Björn Paqualin debuteerde in 2021 met Waar rook is. Hij is een screenwriter die zich bezighoudt met de ontwikkeling van tv-series, zoals de Netflix-serie Young Wallander. Zijn ervaring als scenarioschrijver laat hij goed gelden door middel van een zeer beeldende schrijfstijl. De man op de brug is het tweede deel van een trilogie met hoofdpersonage Stella Robertson.

Als er twee vrouwen worden aangevallen in een Zweeds natuurreservaat lijkt er een verband te zijn met een dubbele moord vijf jaar geleden. De dader is nooit gevonden. Inspecteur Stella Robertson is nog steeds geschorst. Er loopt nog steeds een onderzoek naar de gebeurtenissen van een jaar geleden. Hierbij kwam haar ex-man om het leven en Stella was daarbij aanwezig. Een journalist weet meer en dreigt dit openbaar te maken. Omdat Stella haar dochter wil beschermen besluit ze een deal te sluiten met de journalist. Ze zal hem helpen met de zaak van de dubbele moord als hij beloofd zijn mond te houden…

De man op de brug is het tweede deel met hoofdpersonage Stella Robertson. Een personage die in het eerste deel Waar rook is, een verpletterende indruk heeft gemaakt. Ook de auteur heeft zich met het eerste deel gelijk goed op de kaart gezet. De hoofdstukken zijn over het algemeen kort, met een uitzondering daargelaten. Ook nu is de schrijfstijl wat staccato, en de zinnen zijn kort en bondig. Maar wat overheerst De man op de brug is de filmische schrijfstijl. Niet alleen wat betreft de omgeving, maar alle details en de dialogen zijn beeldend neergezet. Alsof men een film aan het kijken is maar dan wel een film met een behoorlijk tempo. Niet heel even wegkijken want je kan wel eens iets essentieels missen.

Toch is De man op de brug vergeleken bij Waar rook is, wat matter in de beleving. Alsof het nu minder goed lukt alles perfect over te brengen naar de lezer. Of de verwachting lag na het indrukwekkende debuut te hoog. De auteur geeft wel in een interview aan dat dit tweede deel een stuk moeilijker was om te schrijven. Pas halverwege ontdekte hij fouten in de plot doordat hij te weinig aandacht had besteed aan uitwerking aan de voorkant. Dus moest hij weer helemaal terug en veel herschrijven. In dit boek krijgt de lezer een ander beeld van Stella, minder cynisch, er is meer aandacht voor haar zwaktes. Om Stella helemaal goed te begrijpen is het raadzaam eerst Waar rook is te lezen. Voor het verhaal ansich maakt het niet veel uit, maar wel om meer in de diepte te komen. De verhaallijn wordt prima opgebouwd, en de auteur is er in geslaagd het boek alsnog goed uit te werken. Ook lukt het prima om een voortdurend spanningniveau te behouden. Misschien is dit boek niet helemaal volgens de verwachting, de allerlaatste bladzijde maakt weer bloednieuwsgierig naar het volgende deel. En de vraag die hierbij wordt opgeroepen of het derde deel wel het laatste deel gaat worden of dat de auteur beslist dit personage nog verder te ontwikkelen. Mogelijkheden genoeg …

Filmisch geschreven, ideaal om hier een Netflix-serie van te maken!

3½***

Met dank aan uitgeverij Volt voor het recensie-exemplaar. Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl