Categorie: Genre

De verwarde kip en de mooiste verhalen van de dwalende egel – tekst Karin Vijsma – Van Dobbenburgh – illustraties Isabel Kok – recensie

De verwarde kip en de mooiste verhalen van de dwalende egel – tekst Karin Vijsma – Van Dobbenburgh – illustraties Isabel Kok – recensie

Karin Vijsma-Van Dobbenburgh was als kind al dol op boeken en schrijven. Al eerder gaf zij twee prentenboeken uit waarbij de illustraties verzorgd werden door Marit Helwig. In 2020 verscheen hun eerste project Ravi en de pratende kat, en in 2022 Boet en de konijnen-fotosjoet. In het dagelijks leven werkt Karin als maatschappelijk werker. Haar derde prentenboek De verwarde kip en de mooiste verhalen van de dwalende egel is in november verschenen en bestaat uit twee verhalen. Het eerste verhaal De verwarde kip is geïllustreerd door Isabel Kok, een schooljuf die van jongs af aan bezig is met tekenen. Karin kent haar al sinds ze een baby was, door haar vriendschap met Isabels moeder Anita. Ze had nooit gedacht om een kippenverhaal te gaan illustreren tot ze verrast werd met de vraag en besloot het te gaan doen.

Lees verder “De verwarde kip en de mooiste verhalen van de dwalende egel – tekst Karin Vijsma – Van Dobbenburgh – illustraties Isabel Kok – recensie”

Voetsporen – Eilandverhalen 5 – recensie

Voetsporen – Eilandverhalen 5 – recensie

In 2018 verscheen bij Droomvallei Uitgeverij de eerste verhalenbundel Eilandverhalen: Paal 15. Tijdens een verblijf op een van de Waddeneilanden schrijven diverse auteurs een verhaal dat zich afspeelt op het eiland waar ze verblijven. De initiatiefnemer is Marelle Boersma. Bij elke bundel gaat een deel van de opbrengst naar een goed doel. Voetsporen is het vijfde deel in deze reeks en speelt zich af op Texel. Van elke verkochte bundel gaat er € 1,- naar het IVN Texel. Meer over dit goede doel en wat ze met het bedrag gaan doen vind je hier.

De auteurs: Ineke Blaauw-de Meij, Simone Becker, Machteld Berkelmans, Jolanda van Duren, Jocelyn Fokkens, Majorie Former-Boon, Johanne Wiegers, Coosje Haan, Esther van der Ham, Jaco van Lambalgen, Jos Meeuwsen, Nicole Kuiper, C.R. Smit, Suzan Spruijt, Elise Vogelaar, Ingrid de Vries – Hogenkamp, Jozien Wijnakker, Henriëtte van ‘t Wout. Na elk verhaal vind men een korte biografie van de auteur.

Lees verder “Voetsporen – Eilandverhalen 5 – recensie”

Dolende geesten – Hilda Spruit – recensie

Dolende geesten – Hilda Spruit – recensie

Hilda Spruit (Bleiswijk, 1961) woont in Zoetermeer. In 2015 debuteerde ze met haar young adult-roman Geestverwanten. Dit debuut werd in 2016 bekroond met de Jonge Jury Debuutprijs. Verschijningen, het los te lezen vervolg verscheen in 2020 bij Clavis Uitgeverij. Nu is Dolende geesten verschenen, het derde en voorlopig laatste deel van de reeks.

Merthe haar biologische moeder Janina is ernstig ziek en ligt op sterven. Merthe is opgegroeid bij Lex en Ingrid en eerder wist ze niet anders dan dat zij haar echte ouders waren. Ze gaat afscheid nemen van haar moeder en dan krijgt ze de vraag om een laatste brief aan Janina haar ouders – en dus de grootouders van Merthe – te brengen. Een probleem: het woonadres van deze mensen is onbekend. Samen met haar vrienden start Merthe de zoektocht en als ze de moed bijna verliezen, zorgt de paranormale gave van Merthe voor een doorbraak. Als ze met schoolreis naar het Rijksmuseum gaat, en De Nachtwacht bekijkt, ziet ze personages staan waarover ze heeft gedroomd. Is het een voorspellende droom geweest of is het gewoon stom toeval? Maar als ze steeds meer aanwijzingen krijgt besluit ze deze te volgen. Wat de gevolgen ook mogen zijn.

Lees verder “Dolende geesten – Hilda Spruit – recensie”

De paardenfluisteraar – Een stille droom – Gina Mayer – Recensie

De paardenfluisteraar – Een stille droom – Gina Mayer – Recensie

Een stille droom is het vijfde deel in de serie De paardenfluisteraar, geschreven door Gina Mayer.

Zoë zit op het gerenommeerde ruiterinternaat Snowfields in het noordwesten van Canada. Sinds een jaar was daar een speciale klas die zich vooral richtte op Naturel Horsemanship. De paardenfluisteraars – zoals de leerlingen door de rest van de school werden genoemd – leerden met paarden te communiceren. Zonder druk, zonder hulpmiddelen en vooral zonder woorden. Voordat Zoë aan haar opleiding op Snowfields was begonnen, had ze met haar dwarsfluit in de grootste concertzalen ter wereld opgetreden. Ze was een internationale ster geweest, maar had dit allemaal zonder enige aarzeling opgegeven voor Shaman en Snowfields.

Het einde van het schooljaar naderde, nog zeven dagen tot de laatste schooldag. Zoë zal de acht weken zomervakantie bij haar ouders in Vancouver doorbrengen. Liever blijft Zoë gewoon op Snowfields, bij de zwarte hengst Shaman en haar klasgenoot Cyprian. Ze is al een tijdje heimelijk verliefd op Cyprian. Cyprian is op zoek naar zijn voormalig paard Eclipse, die door een wrede hockeytrainer gekocht blijkt te zijn. Natuurlijk wil Zoë maar al te graag helpen en meldt zich aan bij de trainer voor een opleiding tot jockey. Dit omdat ze dit als de enige mogelijkheid zit om stiekem bij de appaloosa Eclipse in de buurt te kunnen komen. Met de hoop dat dit paard te redden is…

Dag na dag stond hij alleen in zijn dichte box naar de houten wand te staren. Als hij zijn hoofd hief, zag hij de hemel, die afwisselend licht en donker werd. Maar misschien beeldde hij zich dat maar in.

Het lezen van de proloog geeft een wat verdrietig gevoel en er ontstaan vragen in het hoofd. Wat is er gebeurd en is dit paard nu echt zo vals? Dit maakt gelijk nieuwsgierig naar het hele verhaal, dat verteld wordt vanuit het perspectief van een alwetende verteller. Hoofdstukken met cursief gedrukte tekst verhalen vanuit het paard Eclipse, en die zijn soms best wel heftig en zielig. Tijdens het eerste begin van het verhaal wordt een korte uitleg gegeven over Zoë en haar grote talent. Dit maakt dat Een stille droom best losstaand te lezen is, maar het is veel leuker om bij het begin van de serie te beginnen. Vooral om de personages en hun bijbehorende karakters goed te leren kennen. Doordat Zoë eerder met haar talent veel geld heeft verdiend, zijn de mogelijkheden voor haar eindeloos. Bijvoorbeeld om te reizen zonder dat ze zich zorgen hoeft te maken over de kosten. In dit deel blijkt het erg handig te zijn vooral als ze Cyprian wil helpen.

Ze schreeuwden tegen hem, sloegen hem en trapten hem, maar hij werd toch steeds langzamer. Zijn kracht én wilskracht vloeiden langzaam uit hem weg.’

De auteur laat de personages mooi meegroeien met de tijd en het zijn niet alleen situaties met paarden waarmee ze te maken hebben. De thema’s vriendschap en geloven in jezelf komen in elk deel sterk naar voren en nu de personages ouder worden, wordt het thema verliefdheid aangestipt. Zo is Een stille droom niet alleen spannend, maar zijn er ook voor de doelgroep herkenbare situaties in het verhaal verweven. De serie is geschreven voor kinderen vanaf tien jaar, tieners dus en Mayer houdt duidelijk rekening met de ontwikkeling en het gevoelsleven van een tiener. Uiteraard zal degene die gek is van paarden deze serie het meest aanspreken. Er wordt vaak meer gesproken over paardenmeisjes, en daar Zoë het hoofdpersonage is, zou men verwachten dat deze serie echt voor meisjes is. Maar er zijn ook mannelijke bijpersonages met een grote rol zoals Cyprian, waar een (paarden)jongen zich mee kan identificeren. Dit samen met een spannend onderwerp en spannende fragmenten maakt het boek zeer geschikt voor een brede doelgroep. Naast dat het verhaal zich vlot laat lezen, is het ook nog interessant en leerzaam.

Een stille droom is wederom een fantastisch deel in de filmisch geschreven serie De paardenfluisteraar. Lekker spannend maar soms ook wat verdrietig.

4****

Met dank aan uitgeverij Pelckmans voor het recensie-exemplaar.

Schrijfster wil met boek gevoelens van kinderen bespreekbaar maken

Schrijfster wil met boek gevoelens van kinderen bespreekbaar maken

‘Positief met gevoeligheid en onzekerheid omgaan’

Kinderen ervaren soms te veel prikkels. En dan vragen ze zich af: ‘Ben ik raar?’ Jolanda Striegel merkte dat haar zoon niet tegen labels in zijn kleding kon, die moesten er direct uitgeknipt worden. Bij een leuk dagje uit moesten er rustmomenten ingebouwd worden, anders werd het een ramp. Toen Jolanda ontdekte dat haar kind hoogsensitief was, gingen haar ogen wijd open. Ze maakte een prentenboek om de gevoelens van kinderen bespreekbaar te maken.

Je mag er zijn, helemaal zoals jij zelf bent,’ zegt de schrijfster. ‘Maar voor veel kinderen is dat niet zo. Ze ervaren te veel druk, omdat ze zich anders voelen. Dat geldt ook voor volwassenen. Veel mensen hebben daar problemen mee.’

Voor Striegel was het een verrassing dat kunstenares Nannie Oomen, die de tekeningen voor het boek maakte, zelf ook hoogsensitief bleek te zijn. ‘Dat was heel mooi, want ze kon bij de tekst voelen en kleurrijke tekeningen maken. Met dit boek hopen we veel mensen te helpen om positief met gevoeligheid en onzekerheid om te gaan.’

Ben ik raar? verschijnt op 13 december bij uitgeverij Paris Books.

De man op de brug – Björn Paqualin – Recensie

De man op de brug – Björn Paqualin – Recensie

Björn Paqualin debuteerde in 2021 met Waar rook is. Hij is een screenwriter die zich bezighoudt met de ontwikkeling van tv-series, zoals de Netflix-serie Young Wallander. Zijn ervaring als scenarioschrijver laat hij goed gelden door middel van een zeer beeldende schrijfstijl. De man op de brug is het tweede deel van een trilogie met hoofdpersonage Stella Robertson.

Als er twee vrouwen worden aangevallen in een Zweeds natuurreservaat lijkt er een verband te zijn met een dubbele moord vijf jaar geleden. De dader is nooit gevonden. Inspecteur Stella Robertson is nog steeds geschorst. Er loopt nog steeds een onderzoek naar de gebeurtenissen van een jaar geleden. Hierbij kwam haar ex-man om het leven en Stella was daarbij aanwezig. Een journalist weet meer en dreigt dit openbaar te maken. Omdat Stella haar dochter wil beschermen besluit ze een deal te sluiten met de journalist. Ze zal hem helpen met de zaak van de dubbele moord als hij beloofd zijn mond te houden…

De man op de brug is het tweede deel met hoofdpersonage Stella Robertson. Een personage die in het eerste deel Waar rook is, een verpletterende indruk heeft gemaakt. Ook de auteur heeft zich met het eerste deel gelijk goed op de kaart gezet. De hoofdstukken zijn over het algemeen kort, met een uitzondering daargelaten. Ook nu is de schrijfstijl wat staccato, en de zinnen zijn kort en bondig. Maar wat overheerst De man op de brug is de filmische schrijfstijl. Niet alleen wat betreft de omgeving, maar alle details en de dialogen zijn beeldend neergezet. Alsof men een film aan het kijken is maar dan wel een film met een behoorlijk tempo. Niet heel even wegkijken want je kan wel eens iets essentieels missen.

Toch is De man op de brug vergeleken bij Waar rook is, wat matter in de beleving. Alsof het nu minder goed lukt alles perfect over te brengen naar de lezer. Of de verwachting lag na het indrukwekkende debuut te hoog. De auteur geeft wel in een interview aan dat dit tweede deel een stuk moeilijker was om te schrijven. Pas halverwege ontdekte hij fouten in de plot doordat hij te weinig aandacht had besteed aan uitwerking aan de voorkant. Dus moest hij weer helemaal terug en veel herschrijven. In dit boek krijgt de lezer een ander beeld van Stella, minder cynisch, er is meer aandacht voor haar zwaktes. Om Stella helemaal goed te begrijpen is het raadzaam eerst Waar rook is te lezen. Voor het verhaal ansich maakt het niet veel uit, maar wel om meer in de diepte te komen. De verhaallijn wordt prima opgebouwd, en de auteur is er in geslaagd het boek alsnog goed uit te werken. Ook lukt het prima om een voortdurend spanningniveau te behouden. Misschien is dit boek niet helemaal volgens de verwachting, de allerlaatste bladzijde maakt weer bloednieuwsgierig naar het volgende deel. En de vraag die hierbij wordt opgeroepen of het derde deel wel het laatste deel gaat worden of dat de auteur beslist dit personage nog verder te ontwikkelen. Mogelijkheden genoeg …

Filmisch geschreven, ideaal om hier een Netflix-serie van te maken!

3½***

Met dank aan uitgeverij Volt voor het recensie-exemplaar. Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Waarom niet – René Appel – Recensie

Waarom niet – René Appel – Recensie

René Appel is sinds 2003 fulltime schrijver. Al meer dan 25 jaar behoort hij tot de top van De Nederlandse thrillerauteurs. Hij heeft inmiddels al meer van 40 boeken geschreven, waarvan de meeste thrillers zijn.

Tara is bijna jarig en dit weekend had ze haar feestje voor vrienden willen geven. Maar haar man David had uitgerekend dit weekend zijn jaarlijkse voetbalweekend. Dan maar met haar vriendengroep naar hun stamkroeg. Daar raakt ze op een gegeven moment in gesprek met Ron. De drank vloeit rijkelijk en na een gezellig avondje brengt Ron haar naar huis. Aangekomen bij haar appartement is hij overtuigend genoeg en het lukt hem om zichzelf binnen te praten. Iets waar Tara snel spijt van gaat krijgen want de gevolgen zijn verschrikkelijk.

In Waarom niet draait het om de ene gebeurtenis waarbij Ron de grenzen van Tara niet heeft gerespecteerd. Alleen heeft Ron zijn eigen gedachten hierover, terwijl Tara deze gebeurtenis zo diep mogelijk wil wegstoppen. De gevoelens van Tara worden door Appel goed omschreven en hieruit blijkt ook dat hij zich goed heeft ingelezen. Maar ook de onmacht van de partner van Tara is zeer voelbaar neergezet en de lezer zal zich goed kunnen inleven. Het is een heftig onderwerp waar omheen deze thriller is geschreven, en met zo’n onderwerp is het wel een beetje logisch dat het tempo wat bedaard is.

Maar in deze thriller ligt het psychologische niveau zo hoog, dat de spanning weinig kans heeft. Veel komt men al ondertussen te weten zodat er weinig verrassingen zijn. Waarom niet is een relaas van personages die direct of indirect in een afschuwelijke situatie terecht zijn gekomen. Waarbij vooral Tara moeite heeft de grond onder haar voeten te houden en David hier een beetje in meesleurt. Wat wel heel mooi gedaan is, is om het gebeuren vanuit verschillende oogpunten te belichten, vooral het verschil in opvatting en gevoelens tussen slachtoffer en dader. Het bedaarde tempo moet de lezer liggen, maar dit is ook wel een beetje de handtekening van de auteur. Soms moet men een thriller van deze auteur nog een keer lezen, want er valt vaak nog veel te vinden tussen de regels door. Helaas is deze thriller niet het beste werk dat hij ooit heeft geschreven, Waarom niet maakt de verwachting als thriller niet waar. Het is meer een psychologische roman met een ontzettend heftig thema. Al heeft dit boek dan wel weer een geweldige onverwachte afsluiting, wat weer typisch iets is voor René Appel.

Waarom niet is geen (vrouwen)thriller, maar wel een indringende psychologische roman met geloofwaardige personages.

3***

Met dank aan uitgeverij Ambo|Anthos voor het recensie-exemplaar. Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

In de brievenbus – Op de huid van Dag Neijzen

In de brievenbus – Op de huid van Dag Neijzen

De vraag is niet meer wie gelijk heeft, maar wie gelijk krijgt. Wie gelooft wie nog?

Bij Veilinghuis De Eland komen eens in de drie maanden achtergebleven bagagestukken van luchthaven Schiphol onder de hamer. Karin en Charly hopen hier ooit een fortuin te vinden. De onschuldig ogende koffer blijkt – thuis op de woonboot van Karin – echter een gruwelijke inhoud te bevatten. Karin wordt er volledig door geobsedeerd. En ook al is de extraverte Charly weinig bang voor uitdagingen, deze keer laat zij haar vriendin alleen achter met hun aankoop. Twee maanden later verdwijnt Karin, haar ‘bestie’, plots. Radeloos stemt Charly toe in een ontmoeting met een onbekende die beweert dat hij onderzoeksjournalist is. Alles en iedereen om haar heen wantrouwend, filmt ze alle gebeurtenissen en overlaadt ze hem met video’s en dagboeken die ze op Karins computer heeft aangetroffen, in de hoop dat ze daarmee haar vriendin kunnen opsporen. Wat Charly dan nog niet weet is dat de journalist al veel verder is in zijn onderzoek naar een eeuwenoud Vaticaans broederschap dat er niet voor terugdeinst alles op alles te zetten om de waarheid te verbergen…

In zijn literaire thriller Op de huid schrijft Dag Neijzen over de spanningsbogen tussen waarheid en fake news, en wantrouwen en vertrouwen binnen vriendschappen. Want wie gelooft wie nog? Dag Neijzen staat al dertig jaar als dramaturg, scripteditor en creatief en uitvoerend producent aan de basis van Nederlands bekendste dramaseries als Diamant, Baantjer, Spangen, GTST, ONM, Divorce en Mees Kees/Mister Twister. Hij studeerde Theater– en Mediawetenschappen aan de UvA. Op de huid is zijn eerste verhaal in de boekreeks Tales. Zijn tweede verhaal Het ei van Elke verschijnt hierna.

Nieuwe Kluitman-novelles in het voorjaar van Marieke Damen en Mariska Overman

Nieuwe Kluitman-novelles in het voorjaar van Marieke Damen en Mariska Overman

Nieuwe Kluitman-novelles in het voorjaar van Marieke Damen en Mariska Overman

ALKMAAR – In het voorjaar zullen er weer twee ijzersterke boeken verschijnen in de succesvolle novelle-lijn van uitgeverij Kluitman. Marieke Damen – bekend van haar thrillers voor volwassenen – komt met een superspannend verhaal over een Rome-trip van middelbare scholieren. Hier gaat iets gruwelijk mis.
Mariska Overman heeft ook meerdere succesvolle boeken voor volwassenen op haar naam staan en werkt nu aan een intrigerende novelle over Sanne, die erachter probeert te komen wat er met haar zus Lisa aan de hand is. Maar hoe meer ze ontdekt, hoe meer ze het gevoel krijgt dat dit wel eens heel verkeerd kan aflopen…


KLUITMAN-NOVELLES
Kluitman-uitgever Mariska Budding: ‘De novelles van Kluitman zijn inmiddels een begrip. Leerkrachten, boekhandels, bibliotheken en scholieren zijn er zeer enthousiast over. De beste manier om de leeshonger aan te wakkeren, is om te beginnen met een voor jou aansprekende titel in de serie, en daarna ben je niet meer te stoppen…
De Kluitman-novelles zijn niet dik, boeiend tot en met het laatste woord en geschreven door aansprekende auteurs. Daarnaast zijn ze mooi uitgevoerd en voor een toegankelijke prijs verkrijgbaar. En ja, ze zijn verslavend!’

Inmiddels zijn er 24 titels verschenen en gaat de verkoop richting de 100.000 exemplaren.
Voor meer informatie: Kluitman-novelles


MARISKA OVERMAN
Mariska Overman (1970) woont en werkt in Hengelo. Ze is van oorsprong docent filosofie en levensbeschouwing. Samen met haar man ontwikkelde ze een kaartspel voor kinderen om de dood bespreekbaar te maken. Schrijven is haar grote passie. In 2017 debuteerde ze met de thriller Hoofdzaak en van haar laatste thriller Noorderlicht werden de filmrechten verkocht aan Dutch FilmWorks. Sinds haar debuut is het haar grote wens om ook voor jongeren te schrijven. Met de spannende novelle Eindspel komt die wens nu uit.

Eindspel | Mariska Overman | € 10,99 | ca. 112 pagina’s | verschijnt in februari 2024 | Kluitman | isbn 978 90 206 5483 7

MARIEKE DAMEN
Marieke Damen begon met schrijven tijdens een sabbatical in het buitenland. Na twee kinderboeken en diverse korte verhalen brak ze door met Stilleven. Ze won hiermee de ThrillZone Award voor Beste Nederlandstalige Thrillerdebuut en werd genomineerd voor de Hebban Debuutprijs, de Hebban Thrillerprijs en de MAX Bronzen Vleermuis. Ook haar daaropvolgende thrillers werden goed ontvangen. Haar werk kenmerkt zich door een subtiele schrijfstijl, waarmee ze de gruwelijkste gebeurtenissen beschrijft. De excursie is Mariekes eerste boek voor jongeren.

De excursie | Marieke Damen | € 10,99 | ca. 112 pagina’s | verschijnt in april 2024 | Kluitman | isbn 978 90 206 5485 1

In de brievenbus – De paardenfluisteraar – Calypso’s veulen – Gina Mayer

In de brievenbus – De paardenfluisteraar – Calypso’s veulen – Gina Mayer

In het wilde Canada staat een wit slot: Snowfields. Op dit internaat worden de beste ruiters van de wereld opgeleid en getraumatiseerde paarden genezen.

Sinds Zoë’s vriend Cyprian zijn zwaar getraumatiseerde paard terug heeft gevonden, heeft hij geen tijd meer voor haar. Elke vrije minuut is hij bezig om het vertrouwen van zijn appaloosa-hengst terug te winnen. Als Zoë op een avond met Cyprian wil gaan praten, ziet ze een indringer op het schoolterrein. En die is maar op één ding uit: een heel waardevol veulen…

Calypso’s veulen is het 6e deel van de serie.

Klik hier voor een inkijkexemplaar

Op de huid van Dag Neijzen verschijnt 3 november

Op de huid van Dag Neijzen verschijnt 3 november

“When fake news takes over, fiction becomes our new reality.”
(Anderson Cooper, CNN)

Bij Veilinghuis De Eland komen eens in de drie maanden achtergebleven bagagestukken van luchthaven Schiphol onder de hamer. Karin en Charly hopen hier ooit een fortuin te vinden. De onschuldig ogende koffer blijkt – thuis op de woonboot van Karin – echter een gruwelijke inhoud te bevatten. Karin wordt er volledig door geobsedeerd. En ook al is de extraverte Charly weinig bang voor uitdagingen, deze keer laat zij haar vriendin alleen achter met hun aankoop. Twee maanden later verdwijnt Karin, haar bestie, plots.

Radeloos stemt Charly toe in een ontmoeting met een onbekende die beweert dat hij onderzoeksjournalist is. Alles en iedereen om haar heen wantrouwend, filmt ze alle gebeurtenissen en overlaadt ze hem met video’s en dagboeken die ze op Karins computer heeft aangetroffen, in de hoop dat ze daarmee haar vriendin kunnen opsporen. Wat Charly dan nog niet weet is dat de journalist al veel verder is in zijn onderzoek naar een eeuwenoud Vaticaans broederschap dat er niet voor terugdeinst alles op alles te zetten om de waarheid te verbergen…


In zijn literaire thriller Op de huid schrijft Dag Neijzen over de spanningsbogen tussen waarheid en fake news, en wantrouwen en vertrouwen binnen vriendschappen. Want wie gelooft wie nog? Verschijnt 3 november bij NAU Uitgeverij.


Dag Neijzen staat al dertig jaar als dramaturg, scripteditor en creatief en uitvoerend producent aan de basis van Nederlands bekendste dramaseries als Diamant, Baantjer, Spangen, GTST, ONM, Divorce en Mees Kees/Mister Twister.

Hij studeerde Theater– en Mediawetenschappen aan de UvA.

Op de huid is zijn eerste verhaal in de boekreeks Tales. Zijn tweede verhaal Het ei van Elke verschijnt hierna.

Ticket zonder retour – Bettie Elias – Recensie

Ticket zonder retour – Bettie Elias – Recensie

Ticket zonder retour is inmiddels de vierde misdaadroman van Bettie Elias. Haar thrillerdebuut Het tuinfeest werd bekroond met De Schaduwprijs voor het beste Nederlandse thrillerdebuut. Daarna verschenen Bloedbanden en De ongewenste gast.

In Ticket zonder retour draait het verhaal om Ella en Rob. Het krijgen van een kind was bij hun niet als vanzelfsprekend. Na een moeilijke periode van geplande seks, kunstmatige inseminaties en een paar mislukte in-vitrobehandelingen raakte Ella zwanger. Een onbereikbare droom ging in vervulling en na de geboorte van Daan lacht het leven hun toe. Althans, dat was de verwachting. Maar dan ontdekt Ella dat Rob een Thaise minnares heeft. En dan ziet Ella op het nieuws dat er in de buurt een jonge Thaise vrouw is vermoord. Wel heel toevallig en ook al beweert Rob dat hij deze vrouw nooit heeft ontmoet, vertrouwd Ella het niet en gaat op onderzoek uit.

Er is een kilte in haar geslopen die ze voelt wanneer Rob haar aanraakt, of naar haar kijkt, wat hij de laatste tijd steed vaker doet, met een onderzoekende blik waarvoor ze zich afsluit.

Ticket zonder retour verhaalt afwisselend vanuit de perspectieven van Ella en Rob, in de derde persoon. In het eerste gedeelte wordt gelijk duidelijk dat er al wat kleine barstjes in het huwelijk van Ella en Rob zitten. De moeilijke periode die ze hebben meegemaakt en hun drukke leven heeft zeker invloed op hun leven. En dan zit Ella ook nog regelmatig met een bemoeizieke schoonmoeder opgescheept. Elias weet vanaf de start een beklemmende sfeer te creëren en vele situaties geloofwaardig uit te beelden. De lezer komt al redelijk snel veel te weten, maar dit heeft geen nadelige invloed op het verhaal. Er is ook nog veel te ontdekken en tussendoor worden de personages verder uitgewerkt. De spanning heeft een mooi opbouwend niveau, al zal deze thriller de lezer niet op het puntje van de stoel laten zitten. Maar dat is ook niet altijd nodig in een goede thriller. In dit boek is het de psychologie die de spanningsboog bepaalt en Elias laat zien dat daar haar talent inzit. Een misdaadroman te schrijven die vertelt over het ‘gewone’ leven en hoe dit en/of iemand kan ontsporen door verschillende gebeurtenissen. Voor de liefhebbers van Loes den Hollander en Jet van Vuuren.

Ticket zonder retour is een spannende misdaadroman met een mooi staaltje psychologie.

4****

Met dank aan uitgeverij Houtekiet voor het recensie-exemplaar. Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

De reis van Noah – Phil Earle – Recensie

De reis van Noah – Phil Earle – Recensie

Eigenlijk wilde Phil Earle helemaal geen schrijver worden, hij wilde profvoetballer worden. Of acteren in toneelstukken of zingen in een band. Lezen had hij niet zoveel mee, behalve strips of graphic novels. Hij heeft een aantal banen gehad,  in pubs en reisbureaus gewerkt, en als hulpverlener en dramatherapeut in een kindertehuis. Zijn leven veranderde onverwacht van richting toen hij een tijdelijke functie aannam op de kinderafdeling van een boekwinkel. Al snel las hij niets anders dan kinderfictie en kwam erachter dat hij zelf wilde schrijven voor jongeren. Hij heeft vijf jaar als boekverkoper gewerkt voordat hij een baan bij de uitgeverij kreeg, en nu verdeelt hij zijn werkzame leven tussen het verkopen van boeken voor een uitgever en het schrijven van zijn eigen boeken.

Londen, september 1939. De dreiging van een Tweede Wereldoorlog wordt steeds sterker en de vader van Noah moet naar het front voor de voorbereidingen. Noah vindt het verschrikkelijk maar belooft hun geliefde hond Winn te beschermen. Als de regering met het advies komt om alle huisdieren af te laten maken loopt Noah weg van huis. Het verhaal gaat dat er een hertogin is die alle dieren opvangt en dat is de plek waar hij naar toe wilt. Hij gaat niet alleen. Uiteraard gaat Winn mee, maar ook Clem en Grote Col. Ze nemen zoveel mogelijk dieren mee en vangen de reis aan met een oude boot. De reis voert langs de Theems en is niet zonder gevaar. Gaat hun plan lukken en kunnen ze de dieren in veiligheid brengen?

Als een eigenaar niet in staat is geweest zijn hond of kat naar een veilig gebied te sturen of passende regelingen voor de bescherming van het dier te treffen, zou hij moeten overwegen of het raadzaam is om het pijnloos te laten vernietigen.

Dit boek, De reis van Noah, is de eerste kennismaking met deze auteur en deze is prima bevallen. Hij weet de lezer vanaf de eerste bladzijde te boeien alleen al door de beeldende schrijfstijl die hij hanteert. Daarnaast weet hij feilloos de onmacht en de emoties van de personages over te brengen naar de lezer en worden de personages zo neergezet dat ze een herkenbaar en realistisch karakter meekrijgen. De reis die ze maken is avontuurlijk, spannend, meeslepend maar ook gebeuren er minder leuke dingen. Het speelt zich af ten tijde van oorlog en dan is het logisch dat er dingen verkeerd gaan of dat geweld en verdriet hun aanwezigheid laten zien. Af en toe weet de auteur het wat luchtig te maken door een beetje humor, om het serieuze aspect iets te breken. Over de gehele linie is er een verhaal geschreven die qua geloofwaardigheid misschien wat kleine steken laat vallen, maar dit is niet ondermijnend aan het verhaal. Wel zijn de nare dingen die er gebeuren best heftig om te lezen waardoor het niet voor iedereen geschikt is. Ook dierenliefhebbers worden in dit boek niet ontzien.

Geen van hen had ervaring met de dood. Geen van had er ooit van zo dichtbij mee te maken gehad.’

De reis van Noah is een boeiende mix van historische context, avontuur, emotie en de liefde tussen mensen en dieren. Het feit dat het zich afspeelt tijdens de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog voegt ongetwijfeld een diepere laag toe aan het verhaal en laat zien hoe mensen in tijden van crisis zich vastklampen aan dierbare relaties en hun wilskracht. Een verhaal waarin de thema’s doorzettingsvermogen, vriendschap, moed en veerkracht hoog in het vaandel staan. Een mooi en speciaal verhaal dat niet snel vergeten wordt.

4****

Met dank aan Kok Boekencentrum voor het recensie-exemplaar.

De rouwbrief – Sanne Ter Zee – Recensie

De rouwbrief – Sanne Ter Zee – Recensie

Sanne Ter Zee is werkzaam in een ziekenhuis en was daarnaast jarenlang redacteur bij een krant en een medisch tijdschrift. Ze is verslaafd aan schrijven, zoute drop, strandwandelingen en Scandinavië. De Rouwbrief is haar debuutthriller en hiermee gaat een lang gekoesterde wens in vervulling.

Een aantal weken na het overlijden van haar man ontvangt Inge bloemen van een anonieme afzender. Daarna ontvangt ze meerdere cadeaus maar het blijft onbekend wie dit naar haar stuurt. Als er op een nacht ingebroken wordt en de politie onderzoek komt doen, ontdekken ze dat iemand haar in de gaten houdt. Samen met haar zoon Robbert probeert ze erachter te komen wie deze persoon is. Als Robbert dan volkomen onverwacht op het spoor komt van een nietsontziende moordenaar, komt zijn leven in gevaar. Lukt het hem nog om zijn moeder op tijd te waarschuwen?

De Rouwbrief is verdeeld in vier delen. Deel 1 verhaalt vanuit het perspectief van Inge, deel 2 vanuit Robbert, deel 3 vanuit Chris en deel 4 is de definitieve afronding van het geheel. Opvallend zijn de superkorte hoofdstukken, wat maakt dat er gelijk een vlot tempo aanwezig is. Drie personages hebben hun eigen verhaallijn en de auteur geeft ze hierin een gedegen uitwerking. Geen overmatige details, maar wel meer dan voldoende voor wat belangrijk is voor het verhaal. Inge krijgt na het overlijden van haar man veel hulp van Lars. Maar dan komt Chris weer in haar leven, Chris die ze nog van vroeger kent. En het leven lijkt haar weer langzaam toe te lachen, of ziet ze de dingen verkeerd?

De eenvoudige en daardoor zeer toegankelijke schrijfstijl laten het boek makkelijk lezen. Samen met de korte hoofdstukken en het vlotte tempo is dit zo’n boek dat in een paar uurtjes uit te lezen is. Wat mist bij de superkorte hoofdstukken zijn meerdere cliffhangers om hiermee de spanning wat meer op te voeren. Er komen in het boek gebeurtenissen voor die wel erg toevallig zijn en daarom ook al misschien het een en ander verklappen. Het geeft in ieder geval al een bepaald gevoel bij personages en de pijlen worden dan ook als snel een kant opgericht. Al lijkt het soms ook een dwaalspoor te zijn waardoor men zich toch blijft afvragen wie die stalker nu is en wat de motieven zijn. Het verhaal an sich wordt keurig afgerond, maar toch blijft er nog een lijntje open die eventueel een vervolg zou kunnen krijgen.

Voor een debuut is De Rouwbrief een mooi begin, en deze maakt zeker benieuwd naar een volgend boek van deze auteur.

3***

Met dank aan de auteur voor het recensie-exemplaar. Deze recensie is eerder gepubliceerd op www.vrouwenthrillers.nl

BookSpot.nl

Een (dodelijk) geschenk uit de hemel – Chris Delaet – Recensie

Een (dodelijk) geschenk uit de hemel – Chris Delaet – Recensie

Chris Delaet debuteerde in 2021 met Het Verloren Meisje, met Jessie De Roover in de hoofdrol. Een debuut dat lovend werd ontvangen en nieuwsgierig maakte naar een volgend boek van de auteur. Eind 2022 verscheen het vervolg op Het Verloren Meisje, Een (dodelijk) geschenk uit de hemel.

Ellen is op weg naar huis. Een beetje zenuwachtig want het is een belangrijke dag voor haar. Twee jaar lang heeft ze voor een mooie ring gespaard en straks wil ze haar partner Hannah ten huwelijk gaan vragen. Maar als ze thuiskomt treft ze Hannah vastgebonden op de bank aan. Ellen wordt overmeesterd en zij en Hannah worden gegijzeld. Als commissaris Jessie De Roover de lokale politie te hulp schiet, lijkt het om een homejacking te gaan. Maar het blijkt toch allemaal wat anders in elkaar te zitten …

Haar ademhaling versnelde, het zweet brak haar uit, haar borst voelde alsof er een steen op drukte en ze voelde zich duizelig worden. Even werd het zwart voor haar ogen.

Een (dodelijk) geschenk uit de hemel is het tweede deel met Jessie De Roover als hoofdpersonage. Jessie is nog steeds herstellende van haar ziekte. Door de chemobehandeling die ze gehad heeft, is haar geheugen onvoorspelbaar, wat in haar werk niet zo makkelijk is. Ook heeft ze nog steeds moeite om in het dagelijks ritme te komen. En nu is het niet alleen deze zaak die haar bezig houdt, maar ook de dochter van haar zus heeft haar nu hard nodig. Door alle dingen die Jessie nu bezig houden, sluit ze haar man William buiten en dit maakt haar privéleven extra ingewikkeld. Niet alles wat ze meemaakt kan of mag ze delen en dat maakt het extra ingewikkeld. Het debuut van Chris Delaet liet al veel potentie zien en dat ze inmiddels veel bijgeleerd heeft, is duidelijk te zien in Een (dodelijk) geschenk uit de hemel. Het verhaal wordt vertelt vanuit meerdere perspectieven. De combinatie van persoonlijke issues en de zoektocht naar een onberekenbare dader, geeft de spanningsboog voortdurend een enorme boost en zorgt ook voor een prettige afwisseling. Er gebeurt veel in de persoonlijke levens van de personages waardoor er veel diepgang in deze thriller zit. Door veel ontwikkelingen in een verhaal te stoppen kan de spanning daar weleens aan onderhevig zijn, maar de wijze waarop Delaet dit allemaal uitwerkt, geeft het boek juist een extra menselijk tintje. Eigenlijk door een beetje van haarzelf in deze thriller te verweven. De auteur weet genoeg details mee te geven aan de personages zodat de karakters een goede verbeelding meekrijgen. Details waarmee je de personages zo in een televisieserie zou kunnen wegzetten. De spanning en het tempo blijven van mooi niveau en dan weet de auteur door een goed bedachte plottwist ook nog te verrassen. Hierna wordt het verhaal netjes afgerond. Wel geeft de afsluiting ruimte voor een vervolg en is er nu al de vraag of Jessie voor een belangrijke keuze komt te staan.

Delaet laat met Een (dodelijk) geschenk uit de hemel zien een talent voor schrijven te hebben. Het is haar met dit tweede boek perfect gelukt een prima pageturner af te leveren. Voor de liefhebbers van spannende misdaadverhalen die meer dan alleen spanning brengen.

5*****

Met dank aan de auteur voor het recensie-exemplaar.

BookSpot.nl