Wegversperring – Terrence Lauerhohn – Recensie

Terrence Lauerhohn (pseudoniem) is geboren op 31 mei 1960 te ’s Hertogenbosch. Op 51-jarige leeftijd schreef hij zijn eerste roman Noptula. Deze kreeg goede reviews en sindsdien zijn er een aantal kort verhalen in genre-magazines verschenen en verhalenbundels gepubliceerd. De auteur houdt zich het liefst niet aan een bepaald genre, zodat zijn grenzeloze fantasie alle richtingen van het onwerkelijke kan inslaan. Eerder is ook van hem verschenen de Dark-Fantasyroman De negen Cirkels, een verhaal met humor, spanning, maar ook tragiek. Wegversperring is zijn eerste thriller.

Richard is samen met zijn vrouw en haar negenjarige dochter Shirley onderweg naar Clarksonville. Het Nederlandse gezin wil daar een oud fort bezoeken. Tijdens deze vakantietrip hoopt Richard nader tot zijn stiefdochter te komen en een betere band met haar te krijgen. Onverwachts komen ze midden in de woestijn in een file terecht. Niet iets wat je verwacht op de zo veilige wegen in Noord-Amerika. Tot hun verbazing treden er vreemde atmosferische verschijnselen op: vreemd uitziend onweer dat het landschap verandert, de radio’s vallen uit en de auto’s willen niet meer starten. Ze kunnen geen kant meer op en het belangrijkste voor Richard is zijn gezin te beschermen en hun weer veilig naar beschaafd gebied te brengen. Maar hij ondervindt veel tegenwerking en hij weet ook niet wie van zijn medevluchtelingen te vertrouwen is…

Verteld vanuit de derde persoon volgen we in Wegversperring Richard en zijn gezin. De situatie waarin zij zijn verzeild lijkt uitzichtloos. Vanaf het begin heeft Richard een hekel aan Jake, een man die net als zij in de file staat. Jake is een man die continu provoceert en die Richard doet denken aan iemand uit het verleden. Jake is een stoorzender in de groep en Richard heeft geen goed gevoel bij deze man, het levert de nodige irritaties op. Meer vertrouwen heeft hij in Floyd, alhoewel dit een verbitterde man is en hij iets mysterieus heeft. Een jonge vrouw met baby voegt zich ook bij de groep en gezamenlijk gaan ze op zoek naar een uitweg.

Door de beeldende en tastbare schrijfstijl van de auteur is er een goede voorstelling te maken van datgene waar de groep in beland is. Het is soms wat onwerkelijk, maar dit is passend bij het genre. Voortdurend vraag je je af hoe deze mensen zich uit deze uitzichtloze situatie gaan redden. Diverse wendingen met beangstigende passages lijken het onmogelijk te maken. Richard wordt voortdurend geplaagd door herinneringen uit het verleden die vooral door Jake en zijn gedrag opgewekt worden. Dit loopt als een rode draad door Wegversperring heen en maakt dat er sympathie ontstaat voor Richard. Ondanks dat er verder weinig verteld wordt over de personages wordt er door de wijze van presenteren al snel een voorkeur gemaakt.

Wegversperring bestaat uit zeven lange hoofdstukken. Er is een fijne spanningsboog aanwezig en de toegankelijke schrijfstijl laten het boek makkelijk lezen. Aan het einde van het verhaal worden we verrast door een onverwachte wending, een wending die ervoor zorgt dat Richard eindelijk kan afrekenen met zijn verleden. Een goede thriller en door een thema in het verhaal te verweven, in dit geval pesten, krijgt deze Scifi thriller een extra dimensie.

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Boekenbijlage.