YA-thriller – Passie voor Boeken

Categorie: YA-thriller

Slipjacht – Jowi Schmitz – Recensie

Geplaatst op 16 november 202216 november 2022 door Wendy Wenning

Jowi Schmitz debuteerde in 2005 met Leopold, een roman die verscheen bij uitgeverij Cossee. Haar tweede roman Kus van je zus verscheen twee jaar later bij dezelfde uitgeverij en werd genomineerd voor de BNG prijs. In 2012 werd het jeugddebuut van Schmitz: Ik heet Olivia en daar kan ik ook niks aan doen bekroond met de Vlag en Wimpel, daarna kreeg het ook nog de Luchs-prijs van Die Zeit en Radio Bremen. In 2013 verscheen haar kinderthriller Schat onder de stad. De blog die ze bijhield over haar te vroeg geboren zoon verscheen in 2014 en won de Inktslaafliteratuurprijs 2014. Jowi Schmitz geeft ook les aan de Schrijversacademie, organiseert een kinderfilosofiefestival en wil graag een animatiefilmpje maken. Tevens schrijft ze een column voor het Schrijven Magazine, over hoe dat moet, schrijven. Slipjacht is een novelle uit de serie Kluitman-novelles, spannende boekjes van ongeveer 120 bladzijden.

Matteo woont volgens hem in de saaiste buitenwijk van Nederland. Matteo heeft geen vrienden en ook op school klikt het niet met zijn klasgenoten. Hij is de sukkel, het buitenbeentje en de driftkop. Hij tekent veel, maar geen gewone tekeningen. Bloederige tekeningen en als zijn vader dit ontdekt moet hij naar een therapeut. Maar dat wil hij niet en ook wil hij eigenlijk niet mee met het schoolkamp. Als hij eenmaal met zijn klas op kamp is, op de Veluwe, bedenkt hij zich geen moment en gaat hij er vandoor. De bossen in en zorgen dat niemand hem vindt. Maar hij is niet alleen in het bos. Er is iemand die nog veel ongelukkiger is dan hij, maar ook gevaarlijk …

‘Een diepe rafelige snee in zijn zij, bloed dat eruit gutst. Matteo zit met half dichtgeknepen ogen naar zijn vader te kijken.’

De eerste regel van Slipjacht pakt gelijk en het eerste hoofdstuk maakt meteen al duidelijk dat Matteo niet gelukkig is. Vanuit het perspectief van Matteo, in de derde persoon, volgt men zijn belevenissen. Schmitz weet dit personage gelijk zo neer te zetten dat er vanuit de lezer veel sympathie is. Een beetje medelijden zelfs. Een jongen die nergens bij lijkt te horen en momenteel alleen met zijn vader leeft. De tekeningen die hij maakt maken wel duidelijk dat deze jongen behoorlijk in de war is, maar vooral eenzaam. Hij voelt zich anders en kan daarom moeilijk aansluiting vinden. Maar ook juist hij wordt regelmatig gepest en nu op schoolkamp gaat het gelijk mis. Een reden voor Matteo om van het kamp weg te lopen.

‘Het was dom van dit kind om me wakker te maken.‘

Met vlotte pen geschreven zet de auteur een avontuurlijk verhaal neer, waarbij de fantasie van de doelgroep sterk aangesproken wordt. Tevens is alles zo beschreven, waaronder de gevoelens van Matteo, dat het herkenbaar is voor de doelgroep. Er zijn cursief geschreven hoofdstukken die verhalen vanuit een ander perspectief en ook hier zijn de gevoelens en gedachten herkenbaar en indringend beschreven. Er is weinig voorspelbaarheid waardoor het verhaal van begin tot eind een fijne spanningsboog heeft en het boek zich moeilijk laat wegleggen. Sowieso is een novelle uitermate geschikt voor de drukke jeugd van tegenwoordig, een boekje van net 112 bladzijden en wat dus niet veel tijd kost om uit te lezen. Wel lijkt er door het laatste hoofdstuk een onvolledige afsluiting te zijn, er blijft toch nog een vraag onbeantwoord. Het avontuur, een bijzondere vriendschap en een spannende, ietwat mysterieuze tweede verhaallijn maken van Slipjacht een enerverende novelle.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op www.vrouwenthrillers.nl

Het Hoogste woord – Nanda Roep – Recensie

Geplaatst op 16 augustus 202216 augustus 2022 door Wendy Wenning

Nanda Roep is naast schrijfster van kinderboeken en feelgoodromans, tevens producent en uitgeefster. Uitgeverij Nanda werd in 2010 opgericht (als eerste ‘selfpublisher’ van Nederland) met de bedoeling om ruimte te geven aan creativiteit en ontwikkeling. Het Hoogste woord is haar nieuwste roman, een literaire feelgood.

In Het Hoogste woord maken we kennis met Liesbeth de Rooij, Soraya en Cindy. Liesbeth is een literair uitgeefster die na jaren trouwe dienst wordt ontslagen. Dit omdat ze weigert youtubers te publiceren. De boekensector komt in zwaar weer en ondertussen zijn er kinderen die taalachterstanden oplopen. Soraya is een jonge leerkracht en Cindy is een oude, sexy, opzijgeschoven muzikante. Drie vrouwen die elkaar misschien wel kunnen helpen, maar het ziet er naar uit dat het wel even kan duren voordat ze zo ver zijn. Dit omdat er andere dingen zijn die hun aandacht vasthouden.

Het Hoogste woord is geschreven vanuit het perspectief van een alwetende verteller en heeft meerdere verhaallijnen. Liesbeth heeft hierin de grootste rol. In het begin komt ze niet erg sympathiek over, maar als je haar een beetje leert kennen en meer over haar achtergrond begint te weten zijn dingen ook wel weer te begrijpen. Toch was het lastig om een echte klik te krijgen en dat geldt voor alle personages. Het begin van het verhaal is even wat stroef, maar dit wordt al snel opgevangen door de meeslepende schrijfstijl van Nanda Roep. De schrijfstijl is toegankelijk en het verhaal heeft korte hoofdstukken wat het fijn compact maakt. Maar niet alleen door die schrijfstijl, ook omdat het tot bijna het einde volkomen onduidelijk is waar het verhaal naartoe gaat. Geen enkele hint wordt er gegeven en dit maakt continu nieuwsgierig. Voeg hier wat cliffhangers bij, flashbacks en forwards, en je hebt genoeg triggers.

Meerdere thema’s zijn aanwezig in Het Hoogste woord, al kan het per lezer wisselen wat deze eruit haalt. Een rode draad door het verhaal is de verandering van de maatschappij, en dat het voor bepaalde generatie best wel eens lastig is om om te gaan met deze veranderingen. Ook is er in dit verhaal aandacht voor de veranderingen in de boekenwereld en dat de jeugd tegenwoordig zo weinig leest. Allemaal interessante thema’s die body geven aan Het Hoogste woord. Daarnaast wordt de humor niet vergeten. Zoals gewend van Roep is ook dit weer een luchtig geschreven boek maar wel met een serieuze ondertoon. Door tussen de regels door te lezen komt er nog een belangrijke boodschap naar voren: Wees tevreden met wat je hebt, geluk zit in de kleine dingen.

Een luchtig geschreven feelgood met een serieuze ondertoon, vooral als je goed tussen de regels doorleest.

3***

Wendy Wenning

Sterrenstof – Martine Kamphuis – Recensie

Geplaatst op 9 augustus 20229 augustus 2022 door Wendy Wenning

Toen Wynone Post (WP) vier jaar oud was, kochten haar ouders een vervallen boerderij in Ouddorp, op het conservatieve Zuid-Hollandse eiland Goeree-Overflakkee. Daar, midden in de Bible Belt, gingen ze hun droom om een New Age Centrum te beginnen verwezenlijken. Vanaf dag één wordt WP op school gepest vanwege de activiteiten van haar ouders. Geen makkelijke jeugd voor WP en toen ze zestien was heeft ze besloten zo min mogelijk naar het werk van haar ouders te informeren. Nu werkt WP voor Greenpeace. Haar volgende missie is pas over een maand of drie en tot die tijd zal ze bij haar ouders verblijven. Hier ontmoet ze Delek, een charamatische man die workshops gaat geven. Ook krijgt ze weer contact met Sara, één van de pesters van vroeger. Maar Sara lijkt het zich niet te herinneren, ze doet in ieder geval of er nooit iets is gebeurd. Als de man van Sara plotseling overlijdt, lijkt het een natuurlijke dood te zijn maar WP heeft zo haar twijfels.

Sterrenstof is een korte spannende prequel van de Wynona Post-thrillers geschreven door Martine Kamphuis. In 2014 verscheen Alibi, in 2016 Spiegelbeeld en in 2017 Zondebok. Een trilogie waar WP – daar inmiddels psychologe – ook de hoofdrol speelt. Deze boeken gelezen te hebben is er best een goed beeld te schetsen van WP, maar deze prequel laat net iets meer zien. In een spannende setting maakt de lezer uitgebreid kennis met WP.

De proloog van Sterrenstof heeft een zodanige opzet dat er gelijk nieuwsgierigheid is naar de rest van het verhaal. Na de proloog is er de kennismaking met WP en wordt er een duidelijke beeld van haar verleden gegeven. Andere personages worden geïntroduceerd waar vooral veel belangstelling is voor Delek. Deze man heeft iets duisters over zich, maar ook heeft hij dat charisma waardoor hij makkelijk het vertrouwen wint van mensen. En dan Sara, die de hulp van WP inschakelt zodat zij de workshops van Delek kan volgen. Interessante personages die het spanningsveld alleen maar verhogen. Kamphuis heeft een fijne toegankelijke schrijfstijl en zet personages zo neer dat het verhaal des te meer body krijgt. Sterrenstof is spannend, maar tevens wordt niet vergeten enige diepgang toe te voegen. Een kort spannend verhaal dat in alle opzichten compleet te noemen is. Meeslepend, enerverend en niet weg te leggen. En of je alle thrillers met WP nu al wel of niet gelezen hebt, Sterrenstof wekt genoeg nieuwgierigheid op om deze (weer) te gaan lezen.

Maak kennis met WP en laat je verrassen door dit spannende, maar soms ook duistere verhaal.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Een zee van tijd – Eva Nagelkerke – Recensie

Geplaatst op 2 augustus 20222 augustus 2022 door Wendy Wenning

Van het auteursduo Eva Nagelkerke zijn eerder thrillers verschenen bij De Crime Compagnie, toen nog onder de naam Eva Monté. Daarna zijn er twee thrillers verschenen bij HarperCollins Holland. Nu zijn Victoria en Alexandra weer terug bij De Crime Compagnie, hun nieuwe thriller Niet mijn droom verschijnt in 2023. Voor De verhalenfabriek, het zusje van De Crime Compagnie, schreven ze het kort verhaal Een zee van tijd.

In Een zee van tijd wordt Linde door de omstandigheden gedwongen een carrièreswitch te maken. Ze voelt zich aan het lijntje gehouden door haar minnaar Vincent en de carrière die haar voor ogen stond heeft zijn aantrekkingskracht verloren. En als ze dan ook nog iets ontdekt, hoeft het voor haar niet meer. Als haar vriendin Katja haar vraagt meewerkend partner te worden van een strandpaviljoen twijfelt ze heel even, maar dit is net wat ze nodig heeft. Maar of iedereen dit haar wel gunt is de vraag…

De proloog van Een zee van tijd heeft al veel spanning in zich. Ook tijdens de kennismaking met de Linde en de andere personages is er een goede spanning voelbaar en dit blijft voortduren tot aan het einde van het verhaal. De ontwikkelingen slepen de lezer mee en er zijn geen rustmomenten. Dit is ook niet nodig, want dit kortverhaal heeft maar 120 bladzijden en het is ook de bedoeling deze in een zucht uit te kunnen lezen.

De weg die Linde volgt is moedig, een succesvolle baan opzeggen voor iets waarvan niet van tevoren te voorspellen is of dit goed gaat lopen. Gedurfd dus en dit zorgt zeker voor bewondering. De proloog geeft al een beetje een voorspelling dat er iets gebeuren gaat, maar toch, als we eenmaal bij het gebeuren belanden blijkt het toch anders te zijn als verwacht. Het zijn maar 120 bladzijden, maar de auteurs slagen er prima in om al deze bladzijden volledig van spannende ontwikkelingen te voorzien. En ze weten niet alleen in dat ene gebeuren te verrassen, ook hebben ze een hele mooie plotwending in petto voor de lezer.

Een zee van tijd is is gewoon even lekker genieten van een kort spannend verhaal. Hier is altijd wel even tijd voor te maken.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Verraderlijk patroon – Marlen Visser – Recensie

Geplaatst op 26 juli 202226 juli 2022 door Wendy Wenning

Marlen Visser is auteur en schrijfcoach. Met haar debuut Stem! trok ze gelijk de aandacht van de lezers en in 2020 maakte ze indruk met haar inmiddels derde thriller Noodlot. De novelle Verraderlijk patroon heeft ze geschreven in samenwerking met haar dochter Ginger Beek.

Luca is achttien jaar en woont samen met haar moeder en haar gehandicapte broertje Sem. Ze heeft nu schoolvakantie en heeft een baantje bij het casino gevonden. Een baantje waarbij je niet vroeg op hoeft te staan en ze heeft al snel een goede klik met haar collega’s. Haar moeder heeft er wel wat moeite mee, vooral omdat Luca ‘s avonds laat nog over straat moet. Maar Luca ziet er geen gevaar in, ze vindt zichzelf al heel volwassen met haar achttien jaar. Regelmatig spreekt ze na het werk nog even af met haar collega’s om wat te gaan drinken. Maar het is niet alleen alcohol wat hier gebruikt wordt, bijna elke keer gebruiken ze ook lachgas. En niet in kleine hoeveelheden. Luca heeft een zwak voor haar collega Ricardo en als ze op een avond alleen met hem is, gebruiken ze weer lachgas. Met niet te overziene gevolgen…

‘De rest van de avond gaat in een waas aan me voorbij. Ik hoor mezelf praten, maar het lijkt alsof iemand anders de woorden verzint. Ik zie mijn vrienden bewegen en lachen alsof ze in hun eigen bubbel zitten waar ik niet bij kan komen.‘

De inleiding die de lezer krijgt in het begin van Verraderlijk patroon maakt duidelijk dat Luca best veel verantwoording heeft thuis. Samen met haar moeder zorgt ze voor haar broertje. Als haar moeder moet werken, is het de bedoeling dat Luca zoveel als mogelijk oppast, zodat er geen vreemde hoeft op te passen. Maar Luca wil ook leuke dingen doen en laat zich maar al te graag meeslepen. Meeslepen in dingen waar ze nog niet zo snel gevaar in ziet. Achttien jaar is dan wel een mooie leeftijd, maar volwassen worden heeft wel wat meer tijd nodig. Maar het is wel een leeftijd waar je als jongere nog zoekende bent en dit weten de auteurs heel goed te omschrijven. Welke confrontaties dit kan opleveren en hoe er dan even wat afstand kan komen tussen bijvoorbeeld moeder en dochter. Of Marlen Visser en Ginger Beek hier uit ervaring spreken is niet bekend, al zou het zomaar kunnen.

Qua spanning is Verraderlijk patroon niet zo’n hoogvlieger, er is in ieder geval geen explosieve spanning voelbaar. Toch zindert het wel onafgebroken en er wordt een verwachtingspatroon gecreëerd. De dingen die er gebeuren zijn niet altijd zoals verwacht wordt, wat een fijne onvoorspelbaarheid geeft. Wel worden in deze novelle de gevaren van het gebruik van lachgas uitgelegd en wordt er hier een voorbeeld gegeven dat misschien extreem is, maar zeker wel voorkomt. Het lijkt dus in het begin allemaal heel onschuldig, maar in Verraderlijk patroon wordt er een duidelijk signaal afgegeven dat het absoluut niet zo is.

Geen hoge spanning, maar wel een hele duidelijke boodschap in deze vlot geschreven novelle.

3½***

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Titel: Verraderlijk patroon| Auteur: Marlen Visser Uitgever: Kluitman| ISBN: 9789020696561 | Blz: 112 | juni 2022

Zonder schuld – Dana Smit – Recensie

Geplaatst op 21 juli 202221 juli 2022 door Wendy Wenning

Dana Smit is geboren in Haarlem maar woont inmiddels alweer tien jaar in Londen. De auteur is zeer veelzijdig; ze heeft een bachelor in criminologie, een master in forensische psychologie en heeft als detective bij de Londense politie gewerkt. Daarnaast was ze als actrice te zien in de serie Holby City en werkt ze als model. En nu het schrijven van thrillers waarbij ze zich laat inspireren op haar eigen ervaringen bij de politie.

Zonder schuld is het eerste deel in de serie over profiler Hazel Kramer. Als ze op een ochtend gebeld wordt door inspecteur Adam Palmer, die haar hulp vraagt, kan ze niet vermoeden wat deze zaak allemaal teweeg zal brengen. Een merkwaardige moordzaak als de plaats delict wordt bekeken, alles is bedekt met afval. Hierdoor zijn alle eventuele sporen verloren gegaan. Maar toch komt het Hazel bekend voor en ze neemt contact op met Julius Bell die in het verleden een verdachte in een soortgelijke zaak verdedigd heeft. In ruil voor zijn hulp wil Julius betrokken blijven. Er worden meer moorden gepleegd en Julius, Adam en Hazel zijn druk op zoek naar de dader. Maar het begint erop te lijken dat niemand de waarheid spreekt en Hazel zal dit alleen op moeten lossen. Ze kan niemand meer vertrouwen maar dan gebeurt er iets waardoor ze ook niet meer weet of ze zichzelf nog kan vertrouwen.

Het verhaal wordt afwisselend door Hazel en Julius vertelt, in de eerste persoon. De kennismaking met de personages is vluchtig, de zaak krijgt eerst voorrang. Maar beetje bij beetje wordt de kennismaking uitgebreid en krijgt men een beter beeld van de karakters van de hoofdrolspelers. Julius, een advocaat die met de regels speelt. Adam, inspecteur bij de politie die niet goed weet wat hij met deze zaak moet. Hazel, een profiler die altijd moeite heeft een balans te vinden tussen werk en privé. Alle drie betrokken bij dezelfde zaak maar of ze ook alle drie dezelfde beweegredenen hebben valt te betwisten. De personages hebben zo hun eigenaardigheden en hun karakters blijven dan ook continu intrigeren.

Dat elk personage wel iets te verbergen heeft is al snel duidelijk, maar hoe alles precies in elkaar steekt blijft de grote vraag. Ook als lezer weet je op een gegeven moment niet wie je kan vertrouwen, de signalen die gegeven worden zijn nogal wisselend en laten nogal heen en weer vliegen. Leugens zijn ver doorgelopen, de waarheid is lang onthouden. Het lijkt er zelfs sterk op dat én de profiler én de moordenaar dezelfde fout maken. En is het beginpunt waar Hazel mee begon wel een juiste inschatting. Maar onder andere door middel van meerdere plotwendingen worden alle puzzelstukjes op de juiste plaats gelegd. De lijnen komen bij elkaar en worden samengevoegd tot een perfect geheel en raadsels worden tot tevredenheid opgelost. Het psychologische aspect zoals het altijd op zoek zijn naar het waarom komt sterk naar boven en hierin komt de hoofdpersoon Hazel zichzelf ook tegen. Keuzes maken enkel gebaseerd op goed en fout. De reden waarom Hazel zich als zodanig profileert in Zonder schuld blijft nog verborgen en dat maakt gelijk nieuwsgierig naar het volgende deel. Met de verwachting dit personage dan nog beter te leren kennen. De ervaring die Smit eerder heeft opgedaan, is duidelijk merkbaar in Zonder schuld. De psychologie is van hoog niveau en ze weet hiermee voortdurend de aandacht van de lezer te trekken en deze mee te slepen in het onderzoek. Alleen heeft de psychologie de overhand en ligt het spanningsniveau hierdoor wat lager. Dus geen bloedstollende thriller, maar wel een echte pageturner vooral voor de liefhebber van een psychologische thriller. De eerste kennismaking met Hazel Kramer is een zeer geslaagde, Dana Smit heeft een prima gelaagd debuut neergezet en hopelijk duurt het niet al te lang voordat we ons weer in het gezelschap van Hazel mogen voegen.

Zonder schuld is zonder meer een fascinerend debuut en nu is het ongeduldig wachten op Zonder boete, het volgende deel in deze serie.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Vlinder – Martine Kamphuis – Recensie

Geplaatst op 15 juli 202215 juli 2022 door Wendy Wenning

Farida ontmoet Tess in een speeltuintje. Farida heeft op dat moment wat problemen met haar beste vriendin en haar vriend. Tess is ongeveer even oud als Farida en ze ziet er eenzaam uit. Tess is opgenomen in de psychiatrische kliniek Phoenix na de dood van haar vriendin Vlinder. In de kliniek Phoenix zitten jongeren die iets ergs hebben meegemaakt en Farida komt erachter dat wat Tess heeft meegemaakt erg heftig is. Farida heeft al snel een zwak voor Tess en wil haar helpen. Maar dan moet ze wel meer weten over Vlinder en Farida gaat op onderzoek uit. Maar is dit wel verstandig en is het allemaal wel ongevaarlijk?

‘Toen we de straat waren uitgereden, zette Vlinder keihard Adele aan, we zongen mee en daardoor hoorden we niets, we voelden alleen…We voelden dat ze iets raakte…’

Martine Kamphuis is werkzaam in de psychiatrie en heeft zich gespecialiseerd in het behandelen van mensen met gedragsproblemen. Haar ervaring verwerkt ze in haar boeken zoals de thrillers met het hoofdpersonage WP en haar jeugdthrillers. Ze schrijft regelmatig columns voor VrouwenThrillers.nl waarin ze uitleg geeft over diverse psychische problemen.

Vlinder verhaalt vanuit Farida, in de derde persoon. Farida is een meisje dat opgroeit in een stabiel gezin, een meisje dat veel liefde ontvangt van haar ouders. Op een bepaalde manier wordt ze vrijgelaten, ze krijgt van haar ouders de kans om haar eigen weg in het leven te vinden. Dit geeft dit personage een sterk karakter. Al is de moeder van Farida soms ook wel te druk met anderen waarbij vraagtekens gezet kunnen worden bij het woord vriendschap. Tess is een heel ander verhaal, het is natuurlijk niet voor niets dat ze in de kliniek zit. Maar de lezer wordt lang in het ongewisse gehouden waardoor er een mooie, lichte spanningsboog wordt gecreëerd.

Kamphuis weet voortdurend de voelsprieten te triggeren. Het gevoel dat er misschien met de waarheid wordt gespeeld is groot, maar er valt net niet de juiste vinger op te leggen. Om erachter te komen wat nu waarheid is en wat niet wordt men door de nieuwsgierigheid gedwongen almaar verder te lezen. Wat wel snel heel duidelijk wordt is de rode draad in dit boek. Vriendschap, wat behelst dat? Als we lezen dat identiteit grotendeels wordt bepaald door de relatie met anderen, en dat mensen zichzelf door de ogen van een ander bekijken, komt er gelijk de vraag opzetten of het dan echt mogelijk is een ‘eigen’ identiteit te creëren in het leven.

Vlinder is een jeugdthriller, maar of dit boek echt onder deze categorie valt ligt aan wat men van een jeugdthriller verwacht. De meningen kunnen dus verdeeld zijn. Dit boek gaat over vriendschap en hoe elke vriendschap er anders uit kan zien. Dat vriendschappen veranderen, en dat mensen veranderen. Maar bij vriendschap hoort ook manipulatie, eenzaamheid en jaloezie, elementen die regelmatig in een thriller terug te vinden zijn. Dit is een jeugdthriller die tot nadenken zet en vriendschappen nader laat bekijken. En dit heeft Kamphuis wel heerlijk overgoten met een spannend sausje.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

De babysitter – Annette van ‘t Hull – Recensie

Geplaatst op 13 juli 202213 juli 2022 door Wendy Wenning

De babysitter is een spannende novelle van Annette van ‘t Hull. Bij Kluitman verscheen eerder haar jeugddebuut Jaloers.

Eerder heeft Jelena op proef twee uurtjes mogen oppassen en dat ging supergoed. Nu mag ze de hele avond op Maeve van bijna anderhalf jaar oud passen. Jelena is blij met dit baantje want nu kan ze gaan sparen voor dat felbegeerde drumstel. Als ze Maeve naar bed heeft gebracht en deze slaapt, krijgt Jelena een appje. Ze denkt van haar vriendin Britt, maar haar verbazing is groot als het appje van Jordy is. Jelena is verliefd op Jordy. Hij vraagt of ze met hem meegaat om samen met zijn vrienden wat te chillen op het strand. Twijfel alom bij Jelena. Ze kan niet weg want ze kan moeilijk Maeve alleen laten. Maar ze is bang haar kansen bij Jordy te verspelen als ze nu niet meegaat. Ze besluit toch mee te gaan en Maeve mee te nemen. Als ze gewoon weer op tijd terug is merken de ouders van Maeve er niets van. Maar dan gaat het op het strand op een gegeven moment helemaal mis…

‘Ik zou alleen maar willen dat het allemaal anders was gegaan.’

De babysitter begint met een cursief geschreven stukje waarin Jelena een brief aan Maeve schrijft. Hier is al uit op te maken dat er iets aan de hand is geweest. Dan start de vrijdagavond dat Jelena begint met oppassen. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van een alwetende verteller. Eerst lijkt Jelena genoeg verantwoordelijkheid te hebben, maar zodra het appje van Jordy verschijnt, is het al duidelijk dat haar crush op Jordy haar beïnvloedt. Als ze besluit mee te gaan met Jordy is er eerst wel de opluchting dat ze Maeve niet alleen achterlaat. Maar dan gebeuren er toch dingen die eigenlijk niet voor te stellen zijn en regelmatig klopt het hart in de keel van angst.

Deze novelle is van begin tot eind bloedstollend, maar het willen weten hoe dit gaat aflopen zorgt er wel voor dat er rap doorgelezen wordt. Tussen de spannende fragmenten door worden lichtjes actuele thema’s aangestipt, zoals het gevaar van het gebruik van lachgas en alcohol. Er worden duidelijke voorbeelden gegeven hoe deze het denkvermogen kunnen aantasten waardoor er roekeloosheid ontstaat. Annette van ‘t Hull zet hier een sterk verhaal neer met een hele grote waarschuwing. Met een enerverende stijl geschreven die de lezer meesleept in dit verhaal. Het spreekwoord ‘liefde maakt blind’ is misschien niet helemaal het juiste spreekwoord, maar het komt wel heel dichtbij…Eén ding is zeker, het hoofdpersonage heeft in De babysitter een harde levensles gehad die zeker als voorbeeld kan worden genomen.

De babysitter is een bloedstollend verhaal met een keiharde levensles, een novelle die aangrijpt.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Wat je kat écht denkt – Liesbeth Puts – recensie

Geplaatst op 11 mei 202211 mei 2022 door Wendy Wenning

Alles over de lichaamstaal van je kat

Liesbeth Puts heeft een succesvolle praktijk als kattengedragsdeskundige. Ze schrijft praktische boeken over katten en blogt over kattengedrag. Eerder verscheen van haar onder andere het boek Als de kat het voor het zeggen had, dat ook naar het Engels vertaald is.

Weet jij wat het knipogen van je kat betekent? Of waarom jouw geliefde viervoeter zich vaak verstopt in een kartonnen doos? In dit boek vertelt Liesbeth Puts je alles over de geheimen van de kattenlichaamstaal.

In de inleiding vertelt Puts dat men vroeger dacht dat dieren geen emoties konden hebben. Maar iedereen die een huisdier heeft of met dieren te maken heeft, weet dat dieren wel zeker gevoelens hebben. Alleen drukken zij het anders uit dan een mens. Vooral katten zijn in dit geval bijzonder – ze zijn niet zo makkelijk te ‘lezen’. Doordat de mens veel vanuit zijn eigen standpunt kijkt, worden de signalen van een kat vaak verkeer geïnterpreteerd. En dit leidt weleens tot misverstanden.

Katten kennen namelijk voor een groot deel dezelfde emoties als mensen: vreugde, verdriet, paniek, woede, angst, zin in seks. Dat wil niet zeggen dat katten deze emoties ook hetzelfde ervaren, net zo min als je precies weet hoe iemand anders zich voelt als ze angstig is. Maar je reageert er wel op en probeert troost, medeleven of hulp te geven. En dat heeft een kat ook nodig, dat als hij bijvoorbeeld aangeeft angstig te zijn, dat de baas er is om steun te geven. Maar om als baas de emoties van een kat te begrijpen moet je wel weten hoe de kat denkt en zichzelf uit.

In dit boek vertelt Puts in heldere taal en door middel van duidelijke illustraties wat een kat voelt en wat een kat doet (en waarom). Daarnaast gaat een gedeelte over jij en je kat(ten) en wordt een dag in het leven van een kat uitgebreid besproken. Wat je kat écht denkt is uitgevoerd in een mooie hardcover en ook aan het binnenwerk is veel aandacht gegeven. Alleen al de mooie kleursamenstelling maakt het lezen een feest. Maar daarnaast is er heel veel te leren van dit boek, ook al heb je je hele leven al katten en denk je alles te weten. Eerder waren dit soort boeken weleens ‘droge stof’ om te lezen, maar Puts heeft een fijne, toegankelijke verteltrant en door de illustraties heeft het binnenwerk beduidend meer aantrekkingskracht.

Ik heb naast een passie voor boeken, ook een passie voor katten. En ik dacht ook al veel te weten van katten, maar dit boek is verrassend volledig en heeft tot nieuwe inzichten gebracht. Het ultieme boek om je kat nog beter te begrijpen…

5*****

Wendy Wenning

Nachtvlucht – Eva Burgers – recensie

Geplaatst op 1 mei 20221 mei 2022 door Wendy Wenning

Eva Burgers is als auteur onder andere bekend van de jeugdthrillers Afslag Zuid, Fataal en Complot. Eerder werkte ze jarenlang als rechercheur op de afdeling zware criminaliteit. Naast het schrijven van boeken schrijft en bedenkt ze ook tv-programma’s zoals Kroongetuige. Nachtvlucht is het tweede deel met hoofdpersonage Rebel, het vervolg op Afslag Zuid.

Zes jaar geleden zijn de ouders van Rebel omgekomen en sindsdien woont de nu 17-jarige Rebel bij haar tante Marly. In het dorpje aan de Nederlandse kust vormt Rebel een hechte vriendengroep met Lilly Linn, Kai en Olivier. Het is herfstvakantie en de meiden verblijven in Belgie in de chalet van de ouders van Lilly Linn. Terwijl ze al aan het overwegen zijn om – vanwege het slechte weer – terug naar huis te gaan, horen ze dat de oom van Olivier is neergeschoten. Genoeg reden om te vertrekken. De vader van Olivier is advocaat en nu is hij bang dat zijn vader de volgende is. De vriendengroep laat het er niet zomaar bij zitten en gaan proberen deze zaak op te lossen. Maar zal dat gaan lukken zonder zelf in gevaar te komen?

‘Vooral de angst om alleen achter te blijven zat diepgeworteld en was lastig te verklaren. Alhoewel… ik hield zielsveel van mijn moeder en ik haatte mijn vader – als ik haar zou verliezen had ik niemand meer.’

In Afslag Zuid is al gebleken dat de vriendengroep niet bang is uitgevallen. Vooral Rebel durft risico’s te nemen en moet af en toe wel even teruggefloten worden. Al hebben de gebeurtenissen in het verleden flinke littekens achtergelaten en mist ze nog elke dag haar ouders. Nachtvlucht wordt vanuit een wisselend perspectief verteld. Rebel, de mensen van de recherche en een onbekende. In het boek staan cursief gedrukte hoofdstukken die verhalen vanuit het perspectief van de onbekende die zich grotendeels afspelen in het jaar 1976. Dat deze onbekende een grote rol in het verhaal zal gaan spelen is al snel duidelijk.

‘Hij keek me indringend aan. Alleen al van zijn oogopslag werd ik onrustig. Er is vast veel mis met me, anders had hij niet zo serieus gekeken.’

In de proloog met daarna een cursief gedrukt hoofdstuk is al meteen een fijne onderhuidse spanning voelbaar. Er is een duidelijk onderscheid in de wisselende verhaallijnen, en in het begin is de meeste spanning vooral voelbaar in de cursief gedrukte hoofdstukken. In de verhaallijn van Rebel en de vriendengroep is ook ruimte gehouden voor de ‘normale’ dingen die jongeren van die leeftijd doen. En een eerder begonnen liefde is wat aan het haperen waardoor er een ander soort spanning aanwezig is. Zo bestaat het verhaal uit verschillende ontwikkelingen die de nieuwsgierigheid voortdurend aanwakkeren. In Afslag Zuid heeft Burgers de hoofdpersonages al uitgebreid uitgewerkt zodat het nu niet per se nodig was deze verder uit te diepen. Nu is er beduidend meer aandacht voor het oplossen van de zaak en de belevenissen van de Afslag Zuid-groep. Iets wat ten goede komt aan de spanningsboog, die hoger ligt dan in het eerste deel. Naar de afsluiting toe wordt de spanning flink hoog opgevoerd. Tevens zijn de plotwendingen sterker aanwezig en is de kans groot dat de lezer op het verkeerde been wordt gezet. De schrijfstijl van Burgers in Nachtvlucht is eenvoudig waardoor deze jeugdthriller zeer toegankelijk is voor elke lezer in de doelgroep – beginnend of gevorderd. Al is wat de jongeren meemaken best heftig en misschien soms over de top, in deze tijd is niets meer vreemd…

Nachtvlucht zorgt voor een definitieve verbintenis met de Afslag Zuid-groep en er is nog veel meer te beleven. Kom maar op het deel drie!

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Nieuw: jeugdthriller van bekroond auteur Elvin Post!

Geplaatst op 23 februari 202223 februari 2022 door Wendy Wenning

Nieuw: Geen weg terug van bekroond auteur Elvin Post

Wat zou jij doen als je een tas van 80.000 euro vindt?
In Geen weg terug van thrillerauteur Elvin Post komen vier vriendinnen voor dit dilemma te staan. Deze spannende jeugdthriller is nu overal verkrijgbaar. Perfect voor fans van Margje Woodrow & Cis Meijer!

Het verhaal:
Wanneer Eva en haar vriendinnen Anna, Fleur en Kim midden in de nacht na een schoolfeest naar huis fietsen, stuiten ze op een auto die met geopende portieren op de weg staat. Ernaast liggen twee mannen in een grote plas bloed. Als Eva de politie wil bellen, ziet Fleur een tas met geld in de auto. Hoewel Eva en Anna er geen goed gevoel bij hebben, neemt Fleur de tas mee. Maar dan blijkt dat een van de mannen nog leeft. Hij hoort bij een groep zware criminelen…

Nu verkrijgbaar bij jouw lokale boekhandel!
Ook verkrijgbaar als e-book bij o.a. Boekenwereld.com en binnenkort als audioboek.

eBook.nl

Try not to…- Juultje van den Nieuwenhof- Recensie

Geplaatst op 8 november 20217 november 2021 door Wendy Wenning

Juultje van den Nieuwenhof is docente Nederlands en drama op een middelbare school in Tilburg. Ze geeft met veel plezier les aan mavo-leerlingen van 12 tot 18 jaar. Met haar Young Adult-thriller Delete won ze in 2013 de Crimezone YA_wedstrijd. Daarna verschenen Disconnect, Check-out, After Dark en de novelle CTRL-A.
Naast het schrijven van spannende thrillers voor jongeren, maakt ze ook al meer dan twaalf jaar theaterproducties, die ze zelf regisseert. Try not to…is haar nieuwste YA-thriller.

Het is vrijdagmiddag en vijf leerlingen van het Pyramis College begeven zich naar het studiehuis. Ze hebben iets uitgespookt waardoor ze nu voor straf moeten nablijven. Juuls, Amal, Ries, Biko en Luuk. De nieuwe leraar Willem Jansen is hun surveillant en deze stelt voor om een spel te spelen. De leerlingen zijn wel in voor een spel, maar wat eerst een grap lijkt te zijn, krijgt een vreemde wending. Wat is hier de bedoeling van en waarom?

Het boek start met info over de scholieren door middel van een screenshot van het leerlingvolgsysteem Magister. Zo is er al een summier beeld over de personages te vormen. Vijf leerlingen die ieder wel hun issues hebben, herkenbare en minder herkenbare. Het boek bestaat uit vier delen. De leerlingen zijn allemaal afwisselend aan het woord. Tussendoor zijn er bladzijden in een donkere kleur en vooralsnog is het onduidelijk welk personage daar aan het woord is. Het is droefgeestig geschreven en maakt wel duidelijk is dat deze persoon niet meer helder kan denken, lijkt in de war te zijn.

‘En toen kwam die dag, die zwarte dag, die alles veranderde. Die van haar een herinnering maakte en van mijzelf het Kwaad.
Ooit was ik een goed mens, dat weet ik zeker.’

Al gelijk in het begin van Try not to… gebeuren er vreemde dingen die tot nadenken zetten en een onheilspellend gevoel opwekken. Bij het volgen van de personages komt er bij elk personage wel wat wantrouwen en is het de vraag wie nu wel en wie niet te vertrouwen is. En wat zit er achter het gedrag van dat ene personage? Langzaam leren we dat al die issues misschien wel grote gevolgen kunnen hebben, maar niet bij iedereen komt dit sterk naar voren. Van den Nieuwenhof weet de spanningsboog al snel tot grote hoogte te brengen. Dit door het gebruik van de nodige cliffhangers en uitermate spannende fragmenten die naar het puntje van de stoel dwingen. Duidelijk komt naar voren dat de auteur goed weet wat er leeft in de leeftijdsgroep waarvoor deze jeugdthriller bedoeld is. Bepaalde achtergronden en dingen die ze kunnen meemaken in hun leven. Dingen waardoor hun leven naast de rails kan gaan lopen met alle gevolgen van dien. Alle onzekerheid rondom de personages, hun achtergrond en hun gedragingen blijven vragen naar een ontknoping. En tijdens de weg naar de ontknoping slaagt de auteur er prima in om de lezer een verkeerde richting op te sturen. Alle elementen in dit boek zorgen ervoor dat het boek tussentijds niet makkelijk weg te leggen is. Eigenlijk zelfs onmogelijk, de auteur weet de lezer op een prettige manier genoeg dwang op te leggen om het boek gelijk uit te lezen. Pittige en soms zware onderwerpen die levensecht zijn neergezet. Filmisch zodat de wens ontstaat dit boek verfilmd te zien, bijvoorbeeld als een spannende jeugdfilm zoals we die kennen van de boeken van Carrie Slee.

Try not to…is door de auteur zo realistisch neergezet, wat deze jeugdthriller uitermate spannend en enerverend maakt. She did it again!

4****

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl. Met dank aan Luitingh-Sijthoff voor het sturen van een recensie-exemplaar.

Wendy Wenning

Titel: Try not to… |Auteur: Juultje van den Nieuwenhof
Uitgever: Luitingh-Sijthoff |ISBN: 97890244597703 | Blz: 200
Verschijningsdatum: oktober 2021

Blackmail – Cis Meijer – Recensie

Geplaatst op 5 oktober 20215 oktober 2021 door Wendy Wenning

Cis Meijer studeerde film- en televisiewetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam. Ze werkt niet alleen als schrijfster, maar voorheen ook als beeldeditor. Ze debuteerde met de jeugdthriller Verdoofd, waarmee ze werd genomineerd voor de Hebban Award voor de beste YA-thriller in 2014. Haar ervaring als model inspireerde haar tot het schrijven van Verdoofd. Blackmail is haar zevende YA-thriller. Al haar boeken zijn onderdeel van de serie Politie niet betreden.

Voor alle roddels moet je bij Jade zijn. Ze maakt podcasts met het laatste nieuws over de leerlingen en docenten op haar school. Voor de een hartstikke leuk, voor de ander verschrikkelijk. Op een avond komt Jade om door een noodlottig ongeval. Tijdens het hardlopen uitgegleden op de pier. Haar vriendin Tess voelt zich schuldig, zij was die ene week ziek. Wat als zij niet ziek was geweest? Dan waren ze die vrijdagavond misschien wel samen geweest en was Jade niet gaan hardlopen. Die week vroeg Jade nog of ze langs mocht komen om iets bizars te vertellen. Twee maanden na het ongeval mag Tess van de ouders van Jade iets persoonlijks meenemen uit de kamer van Jade. Tess vindt een onafgemaakte podcast waar een emotionele onthulling opstaat. Het lijkt erop dat Jade geheimen voor haar had en dit roept de vraag op of het ongeluk wel een ongeluk was…

Blackmail is zoals standaard is in de serie Politie niet betreden, uitgevoerd in een hardcover en past mooi bij de andere jeugdthrillers van de auteur. Op de cover een meisje dat lijkt weg te rennen. Gezien de laarsjes met hak die ze aanheeft, is het niet Jade die aan het hardlopen is. Maar de cover geeft de belofte af een spannend boek te gaan lezen. Tevens is er extra aandacht aan het binnenwerk besteed, zoals bijvoorbeeld bovenaan de hoofdstukken waar Tess aan het woord is, daar zien we een koptelefoon afgebeeld. Het verhaal wordt door Tess vertelt, in de eerste persoon en af en toe wordt haar verhaal afgewisseld door een onbekend persoon. Boven de hoofstukken van de onbekende zien we door middel van stippen een oog afgebeeld. Het eerste fragment van de onbekende maakt duidelijk dat deze iets te verbergen heeft en iemand in de gaten houdt.

‘Vanaf hier kan ik alles goed in de gaten houden. Niemand kan mij zien. Nog even en dan is het voorbij.’

Al in de eerste hoofdstukken van Blackmail weet Meijer een fijne spanningsboog op te zetten. Een spanningsboog die gedurende het hele verhaal fluctueert, maar voldoende hoogte blijft houden. Tess is de grote hoofdrolspeler en zij begeleidt de lezer door het verhaal heen. De korte hoofdstukken zorgen voor een fijn tempo, iets wat door de doelgroep op prijs zal worden gesteld. Al past de complete opzet wel meer bij de al wat oudere jonge lezer of een gevorderde lezer. Tess gaat op speurtocht om erachter te komen wat Jade voor haar geheim hield en of haar dood wel een ongeluk was. Zoals men kan verwachten gaat dit niet zonder problemen of gevaar. Maar Meijer geeft weinig weg en laat zo voortdurend veel te raden over. Ook bij de personages, waarvan vele hun eigen geheimen hebben. Wie of wat er in verband staat met Jade blijft de grote vraag. Meijer maakt gebruik van een zeer actueel thema en weet de gedachten en de gevoelens van de personages helder en geloofwaardig neer te zetten. In een toegankelijke en enerverende schrijfstijl werkt Meijer naar een plot toe die onverwacht is. En wat in vorige boeken niet altijd gelukt is, deze keer slaagt de auteur er prima in het geheel onvoorspelbaar te laten verlopen.

Blackmail heeft precies dat wat de eerdere boeken van de auteur al deden beloven: een fijne mix van spanning, onvoorspelbaarheid en actuele thematiek.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Met dank aan Uitgeverij Fontein voor het toesturen van een recensie-exemplaar.

Titel: Blackmail |Auteur: Cis Meijer
Uitgever: Fontein roman & spanning |ISBN: 9789026156717 |Blz: 224
Verschijningsdatum: augustus 2021

De laatste uren van Josephine Donkers – Daniëlle Bakhuis – Recensie

Geplaatst op 25 juli 202123 juli 2021 door Wendy Wenning

Daniëlle Bakhuis werkt als freelance journalist voor diverse bladen. Op haar zesentwintigste debuteerde ze met haar eerste jeugdboek. Sindsdien zijn er meerdere jeugdromans van haar hand verschenen en ze is nog lang niet uitgeschreven. Bij Best of YA (Unieboek|Het Spectrum) zijn haar laatste boeken uitgebracht: De eliminatie, De executie en twee jeugdhorrors: Clownsnacht en Het huis zonder einde. En nu haar allereerste novelle: De laatste uren van Josephine Donkers. Wanneer ze niet schrijft, praat ze graag over schrijven. Ze staat graag voor de klas op middelbare scholen om lezen te bevorderen.

De zeventienjarige Josephine Donkers is op vakantie in Spanje met haar twee vriendinnen, Lucy en Isolde. Op de laatste vakantiedag wordt het lichaam van Josephine gevonden, onder aan een klif. Is ze gevallen of gesprongen? Of is ze geduwd? Is het een ongeluk of is er opzet in het spel? De laatste uren van Josephine Donkers is een novelle van 104 bladzijden. Een compact verhaal, speciaal geschreven voor de jong volwassene. Een doelgroep waarvan de aandachtspanne niet altijd even lang is, omdat er nog zoveel meer valt te ontdekken. Deze novelle van 104 bladzijden is dan te overzien, beknopt, onderhoudend en spannend.

Het verhaal start met een verhoor en afwisselend zijn de verhoren van Lucy en Isolde te lezen. Daar tussendoor, in meerdere tijdsprongen, lezen we het verhaal vanuit de perspectieven van Lucy en Isolde. Zij vertellen wat er allemaal voor die fatale dag is gebeurd. Door middel van de verhoren en de verhalen van Lucy en Isolde verwacht je als lezer al snel achter de waarheid te komen. Dat het voorspelbaar zal zijn. Maar zoals Daniëlle Bakhuis in naar nawoord zegt, een whodunit is niet leuk meer als je de clou al weet. Dat moest anders kunnen, dacht ze en met dat in haar achterhoofd heeft ze dit verhaal geschreven. Een verhaal dat je meerdere keren kunt lezen en waar steeds weer nieuwe dingen te vinden zijn. Waardoor de laatste uren van Josephine er telkens weer anders uit zullen zien. En inderdaad, ook al denk je nog te weten hoe het zit, al na één keer herlezen vallen er dingen op die de eerste keren finaal gemist zijn. Waardoor er ook telkens weer twijfels zijn over de personages en de clou. De laatste uren van Josephine Donkers is een spannende novelle die keer op keer gelezen kan worden en elke keer weer een ander inzicht geeft.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Met dank aan Uitgeverij van Goor voor het toesturen van een recensie-exemplaar.

Titel: De laatste uren van Josephine Donkers|Auteur: Daniëlle Bakhuis
Uitgever: vannGoor |9789000377541|Blz: 104
Verschijningsdatum: juli 2021

De laatste uren van Josephine Donkers is verkrijgbaar in elke (online)boekhandel.

De duisternis tussen ons – Rolf Börjlind & Molly Börjlind- Recensie

Geplaatst op 30 mei 202130 mei 2021 door Wendy Wenning

De duisternis tussen ons is geschreven door Rolf Börjlind en zijn dochter Molly Börjlind. Rolf Börjlind is bekend van zijn thrillerserie over Olivia Rönning en Tom Stilton, die hij met zijn vrouw Cilla schrijft. Het echtpaar behoort tot de meest gevierde scenarioschrijvers van Zweden. Hun dochter Molly studeerde aan de filmacademie in Stockholm en werkte aan verschillende filmprojecten. Dit boek is haar schrijfdebuut.

De vijfentwintigjarige Emma verrast haar ouders met een bezoek. Ze wil weten wat er echt gebeurde met haar broertje Robin. Deze verdween toen ze nog klein waren. Hij zou zijn verdronken, maar zijn lichaam werd nooit gevonden. Om dit verlies een plek te kunnen geven heeft ze antwoorden nodig, maar haar ouders willen deze niet geven. Haar moeder is afstandelijk en ziet Emma liever gaan. Haar vader valt weer terug in oude patronen en aan de status van het huis te zien, is de tijd stil blijven staan.

‘Aan een van de andere deuren is een stevig hangslot bevestigd. Dat is de deur naar de zolder. Waarom zit daar een slot op? Ik voel aan het grijze metaal. De herinneringen aan de witte dame die over de zolder slofte komen terug. Maar dat was toen.’

De boeken van Rolf & Cilla Börjlind staan helaas nog ongelezen in de kast, dus vergelijkingsmateriaal is er voor mij niet. Toch had dit boek al van begin af aan een bepaalde aantrekkingskracht waardoor het per se gelezen moest worden. De cover en de ondertitel versterkten dit gevoel alleen maar. Het verhaal wordt verteld door Emma, in de eerste persoon. Een perspectief waardoor vaak beter in te leven is en in dit geval is dat ook zo. De verstandhouding tussen Emma en haar ouders is behoorlijk verstoord en er hangt een ongemakkelijke sfeer in het gezin. Benieuwd naar wat er precies in het verleden is gebeurd, dwingt dit tot doorlezen. Nog interessanter wordt het als er in cursief gedrukte stukken een personage geïntroduceerd wordt, een man die met Emma praat. Maar in welke hoedanigheid deze man met haar praat is eerst een raadsel, maar al snel is er wel een vermoeden.

Omdat ik geen vergelijkingsmateriaal heb is het onduidelijk of er een verschil is tussen de schrijfstijlen. En hoe het schrijfproces moet zijn verlopen. Wel lijkt het alsof het geschrevene niet altijd even constant is, het wil wat fluctueren. De verhoudingen tussen de personages hebben wat duisters in zich, vooral tussen Emma en haar ouders, en de titel is dan ook goed gekozen. De auteurs proberen de lezer regelmatig op het verkeerde been te zetten, en regelmatig lijkt dit ook te gaan lukken. Maar het gevoel, dat het toch te veel voor de hand ligt, blijft overheersen. Alleen niet op een echt storende manier en het verhaal op zich heeft genoeg in zich om door te blijven lezen. Toch is er die teleurstelling als bij de plot blijkt dat het gevoel terecht is geweest. De hoge verwachting die er was wordt hierdoor helaas niet waargemaakt.

De duisternis tussen ons is een psychologische vrouwenthriller waarin voortdurend om de waarheid heen wordt gedraaid. Een goed bedacht verhaal, met een mooi stukje psychologie, alleen jammer van het voorspelbare.

3***

Wendy Wenning

Met dank aan A.W. Bruna Uitgevers voor het toesturen van een recensie-exemplaar. Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Titel: De duisternis tussen ons| Auteurs: Rolf Börjlind & Molly Börjlind
Uitgever: A.W. Bruna Uitgevers| ISBN: 9789400512924|Blz: 256
Verschijningsdatum: mei 2021

De duisternis tussen ons is verkrijgbaar in elke (online)boekhandel