Categorie: Literatuur overig

Loslopen – Laura van der Haar – Recensie

Loslopen – Laura van der Haar – Recensie

Laura van der Haar (1982) debuteerde als dichter met de bundel Bodemdrang. Ze schreef voor onder meer De Speld, Vice en een veilinghuis en maakte de podcast Het Volkskrantgeluid. In 2018 verscheen haar debuutroman Het wolfgetal. Haar laatste boek Een week of vier stond op de longlist van de Libris Literatuur Prijs.

Laura van der Haar heeft altijd onrust in haar hoofd. Altijd twijfels of ze wel het juiste doet. Maar dan zegt ze haar kantoorbaan op en ze neemt een hond: Takkie. Samen met Takkie (of de vele andere namen die de hond krijgt) loopt ze stad en land af. En waar ze ook zijn, ze maken altijd wel wat bijzonders mee.

Als liefde meetbaar is in koosnaampjes, dan is er niets waar ik meer van hou dan van Takkie.
Takkies eerste naam was Nasi, waar ze ook direct naar luisterde vanwege de klankrijm, maar sinds ik erachter ben dat ze naar alles luistert, zolang het maar met een blij timbre gebracht wordt, heet Nasi ook Draaikolkje en Speknek en Nono en Moembassa
.’

Loslopen is een bundel van belevenissen en mijmeringen van Laura van der Haar. Zodra je begint met lezen, voel je de onrust van de auteur. Aan de ene kant een rare gewaarwording, maar aan de andere kant ook herkenbaar. De woorden en zinnen rollen met grote snelheid en ietwat chaotisch over de bladzijden heen, soms moeilijk om bij te houden. En onderaan de bladzijden staan in de voettekst zinnen cursief die men achter elkaar kan doorlezen. Het beste is dit apart te doen van de andere tekst, maar de neiging om ook steeds even de voettekst te lezen is groot.


Een paar per dag gaan ze samen op pad, van der Haar en Takkie. En tijdens de wandelingen komen ze een grote diversiteit aan mensen tegen, en elke keer maken ze wel wat mee. Van der Haar steekt haar mening niet onder stoelen en banken, vooral als het gaat om de maatschappij waar we nu in leven. Eerlijk en rechtdoorzee geeft ze haar (kritische) kijk op de wereld, en geeft ze de lezer volledige inzage in haar denken. Dit door wervelende en beeldende zinnen waardoor er een perfecte voorstelling wordt gegeven. Zinnen waar soms geen eind aan lijkt te komen en waarin regelmatig enig cynisme is te vinden. Op het eerste gezicht lijken de verhalen vrolijk en soms zelfs humoristisch, maar als je de tekst goed doorgrond proef je soms ook gemaakte vrolijkheid en wat eenzaamheid.


Wil je ondervinden hoe het is als er altijd onrust in je hoofd heerst, dan is Loslopen het boek om te lezen. De auteur heeft haar eigen onrust buitengewoon tastbaar neergezet en maakt met haar eigenzinnige en enerverende schrijfstijl de chaos compleet. Zit je zelf met veel onrust, dan zal dit boek je niet per se rustiger maken, maar er zal wel veel herkenning zijn. En dat het hebben van een hond gezond kan zijn, kan ik alleen maar beamen. Ook al heb je soms geen zin, de hond moet toch uitgelaten worden en eenmaal aan de wandel is het toch weer genieten. Het geeft ritme aan de dag, je blijft in beweging en regelmatig ontmoet je zo nieuwe mensen. En over vertrouwen gesproken, een hond zal jouw vertrouwen niet beschamen en je kunt echt alles tegen de hond vertellen:)

4****

Wendy Wenning

Met dank aan Uitgeverij Podium voor het toesturen van een recensie-exemplaar.

Titel: Loslopen |Auteur: Laura van der Haar
Uitgever: Podium | 9789463810944| Blz: 272
Verschijningsdatum: maart 2021

Loslopen is verkrijgbaar in elke (online)boekhandel.

BookSpot de online boekwinkel

Tot waar we kijken kunnen – Inge van der Krabben – Gastrecensie Mieke Wijnants

Tot waar we kijken kunnen – Inge van der Krabben – Gastrecensie Mieke Wijnants

SAMENVATTING:
Tot waar we kijken kunnen van Inge van der Krabben is een prachtige, ontroerende roman over een moeder-dochterrelatie. In een frisse, eigen stijl schrijft Van der Krabben over loslaten, loskomen, volwassen worden, verbinden, afscheid nemen en rouw. Hoofdpersoon Janne staat op de rand van een burn-out en realiseert zich dat het tijd wordt om voor zichzelf te kiezen en zich los te maken van haar moeder. Dan blijkt dat haar moeder ongeneeslijk ziek is en spoedig zal overlijden. Samen gaan ze op zoek naar een nieuw evenwicht in hun relatie. Vele moeders en dochters zullen zich herkennen in deze roman. Voor de liefhebbers van Een weeffout in onze sterren.

OVER DE AUTEUR:
Inge van der Krabben ( 1972) studeerde algemene letteren aan de Universiteit van Utrecht, werkte als redacteur en communicatieadviseur voor diverse bedrijven en heeft haar eigen tekstbureau. Tot waar we kijken kunnen is haar debuutroman. Verder schrijft ze korte verhalen (waarvan ‘Laatste dans’ is gepubliceerd door literair tijdschrift Extase), blogt ze over schrijven in haar blog ‘Krabbels’ en geeft ze met veel plezier les in creatief schrijven. Ze werkt aan haar tweede roman.

OVER DE COVER:
Een lief konijntje dat vastgehouden wordt door twee vingers op een verder blauwachtige achtergrond. Waarom voor dit konijntje gekozen is wordt duidelijk na het lezen van dit boek. De titel is treffend…past perfect bij deze roman.

MIJN MENING:
Het boek begint met een prachtig gedicht over de zee uit: Zomaar was je geboren van Imme Dros. Hier is bewust voor gekozen, omdat het alles te maken heeft met dit aangrijpende en ontroerende verhaal over een moeder- dochter relatie die vrij gecompliceerd is. Moeder Dina heeft het beste voor met haar dochter Janne, maar dit wordt haar niet altijd in dank afgenomen. Enerzijds hunkert Janne naar begrip en aandacht van haar moeder en anderzijds wil ze los van haar komen en haar eigen beslissingen nemen. Zowel Dina als Janne zijn door hun jeugd, opvoeding en omstandigheden geworden wie ze nu zijn. Dit botst vaak en uit zich in onbegrip naar elkaar toe. Twee verschillende karakters en de daarbij behorende emoties en gevoelens waar ze allebei ieder op hun eigen manier pijn, verdriet en last van hebben. Het onvermogen om echt te luisteren, begrijpen, voelen en inleven speelt een grote rol. Gehoord en gezien worden. En toch hebben beiden goede bedoelingen…het goed me elkaar voor…houden ze van elkaar.

Dan wordt Janne werkloos en gaat met behulp van een therapeut op zoek naar zichzelf. Wat wil ze, wat kan ze en waar wordt ze gelukkig van? Hoe ziet ze haar leven en de mensen waar ze van houdt? Is dit een ommekeer in haar gedachtegang en visie op haar leven én haar moeder? Haar moeder wordt ernstig ziek en haar dagen zijn geteld. Hierdoor wordt ook zij gedwongen om na te denken over haar leven. Jeugdherinneringen komen bovendrijven. Lukt het hun om dichter bij elkaar te komen en gevoelens te delen? Uit te spreken wat hen bezighoudt? Kweekt het onderling begrip? Welke rol spelen Lotte de buurvrouw die tevens psychologe is, vader Smidje en Nonna? In deze emotionele roman krijg je antwoord op deze vragen.

De karakters zijn goed uitgediept waardoor ik mij helemaal kon inleven in Janne en Dina. Ook de onderwerpen loslaten, loskomen, volwassen worden, verbinden, afscheid nemen en rouw worden op een luchtige, zeer realistische en integere wijze beschreven en maakt het toegankelijk voor velen. Tranen liepen vaker over mijn wangen zo aangrijpend, maar ook mooi is dit verhaal verwoord. In een van de laatste hoofdstukken lees ik een prachtig en liefdevolle droom c.q. wens waar ik kippenvel van kreeg.

De auteur heeft een fijne, vlotte en inlevende schrijfstijl. Korte hoofdstukken en een vleugje humor waardoor deze roman leest als een trein. Een aanrader voor iedere moeder en dochter, maar zeker ook voor anderen. Kortom een geweldig debuut dat mij heeft geraakt en met genoegen gelezen. Kijk uit naar haar tweede boek.

*****

Gastrecensie van Mieke Wijnants

Titel: Tot waar we kijken kunnen|Auteur: Inge van der Krabben
Uitgever: Ambo|Anthos| ISBN: 978 90 263 3141 1|Blz: 239
Verschijningsdatum: 2015

Tot waar we kijken kunnen is verkrijgbaar bij de lokale boekhandel of via:
[bol_product_links block_id=”bol_58e71489766a0_selected-products” products=”9200000040491575″ name=”Tot waar we kijken kunnen” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”1″ show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

© 2017, Wendy. All rights reserved

De eerste vrouw – Susan Smit – Recensie

De eerste vrouw – Susan Smit – Recensie

de-eerste-vrouw-framed

Ik heb van je gehouden zoals een mens waarschijnlijk maar één keer in zijn leven lief kan hebben. Ik aanbad jou, maar evenzeer mijn beeld van jou.

Lou Tellegen was een Nederlands-Amerikaans acteur en regisseur. Hij werd geboren als Nederlander, maar nam in 1918 de Amerikaanse nationaliteit aan. Zijn successen op het witte doek vierde hij in het tijdperk van de stomme film. Lou was een rusteloze man die voortdurend zocht naar avontuur, adoratie en succes. In 1934 stierf hij onder tragische omstandigheden.

Geraldine Farrar was een Amerikaanse sopraan en operazangeres. ussen 1915 en 1920 speelde Farrar ook in diverse stomme films, onder andere in een succesvolle bewerking uit 1915 van Georges Bizets Carmen door Cecil B. DeMille. Farrar zei altijd meer waarde te hechten aan de emotionele expressie van haar zangkunst dan aan lyrische perfectie. Ze was dan ook niet wars van enig effectbejag. Ook uiterlijk viel ze op, niet alleen door haar schoonheid, maar ook vanwege haar flapper-achtige verschijning in de jaren tien en twintig.

Geraldine was de diva van de internationale operahuizen die gezworen had nooit te trouwen. Hij was de vechter, de gokker, de hartenbreker die furore maakte op het toneel. Samen vormde de Amerikaanse Geraldine en de Nederlander Lou een van de meest legendarische artiestenkoppels aller tijden.

Het verhaal van De eerste vrouw begint in 1935 als Geraldine iets na middernacht een telefoontje krijgt. Het is iemand van de pers die haar verteld dat Lou Tellegen is overleden. Dan gaan we terug in de tijd en kruipt de auteur in de huid van Geraldine, Geraldine schrijft het verhaal in elkaar. De eerste vrouw verhaalt vanuit een wisselend perspectief. Doordat het verhaal van Geraldine in de ik-vorm wordt geschreven komt deze hoofdpersoon dichter bij je te staan dan Lou, waarvan verteld wordt vanuit de derde persoon. Smit beschikt over een groot inlevingsvermogen en met haar verbeeldingskracht heeft ze alles perfect en geloofwaardig ingekleurd. Veel is gebaseerd op historische feiten maar het liefdesverhaal is ontsproten uit het brein van Smit, vanuit haar eigen interpretatie. Deze roman, gebaseerd op historisch feitenmateriaal neemt je mee in een wereld van de opera, theater en cinema. Een soort van geschiedenisles, maar niet zo’n saaie geschiedenisles, een les die je als een mooie film voorbij ziet komen en voortdurend blijft fascineren.

De eerste vrouw verhaalt over de ambities van dit koppel, hun twijfels, hun angsten en hun grote verschillen. De hoofdpersonen worden scherp neergezet. Mensen met verschillende drijfveren. Geraldine wijdt haar leven voor de kunst maar het is haar niet te doen om de roem. Lou leeft voor de aandacht, hij wil gezien worden. Lou heeft voortdurend een masker op, hij is zichzelf niet, hij speelt zichzelf. Een man waar ik soms weinig sympathie voor had. Zo speelt hij ook de geliefde van Geraldine en het zal jaren duren voordat Geraldine zijn spel doorziet. Een liefdesverhaal in een roerige tijd, een tijd van oorlog en een tijd waarin Geraldine het grote voorbeeld wordt voor het opkomende feminisme. De tijd van het ontstaan van de film, een grote verandering voor de wereld.

De liefdesgeschiedenis tussen Tellegen en Farrar sprak haar aan omdat het twee tegenpolen waren. Smit heeft twee jaar onderzoek gedaan naar het verhaal, waarvan slechts een kwart van de verzamelde informatie in het boek is beland. Op het moment dat Susan Smit dit boek aan het schrijven was knapte haar eigen relatie. Toen dit haar overkwam wist ze dat ze zou komen op een punt waarop Farrar wordt verlaten. Ze zag er eerst erg tegenop maar toen het zover was vond ze het fijn  het helemaal op te kunnen schrijven. Door de breuk in haar eigen relatie kon ze het intensiever schrijven dan als het haar niet was overkomen.  Door de verbeeldingskracht van Susan en haar doordringende wijze van beschrijven heeft de auteur met De eerste vrouw een prachtig, filmisch verhaal neergezet, een verhaal dat je raakt…

vijf ster

 

Titel: De eerste vrouw|Auteur: Susan Smit
Uitgever: Lebowski Publishers|ISBN: 9789048832170|Blz: 288

Voor meer informatie klik hier

De eerste vrouw is verkrijgbaar bij de lokale boekhandel of via:
Bol
Bruna
Libris
AKO
Eci

 

© 2016, Wendy. All rights reserved

 

De Morgendans – Gerrit Sangers – Recensie

De morgendans-framed

De Morgendans is een roman over leven en dood.
Doch vooral over de dood

Een  man wilde mij mijn agenda ontnemen, hij rukte er wild aan. Maar ik liet niet los. Niet loslaten, Marlijn, je mag niet loslaten, dacht ik. Ik was bang dat de man met mijn agenda, mijn ziel zou ontnemen. Ik zou onherroepelijk sterven. Onmiddellijk.

Marlijn is gestorven. Paul zijn vrouw. Paul is in de rouw. Hij moet loslaten maar hij weet niet hoe. Hij kan niet leven, niet functioneren zonder zijn vrouw. Hij kan niet accepteren dat Marlijn er niet meer is, zijn leven staat stil. Een man die geplaagd wordt door angstdromen en een gevangene blijft van zijn overleden vrouw. Totdat hij de beste vriendin van Marlijn tegenkomt, een zielsverwant. De chaos wordt eerst groter, in zijn hoofd, in het hoofd van de zielsverwant. Totdat Paul een keuze maakt.

In een wisselend perspectief worden heden en verleden met elkaar afgewisseld. Een verleden dat verteld over het ontstaan van hun liefde. Een heden dat verteld over een man die helemaal uit het lood geslagen door het overlijden van zijn vrouw, zijn zekerheid is weg, hij is het evenwicht totaal kwijt. De Morgendans is met een bepaalde mate van snelheid geschreven, op een dansende wijze in een staccato ritme, een schrijfstijl die je moet aanspreken. Tastbaar worden de gevoelens en gedachten omschreven van iemand in rouw. De onzekerheid, de chaos in het hoofd, de chaos in het leven. De gevoelens van verdriet, onmacht, niet weten hoe verder te gaan.

De Morgendans is een mooie roman die je vanaf het begin zal meevoeren met het verhaal van Paul. Een verhaal dat de afhankelijkheid van een man beschrijft en dat je laat meeleven met zijn verdriet. Indringend, triest maar soms ook ontroerend. Toch, de wijze van vertellen maakt het mogelijk ook enige afstand te bewaren waardoor het niet te zwaar overkomt en door het ritme  leest het vlot en soepel. Een verhaal over rouw, verdriet en loslaten dat pakt en raakt.

4 ster

Over de auteur

Gerrit Sangers werd in 1954 als jongste uit een gezin van vijf. Al jong begon hij met lezen en in de eerste klas toen hij een verhaal over waterhoentjes las, dacht hij, dat wil ik ook: schrijven. Het duurde nog wel even voor die gedachte gestalte kreeg. In de eerste klas van de Havo kreeg hij een 10 voor een opstel. Het beschreef een droom, aan het eind liep de wekker af. Ook begon hij gedichten te schrijven. Na de Havo ging hij werken, de stichting opleiding leraren had hem afgewezen. Hij wilde geschiedenis studeren. Het is er nooit van gekomen.
In de avonduren schreef hij. Vooral novelles. Van 1974-1976 militaire dienst. Achter de telefooncentrale in de Kromhoutkazerne te Utrecht, na zes weken opleiding in Ede. Eerst in 1989 verscheen een verhaal van hem in de literaire Gids, 152ste jaargang, november.
Het verhaal heette  Arrangement.
Twee jaar later verscheen bij uitgeverij Amber (Imprint van de Boekerij)
Lydia Verleine.

Het duurde twintig jaar voor er weer een boek bij hem verscheen. Bij Aspekt.

Trance. 2012 novelle
Maar daarna ging het snel.
Het meisje in de toren. 2013 roman
Het verlaten station. 2014 novelle
Helen Draegkragt. 2014 gedichten
Een glans van paranoia. 2014 novelle
Michelle Welt. 2015 roman
De Morgendans. 2016 roman
Landing. 2016 novelle

Titel: De morgendans| Auteur: Gerrit Sangers
Uitgever: Aspekt|ISBN: 9789461539724| Blz: 158

De morgendans is verkrijgbaar via de lokale boekhandel of via:
Uitgeverij Aspekt
Bol.com
Bruna.nl
AKO.nl
Eci.nl

© 2016, Wendy. All rights reserved

 

 

In de brievenbus – Toen ik eindelijk durfde – Chantal Straver

In Toen ik eindelijk durfde laat Chantal haar huwelijk, huis en baan achter zich om een gelukkiger leven te veroveren. Ze besluit haar hart te volgen, al weet ze niet wat de toekomst haar brengt. Openhartig schrijft ze over haar dromen, ambities, keuzestress, overwinningen en worstelingen als twintiger. Trouw blijven aan jezelf blijkt in deze inspirerende zoektocht de belangrijkste troef.

Lees verder “In de brievenbus – Toen ik eindelijk durfde – Chantal Straver”

Het havenschandaal – Frank de Kruif

Het havenschandaal: het verbijsterende verhaal achter een miljoenaffaire.

30 augustus 2004 was een zwarte dag voor de haven van Rotterdam; de directeur van het Havenbedrijf Rotterdam, Willem Scholten, werd op non-actief gesteld. Scholten had zonder zijn politieke bazen daarover te informeren, voor 180 miljoen euro aan garanties voor bankleningen gegeven aan zakenman Joep van den Nieuwenhuijzen. Dat kwam pas aan het licht toen verschillende onderdelen van de onderneming van Van den Nieuwenhuijzen failliet gingen en het geld verdween.

Hoe kon dit in Nederland gebeuren? Wie waren erbij betrokken?

oHavenschandaal_TerVerzending

Frank de Kruif werkte als freelancer voor het Rotterdamse Nieuwsblad en was redacteur van het Nieuwsblad Transport.
De Kruif heeft het havenschandaal vanaf het begin op de voet gevolgd en is de best ingevoerde journalist wat betreft deze affaire.

AP_Kruif_de_Frank_c_Robert_Lagendijk_TerVerzending

 

Het havenschandaal – Frank de Kruif – Uitgeverij De Geus – 9789044535808

Het havenschandaal is o.a. verkrijgbaar bij de boekhandel of bij Bol.com.

Om niet te vergeten – Cecil Klappers – Recensie

  • Titel – Om niet te vergeten
  • Auteur – Cecile Klappers
  • Uitgever – Palmslag
  • Aantal pagina’s – 60
  • Uitgave – Paperback
  • ISBN –  9789491773365
  • Verschenen –  oktober 2015
  • Genre – Literatuur overig

Om niet te vergeten-framed

Tijdens een schrijfopdracht voor haar opleiding Kindertherapie in 2006 ontdekte Cecile Clappers (1976) haar passie voor het schrijven van korte, bondige verhalen. Ze ontwikkelde daarin een eigen vertelvorm die ze, met verwijzing naar haar eigen naam, Cezieltjes is gaan noemen. In 2010 verscheen bij Palmslag het eerste boek van Cecil: Cezieltjes.
Om niet te vergeten is haar tweede boek, een verzameling van inspirerende momenten uit het dagelijks leven.

‘Ik ben blij dat je er bent.
Had ik dat al gezegd?
Vast niet.
Want… niet eerder spraken wij elkaar.’

Om niet te vergeten is een bundel met korte teksten en gedachten over leven, liefde, vriendschap, tijd en afscheid. Toen dit boek op mijn pad kwam had ik niet meteen de intentie dit te gaan lezen. Maar, nieuwsgierig als ik ben, toch begonnen met lezen. Eenmaal begonnen kon ik niet meer stoppen en ik heb genoten van dit boek.

De cover lijkt in eerste instantie op een notitieboekje. Een cover die perfect is uitgekozen om de inhoud van dit boekje weer te geven. De pagina’s van zijn verfraaid met enkele illustraties van Marijke Klompmaker.

Om niet te vergeten bestaat uit drie delen: Ontstaan & voorbijgaan, Fijne gesprekjes en Tijd…
Cecile Clappers heeft een pakkende en toegankelijke schrijfstijl waardoor ze op juiste wijze de lezer aan het boek weet te binden. Aan de ene kant wilde ik  alleen maar doorlezen, maar aan de andere kant wilde ik de tijd nemen om deze teksten en gedachten goed tot mij door laten dringen.
Dit boekje heeft mij ontroerd maar maakte soms ook verdrietig. Op andere momenten betrapte ik mijzelf op een glimlach. Mooie, fijne en aansprekende teksten en gedachten. Allemaal met hun eigen betekenis, met veel herkenbaarheid en een aantal van deze teksten en gedachten zullen de lezer tot nadenken zetten.

sterstersterster

Met dank aan Uitgeverij Palmslag voor het beschikbaar stellen van een leesexemplaar.

Om niet te vergeten is o.a. verkrijgbaar bij de boekhandel, uitgever of bij Bol.com.

(On)Begrepen – Femke Ekelhof – Recensie

  • Titel – (On)Begrepen
  • Auteur –  Femke Ekelhof
  • Uitgever – Tekst & More i.o.v. De Brul van Hul
  • Aantal pagina’s – 114
  • Uitgave – Paperback
  • ISBN –  9789492192066
  • Verschenen –  2015
  • Genre – Literatuur overig

Onbegrepen watermerk

 

Vorig jaar heb ik het eerste boek van Femke Ekelhof gelezen, Gegrepen. Een boek gebaseerd op eigen ervaringen van Femke. Ze kon niet langer zwijgen over wat haar was aangedaan en wilde haar verhaal vertellen. Voor zichzelf, maar ook voor anderen die nog niet met hun verhaal naar buiten durven komen. De gruwelijke feiten in Gegrepen zijn verschrikkelijk en vanaf het begin had ik veel respect voor Femke, om al dat verschrikkelijke op papier te zetten en naar buiten te brengen. Gegrepen vertelt over hoe het allemaal begon en het boek heeft een open einde. In (On)Begrepen gaat het verhaal van Femke verder. Lees verder “(On)Begrepen – Femke Ekelhof – Recensie”