Annette van Luyk (1962) komt uit Den Haag. Ze werkte jarenlang als purser bij KLM. Haar eerdere romans kunnen het beste worden omschreven als avontuurlijk met een flinke dosis spanning en een vleugje romantiek.
Als haar ouders zich aansluiten bij een extreme afsplitsing van een sekte is Christine vijf jaar oud. Regelmatig wordt ze naar een kolonie gestuurd waar kinderen worden misbruikt en gehersenspoeld. Maar ook bij haar ouders is ze niet veilig, haar vader dwingt haar om andere mannen te behagen. Ze weet op een gegeven moment te ontsnappen uit deze hel, maar het verleden laat een diep trauma achter.
In het voorwoord vertelt de auteur over het ontstaan van dit boek. Een waargebeurd verhaal uitgezonderd stukken die totaal verzonnen zijn. Een boek met twee doelstellingen: 1. Het levensverhaal opschrijven van een echte overlever dat leest als een spannende roman. 2. Aandacht vragen voor minderjarige slachtoffers van sektes, satanisme en (seksueel) misbruik in het algemeen.
Het verhaal van Christine (een verzonnen naam) is opgebouwd aan de hand van meerdere gesprekken. Boeiende, indrukwekkende en angstaanjagende verhalen. Niet alle bronnen zijn uitvoerig gecheckt want een kind dat als kind regelmatig is onderworpen aan hypno-sessies en mind control kan zich later onmogelijk alles precies herinneren. Maar er zijn inmiddels genoeg aanwijzingen bekend dat gebeurtenissen, zoals in dit boek beschreven, daadwerkelijk hebben plaatsgevonden … en nog steeds plaatsvinden. Het uitgangspunt van het verhaal is: Wat doet het misbruik met het slachtoffer? Wat is de impact op het verdere leven?
‘Daar zit ze dan. Ze kijkt op zichzelf neer en ziet een klein figuurtje zitten in het bos, alsof ze in de kruin van een hoge boom zit. Een mechanisme dat ze zichzelf heeft aangeleerd als er dingen met haar gebeurden die te gruwelijk waren om te bevatten. Hoe groter de afstand, hoe minder bedreigend.’
Zelf heb ik de auteur leren kennen door haar spannende romans waarin ze eigenlijk thriller en feelgood combineert. Een auteur die na haar debuut zeker groeiende is. Getekend door een sekte is van een ander genre, al heeft het soms wel wat van een thriller weg. Want wat het hoofdpersonage allemaal meegemaakt heeft is ronduit gruwelijk te noemen. Annette van Luyk beschrijft alle gebeurtenissen rondom het hoofdpersonage in een uiterst beeldende, maar ook toegankelijke schrijfstijl. De lezer wordt als bijna vanzelf in het verhaal getrokken en het boek is moeilijk weg te leggen. Het is verschrikkelijk wat er allemaal beschreven wordt maar de auteur weet het op de een of andere manier zo neer te zetten dat het toch iets minder zwaar overkomt. Al blijft het wel een verhaal waar de emoties alle kanten op vliegen. Ook het hoofdpersonage laat ondanks alle dingen die ze heeft meegemaakt, toch ook positiviteit zien. Ze heeft lange tijd in een soort van overlevingsmodus gezeten en het is haar toch gelukt een (redelijk) gelukkig leven op te bouwen. Compliment waard!
‘Ik huil nooit. Ik schreeuw nooit. Ik probeer me zo onopvallende mogelijk te gedragen. Iedereen die opvalt krijgt straf. Ik pas me aan en zonder me zoveel mogelijk af, maar soms ben ik toch de pineut. Zoals vannacht.’
Duidelijk is dat de auteur zich goed ingelezen heeft en dat ze ook alles wat het hoofdpersonage haar heeft verteld, goed in zich heeft opgenomen. Door de ontbrekende stukken in te vullen met wat ze heeft geleerd vanuit haar research, is er een volledig en vooral indrukwekkend verhaal ontstaan. Een verhaal waaruit respect spreekt voor het hoofdpersonage. Een klein minpuntje is de opbouw van het verhaal, heden en verleden lopen soms door elkaar heen. Iets wat niet elke lezer als prettig zal ervaren maar het is wel begrijpelijk waarom dit gedaan is. En de boodschap is in ieder geval duidelijk …
Met Getekend door een sekte heeft Annette van Luyk een verhaal met veel emoties neergezet waardoor het nog lang zal bijblijven.
4****
Wendy Wenning
Laad het document opnieuw 
Openen in nieuwe tab 