Genre – Pagina 4 – Passie voor Boeken

Categorie: Genre

In de brievenbus – Zonder angst van Inge van Prooijen

Geplaatst op 31 december 202231 december 2022 door Wendy Wenning

Betreft: Ze is niet veilig. Hoe ver ga jij om haar te helpen?

Wat: Op 19 januari verschijnt de spannende thriller Zonder angst!
Plaats van handeling: Den Haag
Hoofdpersoon: Kunstzinnig therapeut Cleo die zich iets te veel laat meeslepen door haar werk.
Auteur: Inge van Prooijen die inspiratie putten uit haar eigen arbeidsverleden in de psychiatrie.
Boekpresentatie: Bij Paagman Den Haag Centrum op 19 januari om 19.00 uur.

Cleo runt als kunstzinnig therapeut haar eigen praktijk genaamd Monsters onder mijn bed. Ze helpt cliënten van angsten af, of leert hen er beter mee om te gaan. Als de jonge studente Julia in een sessie laat doorschemeren dat ze in de gaten gehouden wordt, vraagt Cleo zich af of alle angsten van het meisje wel ingebeeld zijn. Het ontmaskeren van Julia’s stalker wordt steeds meer een obsessie voor Cleo en al snel vervagen de grenzen. Hoever mag je als therapeut gaan om te helpen?

Over de auteur

Inge van Prooijen (1988) woont met haar vriend Bob en zoontje Dice in het centrum van Den Haag. Na tien jaar in de psychiatrie en verslavingszorg te hebben gewerkt, werkt Inge nu als praktijkondersteuner-GGZ in een huisartsenpraktijk. Zonder angst is haar thrillerdebuut.

Titel: Zonder angst
Auteur: Inge van Prooijen
Verschijnt: 19 januari 2023
Uitgever: De Crime Compagnie
Prijs: 19,95

Klik hier voor een preview

De Amsterdamse Boskat – Nicolaas Matsier – Geïllustreerd door Sjaak Rood – Recensie

Geplaatst op 15 december 202215 december 2022 door Wendy Wenning

De Amsterdamse Boskat

De eerste keer, dat was zo ontzettend raar. Je bent tenslotte gewoon thuis. Of tenminste vlak bij je eigen huis. Je staat een beetje aan een volle vuilniszak te ruiken. En daar komt iemand een auto uit en pakt jou – HOP! – op. Ik miauwde wat ik kon, maar ze verstonden me niet. En zo werd ik dus min of meer gekidnapt, die eerste keer …

‘Weet je wat het is? De mensen denken niet na.’

Het verhaal De Amsterdamse Boskat gaat over een kat die vlakbij het Amsterdamse Bos woont. Gewoon bij een gezin. Maar als hij even een ommetje maakt en lekker aan het snuffelen is, wordt hij opgepakt door mensen en meegenomen. Elke keer weer…en pas later kijken de mensen wat er in dat kokertje zit, dat kokertje wat aan zijn halsband hangt…

De cover van dit boek is prachtig en zo ook de illustraties in het boek. Aansprekende tekeningen waar veel humor uitspreekt. Dit geldt ook voor het verhaal. Veel humor maar ook is er een les te vinden in het boek. Het verhaal in De Amsterdamse Boskat is zo opgesteld dat de kat zich rechtstreeks naar de lezer richt. En uitlegt waarom er zoveel katten in het Amsterdamse bos leven. De kat maakt de lezer duidelijk dat men eerst goed na moet denken voor er een kat (lees huisdier) wordt aangeschaft. En ook dat niet elke loslopende kat een zwerfkat is. Maar tevens geeft de auteur een wending aan het verhaal die niet verwacht was maar waarvan men weet dat het helaas vaak voorkomt. Door veel geestigheid in het verhaal te verweven wordt de interesse van de lezer extra geprikkeld en laat het De Amsterdamse Boskat een sterke indruk achter.

‘Jou vind ik trouwens ook heel aardig. Wat je noemt aangenaam kennismaken dus.’

De Amsterdamse Boskat is zeker voor de kattenliefhebber een boek om van te genieten. Een prachtig verhaal met scherts en kwinkslagen…

5*****

Wendy Wenning

Autumnville, een mysterieuze, beklemmende pageturner

Geplaatst op 30 november 202230 november 2022 door Wendy Wenning

Op een doodgewone avond in het stadje Autumnville mag Hugo iets ongewoons doen: voor het eerst mag hij in zijn eentje de boekwinkel van zijn vader afsluiten. Zorgvuldig controleert hij of er geen klanten meer in de winkel zijn. Als Hugo daarna buiten staat en de sleutel in het slot steekt, hoort hij een meisje zijn naam roepen. De stem lijkt uit de winkel te komen, maar Hugo weet zeker dat daar niemand is. En er is ook niemand buiten op straat…

Meteen vanaf het begin word je meegezogen in Hugo’s wereld en terwijl je met hem het mysterie rondom het meisje ontrafelt, krijg je steeds sterker het gevoel dat er iets niet klopt. Pas op het allerlaatste moment valt alles samen – en blijf je als lezer sprakeloos achter.

Soundtrack

Bij het boek maakte Rick Meijer een originele soundtrack. De eerste single, ‘Walls’, is geschreven vanuit het perspectief van het hoofdpersonage Hugo. Het werd gezongen door Jim Ocean (The Voice-winnaar Jim van der Zee).

Je kunt het hele nummer én de rest van de EP beluisteren via deze link

Over Rick Meijer
Rick Meijer (1979) was als kind dol op boeken. Het liefst las hij ze in bed, onder de dekens met een zaklantaarn, zodat het extra spannend werd.
Zijn eerste boek Breekpunt verscheen in 2017, en was een sportief avonturenverhaal. Na zijn tweede boek sloeg hij een heel ander pad in en maakte het prentenboek Ik ben echt niet bang. Voor Ploegsma schreef hij het prentenboek Pingwing, dat door Jade van der Zalm geïllustreerd werd.

Als hij niet bezig is met verhalen op papier te zetten, componeert Rick muziek. Voor Autumnville heeft hij zich nu ook op het scenarioschrijven gestort!

Over Sophie Pluim
Sophie Pluim (1993) studeerde in 2015 af als illustrator aan de HKU. Sinds 2018 werkt ze als (kinder)boekenillustrator. Haar illustratiestijlen verschillen per project: van zwart-wit met inkt, gekleurd aquarel tot digitaal of collage. Voor andere boeken, zoals het poëzieprentenboek Hoe lief ik je heb, laat ze zich meer leiden door haar gevoel. ‘Ik schep graag een wereld. En die wereld mag best dromerig zijn, en mooier dan de werkelijkheid. Graag zelfs. Dat is de kracht van een illustrator. Ik kan laten zien wat niet verteld kan worden.’

Uitgeverij Ploegsma

Hondologie & Katologie – De vreemde en wonderlijke wetenschap van honden en katten-Stefan Gates

Geplaatst op 23 november 202223 november 2022 door Wendy Wenning

Stefan is een eigenzinnige man die de bizarre en fascinerende wetenschap onderzoekt die schuilgaat achter het dagelijks leven. Hij heeft boeken geschreven over voedsel, honden, katten, insecten en scheten, en hij is ook een voedselavonturier, BBC-tv-presentator en schrijver die houdt van de buitengewone kant van voedsel. Samen met zijn krakkemikkige hond Blue schreef hij Dogology (de vreemde en wonderlijke wetenschap van honden), en met zijn slecht genaamde kat Cheeky schreef hij Catology (de vreemde en wonderlijke wetenschap van katten). En nu liggen deze boeken vertaald in de winkel: Hondologie en Katologie.

Hondologie (achterflap)

Al duizenden jaren worden honden als huisdier gehouden, maar nog steeds zit onze harige metgezel vol mysteries. Waarom kwispelt een hond eigenlijk? Kunnen honden epilepsie of andere ziektes ruiken? Wat hoort je viervoeter als jij praat? En is het je weleens opgevallen dat honden poepen met hun snuit richting het noorden? ‘Hondologie’ ontdekt op zeer (on)wetenschappelijke wijze de bizarre, fascinerende en vaak hilarische wereld van de hond. Met een hoop interessante feitjes en een flinke dosis humor krijg je een inkijkje in wat er in de kop van je beste vriendje omgaat.

Katologie (achterflap)

Wat is een kat? Al eeuwenlang hebben de knapste koppen zich gebogen over deze essentiële vraag. En nu is daar, en op vele andere zeer belangrijke katgerelateerde vragen, eindelijk het antwoord. Waarom laten katten bijvoorbeeld (bijna nooit) scheetjes maar honden wel? Kunnen katten dromen of concepten als liefde en zwaartekracht begrijpen? Wat gebeurt er tijdens een catfight? En misschien wel de belangrijkste vraag: wat doet een kat toch als zij door het kattenluikje de wijde wereld intrekt? Met een hoop interessante feitjes en flinke dosis humor vertelt Stefan Gates je in ‘Katologie’ alles wat je altijd al had willen weten over je mysterieuze harige pluizenbol.

Naast dat boeken een grote liefde van mij zijn, ben ik ook een groot dierliefhebber. Vooral honden en katten hebben een grote aantrekkingskracht op mij, zelf bezit ik momenteel twee honden en twee katten. Toen ik deze boeken zag liggen was mijn interesse gelijk gewekt en was dan ook zeer verheugd deze boeken te mogen lezen en te recenseren.

Recensie

De boeken zijn uitgevoerd in een fluweelachtig aanvoelende hardback met een leeslint. Op de cover van Hondologie staat een grappige uitziende tekening van een hond en daar staan al wat wetenswaardigheden bij en dit gaat ook op voor de cover van Katologie. Covers die opvallen in de boekhandel.

De boeken starten met een ontzettend onwetenschappelijke inleiding zoals de auteur het noemt. Hier zien we al een klein stukje humor, en die humor zal regelmatig terug te vinden zijn. Ieder boek omvat tien hoofdstukken. Een voorbeeld: hoofdstuk 4. Weerzinwekkende anatomie van de hond. Nog een voorbeeld maar nu uit Katologie: hoofdstuk 5. De rare wetenschap van de kat. Dit geeft al een beetje een idee wat te verwachten is van deze boeken.

Kampioen verspringen

De verste officieel geregistreerde sprong van een kat is 182,88 cm volgens het Guinness Book of Records. De kat heette Alley.

Hondologie en Katologie van Stefan Gates zijn net even iets anders dan al die andere boeken met wetenswaardigheden over honden en katten. Onder andere door de humor, maar ook door meer aparte weetjes en omdat er regelmatig dieper wordt ingegaan op de psyche van het dier. Een voorbeeld hiervan is de vraag of honden zich schuldig kunnen voelen en kunnen katten geluk voelen? Maar ook krijgt de lezer antwoord op de vraag waarom blaffen honden en waarom blaffen katten niet? Ook al denk je al veel te weten over honden en katten, Gates weet alsnog te verrassen met deze boeken.

Bonusbotten

De gemiddelde hond heeft 319 botten, de mens heeft er maar 206.

Dit zijn geweldige boeken die een liefhebber in huis moet hebben. Origineel, mooi uitgevoerd, en leerzaam met een heerlijk vleugje humor. Een perfect cadeau voor de dierenliefhebber en boekenwurm.

5*****

Wendy Wenning

Met dank aan Mus Boeken voor het beschikbaar stellen van de recensie-exemplaren

Slipjacht – Jowi Schmitz – Recensie

Geplaatst op 16 november 202216 november 2022 door Wendy Wenning

Jowi Schmitz debuteerde in 2005 met Leopold, een roman die verscheen bij uitgeverij Cossee. Haar tweede roman Kus van je zus verscheen twee jaar later bij dezelfde uitgeverij en werd genomineerd voor de BNG prijs. In 2012 werd het jeugddebuut van Schmitz: Ik heet Olivia en daar kan ik ook niks aan doen bekroond met de Vlag en Wimpel, daarna kreeg het ook nog de Luchs-prijs van Die Zeit en Radio Bremen. In 2013 verscheen haar kinderthriller Schat onder de stad. De blog die ze bijhield over haar te vroeg geboren zoon verscheen in 2014 en won de Inktslaafliteratuurprijs 2014. Jowi Schmitz geeft ook les aan de Schrijversacademie, organiseert een kinderfilosofiefestival en wil graag een animatiefilmpje maken. Tevens schrijft ze een column voor het Schrijven Magazine, over hoe dat moet, schrijven. Slipjacht is een novelle uit de serie Kluitman-novelles, spannende boekjes van ongeveer 120 bladzijden.

Matteo woont volgens hem in de saaiste buitenwijk van Nederland. Matteo heeft geen vrienden en ook op school klikt het niet met zijn klasgenoten. Hij is de sukkel, het buitenbeentje en de driftkop. Hij tekent veel, maar geen gewone tekeningen. Bloederige tekeningen en als zijn vader dit ontdekt moet hij naar een therapeut. Maar dat wil hij niet en ook wil hij eigenlijk niet mee met het schoolkamp. Als hij eenmaal met zijn klas op kamp is, op de Veluwe, bedenkt hij zich geen moment en gaat hij er vandoor. De bossen in en zorgen dat niemand hem vindt. Maar hij is niet alleen in het bos. Er is iemand die nog veel ongelukkiger is dan hij, maar ook gevaarlijk …

‘Een diepe rafelige snee in zijn zij, bloed dat eruit gutst. Matteo zit met half dichtgeknepen ogen naar zijn vader te kijken.’

De eerste regel van Slipjacht pakt gelijk en het eerste hoofdstuk maakt meteen al duidelijk dat Matteo niet gelukkig is. Vanuit het perspectief van Matteo, in de derde persoon, volgt men zijn belevenissen. Schmitz weet dit personage gelijk zo neer te zetten dat er vanuit de lezer veel sympathie is. Een beetje medelijden zelfs. Een jongen die nergens bij lijkt te horen en momenteel alleen met zijn vader leeft. De tekeningen die hij maakt maken wel duidelijk dat deze jongen behoorlijk in de war is, maar vooral eenzaam. Hij voelt zich anders en kan daarom moeilijk aansluiting vinden. Maar ook juist hij wordt regelmatig gepest en nu op schoolkamp gaat het gelijk mis. Een reden voor Matteo om van het kamp weg te lopen.

‘Het was dom van dit kind om me wakker te maken.‘

Met vlotte pen geschreven zet de auteur een avontuurlijk verhaal neer, waarbij de fantasie van de doelgroep sterk aangesproken wordt. Tevens is alles zo beschreven, waaronder de gevoelens van Matteo, dat het herkenbaar is voor de doelgroep. Er zijn cursief geschreven hoofdstukken die verhalen vanuit een ander perspectief en ook hier zijn de gevoelens en gedachten herkenbaar en indringend beschreven. Er is weinig voorspelbaarheid waardoor het verhaal van begin tot eind een fijne spanningsboog heeft en het boek zich moeilijk laat wegleggen. Sowieso is een novelle uitermate geschikt voor de drukke jeugd van tegenwoordig, een boekje van net 112 bladzijden en wat dus niet veel tijd kost om uit te lezen. Wel lijkt er door het laatste hoofdstuk een onvolledige afsluiting te zijn, er blijft toch nog een vraag onbeantwoord. Het avontuur, een bijzondere vriendschap en een spannende, ietwat mysterieuze tweede verhaallijn maken van Slipjacht een enerverende novelle.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op www.vrouwenthrillers.nl

Magma – Carina van Leeuwen – Recensie

Geplaatst op 1 november 20221 november 2022 door Wendy Wenning

Carina van Leeuwen werkt voor de politie Amsterdam als inspecteur/forensisch specialist in het cold case team. Eerder schreef zij de thrillerserie Unit Plaats Delict – Vuurproef, Koud spoor en Nachtvlinder – die zich afpeelt in de wereld van forensisch rechercheur Renee Spaan van het Haagse politiebureau Donumstraat. Ook Magma, het eerste deel van een trilogie, speelt zich af in Den Haag, maar nu geen rechercheur maar een journaliste, oorlogscorrespondent als hoofdpersoon.

Lyn Riley, journaliste en oorlogscorrespondent is al meer dan dertig jaar weg uit Nederland. Maar nog altijd blijft ze op de hoogte van het nieuws uit Nederland. Als ze het nieuws leest dat de stoffelijke resten, die drie jaar eerder in een autowrak zijn gevonden, toebehoren aan een vermiste docent, is gelijk haar aandacht gewekt. Waarom de identificatie zolang heeft geduurd is de grote vraag.

Er wordt een speciaal rechercheteam voor vermissingen opgericht, waar ook Lyn aan toegevoegd wordt. Het team onderzoekt de verdwijning van de 18-jarige Sasha jaren geleden. Een verdwijning waar toen weinig mee gedaan is, in tegenstelling tot de verdwijning van de dochter van de toenmalige minister van justitie. Het onderzoek krijgt veel tegenstand vanuit politieke hoek maar ook voor Lyn persoonlijk staat er nogal wat op het spel…

‘Het was alsof er iets verschoof in haar hoofd, alsof er een deurtje was geopend, de toegang naar herinneringen. Maar ook alsof ze ineens zag wat haar te doen stond.’

Magma start met een pakkende proloog en ook het eerste hoofdstuk laat intrigeren. Daarna is er de kennismaking met Lyn Riley, het hoofdpersonage in de trilogie. De lezer neemt weleens de auteur in gedachten bij het hoofdpersonage, maar in dit geval is dat wat lastig. Carina van Leeuwen is nog geen 1.60 m en Lyn is ruim 1.80 m. Maar toch lukt het om in de huid van dit personage te kruipen al blijft de lengte een beetje moeilijk voor te stellen. Een gevoelskwestie waarschijnlijk. Lyn krijgt al snel veel menselijkheid toebedeelt, zoals bijvoorbeeld de nachtmerries die ze aan haar werk als oorlogscorrespondent heeft overgehouden. Maar ze laat zich ook niet zo snel uit het veld slaan, en dit geeft dit personage een sterk karakter. Een gevierde en bekroonde reporter die de actualiteit in de moeilijkste omstandigheden heeft verslagen.

‘Na twee maanden in Nederland voelde Lyn zich nog steeds een vreemdeling. Ze was er ook langer weg dan dat ze er gewoond had, maar bovenal had ze elke link die ze er mee had doorgeknipt en verdrongen.’

Carina van Leeuwen beschikt over een fijne, soepele schrijfstijl en weet ook de spanning een mooie balans mee te geven. De beeldende verteltrant trekt de lezer het boek in, en vanuit een wisselend perspectief sleept het verhaal mee als een spannende dramaserie.

Soms doet Magma on-Nederlands aan, dit misschien wel omdat Lyn jaren weg is geweest uit Nederland en vanwege haar naam. Maar ook wel omdat het wat doet denken aan de thrillers van bijvoorbeeld M.J. Arlidge. Wel een andere opzet, en de politieke spelletjes die in dit boek gespeeld worden, geven juist wel een typisch Nederlands gevoel. Ondanks dat dit boek een totaal ander hoofdpersonage heeft dan in de vorige boeken van deze auteur, is haar werkervaring hier zeker tastbaar. Tevens wordt er regelmatig teruggekoppeld naar bestaande zaken. Dit geeft meer geloofwaardigheid en laat zien dat de auteur weet waar ze over praat. Misschien valt er aan de originaliteit wat te tornen, zeker wat betreft de politieke spelletjes, maar Magma is spannend genoeg om dat terzijde te leggen.

Magma is spannend en interessant, deze thriller maakt een goede eerste indruk.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Lucy #3 – Hanneke Meier – Recensie

Geplaatst op 24 oktober 202223 oktober 2022 door Wendy Wenning

Lucy 3# is het laatste deel van spannende en meeslepende serie Lucy, geschreven door Hanneke Meier. De finale van het gruwelijke spel BLOED komt eraan en Lucy is volop bezig met de voorbereidingen. Het spel wordt steeds gewelddadiger, het publiek vindt het prachtig en smult ervan. De overgebleven deelnemers hebben maar één doel voor ogen, winnen! Maar Lucy wil dat het stopt en ze bedenkt een plan om degene die verantwoordelijk is voor dit spel uit te schakelen. Met gevaar voor eigen leven.

Na de cliffhanger als afsluiting in Lucy #2 is het rap en enthousiast weer doorlezen in Lucy #3. Er komt nog meer tempo in het geheel en alle ogen zijn op Lucy gericht. Eerder was men er achtergekomen wie dit spel heeft bedacht en waarom. Dit zorgde voor een onverwachte wending en nu is de jacht geopend. Samen met hulp van buitenaf zet Lucy alles op alles om de verantwoordelijke te dwarsbomen, maar andersom wordt er ook op haar gejaagd. Bloedstollende scenes volgen en niet iedereen komt er ongeschonden vanaf. Voor Lucy nog meer een reden om de verantwoordelijke voorgoed uit te schakelen.

Naarmate het verloop gaat het tempo steeds verder omhoog en ook de spanning wordt flink opgevoerd. Meerdere gebeurtenissen laten naar adem snakken en de avonturen van Lucy laten wederom volledig meeslepen. Tijdens een harde strijd voelt Lucy zich als Jezebel, onder welke naam ze de game Attack’51 speelt. Onoverwinnelijk, maar door het verlies dat ze te dragen krijgt krijgt haar strijd een persoonlijk tintje en is het ook wraak wat meespeelt. Door een nare wending in het verhaal moet de verwachting over hoe het gaat aflopen flink bijgesteld worden. Het maakt zelfs wat verdrietig wat aangeeft dat er ook een fijne diepgang in het verhaal zit.

‘Uiteindelijk valt ze in slaap. Ze droomt dat ze Jezebel is en samen met haar twee handlangers, Eon en Astor, door de stad loopt. Ze hebben hun geweren in de hand en elke voorbijganger wordt in koelen bloede vermoord. Geen emotie, geen genade, geen spijt.‘

Met Lucy #3 wordt de serie afgesloten. Schokkende gebeurtenissen vallen ten deel en de lezer wordt volledig meegezogen in deze serie. Ondanks wat toekomstgerichte onderdelen blijft het verhaal toch een geloofwaardige setting behouden. Want waar ligt de grens voor iemand? Uit deze serie blijkt wel dat grenzen wel duidelijk verlegbaar zijn en dat veel geld tot andere gedachten kan brengen. Lucy #3 eindigt met een goede afloop en het verhaal is hiermee afgesloten. Toch lijkt er ook nog een kleine opening aanwezig te zijn dus wie weet zijn er in de toekomst nog meer avonturen van Lucy te lezen. Deze serie is het debuut van Hanneke Meier, hopelijk blijft het hier niet bij.

Lucy gaat een indruk achterlaten, filmisch geschreven en bloedstollend spannend.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Lucy #2 – Hanneke Meier – Recensie

Geplaatst op 22 oktober 202222 oktober 2022 door Wendy Wenning

Lucy #2 is het tweede deel van de Lucy-reeks. Na het eerste deel gelezen te hebben, is er een soort van dwang om meteen verder te gaan met het volgende deel. Lucy #1 zinderde van de spanning en er wordt dan ook graag doorgelezen. Door de spanning en door het willen weten hoe alles verder gaat. Lukt het Lucy om staande te blijven in het verschrikkelijke tv-spel?

Het is duidelijk dat de delen niet afzonderlijk gelezen kunnen worden. Maar wat wel prettig is dat de drie delen ieder ongeveer 100 bladzijden hebben. Dus een deel per avond is zeker haalbaar. Lucy zit nu midden in het gruwelijke spel BLOED. Ze maakt vrienden, maar ook zeker vijanden. Ze willen allemaal de winnaar zijn natuurlijk. Maar het spel wordt wel steeds grimmiger en hun opdrachten moeilijker. Ook gebeuren er dingen waardoor Lucy steeds meer begint te twijfelen aan de integriteit van het programma. Het liefst gooit ze de handdoek in de ring, maar voor Alec moet ze volhouden. Ze moet alles op alles zetten om dit te winnen, want anders zijn de gevolgen niet te overzien. Niet winnen is heel veel verliezen.

‘Haar lichaam schokt. Dit staat haaks tegenover haar normen en waarden. Dit is niet wie ze is.’

Ook in Lucy #2 is ruimte voor de romantiek en tevens is er een verdere uitwerking van een van de personages. Ook krijgen we meer te weten over het verleden van Lucy en de dood van haar man. Meier heeft naast een enerverende, ook een filmische schrijfstijl en de lezer krijgt dan ook regelmatig expliciete beelden voorgeschoteld.

Lucy krijgt meer privileges in het spel waar ze heel blij mee is, maar voor de organisatie is dit alleen maar om de kijkcijfers nog hoger te krijgen. Om verder te mogen met het spel moeten er aanpassingen gedaan worden, aan de deelnemers zelf, waar Lucy niet zo blij mee is. Ook dit is een blik in een eventuele toekomst waar nogal wat haken en ogen aanzitten. Zo’n toekomstbeeld waar vooral de privacy van de mens mee in het geding komt. Zo doet het tv-spel lichtjes denken aan een serie geschreven door Lara Reims. Niet door het spel op zich, maar wel door die aanpassingen bij een mens. Net als in het eerste deel is ook in Lucy #2 sprake van een bijna voortdurende spanning. Af en toe valt de spanning even weg als de personages meer uitgewerkt worden, maar daar is die spanning dan ook even niet nodig. Zorgt juist even voor een fijn rustmoment.

De strijd van Lucy blijft intrigeren en meeslepen, tevens is er een grote bewondering voor deze sterke vrouw. Een gewone vrouw die door omstandigheden gedwongen wordt haar grenzen te verleggen. Lucy #2 eindigt met een mooie cliffhanger en wederom is het snel doorgaan om het laatste deel te gaan lezen.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Lucy #1 – Hanneke Meier – Recensie

Geplaatst op 18 oktober 202218 oktober 2022 door Wendy Wenning

Hanneke Meier is altijd al creatief geweest wat er met een omweg voor heeft gezorgd dat ze met haar bedrijf foto’s voor fotografen bewerkt. Hanneke schrijft al zolang ze zich kan herinneren. Een toevallige opmerking van haar man leidde tot het schrijven van Lucy.

Lucy de Koning woont samen met zoontje Alec. Anderhalf jaar geleden is haar man Merijn overleden en sindsdien moet Lucy het zelf zien te redden. Ze maakt lange dagen met haar werk in het ziekenhuis en kan zich daarmee financieel net redden. Maar over een paar jaar moet Alec wel naar de basisschool. De basisschool waar zij Alec voor in wilt schrijven is ontzettend duur, dat kan zij nooit betalen. In haar vrije tijd is Lucy een fervent gamer. Dan wijst broer Julian haar op een tv-spel waar een miljoen e-credits te winnen is. Lucy schrijft zich in en voordat ze precies weet wat ze allemaal moet doen tekent ze het contract. Maar dan blijkt het spel niet zomaar een spel te zijn, maar ze kan niet meer terug…

Dit eerste deel van deze spannende serie begint redelijk kalm en onschuldig. Lucy, een jonge vrouw die een zware tijd heeft meegemaakt, en nu de boel zo’n beetje weer op de rit heeft. Beetje bij beetje komt de lezer erachter wat er in het verleden gebeurd is en waardoor haar man is overleden. Zoals al snel te merken is aan de term e-credits speelt dit verhaal zich in een nabije toekomst af. Een geloofwaardige setting al is het misschien niet te hopen dat bepaalde dingen echt een toekomstvisie zijn. Voor het tv-spel moet Lucy drie weken met de andere kandidaten op een locatie verblijven. Lucy is een ontzettend goede gamer en ze gaat er met een goed gevoel naartoe. Eenmaal daar aangekomen zijn er dingen waardoor Lucy zich begint af te vragen waar ze aan begonnen is. En dan blijkt dat dit tv-spel wel heel erg ver gaat en dat er behoorlijk wat op het spel staat. Vanaf dat moment is er een rollercoaster van gebeurtenissen en er is voortdurend een hoge spanning aanwezig.

‘Ze huivert bij de gedachte aan wat ze heeft gedaan en de euforie die ze op het dak ervoer is compleet verdwenen. Dan denkt ze aan Alec en een vage glimlach verschijnt op haar gezicht. Ze heeft het gered en is een stap verder in dit vreemde en afschuwelijke spel.’

In Lucy#1 is het een keihard tv-spel waar alles omdraait, een spel waar het handelt om leven en dood. Toch is er tussendoor ruimte voor andere dingen zoals bijvoorbeeld een onverwachte opbloeiende liefde. Al maakt dit het er niet altijd makkelijker op. Het hoofdpersonage Lucy wordt goed uitgewerkt, het boek verhaalt ook vanuit haar perspectief, maar andere personages blijven nog wat achter. Ook een personage dat tijdens het spel dichtbij haar staat. Maar toch gaat daar wel veel sympathie naartoe, net als dat er met Lucy gelijk al een goede klik is. Dit verhaal doet misschien denken aan bijvoorbeeld The Hunger Games, maar tijdens het lezen is er regelmatig het big brother is watching you gevoel.

Meier heeft een enerverende verteltrant en dit eerste deel van Lucy is bloedspannend en intrigerend. Na het lezen van het eerste deel ben je verkocht en is het snel door met het volgende deel!

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

De Patiënt – Petra Spark – leesfragment

Geplaatst op 12 oktober 202212 oktober 2022 door Wendy Wenning

Op 21 oktober 2022 verschijnt bij uitgeverij LetterRijn de nieuwe thriller van Petra Spark met de titel De Patiënt.

Over De Patiënt

‘Ik ken jouw geheim, ik weet wat je met dat meisje deed.’

Wanneer Peggy Vermoes deze woorden uitspreekt, slaat het hart van Vincent Roels een slag over. Weet zijn patiënt wat hij al die jaren angstvallig probeerde te verbergen?

In een poging om zijn geheim te bewaren raakt hij verstrikt in een demonisch kluwen van chantage en wraakzucht dat pas wordt ontrafeld wanneer er een nieuw slachtoffer valt.

Over de auteur

Petra Spark – Vilvoorde, België – heeft van jongs af een voorliefde voor bloedstollende verhalen. In 2017 debuteerde ze met de thriller Artikel13, bij Houtekiet, een imprint van Veen, Bosch & Keuning. Vervolgens verschenen Eén kans op zes, Gruwelijke Gave en Astarte.

Het boek telt 325 pagina’s en zal in de winkel € 20,00 gaan kosten. Het e-book kost € 6,99.

DePatient_Inkijk

Het grachtenhuis – Rachel van Charante – Recensie

Geplaatst op 7 oktober 20227 oktober 2022 door Wendy Wenning

Rachel van Charante woont in Lochem en werkt als freelance tekstschrijver. Haar debuut Het schuilhuis is een bestseller.

Het is 1942. Omdat haar man is omgekomen aan het front, woont Heleen tijdelijk bij haar ouders op de boerderij in Lochem. Haar ouders proberen haar te koppelen maar Heleen heeft andere plannen. Ze wil terug naar Amsterdam, waar ze haar leven had opgebouwd. Het lukt haar een baan te vinden bij een advocatenkantoor in Amsterdam, en via het kantoor vind ze ook woonruimte. Maar als ze erachter komt dat haar baas in dienst is van het Duitse rijk begint ze te twijfelen. Ze besluit het aan te kijken, misschien heeft het ook wel voordelen en kan ze op deze manier haar beste vriendin, die Joods is, helpen.

Maastricht, december 2021 – Joyce is samen met haar moeder bij de neuroloog. Haar moeder krijgt de diagnose Alzheimer. Om het proces te vertragen is het belangrijk haar moeder mentaal te blijven stimuleren door bijvoorbeeld herinneringen op te halen van vroeger. Als Joyce oude foto’s van haar moeder tevoorschijn haalt, komt ze een foto van haar opa tegen. Die heeft ze nooit gekend, maar er blijkt wel een verleden aan deze man te hangen.

‘Geritsel. Takken knappen onder zijn laarzen. Hij is angstaanjagend dichtbij. Ik druk mijn gezicht tegen de drassige grond en knijp mijn ogen dicht. De geur van vochtige aarde en rottend blad dringt mijn neusgaten binnen.’

Het grachtenhuis verhaalt vanuit de perspectieven van Heleen en Joyce, beiden vanuit de eerste persoon. In de eerste hoofdstukken wordt in beide verhaallijnen veel informatie gegeven waardoor er een mooie ondergrond ontstaat. Vanuit die ondergrond bouwt van Charante het verhaal verder op. De personages worden levensecht neergezet waardoor het voelt alsof ze dichtbij staan en door het hele verhaal heen is het intens meeleven. Rachel van Charante heeft een filmische schrijfstijl en weet hiermee indringende beelden voor te zetten. Vooral de verhaallijn van Heleen laat beelden achter op het netvlies die niet altijd even makkelijk weg te vagen zijn. Maar ook in de verhaallijn van Joyce zijn er gevoelige fragmenten die wel even bijblijven vooral als het over de ziekte van Alzheimer gaat.

‘Langzaam draait mijn moeder haar hoofd naar de neuroloog. Ze kijkt hem aan met een lege blik, alsof ze uit haar lichaam getreden is.’

Dit boek weet in al zijn facetten van begin tot eind volledig te boeien en mee te slepen. Een prachtig verhaal maar niet zo dat alles een goede afloop heeft. Hiermee weet van Charante des te meer geloofwaardigheid aan het verhaal mee te geven. De verhaallijnen worden netjes uitgewerkt zonder losse eindjes achter te laten. Het grachtenhuis lijkt in eerste instantie alleen een oorlogsroman, maar dit boek is veel meer. De auteur slaagt er op een mooie manier in het heden en verleden met elkaar te verbinden en zo ook het verleden weer actueel te laten zijn. Met haar debuut bewees Rachel van Charante al te kunnen schrijven, en met Het grachtenhuis zet ze zich zeker definitief op de kaart. Ze heeft wederom een indrukwekkende bestseller geschreven en een verfilming zou op zijn plaats zijn.

5*****

Wendy Wenning

Opa Goochel – Yvonne Deinert – Recensie

Geplaatst op 6 oktober 20226 oktober 2022 door Wendy Wenning

Over de auteur
Yvonne Deinert (Amsterdam, 1965) werkt als programmamanager in de zorg. In mei 2014 debuteerde Yvonne bij uitgeverij LetterRijn met haar eerste Young Adult, Het midden van nergens. In november 2016 kwam de opvolger Rauw uit.
Tijdens haar werk zag ze de gevolgen van dementie voor het functioneren van mensen én voor hun omgeving. Dit raakte haar en inspireerde haar tot het schrijven van Opa Goochel.

Het verhaal
Roem heeft een beroemde opa. Zijn opa was de beste goochelaar ter wereld: Magische Midas. Hij heeft zelfs een keer een heel belangrijke prijs gewonnen. Roem is nog samen met zijn moeder en oma bij de wedstrijd geweest, in Parijs. Roem wil zelf ook goochelaar worden en heeft al veel trucs geleerd. Maar voor het leren van grote trucs moet hij nog wachten, hij moet minstens twaalf jaar oud zijn. Roem is net tien jaar geworden dus nog twee jaar, maar zijn opa wordt wel steeds vergeetachtiger. En Roem wil ook niet wachten tot hij twaalf jaar oud wordt, dus hij heeft haast om die grote en belangrijke trucs te leren. Maar gaat dit wel op tijd lukken?

Bij opa staat een kluis en daar zit een schriftje in met alle goochelgeheimen. Maar zonder de sleutel kan Roem er niet bij. Elk jaar is er op school een herfstfeest en de school heeft gevraagd of hij en zijn opa kunnen optreden. Maar Roem zijn moeder vindt dat geen goed idee want dat is veel te vermoeiend voor opa. Toch als de meester nog eens aan Roem vraagt, zegt Roem toe. Maar zijn opa begint steeds meer te vergeten en hij lijkt tegenwoordig steeds vaker de weg kwijt te zijn. Roem snapt het niet helemaal, hij baalt ervan dat zijn opa hem geen nieuwe en grote trucs wil leren.

Recensie

‘Roem kijkt vol spanning naar de gerimpelde goochelhanden van opa. Zal de truc vandaag goed gaan?’

Opa Goochel is een leesboek voor kinderen van 8-10 jaar. Het verhaal wordt vertelt vanuit het perspectief van de alwetende verteller, in de derde persoon. Het begint met dat Roem bij zijn opa is. De moeder van Roem is huisarts en als zij nog aan het werk is, gaat Roem altijd naar zijn opa. Dat is ook altijd leuk, want dan kan hij goocheltrucs leren. Maar de laatste tijd wordt het minder en ook nu vergist zijn opa zich weer met een truc. Er zijn steeds meer momenten dat opa het even niet meer weet, wat voor behoorlijk wat frustratie zorgt voor Roem. Zo wordt de (jonge) lezer meegenomen in een verhaal met het belangrijke thema Alzheimer.

Yvonne Deinert heeft in eenvoudige taal een luchtig verhaal om dit thema gebouwd. Luchtig maar ook leerzaam waardoor het thema meer begrijpelijk wordt voor kinderen. Zodat ze snappen waarom opa of oma zo doet, en waarom er dan bepaalde beslissingen moeten worden genomen. Ook laat Deinert het van verschillende kanten zien. Hoe is het voor degene die begint met dementeren en die zijn leven voorbij ziet gaan, maar ook hoe het is voor de mensen die dichtbij degene staan. Een dochter die haar vader kwijtraakt in de vergetelheid. Een jongen die zijn opa ziet veranderen en daarmee misschien zijn droom niet kan verwezenlijken. Als je het zelf hebt meegemaakt, dan zie je dat de auteur precies de belangrijke dingen aanstipt. De eerste kleine veranderingen die al voor waakzaamheid zorgen tot het moment dat er nog nauwelijks herkenning is en het geheugen onherstelbaar beschadigd is.

Opa Goochel is een kinderboek en zo moet het ook gelezen worden. Vandaar ook die fijne luchtigheid die Deinert door het hele verhaal weet te behouden. Met vlotte pen geschreven in een meeslepende verteltrant en in een prachtig jasje gestoken. Maar chroom vooral niet als oudere ook dit boek te lezen en kom erachter waarom het belangrijk is dat jouw kinderen dit boek gaan lezen. Het is niet alleen leerzaam maar ook gewoon een heel leuk en soms zelfs ontroerend verhaal. Dit heeft de auteur goed gedaan!

4****

Wendy Wenning

De royalty’s van Opa Goochel zullen worden gedoneerd aan Stichting Alzheimer Delft – Westland – Oostland (DWO).

Lees hier de preview van Opa Goochel

Boet en de konijnen-fotosjoet – Karin Vijsma – van Dobbenburgh met illustraties van Marit Helwig – recensie

Geplaatst op 6 oktober 20226 oktober 2022 door Wendy Wenning

Uit het voorwoord:

Konijnenverhalen zijn Karin met de paplepel ingegoten. Haar vader toverde ze figuurlijk uit zijn hoge hoed. Vlak na haar zevende verjaardag kreeg ze haar eerste konijn, genaamd Bennie. Ze was dolgelukkig en voorgoed verknocht aan deze bijzondere diersoort en er kwamen nog meer lieve opvolgers. Karin groeide op met de konijnenverhalen van haar vader, maar ook voor de kleinkinderen had hij genoeg verhalen in petto. Dit verhaal komt uit de eigen hoed van Karin, geïnspireerd door haar vader om zelf een verhaal te schrijven over een konijnenfamilie.

Het verhaal

Jennie leeft samen met haar broertjes Joep, Jupiter, Jakko en Joppie bij de Holterberg. Jennie vond zichzelf de mooiste van de Holterberg en als mensen foto’s kwamen maken van het natuurgebied, poseerde zij trots voor de camera. Maar toen ineens, op een zondagmorgen, was het compleet stil. De mensen bleven thuis omdat er een eng virus heerste. De konijntjes vonden het maar raar. Het was lente, de tijd om lekker naar buiten te gaan. Ze snapten er niets van…

Maar ze kwamen er snel achter dat deze rust ook een voordeel had, ze konden nu veel verder weg zonder zich zorgen te maken over spelende kinderen, mountainbikers, voorbijrazende auto’s en ga zo maar verder. Joep, het snelste konijn uit de buurt gaat met zijn speelmaatje Pluis op onderzoek uit. Eindelijk kunnen ze eens gerust op onderzoek uit bij die grote boerderij. En daar ontmoeten ze Boet, de rijmende alpaca. De konijnen nodigen Boet uit om mee te gaan met hun om een feestje te bouwen. Maar Boet moet wel zijn fototoestel meenemen, want daar is Jennie zo dol op.

“Voor hen stond een jonge alpaca. Het dier zie: ‘Hoi, ik ben Boet. Wat gezellig dat jullie er zijn! Geen kinderen, maar een konijn. Dat is fijn!'”

Recensie

Dat het verhaal zich afspeelt in de tijd van corona is al snel duidelijk. Was niet altijd een leuke tijd, vooral omdat iedereen zoveel mogelijk moest thuisblijven en zo min mogelijk contact met anderen mocht hebben. Karin Vijsma speelt hier wel leuk op in, want in dit geval had het voor de konijnen (en andere dieren) wel voordelen. Doordat iedereen binnen moest blijven was het buiten minder gevaarlijk voor de dieren.

Boet en de konijnen-fotosjoet is een vrolijk, meeslepend verhaal met prachtige, bijpassende illustraties. Een prentenboek dat veel kinderen zal aanspreken, want een prentenboek met dieren heeft altijd een goede aantrekkingskracht op kinderen. Een heerlijk voorleesboek want ook de voorlezer zal genieten van dit verhaal. En is het verhaal afgelopen dan is er nog een leuke aanvulling, de auteur heeft ook een aantal dierenweetjes voor de kinderen. Dierenweetjes over de alpaca en over de konijnen. Zo heeft dit vrolijke prentenboek ook nog wat leerzaams…

Karin (1973) en Marit (1997) zijn twee creatieve talenten met een gedeelde passie voor boeken. Waar Karin van jongs af aan al aan het schrijven was, zat Marit altijd te tekenen. De samenwerking aan hun eerste prentenboek Ravi en de pratende kat (2019) beviel zo goed, dat zij besloten een nieuw project aan te gaan. In dit boek staat de ontmoeting van een konijnenfamilie met een andere diersoort én mensen centraal. Tenslotte is het samenzijn van mens en dier het allerleukste wat er is toch?

Ben je nieuwsgierig naar het werk van Marit en welke dieren zij nog meer tekent? Neem dan een kijkje op www.lantaarnillustratie.com

4****

Wendy Wenning

De opbrengsten van dit prentenboek worden gedoneerd aan Project Dierenbuddy.
Met het project Dierenbuddy biedt de Dierenbescherming hulp aan ouderen en chronisch zieken die niet meer in staat zijn de volledige zorg van hun huisdier te dragen. De hulp is gratis, maar enkel bedoeld voor mensen die een betaalde hulp niet kunnen financieren en die nauwelijks over een sociaal netwerk beschikken. Vrijwilligers wandelen met de hond, verschonen het konijnenhok of gaan met de kat naar de dierenarts. Alles om ervoor te zorgen dat mens en dier zo lang mogelijk van elkaars gezelschap kunnen genieten. (bron: Dierenbescherming)

Met dank aan Karin Vijsma – van Dobbenburgh voor het toesturen van een recensie-exemplaar.

Koraalrif – Suzanne Vermeer – Recensie

Geplaatst op 5 oktober 20226 oktober 2022 door Wendy Wenning

Koraalrif is het vervolg op het spannende Roadtrip. Roadtrip is een intrigerende en onvoorspelbare thriller. Deze thriller eindigde met een cliffhanger die met smacht liet uitkijken naar het vervolg. In Koraalrif wordt Paula Visser door de weduwe van Jim om hulp gevraagd. Jim werd zeven jaar geleden in verband gebracht met de verdachte dood van zijn assistent Lucy. Paula maakt samen met privédective Stewart een reis door Amerika om zo het leven van Lucy te ontrafelen. Maar niet iedereen is het hier mee eens, ze krijgen behoorlijk wat tegenwerking en vooral het leven van Paula lijkt meerdere malen in gevaar.

Koraalrif kan zelfstandig gelezen worden, maar toch is het aan raden om eerst Roadtrip te lezen om een aantal dingen duidelijk te krijgen. In Koraalrif wordt het verhaal vertelt vanuit Paula, in de eerste persoon. Er zijn cursief gedrukte hoofdstukken die verhalen vanuit een onbekende. Na het lezen van Roadtrip is er een bepaalde verwachting opgewekt en het is dan ook een teleurstelling als de eerste hoofdstukken van Koraalrif op de een of andere manier niet weten te pakken. Het is allemaal wat warrig en er is dan ook weinig uitdaging om door te lezen. De enige reden om toch het verhaal verder te volgen is de hoop dat het beter gaat worden. Sowieso wordt de verwachting een spannende thriller te lezen al snel tenietgedaan, dit voelt meer als een detectiveroman. De speurtocht speelt zich af in meerdere landen, wat een reis op zich zou kunnen zijn, maar hier mist een net iets meer uitgebreide beeldende beschrijving van die landen.

De personages laten geen blijvende indruk na. Verwacht was dat de personages verder werden uitgewerkt, maar ook hier laat de auteur steken vallen. Weinig diepgang en over de hele linie heeft Koraalrif te weinig spanning. Jammer dat een boek zoals Roadtrip op deze manier vervolgd wordt omdat er eigenlijk niets speciaals toegevoegd wordt. Het laat dan ook twijfelen om in de toekomst wederom een boek van deze auteur op te pakken. Misschien wel weer een volledig losstaand verhaal, maar als het zoals dit concept is dan wordt het waarschijnlijk wel overgeslagen.

2**

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

In de brievenbus – Wat ik niet deed van Johnny Bollé (leesfragment)

Geplaatst op 30 september 202230 september 2022 door Wendy Wenning

Pas verschenen bij uitgeverij LetterRijn de thriller Wat ik niet deed van Johnny Bollé

Over Wat ik niet deed

Na de dood van haar man en dochtertje stort het perfecte leven van schrijfster Emily volledig in. Ze onderneemt verwoede pogingen om haar schuldgevoelens te overwinnen, echter het enige waarin ze slaagt is moeizaam overleven. Een uitgever doet haar een aanbod om naar Schotland af te reizen om er een boek te schrijven over de laatste heks van Durness. Ze twijfelt maar uiteindelijk aanvaardt ze de schrijfopdracht. Zodra ze in de Schotse Hooglanden arriveert, stapelen de bizarre gebeurtenissen zich op. Emily beseft dat er iemand is die de wrede waarheid over haar verleden en de dood van haar man en dochter kent.

Over de auteur

Johnny Bollé schrijft thrillers en korte verhalen. Zijn vlotte, beeldende schrijfstijl en zijn typerende onverwachte plotwendingen houden de lezer stevig in zijn greep. Hij weet als geen ander hoe hij in zijn verhalen een sfeer kan creëren waaruit je niet meer kan ontsnappen. Zijn boek Bloedmaan werd door het lezersplatform van de VRT – Lang zullen we lezen – verkozen tot één van de 20 beste boeken van 2019.

De thriller Hij noemde me Duivelskind werd door het team van recensenten van ThrillZone genomineerd voor de longlist van de Thrillzone Awards 2020 voor de categorie Beste Nederlandstalige thriller. Wilde gok, zijn vierde thriller, werd in 2021 absolute favoriet van boekenblog Perfecte Buren.

Het boek telt 235 pagina’s en zal in de winkel € 19,00 gaan kosten. Het e-book kost € 6,99.

Wat_ik_niet_deed-Inkijkexemplaar