Categorie: Young Adult

Dolende geesten – Hilda Spruit – recensie

Dolende geesten – Hilda Spruit – recensie

Hilda Spruit (Bleiswijk, 1961) woont in Zoetermeer. In 2015 debuteerde ze met haar young adult-roman Geestverwanten. Dit debuut werd in 2016 bekroond met de Jonge Jury Debuutprijs. Verschijningen, het los te lezen vervolg verscheen in 2020 bij Clavis Uitgeverij. Nu is Dolende geesten verschenen, het derde en voorlopig laatste deel van de reeks.

Merthe haar biologische moeder Janina is ernstig ziek en ligt op sterven. Merthe is opgegroeid bij Lex en Ingrid en eerder wist ze niet anders dan dat zij haar echte ouders waren. Ze gaat afscheid nemen van haar moeder en dan krijgt ze de vraag om een laatste brief aan Janina haar ouders – en dus de grootouders van Merthe – te brengen. Een probleem: het woonadres van deze mensen is onbekend. Samen met haar vrienden start Merthe de zoektocht en als ze de moed bijna verliezen, zorgt de paranormale gave van Merthe voor een doorbraak. Als ze met schoolreis naar het Rijksmuseum gaat, en De Nachtwacht bekijkt, ziet ze personages staan waarover ze heeft gedroomd. Is het een voorspellende droom geweest of is het gewoon stom toeval? Maar als ze steeds meer aanwijzingen krijgt besluit ze deze te volgen. Wat de gevolgen ook mogen zijn.

Lees verder “Dolende geesten – Hilda Spruit – recensie”

Nieuwe Kluitman-novelles in het voorjaar van Marieke Damen en Mariska Overman

Nieuwe Kluitman-novelles in het voorjaar van Marieke Damen en Mariska Overman

Nieuwe Kluitman-novelles in het voorjaar van Marieke Damen en Mariska Overman

ALKMAAR – In het voorjaar zullen er weer twee ijzersterke boeken verschijnen in de succesvolle novelle-lijn van uitgeverij Kluitman. Marieke Damen – bekend van haar thrillers voor volwassenen – komt met een superspannend verhaal over een Rome-trip van middelbare scholieren. Hier gaat iets gruwelijk mis.
Mariska Overman heeft ook meerdere succesvolle boeken voor volwassenen op haar naam staan en werkt nu aan een intrigerende novelle over Sanne, die erachter probeert te komen wat er met haar zus Lisa aan de hand is. Maar hoe meer ze ontdekt, hoe meer ze het gevoel krijgt dat dit wel eens heel verkeerd kan aflopen…


KLUITMAN-NOVELLES
Kluitman-uitgever Mariska Budding: ‘De novelles van Kluitman zijn inmiddels een begrip. Leerkrachten, boekhandels, bibliotheken en scholieren zijn er zeer enthousiast over. De beste manier om de leeshonger aan te wakkeren, is om te beginnen met een voor jou aansprekende titel in de serie, en daarna ben je niet meer te stoppen…
De Kluitman-novelles zijn niet dik, boeiend tot en met het laatste woord en geschreven door aansprekende auteurs. Daarnaast zijn ze mooi uitgevoerd en voor een toegankelijke prijs verkrijgbaar. En ja, ze zijn verslavend!’

Inmiddels zijn er 24 titels verschenen en gaat de verkoop richting de 100.000 exemplaren.
Voor meer informatie: Kluitman-novelles


MARISKA OVERMAN
Mariska Overman (1970) woont en werkt in Hengelo. Ze is van oorsprong docent filosofie en levensbeschouwing. Samen met haar man ontwikkelde ze een kaartspel voor kinderen om de dood bespreekbaar te maken. Schrijven is haar grote passie. In 2017 debuteerde ze met de thriller Hoofdzaak en van haar laatste thriller Noorderlicht werden de filmrechten verkocht aan Dutch FilmWorks. Sinds haar debuut is het haar grote wens om ook voor jongeren te schrijven. Met de spannende novelle Eindspel komt die wens nu uit.

Eindspel | Mariska Overman | € 10,99 | ca. 112 pagina’s | verschijnt in februari 2024 | Kluitman | isbn 978 90 206 5483 7

MARIEKE DAMEN
Marieke Damen begon met schrijven tijdens een sabbatical in het buitenland. Na twee kinderboeken en diverse korte verhalen brak ze door met Stilleven. Ze won hiermee de ThrillZone Award voor Beste Nederlandstalige Thrillerdebuut en werd genomineerd voor de Hebban Debuutprijs, de Hebban Thrillerprijs en de MAX Bronzen Vleermuis. Ook haar daaropvolgende thrillers werden goed ontvangen. Haar werk kenmerkt zich door een subtiele schrijfstijl, waarmee ze de gruwelijkste gebeurtenissen beschrijft. De excursie is Mariekes eerste boek voor jongeren.

De excursie | Marieke Damen | € 10,99 | ca. 112 pagina’s | verschijnt in april 2024 | Kluitman | isbn 978 90 206 5485 1

Net verschenen: Dolende geesten van Hilda Spruit

Net verschenen: Dolende geesten van Hilda Spruit

Een nieuw deel in de bekroonde reeks ‘Geestverwanten’

Merthes biologische moeder ligt op sterven. Ze vraagt Merthe om een laatste brief aan haar ouders – Merthes grootouders – te bezorgen. Maar niemand weet waar ze wonen. Als de zoektocht van Merthe en haar vrienden op een dood spoor belandt, barst haar sluimerende paranormale gave los. Waarom lijken twee personages uit Rembrandts Nachtwacht een beroep op haar te doen? Merthe kan niet anders dan de aanwijzingen volgen, ook al leiden die tot een gevaarlijk avontuur.

Lees hier een fragment

Hilda Spruit (Bleiswijk, 1961) woont in Zoetermeer. Ze debuteerde in 2015 met haar youngadultroman Geestverwanten, die in 2016 bekroond werd met de Jonge Jury Debuutprijs. In 2020 verscheen bij Clavis Uitgeverij het los te lezen vervolg Verschijningen. Het voorlopig laatste – en los te lezen – deel van de reeks is er met Dolende geesten, waarin het verleden en de toekomst van Merthe op een spannende manier met elkaar worden verweven. Een spiritueel verhaal over liefde die sterker is dan de dood.

Naast haar banen als auteur en creditmanager geeft Hilda presentaties en signeersessies op scholen, evenementen en in boekhandels.

Hilda presenteert Dolende geesten op zaterdag 16 september vanaf 13:00 bij Spel en Meer in Zoetermeer. Daarbij zullen een aantal bijzondere gasten aanwezig zijn, waaronder Frans Schmidt Gieskens, hét Nederlandse fenomeen op het gebied van bandstemmen, en prof. dr. Bob de Wit, die zal vertellen over het belang van intuïtie in de wetenschap. Het aantal beschikbare plaatsen is zeer beperkt. Wil je erbij zijn? Mail dan uiterlijk 5 september naar pers@clavisbooks.com.

Titel: Dolende geesten | Auteur: Hilda Spruit ISBN 9789044850390 | Prijs: 24,95 EUR Geb. 464 pagina’s

Na die klap – Marlies Allewijn – Recensie

Na die klap – Marlies Allewijn – Recensie

Marlies Allewijn (1977) groeide op in het Zeeuwse Yerseke, maar woont al geruime tijd in Amsterdam. Eerder heeft ze onder andere de boeken Ze was 16 geschreven en De Meid. Marlies kreeg toen ze twaalf was de diagnose jeugdreuma en schreef in 2012 de semi-autobiografische jeugdroman SchEef. De chronische ziekte – die ondanks het woord ‘jeugd’ nog steeds aanwezig is – loopt als een rode draad door haar leven. Veel van haar verhalen spelen zich af in Zeeland en Amsterdam. Marlies zet zich via haar werk in om aan te tonen dat gelijkheid niet voor iedereen zo vanzelfsprekend is en dat er nog veel te winnen valt op het gebied van emancipatie. Voor rechten moet je strijden. Ja, Marlies is feminist…

In mei verscheen de YA roman Na de klap. Het verhaal gaat over Robin die een zwaar auto-ongeluk krijgt. Als Robin na een feestje wordt opgehaald regent het en het zicht in de auto is slecht omdat de ventilatie niet goed werkt. Dit had allang gemaakt moeten worden, maar steeds is vergeten een afspraak te maken. Een beetje afleiding en dan is daar die tram.

“Hij lachte en sloeg met zijn handen op het stuur. Midden in een lach van hem en een quasi nukkige sneer van mij klonken de trambellen. Daarna kwam de klap. De chaos. De blonde pony. De kou.”

Na de klap start met een heftige proloog. Daarna lezen we dat Robin wakker wordt in het ziekenhuis. Dan eerst een korte flashback naar het ongeluk en na een tijdje in het ziekenhuis te moeten verblijven, wordt Robin overgebracht naar een revalidatiecentrum. Na een aantal maanden revalidatie mag Robin naar huis. Maar thuis is veranderd, ouders zijn veranderd, alles is veranderd. Robin denkt het leven gewoon weer op te kunnen pakken maar zo makkelijk is dat niet…

Ik slik, schraap mijn keel, haal mijn neus op. Ik tik met mijn vingers op de handvatten van mijn krukken. Mijn oren tuten. Het is logisch dat ik in een auto moet. Hoe kom ik anders weg?

Allewijn zet met Na de klap een verhaal neer waarbij de lezer het een en ander zelf kan invullen. In ieder geval wat betreft de personages. In dit boek geen uitgebreide details waarmee men een duidelijk beeld kan schetsen, hierbij kan ieder zijn eigen fantasie aanspreken. Er komen veel thema’s aan bod. De belangrijkste zijn wel trauma, traumaverwerking, angst- en paniekaanvallen. Zijdelings is er een scheiding, egoïsme, vriendschap, verliefdheid, vrij leven en eigen identiteit. Robin heeft een trauma te verwerken, maar is daarnaast ook bezig met volwassen worden, net als alle vrienden. De gevoelens die voortkomen uit het trauma dat Robin heeft te verwerken zoals de angst- en paniekaanvallen zijn door Allewijn bijzonder scherp omschreven en maken voor een buitenstaander heel helder hoe het voelt en wat het doet met iemand. Voor een persoon die angst- en paniekaanvallen heeft of heeft gehad zal er zeker veel herkenbaarheid te vinden zijn.

Ik kan het hem niet vertellen. Niet nu. Niet meer. Het is te groot geworden. Te veel. Te genant. Te eng. Hij zou ontzettend schrikken van mijn gedachtes. Als hij zou weten welke zieke dingen er in mijn hoofd zitten, zou hij me echt laten vallen.”

Ondanks dat het best een indringend verhaal is en er ook wel heftige situaties zijn, is het toch zo neergezet door de auteur dat het een makkelijk en vlot te lezen boek is. Dat wat Robin meemaakt blijft interesseren, het boek blijft van begin tot eind grijpen. Na die klap bestaat uit vier delen en alleen in deel vier is even een stuk wat minder prettig leest. Maar dit doet gelukkig niet af aan het totaalplaatje. Dit is een boek dat raakt en een indruk achterlaat. En de bijzondere manier waarop de auteur dit boek heeft geschreven, vraagt om het boek nog een keer te herlezen. Alleen al vanwege het gevoel dat er nog meer lagen in dit verhaal zitten dan die na de eerste keer lezen zijn ontdekt.

Allewijn weet, door uit eigen ervaringen te putten, gevoelens zo levensecht neer te zetten dat dit boek menigeen zal raken.

4****

Met dank aan uitgeverij Kluitman voor het recensie-exemplaar en Hebban voor het mee mogen doen met de leesclub

Wendy Wenning

Slipjacht – Jowi Schmitz – Recensie

Slipjacht – Jowi Schmitz – Recensie

Jowi Schmitz debuteerde in 2005 met Leopold, een roman die verscheen bij uitgeverij Cossee. Haar tweede roman Kus van je zus verscheen twee jaar later bij dezelfde uitgeverij en werd genomineerd voor de BNG prijs. In 2012 werd het jeugddebuut van Schmitz: Ik heet Olivia en daar kan ik ook niks aan doen bekroond met de Vlag en Wimpel, daarna kreeg het ook nog de Luchs-prijs van Die Zeit en Radio Bremen. In 2013 verscheen haar kinderthriller Schat onder de stad. De blog die ze bijhield over haar te vroeg geboren zoon verscheen in 2014 en won de Inktslaafliteratuurprijs 2014. Jowi Schmitz geeft ook les aan de Schrijversacademie, organiseert een kinderfilosofiefestival en wil graag een animatiefilmpje maken. Tevens schrijft ze een column voor het Schrijven Magazine, over hoe dat moet, schrijven. Slipjacht is een novelle uit de serie Kluitman-novelles, spannende boekjes van ongeveer 120 bladzijden.

Matteo woont volgens hem in de saaiste buitenwijk van Nederland. Matteo heeft geen vrienden en ook op school klikt het niet met zijn klasgenoten. Hij is de sukkel, het buitenbeentje en de driftkop. Hij tekent veel, maar geen gewone tekeningen. Bloederige tekeningen en als zijn vader dit ontdekt moet hij naar een therapeut. Maar dat wil hij niet en ook wil hij eigenlijk niet mee met het schoolkamp. Als hij eenmaal met zijn klas op kamp is, op de Veluwe, bedenkt hij zich geen moment en gaat hij er vandoor. De bossen in en zorgen dat niemand hem vindt. Maar hij is niet alleen in het bos. Er is iemand die nog veel ongelukkiger is dan hij, maar ook gevaarlijk …

‘Een diepe rafelige snee in zijn zij, bloed dat eruit gutst. Matteo zit met half dichtgeknepen ogen naar zijn vader te kijken.’

De eerste regel van Slipjacht pakt gelijk en het eerste hoofdstuk maakt meteen al duidelijk dat Matteo niet gelukkig is. Vanuit het perspectief van Matteo, in de derde persoon, volgt men zijn belevenissen. Schmitz weet dit personage gelijk zo neer te zetten dat er vanuit de lezer veel sympathie is. Een beetje medelijden zelfs. Een jongen die nergens bij lijkt te horen en momenteel alleen met zijn vader leeft. De tekeningen die hij maakt maken wel duidelijk dat deze jongen behoorlijk in de war is, maar vooral eenzaam. Hij voelt zich anders en kan daarom moeilijk aansluiting vinden. Maar ook juist hij wordt regelmatig gepest en nu op schoolkamp gaat het gelijk mis. Een reden voor Matteo om van het kamp weg te lopen.

Het was dom van dit kind om me wakker te maken.

Met vlotte pen geschreven zet de auteur een avontuurlijk verhaal neer, waarbij de fantasie van de doelgroep sterk aangesproken wordt. Tevens is alles zo beschreven, waaronder de gevoelens van Matteo, dat het herkenbaar is voor de doelgroep. Er zijn cursief geschreven hoofdstukken die verhalen vanuit een ander perspectief en ook hier zijn de gevoelens en gedachten herkenbaar en indringend beschreven. Er is weinig voorspelbaarheid waardoor het verhaal van begin tot eind een fijne spanningsboog heeft en het boek zich moeilijk laat wegleggen. Sowieso is een novelle uitermate geschikt voor de drukke jeugd van tegenwoordig, een boekje van net 112 bladzijden en wat dus niet veel tijd kost om uit te lezen. Wel lijkt er door het laatste hoofdstuk een onvolledige afsluiting te zijn, er blijft toch nog een vraag onbeantwoord. Het avontuur, een bijzondere vriendschap en een spannende, ietwat mysterieuze tweede verhaallijn maken van Slipjacht een enerverende novelle.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op www.vrouwenthrillers.nl

Titel: Slipjacht| Auteur: Jowi Schmitz | Uitgever: Kluitman| ISBN: 978902069554  | Blz: 112 | augustus 2022

Zes seconden: De laatste Afrekening – Daniëlle Bakhuis -Recensie

Zes seconden: De laatste Afrekening – Daniëlle Bakhuis -Recensie

Daniëlle Bakhuis is journaliste en schrijfster. Ruim twintig jaar is ze werkzaam geweest als redacteur bij onder andere CosmoGIRL! en Girlz. Tegenwoordig schrijft ze niet meer zoveel voor tijdschriften, maar richt ze zich meer op het schrijven van boeken en het geven van lezingen en workshops. In 2014 verscheen Zes seconden, en nu in 2022 is het vervolg Zes seconden: De laatste Afrekening verschenen.

Tess is enige tijd geleden samen met haar vader verhuisd naar Westerveen. Ze komt er al snel achter dat alle jongeren in de ban zijn van opdrachten die precies zes seconden duren. Door haar nieuwe vrienden wordt ze op de hoogte gebracht hoe het zit met die opdrachten en ook over het Feest en de Afrekening die daarop volgde. De Afrekening is een illegaal spel waarbij een slachtoffer zes seconden lang in elkaar wordt getrapt. Nu willen ze zelf een Feest geven in de oude gevangenis aan de rand van het dorp. Maar dan gaat de originele Organisatie zich ermee bemoeien…

Mijn mond wordt droog. Ik weet meteen wie het zijn. Ook al hadden ze de hazenmaskers niet opgehad, dan nog had ik geweten dat dit de originele Organisatie is.’

Het boek begint met een korte terugblik over wat in Zes seconden gebeurde. Erg summier en te weinig om na zo’n lange tijd alles nog precies te herinneren. Raadzaam is dus om eerst (weer) Zes seconden te lezen. In dit vervolg draait het wederom om de meest uiteenlopende opdrachten die men moet vervullen en men is zich aan het voorbereiden op het grote Feest.
In De laatste Afrekening wordt al snel duidelijk dat Tess de nodige geheimen heeft voor haar vrienden. Waarom haar vrienden bepaalde dingen niet mogen weten lijkt door een soort van schaamte te komen. Het verhuizen naar Westerveen is een nieuwe start en het verleden laat ze liever voor wat het is. Alles wat Tess heeft meegemaakt, maakt haar behoorlijk volwassen voor haar leeftijd. Maar langzaam lijkt het gordijn om haar geheimen naar beneden te vallen en is het niet alleen de Afrekening die haar wat nerveus maakt.

‘Ze denken dat dit een grap is. Ze denken dat dit erbij hoort.’

Naast een fijne spanningsboog heeft De laatste Afrekening ook meerdere thema’s in zich. Aanspreekbare thema’s voor de doelgroep. Zoals veel er voor over hebben om maar vrienden te hebben, en voortdurend je grenzen verleggen om deze dan ook weer bij je te houden. Maar dat dit ook te ver kan gaan, blijkt wel uit de opdrachten die ze uit moeten voeren. Het is dan ook niet te hopen dat de jongeren die dit boek lezen, dit na gaan spelen. Maar ondanks dat de opdrachten voor enige spanning zorgen, hangt er om de geheimen van Tess een groter spanningsveld. Hierin komen we ook wel het thema vooroordelen tegen, of juist de angst om veroordeeld te worden. Des te meer er bekend wordt over het verleden van Tess, des te meer is te begrijpen waarom zij zo volwassen lijkt. De grote ontknoping waarin duidelijk wordt wie degene is die achter de Organisatie zit zal niet voor elke lezer een verrassing zijn al wordt hierbij de spanning nog wel even fijn opgevoerd.

Zes seconden was origineel, aangrijpend en onthutsend. Dit boek De laatste Afrekening heeft niet helemaal de verwachting waargemaakt, maar is wel een mooie afsluiting en rond het verhaal goed af zonder losse eindjes achter te laten.

3***

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Titel: Zes seconden: De laatste Afrekening| Auteur: Daniëlle Bakhuis | Uitgever: Ploegsma| ISBN: 9789021683409  | Blz: 208 | juni 2022

Het Hoogste woord – Nanda Roep – Recensie

Het Hoogste woord – Nanda Roep – Recensie

Nanda Roep is naast schrijfster van kinderboeken en feelgoodromans, tevens producent en uitgeefster. Uitgeverij Nanda werd in 2010 opgericht (als eerste ‘selfpublisher’ van Nederland) met de bedoeling om ruimte te geven aan creativiteit en ontwikkeling. Het Hoogste woord is haar nieuwste roman, een literaire feelgood.

In Het Hoogste woord maken we kennis met Liesbeth de Rooij, Soraya en Cindy. Liesbeth is een literair uitgeefster die na jaren trouwe dienst wordt ontslagen. Dit omdat ze weigert youtubers te publiceren. De boekensector komt in zwaar weer en ondertussen zijn er kinderen die taalachterstanden oplopen. Soraya is een jonge leerkracht en Cindy is een oude, sexy, opzijgeschoven muzikante. Drie vrouwen die elkaar misschien wel kunnen helpen, maar het ziet er naar uit dat het wel even kan duren voordat ze zo ver zijn. Dit omdat er andere dingen zijn die hun aandacht vasthouden.

Het Hoogste woord is geschreven vanuit het perspectief van een alwetende verteller en heeft meerdere verhaallijnen. Liesbeth heeft hierin de grootste rol. In het begin komt ze niet erg sympathiek over, maar als je haar een beetje leert kennen en meer over haar achtergrond begint te weten zijn dingen ook wel weer te begrijpen. Toch was het lastig om een echte klik te krijgen en dat geldt voor alle personages. Het begin van het verhaal is even wat stroef, maar dit wordt al snel opgevangen door de meeslepende schrijfstijl van Nanda Roep. De schrijfstijl is toegankelijk en het verhaal heeft korte hoofdstukken wat het fijn compact maakt. Maar niet alleen door die schrijfstijl, ook omdat het tot bijna het einde volkomen onduidelijk is waar het verhaal naartoe gaat. Geen enkele hint wordt er gegeven en dit maakt continu nieuwsgierig. Voeg hier wat cliffhangers bij, flashbacks en forwards, en je hebt genoeg triggers.

Meerdere thema’s zijn aanwezig in Het Hoogste woord, al kan het per lezer wisselen wat deze eruit haalt. Een rode draad door het verhaal is de verandering van de maatschappij, en dat het voor bepaalde generatie best wel eens lastig is om om te gaan met deze veranderingen. Ook is er in dit verhaal aandacht voor de veranderingen in de boekenwereld en dat de jeugd tegenwoordig zo weinig leest. Allemaal interessante thema’s die body geven aan Het Hoogste woord. Daarnaast wordt de humor niet vergeten. Zoals gewend van Roep is ook dit weer een luchtig geschreven boek maar wel met een serieuze ondertoon. Door tussen de regels door te lezen komt er nog een belangrijke boodschap naar voren: Wees tevreden met wat je hebt, geluk zit in de kleine dingen.

Een luchtig geschreven feelgood met een serieuze ondertoon, vooral als je goed tussen de regels doorleest.

3***

Wendy Wenning

Titel: Het hoogste woord| Auteur: Nanda Roep | Uitgever: Uitgeverij Nanda| ISBN: 9789083196534  | Blz: 280 | juni 2022

Sterrenstof – Martine Kamphuis – Recensie

Sterrenstof – Martine Kamphuis – Recensie

Toen Wynone Post (WP) vier jaar oud was, kochten haar ouders een vervallen boerderij in Ouddorp, op het conservatieve Zuid-Hollandse eiland Goeree-Overflakkee. Daar, midden in de Bible Belt, gingen ze hun droom om een New Age Centrum te beginnen verwezenlijken. Vanaf dag één wordt WP op school gepest vanwege de activiteiten van haar ouders. Geen makkelijke jeugd voor WP en toen ze zestien was heeft ze besloten zo min mogelijk naar het werk van haar ouders te informeren. Nu werkt WP voor Greenpeace. Haar volgende missie is pas over een maand of drie en tot die tijd zal ze bij haar ouders verblijven. Hier ontmoet ze Delek, een charamatische man die workshops gaat geven. Ook krijgt ze weer contact met Sara, één van de pesters van vroeger. Maar Sara lijkt het zich niet te herinneren, ze doet in ieder geval of er nooit iets is gebeurd. Als de man van Sara plotseling overlijdt, lijkt het een natuurlijke dood te zijn maar WP heeft zo haar twijfels.

Sterrenstof is een korte spannende prequel van de Wynona Post-thrillers geschreven door Martine Kamphuis. In 2014 verscheen Alibi, in 2016 Spiegelbeeld en in 2017 Zondebok. Een trilogie waar WP – daar inmiddels psychologe – ook de hoofdrol speelt. Deze boeken gelezen te hebben is er best een goed beeld te schetsen van WP, maar deze prequel laat net iets meer zien. In een spannende setting maakt de lezer uitgebreid kennis met WP.

De proloog van Sterrenstof heeft een zodanige opzet dat er gelijk nieuwsgierigheid is naar de rest van het verhaal. Na de proloog is er de kennismaking met WP en wordt er een duidelijke beeld van haar verleden gegeven. Andere personages worden geïntroduceerd waar vooral veel belangstelling is voor Delek. Deze man heeft iets duisters over zich, maar ook heeft hij dat charisma waardoor hij makkelijk het vertrouwen wint van mensen. En dan Sara, die de hulp van WP inschakelt zodat zij de workshops van Delek kan volgen. Interessante personages die het spanningsveld alleen maar verhogen. Kamphuis heeft een fijne toegankelijke schrijfstijl en zet personages zo neer dat het verhaal des te meer body krijgt. Sterrenstof is spannend, maar tevens wordt niet vergeten enige diepgang toe te voegen. Een kort spannend verhaal dat in alle opzichten compleet te noemen is. Meeslepend, enerverend en niet weg te leggen. En of je alle thrillers met WP nu al wel of niet gelezen hebt, Sterrenstof wekt genoeg nieuwgierigheid op om deze (weer) te gaan lezen.

Maak kennis met WP en laat je verrassen door dit spannende, maar soms ook duistere verhaal.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Titel: Sterrenstof| Auteur: Martine Kamphuis | Uitgever: De Verhalenfabriek| ISBN: 9789461097309  | Blz: 100 | augustus 2022

Een zee van tijd – Eva Nagelkerke – Recensie

Een zee van tijd – Eva Nagelkerke – Recensie

Van het auteursduo Eva Nagelkerke zijn eerder thrillers verschenen bij De Crime Compagnie, toen nog onder de naam Eva Monté. Daarna zijn er twee thrillers verschenen bij HarperCollins Holland. Nu zijn Victoria en Alexandra weer terug bij De Crime Compagnie, hun nieuwe thriller Niet mijn droom verschijnt in 2023. Voor De verhalenfabriek, het zusje van De Crime Compagnie, schreven ze het kort verhaal Een zee van tijd.

In Een zee van tijd wordt Linde door de omstandigheden gedwongen een carrièreswitch te maken. Ze voelt zich aan het lijntje gehouden door haar minnaar Vincent en de carrière die haar voor ogen stond heeft zijn aantrekkingskracht verloren. En als ze dan ook nog iets ontdekt, hoeft het voor haar niet meer. Als haar vriendin Katja haar vraagt meewerkend partner te worden van een strandpaviljoen twijfelt ze heel even, maar dit is net wat ze nodig heeft. Maar of iedereen dit haar wel gunt is de vraag…

De proloog van Een zee van tijd heeft al veel spanning in zich. Ook tijdens de kennismaking met de Linde en de andere personages is er een goede spanning voelbaar en dit blijft voortduren tot aan het einde van het verhaal. De ontwikkelingen slepen de lezer mee en er zijn geen rustmomenten. Dit is ook niet nodig, want dit kortverhaal heeft maar 120 bladzijden en het is ook de bedoeling deze in een zucht uit te kunnen lezen. 

De weg die Linde volgt is moedig, een succesvolle baan opzeggen voor iets waarvan niet van tevoren te voorspellen is of dit goed gaat lopen. Gedurfd dus en dit zorgt zeker voor bewondering. De proloog geeft al een beetje een voorspelling dat er iets gebeuren gaat, maar toch, als we eenmaal bij het gebeuren belanden blijkt het toch anders te zijn als verwacht. Het zijn maar 120 bladzijden, maar de auteurs slagen er prima in om al deze bladzijden volledig van spannende ontwikkelingen te voorzien. En ze weten niet alleen in dat ene gebeuren te verrassen, ook hebben ze een hele mooie plotwending in petto voor de lezer.

Een zee van tijd is is gewoon even lekker genieten van een kort spannend verhaal. Hier is altijd wel even tijd voor te maken.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Titel: Een zee van tijd| Auteur: Eva Nagelkerke | Uitgever: De Verhalenfabriek| ISBN: 9789461096593  | Blz: 120 | juli 2022

Nieuwe novelle van succesauteur Nadine Swagerman verschijnt in september bij uitgeverij Kluitman

Nieuwe novelle van succesauteur Nadine Swagerman verschijnt in september bij uitgeverij Kluitman

 

 

ALKMAAR – In september verschijnt de nieuwe novelle Wat we niet zeggen van Nadine Swagerman (Winnaar Jonge Jury Debuutprijs 2019) bij uitgeverij Kluitman. Wat we niet zeggen is een verhaal over eenzaamheid en verlies, maar ook over nieuwe kansen, vriendschappen en bepalen wie je bent en wie je wilt zijn. Het is de 19e novelle in de populaire novelle-reeks van uitgeverij Kluitman, waarvan er inmiddels meer dan 55.000 exemplaren zijn verkocht.

WAT WE NIET ZEGGEN
Na het overlijden van zijn vader verhuist Tobias met zijn moeder en zijn jongere zusje naar de andere kant van het land. Hier ontmoet hij Jones, een ontzettend aantrekkelijke jongen en Tobias valt als een blok voor hem. Zijn nieuwe vrienden van school waarschuwen hem echter dat hij beter uit Jones zijn buurt kan blijven. Tobias weet niet wat hij moet geloven. Hij wil heel graag op zijn eigen gevoel afgaan, maar dan wint zijn nieuwsgierigheid het toch. En dat terwijl hij zelf ook een groot geheim met zich meedraagt…

NADINE SWAGERMAN
In 2018 kwam de droom van Nadine om schrijfster te worden uit toen haar debuut Eén waarheid bij uitgeverij Kluitman verscheen. Met dit boek heeft ze de Jonge Jury Debuutprijs 2019 gewonnen. Daarna volgden de novelle Maar ik ben jou niet (2020) en de YA-roman Aan de andere kant van geluk (2022). Nadine zet zich sterk in voor meer diversiteit en queer-personages in (jeugd)boeken.

Wat we niet zeggen | Nadine Swagerman | € 9,95 | 112 pagina’s | verschijnt in september 2022 | Kluitman | isbn 978 90 206 0972 1

Verraderlijk patroon – Marlen Visser – Recensie

Verraderlijk patroon – Marlen Visser – Recensie

Marlen Visser is auteur en schrijfcoach. Met haar debuut Stem! trok ze gelijk de aandacht van de lezers en in 2020 maakte ze indruk met haar inmiddels derde thriller Noodlot. De novelle Verraderlijk patroon heeft ze geschreven in samenwerking met haar dochter Ginger Beek.

Luca is achttien jaar en woont samen met haar moeder en haar gehandicapte broertje Sem. Ze heeft nu schoolvakantie en heeft een baantje bij het casino gevonden. Een baantje waarbij je niet vroeg op hoeft te staan en ze heeft al snel een goede klik met haar collega’s. Haar moeder heeft er wel wat moeite mee, vooral omdat Luca ‘s avonds laat nog over straat moet. Maar Luca ziet er geen gevaar in, ze vindt zichzelf al heel volwassen met haar achttien jaar. Regelmatig spreekt ze na het werk nog even af met haar collega’s om wat te gaan drinken. Maar het is niet alleen alcohol wat hier gebruikt wordt, bijna elke keer gebruiken ze ook lachgas. En niet in kleine hoeveelheden. Luca heeft een zwak voor haar collega Ricardo en als ze op een avond alleen met hem is, gebruiken ze weer lachgas. Met niet te overziene gevolgen…

De rest van de avond gaat in een waas aan me voorbij. Ik hoor mezelf praten, maar het lijkt alsof iemand anders de woorden verzint. Ik zie mijn vrienden bewegen en lachen alsof ze in hun eigen bubbel zitten waar ik niet bij kan komen.

De inleiding die de lezer krijgt in het begin van Verraderlijk patroon maakt duidelijk dat Luca best veel verantwoording heeft thuis. Samen met haar moeder zorgt ze voor haar broertje. Als haar moeder moet werken, is het de bedoeling dat Luca zoveel als mogelijk oppast, zodat er geen vreemde hoeft op te passen. Maar Luca wil ook leuke dingen doen en laat zich maar al te graag meeslepen. Meeslepen in dingen waar ze nog niet zo snel gevaar in ziet. Achttien jaar is dan wel een mooie leeftijd, maar volwassen worden heeft wel wat meer tijd nodig. Maar het is wel een leeftijd waar je als jongere nog zoekende bent en dit weten de auteurs heel goed te omschrijven. Welke confrontaties dit kan opleveren en hoe er dan even wat afstand kan komen tussen bijvoorbeeld moeder en dochter. Of Marlen Visser en Ginger Beek hier uit ervaring spreken is niet bekend, al zou het zomaar kunnen.

Qua spanning is Verraderlijk patroon niet zo’n hoogvlieger, er is in ieder geval geen explosieve spanning voelbaar. Toch zindert het wel onafgebroken en er wordt een verwachtingspatroon gecreëerd. De dingen die er gebeuren zijn niet altijd zoals verwacht wordt, wat een fijne onvoorspelbaarheid geeft. Wel worden in deze novelle de gevaren van het gebruik van lachgas uitgelegd en wordt er hier een voorbeeld gegeven dat misschien extreem is, maar zeker wel voorkomt. Het lijkt dus in het begin allemaal heel onschuldig, maar in Verraderlijk patroon wordt er een duidelijk signaal afgegeven dat het absoluut niet zo is.

Geen hoge spanning, maar wel een hele duidelijke boodschap in deze vlot geschreven novelle.

3½***

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Titel: Verraderlijk patroon| Auteur: Marlen Visser Uitgever: Kluitman| ISBN: 9789020696561  | Blz: 112 | juni 2022

Zonder schuld – Dana Smit – Recensie

Zonder schuld – Dana Smit – Recensie

Dana Smit is geboren in Haarlem maar woont inmiddels alweer tien jaar in Londen. De auteur is zeer veelzijdig; ze heeft een bachelor in criminologie, een master in forensische psychologie en heeft als detective bij de Londense politie gewerkt. Daarnaast was ze als actrice te zien in de serie Holby City en werkt ze als model. En nu het schrijven van thrillers waarbij ze zich laat inspireren op haar eigen ervaringen bij de politie.

Zonder schuld is het eerste deel in de serie over profiler Hazel Kramer. Als ze op een ochtend gebeld wordt door inspecteur Adam Palmer, die haar hulp vraagt, kan ze niet vermoeden wat deze zaak allemaal teweeg zal brengen. Een merkwaardige moordzaak als de plaats delict wordt bekeken, alles is bedekt met afval. Hierdoor zijn alle eventuele sporen verloren gegaan. Maar toch komt het Hazel bekend voor en ze neemt contact op met Julius Bell die in het verleden een verdachte in een soortgelijke zaak verdedigd heeft. In ruil voor zijn hulp wil Julius betrokken blijven. Er worden meer moorden gepleegd en Julius, Adam en Hazel zijn druk op zoek naar de dader. Maar het begint erop te lijken dat niemand de waarheid spreekt en Hazel zal dit alleen op moeten lossen. Ze kan niemand meer vertrouwen maar dan gebeurt er iets waardoor ze ook niet meer weet of ze zichzelf nog kan vertrouwen.

Het verhaal wordt afwisselend door Hazel en Julius vertelt, in de eerste persoon. De kennismaking met de personages is vluchtig, de zaak krijgt eerst voorrang. Maar beetje bij beetje wordt de kennismaking uitgebreid en krijgt men een beter beeld van de karakters van de hoofdrolspelers. Julius, een advocaat die met de regels speelt. Adam, inspecteur bij de politie die niet goed weet wat hij met deze zaak moet. Hazel, een profiler die altijd moeite heeft een balans te vinden tussen werk en privé. Alle drie betrokken bij dezelfde zaak maar of ze ook alle drie dezelfde beweegredenen hebben valt te betwisten. De personages hebben zo hun eigenaardigheden en hun karakters blijven dan ook continu intrigeren.

Dat elk personage wel iets te verbergen heeft is al snel duidelijk, maar hoe alles precies in elkaar steekt blijft de grote vraag. Ook als lezer weet je op een gegeven moment niet wie je kan vertrouwen, de signalen die gegeven worden zijn nogal wisselend en laten nogal heen en weer vliegen. Leugens zijn ver doorgelopen, de waarheid is lang onthouden. Het lijkt er zelfs sterk op dat én de profiler én de moordenaar dezelfde fout maken. En is het beginpunt waar Hazel mee begon wel een juiste inschatting. Maar onder andere door middel van meerdere plotwendingen worden alle puzzelstukjes op de juiste plaats gelegd. De lijnen komen bij elkaar en worden samengevoegd tot een perfect geheel en raadsels worden tot tevredenheid opgelost. Het psychologische aspect zoals het altijd op zoek zijn naar het waarom komt sterk naar boven en hierin komt de hoofdpersoon Hazel zichzelf ook tegen. Keuzes maken enkel gebaseerd op goed en fout. De reden waarom Hazel zich als zodanig profileert in Zonder schuld blijft nog verborgen en dat maakt gelijk nieuwsgierig naar het volgende deel. Met de verwachting dit personage dan nog beter te leren kennen. De ervaring die Smit eerder heeft opgedaan, is duidelijk merkbaar in Zonder schuld. De psychologie is van hoog niveau en ze weet hiermee voortdurend de aandacht van de lezer te trekken en deze mee te slepen in het onderzoek. Alleen heeft de psychologie de overhand en ligt het spanningsniveau hierdoor wat lager. Dus geen bloedstollende thriller, maar wel een echte pageturner vooral voor de liefhebber van een psychologische thriller. De eerste kennismaking met Hazel Kramer is een zeer geslaagde, Dana Smit heeft een prima gelaagd debuut neergezet en hopelijk duurt het niet al te lang voordat we ons weer in het gezelschap van Hazel mogen voegen.

Zonder schuld is zonder meer een fascinerend debuut en nu is het ongeduldig wachten op Zonder boete, het volgende deel in deze serie.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Titel: Zonder schuld| Auteur: Dana Smit| Uitgever: Ambo|Anthos| ISBN: 9789026357114  | Blz: 344 | mei 2022

Vlinder – Martine Kamphuis – Recensie

Vlinder – Martine Kamphuis – Recensie

Farida ontmoet Tess in een speeltuintje. Farida heeft op dat moment wat problemen met haar beste vriendin en haar vriend. Tess is ongeveer even oud als Farida en ze ziet er eenzaam uit. Tess is opgenomen in de psychiatrische kliniek Phoenix na de dood van haar vriendin Vlinder. In de kliniek Phoenix zitten jongeren die iets ergs hebben meegemaakt en Farida komt erachter dat wat Tess heeft meegemaakt erg heftig is. Farida heeft al snel een zwak voor Tess en wil haar helpen. Maar dan moet ze wel meer weten over Vlinder en Farida gaat op onderzoek uit. Maar is dit wel verstandig en is het allemaal wel ongevaarlijk?

‘Toen we de straat waren uitgereden, zette Vlinder keihard Adele aan, we zongen mee en daardoor hoorden we niets, we voelden alleen…We voelden dat ze iets raakte…’

Martine Kamphuis is werkzaam in de psychiatrie en heeft zich gespecialiseerd in het behandelen van mensen met gedragsproblemen. Haar ervaring verwerkt ze in haar boeken zoals de thrillers met het hoofdpersonage WP en haar jeugdthrillers. Ze schrijft regelmatig columns voor VrouwenThrillers.nl waarin ze uitleg geeft over diverse psychische problemen.

Vlinder verhaalt vanuit Farida, in de derde persoon. Farida is een meisje dat opgroeit in een stabiel gezin, een meisje dat veel liefde ontvangt van haar ouders. Op een bepaalde manier wordt ze vrijgelaten, ze krijgt van haar ouders de kans om haar eigen weg in het leven te vinden. Dit geeft dit personage een sterk karakter. Al is de moeder van Farida soms ook wel te druk met anderen waarbij vraagtekens gezet kunnen worden bij het woord vriendschap. Tess is een heel ander verhaal, het is natuurlijk niet voor niets dat ze in de kliniek zit. Maar de lezer wordt lang in het ongewisse gehouden waardoor er een mooie, lichte spanningsboog wordt gecreëerd.

Kamphuis weet voortdurend de voelsprieten te triggeren. Het gevoel dat er misschien met de waarheid wordt gespeeld is groot, maar er valt net niet de juiste vinger op te leggen. Om erachter te komen wat nu waarheid is en wat niet wordt men door de nieuwsgierigheid gedwongen almaar verder te lezen. Wat wel snel heel duidelijk wordt is de rode draad in dit boek. Vriendschap, wat behelst dat? Als we lezen dat identiteit grotendeels wordt bepaald door de relatie met anderen, en dat mensen zichzelf door de ogen van een ander bekijken, komt er gelijk de vraag opzetten of het dan echt mogelijk is een ‘eigen’ identiteit te creëren in het leven.

Vlinder is een jeugdthriller, maar of dit boek echt onder deze categorie valt ligt aan wat men van een jeugdthriller verwacht. De meningen kunnen dus verdeeld zijn. Dit boek gaat over vriendschap en hoe elke vriendschap er anders uit kan zien. Dat vriendschappen veranderen, en dat mensen veranderen. Maar bij vriendschap hoort ook manipulatie, eenzaamheid en jaloezie, elementen die regelmatig in een thriller terug te vinden zijn. Dit is een jeugdthriller die tot nadenken zet en vriendschappen nader laat bekijken. En dit heeft Kamphuis wel heerlijk overgoten met een spannend sausje.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Titel: Vlinder| Auteur: Martine Kamphuis| Uitgever: Ploegsma | ISBN: 9789021682839 | Blz: 215 | mei 2022

De babysitter – Annette van ‘t Hull – Recensie

De babysitter – Annette van ‘t Hull – Recensie

De babysitter is een spannende novelle van Annette van ‘t Hull. Bij Kluitman verscheen eerder haar jeugddebuut Jaloers.

Eerder heeft Jelena op proef twee uurtjes mogen oppassen en dat ging supergoed. Nu mag ze de hele avond op Maeve van bijna anderhalf jaar oud passen. Jelena is blij met dit baantje want nu kan ze gaan sparen voor dat felbegeerde drumstel. Als ze Maeve naar bed heeft gebracht en deze slaapt, krijgt Jelena een appje. Ze denkt van haar vriendin Britt, maar haar verbazing is groot als het appje van Jordy is. Jelena is verliefd op Jordy. Hij vraagt of ze met hem meegaat om samen met zijn vrienden wat te chillen op het strand. Twijfel alom bij Jelena. Ze kan niet weg want ze kan moeilijk Maeve alleen laten. Maar ze is bang haar kansen bij Jordy te verspelen als ze nu niet meegaat. Ze besluit toch mee te gaan en Maeve mee te nemen. Als ze gewoon weer op tijd terug is merken de ouders van Maeve er niets van. Maar dan gaat het op het strand op een gegeven moment helemaal mis…

‘Ik zou alleen maar willen dat het allemaal anders was gegaan.’

De babysitter begint met een cursief geschreven stukje waarin Jelena een brief aan Maeve schrijft. Hier is al uit op te maken dat er iets aan de hand is geweest. Dan start de vrijdagavond dat Jelena begint met oppassen. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van een alwetende verteller. Eerst lijkt Jelena genoeg verantwoordelijkheid te hebben, maar zodra het appje van Jordy verschijnt, is het al duidelijk dat haar crush op Jordy haar beïnvloedt. Als ze besluit mee te gaan met Jordy is er eerst wel de opluchting dat ze Maeve niet alleen achterlaat. Maar dan gebeuren er toch dingen die eigenlijk niet voor te stellen zijn en regelmatig klopt het hart in de keel van angst.

Deze novelle is van begin tot eind bloedstollend, maar het willen weten hoe dit gaat aflopen zorgt er wel voor dat er rap doorgelezen wordt. Tussen de spannende fragmenten door worden lichtjes actuele thema’s aangestipt, zoals het gevaar van het gebruik van lachgas en alcohol. Er worden duidelijke voorbeelden gegeven hoe deze het denkvermogen kunnen aantasten waardoor er roekeloosheid ontstaat. Annette van ‘t Hull zet hier een sterk verhaal neer met een hele grote waarschuwing. Met een enerverende stijl geschreven die de lezer meesleept in dit verhaal. Het spreekwoord ‘liefde maakt blind’ is misschien niet helemaal het juiste spreekwoord, maar het komt wel heel dichtbij…Eén ding is zeker, het hoofdpersonage heeft in De babysitter een harde levensles gehad die zeker als voorbeeld kan worden genomen.

De babysitter is een bloedstollend verhaal met een keiharde levensles, een novelle die aangrijpt.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Titel: De babysitter | Auteur: Annette van ‘t Hull| Uitgever: Kluitman | ISBN: 9789020696578 | Blz: 112 | juni 2022

In de brievenbus – Vlinder – Martine Kamphuis

In de brievenbus – Vlinder – Martine Kamphuis

Samenvatting

Farida heeft het moeilijk als haar beste vriendin haar vriend wil inpikken. Dan ontmoet ze Tess, een meisje dat er net zo eenzaam uitziet als Farida zich voelt. Tess blijkt nog veel grotere problemen te hebben: ze is opgenomen in een psychiatrische kliniek, na de dood van haar vriendin Vlinder. Farida wil Tess helpen om dit te verwerken en gaat daarom op onderzoek naar Vlinders verleden. Dan wordt Tess door een onbekende in elkaar geslagen. Is dit Farida’s schuld? Op het moment dat Farida bijna de laatste puzzelstukjes van het mysterie aan elkaar legt, ontdekt ze hoe gevaarlijk haar speurwerk is…

Over de auteur

Als kind al was Martine een echte lezer. Ze verslond boeken, vooral de spannende verhalen van Enid Blyton. Terwijl ze die las, droomde ze er stiekem van om zelf schrijfster te worden. Maar Martine ging studeren en werd psychiater. Pas toen ze zelf kinderen kreeg, dacht ze weer aan haar jeugddroom en begon ze te schrijven. Haar verhalen las ze voor aan haar zoons, die hielpen bij het bedenken van mooie titels.
Inmiddels heeft Martine al vele kinder-, jeugd- en volwassenenboeken geschreven.

Titel: Vlinder |Auteur: Martine Kamphuis |ISBN: 9789044363937  |Blz: 400