Categorie: Recensie

Het Supercoole, Supergrappige, Superheldenboek – Diverse auteurs – Recensie

Het Supercoole, Supergrappige, Superheldenboek – Diverse auteurs – Recensie

Dit boek zit boordevol spanning met tien verschillende superheldenverhalen. Sommige superhelden zijn superkrachtig, terwijl anderen hun krachten nog moeten ontdekken en eigenlijk specialer zijn dan ze denken. Er zijn superhelden die goed kunnen rekenen, er zijn er die eruitzien als nijlpaarden of die zich kunnen transformeren in elk dier. Sommigen kunnen papieren voorwerpen tot leven brengen, geesten zien of door de tijd reizen. En ja, er zijn zelfs superhelden die op televisie verschijnen.

Het Supercoole, Supergrappige, Superheldenboek is geschreven door Kim Braekevelt, Rob Baetens, Nico de Braeckeleer, Annick Bardijn, Erik Persoons, Marina Defauw, Maja Vermeulen, Tom Bergs, Marie Uiterwijk, Bieke Vanlaeken en Hanne Goorickx.

Lees verder “Het Supercoole, Supergrappige, Superheldenboek – Diverse auteurs – Recensie”

De zwarte hond – Tijn Sillevis – Recensie

De zwarte hond – Tijn Sillevis – Recensie

Woorden – gesproken dan wel geschreven – verbinden ons met de wereld, dus door deze zaken met anderen te bespreken of erover te schrijven, komen we in contact met elkaar en met ons ware zelf.’ – Matt Haig, Redenen om te blijven leven

Tijn Sillevis woont samen met haar man en twee honden. Ze hebben twee volwassen zonen. Tijn is opgeleid als maatschappelijk werker, later als elektricien, als IT-er en als sociaal wetenschapper. Ze werkte in het welzijnswerk, als onderzoeker op de universiteit en bij de politie, als stop-met-roken-coach, als rollenspeler in trainingen, als helpdeskmedewerker, als begeleider bij een hospice en ze hielp in haar woonplaats Syrische statushouders om in te burgeren. Nu wiedt ze onkruid, roeit, wandelt, vaart, kookt, leest en schrijft ze.

Lees verder “De zwarte hond – Tijn Sillevis – Recensie”

Uitgedokterd – Antoinette Kalkman – Recensie

Uitgedokterd – Antoinette Kalkman – Recensie

Antoinette Kalkman publiceerde in 2019 haar thriller Bonuszoon. Een thriller die door vele thrillerlezers enthousiast werd ontvangen en met smart liet wachten op de volgende thriller van deze auteur. Eind 2023 was het eindelijk zover, toen verscheen Uitgedokterd. Een thriller waarin een aantal hoofdstukken gebaseerd is op de waarheid. De royalty’s van deze thriller doneert Kalkman aan de Stichting ALS Nederland.

Valérie, de dochter van Eveline en Matthijs is een veelbelovend hockytalent. Als ze tijdens een wedstrijd instort lijkt het een soort van epilepsieaanval. Helaas blijkt ze een tumor in de wervelkolom te hebben en ze moet geopereerd worden. Een operatie waar de artsen positief over zijn, maar na de operatie is het tegendeel waar. Een zenuw is onherstelbaar beschadigd, Valérie is invalide. Eveline, in het dagelijks leven journaliste, laat het er niet bij zitten, vooral als bekend wordt dat het ziekenhuis een fout heeft gemaakt. Ze is vastbesloten de betreffende artsen ter verantwoording te roepen, koste wat het kost.

Lees verder “Uitgedokterd – Antoinette Kalkman – Recensie”

Echo’s – Anja Feliers – Recensie

Echo’s – Anja Feliers – Recensie

Anja Feliers is de meest succesvolle vrouwelijke thrillerauteur van Vlaanderen. Tweemaal won ze de prijs voor De beste vrouwenthriller van het jaar. Haar thrillerreeksen met hoofdpersonages Kathleen Verlinden en Caro Westerhof zijn populair. Echo’s is het vierde boek in de reeks met Caro Westerhof.

In Echo’s draait het om Victoria en haar achtjarige dochter Billie en ook Caro beleeft weer het nodige. Billie zegt gesprekken te hebben met de overleden zus van Victoria. Alleen weet Victoria niet anders dan dat ze enig kind is. Ze probeert antwoorden te vinden bij haar ouders, maar daar komt ze niet verder. Via Billie komt ze in contact met Caro en besluit ze haar om hulp te vragen. Uiteraard wil Caro haar helpen, maar ondertussen heeft Caro confronterende ontmoetingen waarbij ze zich niet veilig voelt.

Lees verder “Echo’s – Anja Feliers – Recensie”

Schaduw uit het verleden – Hetty Visser – Recensie

Schaduw uit het verleden – Hetty Visser – Recensie

Hetty Visser is geboren op de Veluwe. Ze heeft dertien jaar in derdewereldlanden gewoond vanwege het werk van haar echtgenoot. Ze schreef al eerder spannende boeken en nu is Schaduw uit het verleden verschenen bij De verhalenfabriek. Een verhaal van 100 bladzijden. Door keihard te werken en zichzelf voortdurend te verbeteren heeft Dion nu een luxe leven. Ze heeft alles wat ze nodig heeft en voor het geld hoeft ze eigenlijk niet te werken. De beleggingswereld heeft voor haar geen geheimen meer en ze heeft zelf een online cursus in elkaar gezet. Omdat er veel vraag naar was, is er een afsluitende cursusdag in Nijmegen. Iets waar Dion juist niet op zit te wachten, want ze is bang dan bekenden tegen te komen. En haar verleden wil ze juist geheim houden. Ze is sterk op haar hoede, maar dan maakt ze toch een vergissing. Een roekeloze vergissing.

Lees verder “Schaduw uit het verleden – Hetty Visser – Recensie”

Jeugdzonde – Julienne Brouwers – Recensie

Jeugdzonde – Julienne Brouwers – Recensie

Julienne Brouwers is een aanstormend talent als thrillerauteur en uitgever. Haar eerste thriller Nachtdienst verscheen in 2012 maar deze had nog niet de kracht om een groot publiek te bereiken. Met de thriller Dubbel bedrog lukte dit wel, deze thriller was maandenlang een KOBO bestseller. Haar tweede thriller Ziek van jou werd ook een bestseller en stond op nummer 1 bij Storytel spannende luisterboeken. Julienne heeft een medisch-technische achtergrond, en werkte in de biotechnologie en bij verschillende ziekenhuizen. Jeugdzonde is haar laatst verschenen thriller, deze kwam uit in september 2023.

De cover van Jeugdzonde is door de felrood gedrukte titel opvallend en door de ondertitel is er zeker een goede trigger aanwezig waardoor de lezer deze thriller oppakt.

Lees verder “Jeugdzonde – Julienne Brouwers – Recensie”

Geniet ervan hè- Lieneke Post – de Vree – Recensie

Geniet ervan hè- Lieneke Post – de Vree – Recensie

Geniet ervan hè van illustrator Lieneke Post is een luchtig boek vol levendige tekeningen over het ontdekken van het moederschap, vanaf de zwangerschap tot het hebben van jonge kinderen. Alles komt aan bod: ongevraagde ‘adviezen’, borstvoedingsperikelen, slapeloze nachten, wijze peuteruitspraken over poep, en meer.

Een tijdje geleden ontving ik dit boek van KokBoekencentrum Uitgevers. Een boekje met herkenbare momenten voor jonge moeders. Zelf ben ik 56 jaar en heb geen kinderen. Maar wel bonuskinderen en het toeval wil dat mijn bonusdochter in september bevallen is van een tweeling. Weliswaar te vroeg en het was dan ook de laatste maanden best een rollercoaster, maar tot nu gaat alles boven verwachting en is de tweeling inmiddels thuis. Maar goed, dit boek kwam dus eigenlijk op een juist moment.

Lees verder “Geniet ervan hè- Lieneke Post – de Vree – Recensie”

De verwarde kip en de mooiste verhalen van de dwalende egel – tekst Karin Vijsma – Van Dobbenburgh – illustraties Isabel Kok – recensie

De verwarde kip en de mooiste verhalen van de dwalende egel – tekst Karin Vijsma – Van Dobbenburgh – illustraties Isabel Kok – recensie

Karin Vijsma-Van Dobbenburgh was als kind al dol op boeken en schrijven. Al eerder gaf zij twee prentenboeken uit waarbij de illustraties verzorgd werden door Marit Helwig. In 2020 verscheen hun eerste project Ravi en de pratende kat, en in 2022 Boet en de konijnen-fotosjoet. In het dagelijks leven werkt Karin als maatschappelijk werker. Haar derde prentenboek De verwarde kip en de mooiste verhalen van de dwalende egel is in november verschenen en bestaat uit twee verhalen. Het eerste verhaal De verwarde kip is geïllustreerd door Isabel Kok, een schooljuf die van jongs af aan bezig is met tekenen. Karin kent haar al sinds ze een baby was, door haar vriendschap met Isabels moeder Anita. Ze had nooit gedacht om een kippenverhaal te gaan illustreren tot ze verrast werd met de vraag en besloot het te gaan doen.

Lees verder “De verwarde kip en de mooiste verhalen van de dwalende egel – tekst Karin Vijsma – Van Dobbenburgh – illustraties Isabel Kok – recensie”

Voetsporen – Eilandverhalen 5 – recensie

Voetsporen – Eilandverhalen 5 – recensie

In 2018 verscheen bij Droomvallei Uitgeverij de eerste verhalenbundel Eilandverhalen: Paal 15. Tijdens een verblijf op een van de Waddeneilanden schrijven diverse auteurs een verhaal dat zich afspeelt op het eiland waar ze verblijven. De initiatiefnemer is Marelle Boersma. Bij elke bundel gaat een deel van de opbrengst naar een goed doel. Voetsporen is het vijfde deel in deze reeks en speelt zich af op Texel. Van elke verkochte bundel gaat er € 1,- naar het IVN Texel. Meer over dit goede doel en wat ze met het bedrag gaan doen vind je hier.

De auteurs: Ineke Blaauw-de Meij, Simone Becker, Machteld Berkelmans, Jolanda van Duren, Jocelyn Fokkens, Majorie Former-Boon, Johanne Wiegers, Coosje Haan, Esther van der Ham, Jaco van Lambalgen, Jos Meeuwsen, Nicole Kuiper, C.R. Smit, Suzan Spruijt, Elise Vogelaar, Ingrid de Vries – Hogenkamp, Jozien Wijnakker, Henriëtte van ‘t Wout. Na elk verhaal vind men een korte biografie van de auteur.

Lees verder “Voetsporen – Eilandverhalen 5 – recensie”

De paardenfluisteraar – Een stille droom – Gina Mayer – Recensie

De paardenfluisteraar – Een stille droom – Gina Mayer – Recensie

Een stille droom is het vijfde deel in de serie De paardenfluisteraar, geschreven door Gina Mayer.

Zoë zit op het gerenommeerde ruiterinternaat Snowfields in het noordwesten van Canada. Sinds een jaar was daar een speciale klas die zich vooral richtte op Naturel Horsemanship. De paardenfluisteraars – zoals de leerlingen door de rest van de school werden genoemd – leerden met paarden te communiceren. Zonder druk, zonder hulpmiddelen en vooral zonder woorden. Voordat Zoë aan haar opleiding op Snowfields was begonnen, had ze met haar dwarsfluit in de grootste concertzalen ter wereld opgetreden. Ze was een internationale ster geweest, maar had dit allemaal zonder enige aarzeling opgegeven voor Shaman en Snowfields.

Het einde van het schooljaar naderde, nog zeven dagen tot de laatste schooldag. Zoë zal de acht weken zomervakantie bij haar ouders in Vancouver doorbrengen. Liever blijft Zoë gewoon op Snowfields, bij de zwarte hengst Shaman en haar klasgenoot Cyprian. Ze is al een tijdje heimelijk verliefd op Cyprian. Cyprian is op zoek naar zijn voormalig paard Eclipse, die door een wrede hockeytrainer gekocht blijkt te zijn. Natuurlijk wil Zoë maar al te graag helpen en meldt zich aan bij de trainer voor een opleiding tot jockey. Dit omdat ze dit als de enige mogelijkheid zit om stiekem bij de appaloosa Eclipse in de buurt te kunnen komen. Met de hoop dat dit paard te redden is…

Dag na dag stond hij alleen in zijn dichte box naar de houten wand te staren. Als hij zijn hoofd hief, zag hij de hemel, die afwisselend licht en donker werd. Maar misschien beeldde hij zich dat maar in.

Het lezen van de proloog geeft een wat verdrietig gevoel en er ontstaan vragen in het hoofd. Wat is er gebeurd en is dit paard nu echt zo vals? Dit maakt gelijk nieuwsgierig naar het hele verhaal, dat verteld wordt vanuit het perspectief van een alwetende verteller. Hoofdstukken met cursief gedrukte tekst verhalen vanuit het paard Eclipse, en die zijn soms best wel heftig en zielig. Tijdens het eerste begin van het verhaal wordt een korte uitleg gegeven over Zoë en haar grote talent. Dit maakt dat Een stille droom best losstaand te lezen is, maar het is veel leuker om bij het begin van de serie te beginnen. Vooral om de personages en hun bijbehorende karakters goed te leren kennen. Doordat Zoë eerder met haar talent veel geld heeft verdiend, zijn de mogelijkheden voor haar eindeloos. Bijvoorbeeld om te reizen zonder dat ze zich zorgen hoeft te maken over de kosten. In dit deel blijkt het erg handig te zijn vooral als ze Cyprian wil helpen.

Ze schreeuwden tegen hem, sloegen hem en trapten hem, maar hij werd toch steeds langzamer. Zijn kracht én wilskracht vloeiden langzaam uit hem weg.’

De auteur laat de personages mooi meegroeien met de tijd en het zijn niet alleen situaties met paarden waarmee ze te maken hebben. De thema’s vriendschap en geloven in jezelf komen in elk deel sterk naar voren en nu de personages ouder worden, wordt het thema verliefdheid aangestipt. Zo is Een stille droom niet alleen spannend, maar zijn er ook voor de doelgroep herkenbare situaties in het verhaal verweven. De serie is geschreven voor kinderen vanaf tien jaar, tieners dus en Mayer houdt duidelijk rekening met de ontwikkeling en het gevoelsleven van een tiener. Uiteraard zal degene die gek is van paarden deze serie het meest aanspreken. Er wordt vaak meer gesproken over paardenmeisjes, en daar Zoë het hoofdpersonage is, zou men verwachten dat deze serie echt voor meisjes is. Maar er zijn ook mannelijke bijpersonages met een grote rol zoals Cyprian, waar een (paarden)jongen zich mee kan identificeren. Dit samen met een spannend onderwerp en spannende fragmenten maakt het boek zeer geschikt voor een brede doelgroep. Naast dat het verhaal zich vlot laat lezen, is het ook nog interessant en leerzaam.

Een stille droom is wederom een fantastisch deel in de filmisch geschreven serie De paardenfluisteraar. Lekker spannend maar soms ook wat verdrietig.

4****

Met dank aan uitgeverij Pelckmans voor het recensie-exemplaar.

De man op de brug – Björn Paqualin – Recensie

De man op de brug – Björn Paqualin – Recensie

Björn Paqualin debuteerde in 2021 met Waar rook is. Hij is een screenwriter die zich bezighoudt met de ontwikkeling van tv-series, zoals de Netflix-serie Young Wallander. Zijn ervaring als scenarioschrijver laat hij goed gelden door middel van een zeer beeldende schrijfstijl. De man op de brug is het tweede deel van een trilogie met hoofdpersonage Stella Robertson.

Als er twee vrouwen worden aangevallen in een Zweeds natuurreservaat lijkt er een verband te zijn met een dubbele moord vijf jaar geleden. De dader is nooit gevonden. Inspecteur Stella Robertson is nog steeds geschorst. Er loopt nog steeds een onderzoek naar de gebeurtenissen van een jaar geleden. Hierbij kwam haar ex-man om het leven en Stella was daarbij aanwezig. Een journalist weet meer en dreigt dit openbaar te maken. Omdat Stella haar dochter wil beschermen besluit ze een deal te sluiten met de journalist. Ze zal hem helpen met de zaak van de dubbele moord als hij beloofd zijn mond te houden…

De man op de brug is het tweede deel met hoofdpersonage Stella Robertson. Een personage die in het eerste deel Waar rook is, een verpletterende indruk heeft gemaakt. Ook de auteur heeft zich met het eerste deel gelijk goed op de kaart gezet. De hoofdstukken zijn over het algemeen kort, met een uitzondering daargelaten. Ook nu is de schrijfstijl wat staccato, en de zinnen zijn kort en bondig. Maar wat overheerst De man op de brug is de filmische schrijfstijl. Niet alleen wat betreft de omgeving, maar alle details en de dialogen zijn beeldend neergezet. Alsof men een film aan het kijken is maar dan wel een film met een behoorlijk tempo. Niet heel even wegkijken want je kan wel eens iets essentieels missen.

Toch is De man op de brug vergeleken bij Waar rook is, wat matter in de beleving. Alsof het nu minder goed lukt alles perfect over te brengen naar de lezer. Of de verwachting lag na het indrukwekkende debuut te hoog. De auteur geeft wel in een interview aan dat dit tweede deel een stuk moeilijker was om te schrijven. Pas halverwege ontdekte hij fouten in de plot doordat hij te weinig aandacht had besteed aan uitwerking aan de voorkant. Dus moest hij weer helemaal terug en veel herschrijven. In dit boek krijgt de lezer een ander beeld van Stella, minder cynisch, er is meer aandacht voor haar zwaktes. Om Stella helemaal goed te begrijpen is het raadzaam eerst Waar rook is te lezen. Voor het verhaal ansich maakt het niet veel uit, maar wel om meer in de diepte te komen. De verhaallijn wordt prima opgebouwd, en de auteur is er in geslaagd het boek alsnog goed uit te werken. Ook lukt het prima om een voortdurend spanningniveau te behouden. Misschien is dit boek niet helemaal volgens de verwachting, de allerlaatste bladzijde maakt weer bloednieuwsgierig naar het volgende deel. En de vraag die hierbij wordt opgeroepen of het derde deel wel het laatste deel gaat worden of dat de auteur beslist dit personage nog verder te ontwikkelen. Mogelijkheden genoeg …

Filmisch geschreven, ideaal om hier een Netflix-serie van te maken!

3½***

Met dank aan uitgeverij Volt voor het recensie-exemplaar. Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Waarom niet – René Appel – Recensie

Waarom niet – René Appel – Recensie

René Appel is sinds 2003 fulltime schrijver. Al meer dan 25 jaar behoort hij tot de top van De Nederlandse thrillerauteurs. Hij heeft inmiddels al meer van 40 boeken geschreven, waarvan de meeste thrillers zijn.

Tara is bijna jarig en dit weekend had ze haar feestje voor vrienden willen geven. Maar haar man David had uitgerekend dit weekend zijn jaarlijkse voetbalweekend. Dan maar met haar vriendengroep naar hun stamkroeg. Daar raakt ze op een gegeven moment in gesprek met Ron. De drank vloeit rijkelijk en na een gezellig avondje brengt Ron haar naar huis. Aangekomen bij haar appartement is hij overtuigend genoeg en het lukt hem om zichzelf binnen te praten. Iets waar Tara snel spijt van gaat krijgen want de gevolgen zijn verschrikkelijk.

In Waarom niet draait het om de ene gebeurtenis waarbij Ron de grenzen van Tara niet heeft gerespecteerd. Alleen heeft Ron zijn eigen gedachten hierover, terwijl Tara deze gebeurtenis zo diep mogelijk wil wegstoppen. De gevoelens van Tara worden door Appel goed omschreven en hieruit blijkt ook dat hij zich goed heeft ingelezen. Maar ook de onmacht van de partner van Tara is zeer voelbaar neergezet en de lezer zal zich goed kunnen inleven. Het is een heftig onderwerp waar omheen deze thriller is geschreven, en met zo’n onderwerp is het wel een beetje logisch dat het tempo wat bedaard is.

Maar in deze thriller ligt het psychologische niveau zo hoog, dat de spanning weinig kans heeft. Veel komt men al ondertussen te weten zodat er weinig verrassingen zijn. Waarom niet is een relaas van personages die direct of indirect in een afschuwelijke situatie terecht zijn gekomen. Waarbij vooral Tara moeite heeft de grond onder haar voeten te houden en David hier een beetje in meesleurt. Wat wel heel mooi gedaan is, is om het gebeuren vanuit verschillende oogpunten te belichten, vooral het verschil in opvatting en gevoelens tussen slachtoffer en dader. Het bedaarde tempo moet de lezer liggen, maar dit is ook wel een beetje de handtekening van de auteur. Soms moet men een thriller van deze auteur nog een keer lezen, want er valt vaak nog veel te vinden tussen de regels door. Helaas is deze thriller niet het beste werk dat hij ooit heeft geschreven, Waarom niet maakt de verwachting als thriller niet waar. Het is meer een psychologische roman met een ontzettend heftig thema. Al heeft dit boek dan wel weer een geweldige onverwachte afsluiting, wat weer typisch iets is voor René Appel.

Waarom niet is geen (vrouwen)thriller, maar wel een indringende psychologische roman met geloofwaardige personages.

3***

Met dank aan uitgeverij Ambo|Anthos voor het recensie-exemplaar. Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Ticket zonder retour – Bettie Elias – Recensie

Ticket zonder retour – Bettie Elias – Recensie

Ticket zonder retour is inmiddels de vierde misdaadroman van Bettie Elias. Haar thrillerdebuut Het tuinfeest werd bekroond met De Schaduwprijs voor het beste Nederlandse thrillerdebuut. Daarna verschenen Bloedbanden en De ongewenste gast.

In Ticket zonder retour draait het verhaal om Ella en Rob. Het krijgen van een kind was bij hun niet als vanzelfsprekend. Na een moeilijke periode van geplande seks, kunstmatige inseminaties en een paar mislukte in-vitrobehandelingen raakte Ella zwanger. Een onbereikbare droom ging in vervulling en na de geboorte van Daan lacht het leven hun toe. Althans, dat was de verwachting. Maar dan ontdekt Ella dat Rob een Thaise minnares heeft. En dan ziet Ella op het nieuws dat er in de buurt een jonge Thaise vrouw is vermoord. Wel heel toevallig en ook al beweert Rob dat hij deze vrouw nooit heeft ontmoet, vertrouwd Ella het niet en gaat op onderzoek uit.

Er is een kilte in haar geslopen die ze voelt wanneer Rob haar aanraakt, of naar haar kijkt, wat hij de laatste tijd steed vaker doet, met een onderzoekende blik waarvoor ze zich afsluit.

Ticket zonder retour verhaalt afwisselend vanuit de perspectieven van Ella en Rob, in de derde persoon. In het eerste gedeelte wordt gelijk duidelijk dat er al wat kleine barstjes in het huwelijk van Ella en Rob zitten. De moeilijke periode die ze hebben meegemaakt en hun drukke leven heeft zeker invloed op hun leven. En dan zit Ella ook nog regelmatig met een bemoeizieke schoonmoeder opgescheept. Elias weet vanaf de start een beklemmende sfeer te creëren en vele situaties geloofwaardig uit te beelden. De lezer komt al redelijk snel veel te weten, maar dit heeft geen nadelige invloed op het verhaal. Er is ook nog veel te ontdekken en tussendoor worden de personages verder uitgewerkt. De spanning heeft een mooi opbouwend niveau, al zal deze thriller de lezer niet op het puntje van de stoel laten zitten. Maar dat is ook niet altijd nodig in een goede thriller. In dit boek is het de psychologie die de spanningsboog bepaalt en Elias laat zien dat daar haar talent inzit. Een misdaadroman te schrijven die vertelt over het ‘gewone’ leven en hoe dit en/of iemand kan ontsporen door verschillende gebeurtenissen. Voor de liefhebbers van Loes den Hollander en Jet van Vuuren.

Ticket zonder retour is een spannende misdaadroman met een mooi staaltje psychologie.

4****

Met dank aan uitgeverij Houtekiet voor het recensie-exemplaar. Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

De reis van Noah – Phil Earle – Recensie

De reis van Noah – Phil Earle – Recensie

Eigenlijk wilde Phil Earle helemaal geen schrijver worden, hij wilde profvoetballer worden. Of acteren in toneelstukken of zingen in een band. Lezen had hij niet zoveel mee, behalve strips of graphic novels. Hij heeft een aantal banen gehad,  in pubs en reisbureaus gewerkt, en als hulpverlener en dramatherapeut in een kindertehuis. Zijn leven veranderde onverwacht van richting toen hij een tijdelijke functie aannam op de kinderafdeling van een boekwinkel. Al snel las hij niets anders dan kinderfictie en kwam erachter dat hij zelf wilde schrijven voor jongeren. Hij heeft vijf jaar als boekverkoper gewerkt voordat hij een baan bij de uitgeverij kreeg, en nu verdeelt hij zijn werkzame leven tussen het verkopen van boeken voor een uitgever en het schrijven van zijn eigen boeken.

Londen, september 1939. De dreiging van een Tweede Wereldoorlog wordt steeds sterker en de vader van Noah moet naar het front voor de voorbereidingen. Noah vindt het verschrikkelijk maar belooft hun geliefde hond Winn te beschermen. Als de regering met het advies komt om alle huisdieren af te laten maken loopt Noah weg van huis. Het verhaal gaat dat er een hertogin is die alle dieren opvangt en dat is de plek waar hij naar toe wilt. Hij gaat niet alleen. Uiteraard gaat Winn mee, maar ook Clem en Grote Col. Ze nemen zoveel mogelijk dieren mee en vangen de reis aan met een oude boot. De reis voert langs de Theems en is niet zonder gevaar. Gaat hun plan lukken en kunnen ze de dieren in veiligheid brengen?

Als een eigenaar niet in staat is geweest zijn hond of kat naar een veilig gebied te sturen of passende regelingen voor de bescherming van het dier te treffen, zou hij moeten overwegen of het raadzaam is om het pijnloos te laten vernietigen.

Dit boek, De reis van Noah, is de eerste kennismaking met deze auteur en deze is prima bevallen. Hij weet de lezer vanaf de eerste bladzijde te boeien alleen al door de beeldende schrijfstijl die hij hanteert. Daarnaast weet hij feilloos de onmacht en de emoties van de personages over te brengen naar de lezer en worden de personages zo neergezet dat ze een herkenbaar en realistisch karakter meekrijgen. De reis die ze maken is avontuurlijk, spannend, meeslepend maar ook gebeuren er minder leuke dingen. Het speelt zich af ten tijde van oorlog en dan is het logisch dat er dingen verkeerd gaan of dat geweld en verdriet hun aanwezigheid laten zien. Af en toe weet de auteur het wat luchtig te maken door een beetje humor, om het serieuze aspect iets te breken. Over de gehele linie is er een verhaal geschreven die qua geloofwaardigheid misschien wat kleine steken laat vallen, maar dit is niet ondermijnend aan het verhaal. Wel zijn de nare dingen die er gebeuren best heftig om te lezen waardoor het niet voor iedereen geschikt is. Ook dierenliefhebbers worden in dit boek niet ontzien.

Geen van hen had ervaring met de dood. Geen van had er ooit van zo dichtbij mee te maken gehad.’

De reis van Noah is een boeiende mix van historische context, avontuur, emotie en de liefde tussen mensen en dieren. Het feit dat het zich afspeelt tijdens de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog voegt ongetwijfeld een diepere laag toe aan het verhaal en laat zien hoe mensen in tijden van crisis zich vastklampen aan dierbare relaties en hun wilskracht. Een verhaal waarin de thema’s doorzettingsvermogen, vriendschap, moed en veerkracht hoog in het vaandel staan. Een mooi en speciaal verhaal dat niet snel vergeten wordt.

4****

Met dank aan Kok Boekencentrum voor het recensie-exemplaar.

De rouwbrief – Sanne Ter Zee – Recensie

De rouwbrief – Sanne Ter Zee – Recensie

Sanne Ter Zee is werkzaam in een ziekenhuis en was daarnaast jarenlang redacteur bij een krant en een medisch tijdschrift. Ze is verslaafd aan schrijven, zoute drop, strandwandelingen en Scandinavië. De Rouwbrief is haar debuutthriller en hiermee gaat een lang gekoesterde wens in vervulling.

Een aantal weken na het overlijden van haar man ontvangt Inge bloemen van een anonieme afzender. Daarna ontvangt ze meerdere cadeaus maar het blijft onbekend wie dit naar haar stuurt. Als er op een nacht ingebroken wordt en de politie onderzoek komt doen, ontdekken ze dat iemand haar in de gaten houdt. Samen met haar zoon Robbert probeert ze erachter te komen wie deze persoon is. Als Robbert dan volkomen onverwacht op het spoor komt van een nietsontziende moordenaar, komt zijn leven in gevaar. Lukt het hem nog om zijn moeder op tijd te waarschuwen?

De Rouwbrief is verdeeld in vier delen. Deel 1 verhaalt vanuit het perspectief van Inge, deel 2 vanuit Robbert, deel 3 vanuit Chris en deel 4 is de definitieve afronding van het geheel. Opvallend zijn de superkorte hoofdstukken, wat maakt dat er gelijk een vlot tempo aanwezig is. Drie personages hebben hun eigen verhaallijn en de auteur geeft ze hierin een gedegen uitwerking. Geen overmatige details, maar wel meer dan voldoende voor wat belangrijk is voor het verhaal. Inge krijgt na het overlijden van haar man veel hulp van Lars. Maar dan komt Chris weer in haar leven, Chris die ze nog van vroeger kent. En het leven lijkt haar weer langzaam toe te lachen, of ziet ze de dingen verkeerd?

De eenvoudige en daardoor zeer toegankelijke schrijfstijl laten het boek makkelijk lezen. Samen met de korte hoofdstukken en het vlotte tempo is dit zo’n boek dat in een paar uurtjes uit te lezen is. Wat mist bij de superkorte hoofdstukken zijn meerdere cliffhangers om hiermee de spanning wat meer op te voeren. Er komen in het boek gebeurtenissen voor die wel erg toevallig zijn en daarom ook al misschien het een en ander verklappen. Het geeft in ieder geval al een bepaald gevoel bij personages en de pijlen worden dan ook als snel een kant opgericht. Al lijkt het soms ook een dwaalspoor te zijn waardoor men zich toch blijft afvragen wie die stalker nu is en wat de motieven zijn. Het verhaal an sich wordt keurig afgerond, maar toch blijft er nog een lijntje open die eventueel een vervolg zou kunnen krijgen.

Voor een debuut is De Rouwbrief een mooi begin, en deze maakt zeker benieuwd naar een volgend boek van deze auteur.

3***

Met dank aan de auteur voor het recensie-exemplaar. Deze recensie is eerder gepubliceerd op www.vrouwenthrillers.nl

BookSpot.nl