Zondagskind – Judith Visser – Recensie

Jasmijn Vink praat niet. Wel met haar hond. En met Elvis. Die zeggen namelijk niets terug en dat is fijn. Dan hoeft ze zich niet af te vragen wat er bedoeld wordt. Of na te denken over wat ze moet antwoorden. Hoe kan het dat anderen wel weten hoe ze zich moeten gedragen? Dat mensen zich kunnen afsluiten voor de voortdurende stroom van prikkels, die ervoor zorgt dat haar hoofd implodeert? Met vallen en opkrabbelen leert Jasmijn hoe ze zich in sociale situaties staande kan houden.

Zondagskind vertelt het verhaal van een jong meisje dat opgroeit in de jaren tachtig en negentig, een tijd waarin weinig bekend was over autisme.

OVER DE AUTEUR

Judith Visser (1978) kwam er op volwassen leeftijd achter dat ze het syndroom van asperger heeft. Dat verklaarde veel, bijvoorbeeld waarom ze wel op haar derde al kon lezen en schrijven, maar niet kon praten. Waarom ze zich bij dieren meer op haar gemak voelt dan bij mensen en waarom zij letterlijk ziek werd van verjaardagsfeestjes. Door haar ervaringen weet zij de zintuigelijke waarnemingen van een jong meisje met asperger op grandioze wijze in tekst te vangen.

Ik las Zondagskind voor Boekenbijlage, voor mijn recensie klik hier.

Wendy Wenning

Zondagskind – Judith Visser – ISBN 978 94 027 0117 3 – paperback €19,99 / e-book €13,99

HarperCollins Holland

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *