Dankbare kinderen huilen niet – Monique van Roosmalen – Gastrecensie Mieke Wijnants

KORTE INHOUD:

Mieke heeft slechte ogen. Daarom verhuist ze naar een blindeninstituut, een gesloten gemeenschap waar nonnen de scepter zwaaien. Zonder zelfbeklag vertelt Mieke over de strenge regels, het leven van bidden en straffen. Door haar kinderogen gezien krijgen haar belevenissen vaak iets tragikomisch. Tegen de tijd dat de kloosterzusters minder streng worden, heeft Mieke de hoop op een leuker leven opgegeven. Ze wil niet op het internaat blijven, maar ook daarbuiten voelt ze zich niet thuis. Uiteindelijk ziet ze maar één oplossing: ze onderneemt iets waarmee ze alle regels overtreedt. Geschreven vanuit het perspectief van het kind. Schrijnend maar ook humoristisch. Geeft een helder beeld van het internaatleven in de jaren vijftig en zestig.

Er zijn meer dan een half miljoen mensen met een visuele beperking in Nederland en Vlaanderen. Monique van Roosmalen verbleef als kind in een blindeninstituut. Na haar studie werkte ze als dramadocente en coach. Daarnaast trad ze op als jazz-zangeres. Eerder publiceerde ze gedichten en verhalen in tijdschriften. Dankbare kinderen huilen niet is haar debuutroman waarin herinneringen en fantasie prachtig zijn samengebracht.

MIJN MENING OVER DE COVER:

Een foto van een eenzaam en verdrietig meisje die exact de inhoud weergeeft.

MIJN MENING OVER DE INHOUD:

Dankbare kinderen huilen niet is geschreven vanuit de gedachten en waarneming van de zesjarige Mieke, die zeer slechtziend is. Haar verhaal speelt zich af op een internaat in de jaren 50 en 60 waar voornamelijk nonnen de scepter zwaaien en het geloof een grote rol speelt. De nonnen kennen geen compassie, slaan er lustig op los, voor bijna niks volgen er zware straffen.

Mieke kan maar moeilijk wennen en huilt vaak. Gelukkig heeft ze al vlug vriendinnetjes. Ondanks het zware en trieste leven op het internaat proberen de meisjes er iets leuks van te maken, spoken ze van alles uit, is er een toneel- en muziekgroepje, gaan ze de stad in, krijgen ze dansles en wordt stiekem veel gelachen.
Mieke heeft het gevoel nergens meer thuis te horen. Ze is al te lang uit huis en als twee vriendinnen na het behalen van hun MULO diploma het internaat verlaten komt dit onbestendige gevoel keihard binnen. Ze zoekt een uitweg en denkt die gevonden te hebben.

Het verhaal wordt goed, realistisch en met humor beschreven. De auteur debuteerde met Dankbare kinderen huilen niet. Omdat de auteur zelf een visuele beperking heeft kon ze zich zeer goed inleven.
Een prachtige roman voor de liefhebber van de vroegere kostschoolverhalen, maar dan in het echt.

 

Recensie geschreven door Mieke Wijnants

Titel: Dankbare kinderen huilen niet|Auteur: Monique van Roosmalen
Uitgever: The House of Books| ISBN: 9789044344721|Blz: 240
Verschijningsdatum: 2014

Dankbare kinderen huilen niet is verkrijgbaar via de lokale boekhandel of via:
Bol.com
AKO.nl
Eci.nl
Boekenwereld.com

 

© 2016, Wendy. All rights reserved

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *