, want ik zou graag eens met haar willen spreken. Helaas was ze er niet, maar toch gebeurde er iets wonderlijks. Tijdens mijn presentatie vertelde ik dat Bruggemans’ vader leraar was in Hannover tijdens de oorlog. Na de presentatie raakte ik in gesprek met een vrouw van wie haar vader daar op school heeft gezeten. We hebben daarna nog contact gehad en misschien komt ze mede dankzij de presentatie meer te weten over de geschiedenis van haar vader. Dat zou heel bijzonder zijn.
  1. Een gering aantal tweets waren er maar voor nodig en de blogtournee was geboren. Wat vond je daarvan?
    Ik ben al heel lang actief op twitter, ook professioneel, en weet hoe enorm sterk dit medium is als het gaat om verbinden. Toch word ik nog weleens verrast door wat er met Twitter bereikt kan worden. Een simpel proefballonnetje kan in korte tijd heel veel mensen inspireren en enthousiasmeren. De geboorte van de blogtournee is daar een perfect voorbeeld van en dat was een hele mooie verrassing.
  1. Je hebt een hoop research moeten doen voor je boek. Hoe doe je dat en hoeveel tijd heeft je dat gekost?
    Ik denk dat het maar goed is dat ik niet heb bijgehouden hoeveel tijd ik in research heb gestoken. Dat is zo enorm veel geweest dat als ik dit van te voren had geweten, ik misschien niet aan dit project was begonnen. Ook al heb ik een roman geschreven en geen historisch werk, ik wilde wel dat het verhaal geschiedkundig waterdicht is. Om een beetje een idee te geven: ik heb mensen geïnterviewd, boeken gelezen, interviews gelezen, krantenartikelen gelezen, oude NSB-films bekeken, radiotoespraken beluisterd, Weesp meerdere malen bezocht, de geschiedenis van Weesp doorgespit, de chronologie van de anti-joodse maatregelen bestudeerd, oude landkaarten bekeken, originele foto’s onderzocht en nog veel en veel meer. Op een gegeven moment was ik het overzicht kwijt en heb ik een zeer uitgebreide tijdlijn gebouwd in Microsoft project. Je ziet daarin in één oogopslag terug wat er op wereldniveau gebeurde, in Nederland, in Weesp en de sleutelmomenten van Mijn vader was een NSB’er. Dat geeft wel aan hoe uitgebreid de research voor mijn boek is geweest.

 

Zoals je kunt zien heeft Elmer uitgebreid antwoord gegeven op de bovenstaande vragen.
Maar ik had nog veel meer vragen voor hem en dit interview krijgt een vervolg.
Maandag 15 december zal dit vervolg gepubliceerd worden, dus ik zie je dan graag terug op mijn blog.

Wil je weten wie er nog meer meedoen met deze blogtournee, klik hier.

Elmer 2

 

 

Blogtournee ‘Mijn vader was een NSB’er’ gaat van start.

Mijn vader was een NSB'er - cover voorkant

 

Mijn vader was een NSB’er is een indrukwekkend boek dat ik graag heb gelezen, mijn recensie vindt je hier.

Zoals al eerder aangekondigd is er een blogtournee georganiseerd en zal het boek een reis gaan maken door boekenblogland. Morgen 7 december gaat deze van start en het zal geweldig zijn als je met ons mee reist.

Voor meer informatie over deze blogtournee klik hier.

 

 

 

 

 

 

Mijn vader was een NSB’er – Elmer den Braber – Recensie

  • Titel – Mijn vader was een NSB’er
  • Auteur –  Elmer den Braber
  • Uitgever – De Spion
  • Aantal pagina’s – 285
  • Uitgave – Paperback en ebook
  • ISBN –  9789082100600
  • Verschenen –  november 2014
  • Genre – roman

Mijn vader was een NSB’er is het verhaal van Elsa Aaldering. Een verhaal over haar vader en hun leven tijdens de Tweede Wereldoorlog. Een vader die ervan overtuigd was de juiste beslissing te hebben genomen voor zijn gezin, maar misschien niet genoeg heeft stil gestaan bij de eventuele gevolgen van zijn beslissing.

Na de oorlog lukt het Elsa om haar leven opnieuw op te bouwen. Ze trouwt met Willem en samen met hun kinderen hebben ze een goed leven. Alleen het verleden is een taboe, daar mag niet meer over gesproken worden. Na een jarenlang schuldgevoel besluit Elsa dat het tijd is geworden om haar verhaal te vertellen. Willem is inmiddels overleden en bij Elsa beginnen de jaren te tellen. Tijdens een familiefeestje komt voor Elsa het moment om eindelijk, na al die jaren, de waarheid over haar ‘foute’ vader te onthullen. Lees verder “Mijn vader was een NSB’er – Elmer den Braber – Recensie”

Blogtournee roman ‘Mijn vader was een NSB’er’

Begin dit jaar ben ik begonnen met recenseren. Na een aantal maanden waren het aantal recensies zodanig gegroeid dat ik besloot deze recensies ook op een blog te zetten. Na wat knutselen was mijn boekenblog Passie voor boeken een feit.
Inmiddels beginnen de mensen de weg naar mijn blog te vinden.
Zo ook Uitgeverij De Spion. Afgelopen weekend kreeg ik de uitnodiging of ik bereid was een boek voor hun te recenseren. Het boek sprak mij zeker aan en ik ga deze graag lezen en recenseren.

Op een gegeven moment kwam ik op Twitter berichten tegen van mijn mede bloggers. Een aantal van hun waren ook uitgenodigd om een recensie over dit boek te schrijven. Er werd geopperd een blogtournee te houden. Ik had geen flauw idee wat dit inhield maar dit werd al snel duidelijk. Gedurende een bepaalde periode wordt er elke dag door één van de bloggers een recensie van het betreffende boek geplaatst. Een aantal tweets later was de blogtournee een feit. Hartstikke leuk natuurlijk, maar daar dit mijn eerste blogtournee is ook heel spannend.

Maar over welk boek hebben we het nu eigenlijk?

Mijn vader was een NSB'er - cover voorkant

Mijn vader was een NSB’er, geschreven door Elmer den Braber.

Tijdens de roerige laatste dagen rond de bevrijding van Nederland in 1945 is NSB’er Hendrik Aaldering omgekomen. Hoewel in de jaren erna het gemis van een vader een belangrijke rol speelt bij de Familie Aaldering, trekt met name het NSB verleden van Hendrik een zware wissel op de levens van de kinderen en kleinkinderen. Zelfs nu nog ijlt die zwarte bladzijde flink na, ook al wordt er nooit over gesproken.

Zijn dochter Elsa was 17 toen Hitler’s Derde Rijk viel en denkt tijdens de nadagen van haar leven vaak terug aan die tijd en aan de speciale band die ze had met haar vader. Door de diepgewortelde schaamte en de taboes rond dit thema, was ook  haar man Willem, een gereserveerd man en inmiddels al bijna 7 jaar overleden, een groot voorstander van het doodzwijgen en de tijd zijn werk te laten doen.

Nu, vele jaren later, als alle wonden geheeld lijken te zijn, wil Elsa ondanks tegenstand vanuit haar familie haar verhaal doen: haar geweten tergt haar.

Mijn vader was een NSB’er vertelt het meeslepende verhaal over de rol van de vader, hartverscheurende keuzes en diepe geheimen van een alledaags Nederlands meisje. Daarnaast geeft het verhaal een stem aan minder voor de hand liggende slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog en hun immer kwellende schuldgevoel.

Meer over dit boek is te vinden op de site van Elmer den Braber.

De blogtournee zal gehouden worden van 7 tot en met 17 december.

Mijn recensie zal al eerder online staan, maar tijdens de blogtournee zal er zeker nog een bijdrage van mij te vinden zijn op deze blog.

Onderstaande boekbloggers doen allemaal mee met deze Blogtour.

De auteur Elmer den Braber zal dit samen met de uitgeverij allemaal in goede banen gaan leiden en ook zijn bijdrage aan deze blogtournee leveren.

Ik ga binnen een paar dagen beginnen met het lezen van dit boek. Een boek waarvan ik verwacht dat deze een indruk gaat achterlaten….