Kruimels zijn ook brood – Marelle Boersma & Joop Boersma – Recensie

In Kruimels zijn ook brood vertelt de 90-jarige Joop Boersma over zijn verleden, zijn ervaringen van vroeger aan zijn dochter Marelle. Marelle Boersma schrijft thrillers en haar boek Vals alarm was een regelrechte bestseller.

Marelle vond het belangrijk om dit gesprek met haar vader te hebben. Ze heeft nog zoveel vragen aan hem. Ze vraagt zich af of ze hem echt wel kent en ze weet dat er nog veel onuitgesproken woorden zijn. Ze hoopt door het gesprek met hem antwoorden te krijgen op haar vragen en dat dit haar rust zal geven. In deze autobiografische roman zijn afwisselend Joop en Marelle aan het woord.

Kruimels zijn ook brood start met een gedicht dat Joop Boersma in 2010 heeft geschreven ter afscheid van zijn jongste dochter. Een veelzeggend gedicht dat tegelijkertijd tot nadenken zet en mijzelf deed terugdenken aan een heftige tijd. Onderaan deze recensie is het gedicht te lezen.

Het is zomer 2016 en Joop en Marelle hebben afgesproken op een natuurbegraafplaats in Doetinchem. Deze plek moet de laatste rustplaats van Joop worden. Hier maken Joop en Marelle de afspraak voor hun gesprek. Joop wil dit gesprek graag laten plaatsvinden tijdens een wandeling in Sonsbeek, zo gezegd zo gedaan. In alle vroegte beginnen Joop en Marelle hun wandeling en heel behoedzaam start hun gesprek. Eerst een paar herinneringen ophalen maar dan begint Joop zich steeds meer open te stellen. De wandeling in Sonsbeek is heel beeldend geschreven en soms is het net alsof je vlak achter ze loopt en stiekem meeluistert naar hun gesprek.

Ik voel de onrust vanbinnen omdat ik me realiseer dat hij op de grens van zijn leven staat. Alsof de zandloper aan de laatste zandkorrels begonnen is en ze onafwendbaar door de smalle hals zullen verdwijnen.

Marelle maakt kennis met het verleden van haar vader en beetje bij beetje komen er antwoorden op haar vele vragen. Maar ook Marelle stelt zich open tegenover haar vader. Hun verhalen staan bol van de emoties en allebei moeten ze regelmatig even een pauze nemen om alles te laten bezinken. Alsof hun leven zich weer helemaal herhaalt. Goede maar ook pijnlijke herinneringen en de gedachten aan diegene die niet meer in hun leven aanwezig zijn.

Toen ik dit verhaal aan het lezen was moest ik regelmatig aan mijn ouders denken. En ik ken het gevoel dat je nog zoveel wilt zeggen, zoveel wilt vragen. Alleen is deze kans voor mij verkeken en vooral als ik dan aan mijn moeder denk, doet dit besef best wel een beetje pijn. Kruimels zijn ook brood laat zien hoe belangrijk de band met je ouders is en hoe belangrijk het is ook van hun verleden te weten. Iedereen wordt deels gevormd door wat hij/zij meemaakt in het leven, maar ook wordt je gevormd door datgene wat je meekrijgt van je ouders. En dat geldt ook weer voor hun ouders en ga zo maar door. En door te luisteren naar wat een ouder in zijn leven heeft gedaan, heeft meegemaakt en hoe alles ervaren is, leer je deze, maar ook jezelf, beter kennen en begrijpen. Het zijn niet alleen de genen die worden doorgegeven…

Ligt onze bestemming inderdaad bij onze geboorte genetisch vast, of vallen er wel eens kruimels van een brood, om zo te ontsnappen aan de strikte organisatie van vastgestelde normen?

Marelle blijkt meer gemeen te hebben met haar vader dan dat ze tot nu toe dacht en niet alleen leert ze haar vader nog beter kennen, ze leert zichzelf ook beter kennen. Dat er al een sterke band was, was vanaf de eerste bladzijde voelbaar, maar deze band is door dit gesprek nog sterker geworden. Een verrassende afspraak waarbij ze allebei de essentie hebben gevonden.
Wat ook sterk naar voren komt in dit verhaal is dat alle kansen die je krijgt in het leven met beide handen moet aanpakken. En zoals ik het zie hebben Joop en Marelle dat zeker gedaan…

Wat moedig van beiden om dit gesprek op papier te zetten! Onderhoudend en gemoedelijk maar ook emotioneel en ontroerend, een verhaal geschreven met veel gevoel. Beiden leggen in Kruimels zijn ook brood hun ziel bloot en delen hun gevoelens en emoties met volledig vreemden. Iedereen mag hun verhaal lezen en dit alles wordt dan ook nog op prachtige wijze onder woorden gebracht in deze subliem uitgewerkte autobiografische roman.

De tijd is niet te meten, en de hoeveelheid is onvoorspelbaar. Onze levens zijn nu verbonden en het lijkt alsof de dood er nooit meer een hakbijl in kan zetten.

5*****

 

‘ik wil een keer met je praten,
jouw moeder is toch jong overleden?’
‘nee, niet nu, een andere keer.”

we stonden in de deur
namen afscheid,
verlegen, onzeker

het is er niet meer van gekomen
ik was begin twintig
haar kinderen veel jonger

steeds weer de vraag

Joop Boersma
2010
Gedicht geschreven ter afscheid van zijn jongste dochter

 

Met dank aan Droomvallei Uitgeverij voor het toesturen van dit boek, deze recensie is onderdeel van een blogtour. De andere lezers zijn:

Sandra van de Walle – KleipoelDe Boekenwereld – recensie 10 juni

Mieke Wijnants – Mieke Wijnants recenseert – recensie 15 juni

Kim de Bruijn -Rompa Boekenbeschrijfster.nl – recensie 23 juni

Diana KooistraDiane’s Boekenhoekje – recensie 28 juni

Wendy Wenning

Titel – Kruimels zijn ook brood| Auteur: Joop & Marelle Boersma
Uitgever: Droomvallei Uitgeverij: ISBN: 9789491886768|Blz: 231
Verschijningsdatum: 21 juni 2017

Kruimels zijn ook brood is onder andere verkrijgbaar bij de lokale boekhandel of via:
Droomvallei Uitgeverij

Eci

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *