‘Woorden – gesproken dan wel geschreven – verbinden ons met de wereld, dus door deze zaken met anderen te bespreken of erover te schrijven, komen we in contact met elkaar en met ons ware zelf.’ – Matt Haig, Redenen om te blijven leven

Tijn Sillevis woont samen met haar man en twee honden. Ze hebben twee volwassen zonen. Tijn is opgeleid als maatschappelijk werker, later als elektricien, als IT-er en als sociaal wetenschapper. Ze werkte in het welzijnswerk, als onderzoeker op de universiteit en bij de politie, als stop-met-roken-coach, als rollenspeler in trainingen, als helpdeskmedewerker, als begeleider bij een hospice en ze hielp in haar woonplaats Syrische statushouders om in te burgeren. Nu wiedt ze onkruid, roeit, wandelt, vaart, kookt, leest en schrijft ze.

Als Noor en haar man Tom op het punt staan om met hun motorboot een reis naar Frankrijk te maken, komt hun zoon Thijs met een verpletterende mededeling. Hij blijkt aan een depressie te lijden. Om zijn ouders duidelijk te maken wat dit inhoudt laat hij hun filmpje zien. Een filmpje waarin een zwarte hond illustreert hoe het voelt om aan een depressie te lijden. Toch wil Thijs niet dat ze voor hem thuisblijven, dus Noor en Tom beginnen aan hun reis. Een reis die oorspronkelijk een half jaar zou duren, maar het gaat steeds slechter met Thijs dus besluiten ze hun reis te onderbreken. Graag willen ze Thijs helpen en ondersteunen maar hoe doe je dat? Hoe help je iemand die aan de ene kant niet alleen wil zijn, maar zich aan de andere kant toch voortdurend terugtrekt?

Dit boek begint met een voorwoord van René Keet, directeur FTT-academy GGZ Noord-Holland-Noord en psychiater. Hij is al jaren bezig om met de omgeving samen te werken bij het herstel van psychisch lijden. En in dit boek draait het dus niet zozeer om degene die aan een depressie lijdt, maar juist die mensen die er dichtbij staan. In dit geval Noor, de moeder van Thijs.

Op een dag, voordat Noor en Tom op reis gaan, komt Thijs bij hun eten en buiten de gewoonte in wil hij zelfs blijven slapen. Na het eten, als ze gezellig op de bank zitten, wil Thijs hun wat laten zien. En hij laat zijn ouders het filmpje van De Zwarte hond zien. Een filmpje dat een grote indruk achterlaat, vooral wanneer Thijs met de mededeling komt dat hij zich al lange tijd net zo voelt. Al meer dan een jaar.

Noor: “Koortsachtig probeerde ik te begrijpen wat er net was gebeurd, daar op de bank. Maar mijn hoofd bleef leeg en mijn buik trok samen in een kramp.”

De auteur laat deels zien wat het voor Thijs betekent, maar vooral wordt in dit boek benadrukt hoe het voor ouders moet zijn om een kind te hebben dat aan een depressie lijdt. Een ziekte waarbij iemand zich regelmatig in een gevarenzone bevindt. Doorgaan of niet…

Noor: “Ik had het gevoel dat de depressie een soort vacuüm in mezelf en onze levens trok.“

Wat sterk naar bovenkomt in dit boek is de machteloosheid. Als ouder kun je er zijn, maar er is geen toverwoord die de depressie kan verjagen. Degene die gevangen wordt door de depressie kan medicijnen gaan slikken, therapie volgen maar dan nog is het maar de vraag of dit genoeg is. En als degene de depressie toch heeft kunnen verjagen, is dit dan voor altijd of niet.

“Heel zachtjes, bijna onopgemerkt was de depressie Thijs binnengeslopen. En die insluiper woonde nu al ruim een jaar bij hem.”

In dit boek Zwarte hond leest men het verhaal van Noor. Over haar strijd, over de strijd van het gezin en niet te vergeten de strijd van Thijs. Van verschillende kanten wordt de ziekte depressie belicht maar met name wat het voor de mensen betekent die dichtbij de persoon staan. De machteloosheid, de angst, het onvermogen en ga zo maar door.

“Het lijden dat een ernstige depressie met zich meebrengt, is onvoorstelbaar voor mensen die er niet aan hebben geleden, en is in veel gevallen dodelijk om dat de pijn niet langer verdragen kan worden.” – William Styron

Een boek dat gelezen moet worden, al is het alleen maar om meer te kunnen begrijpen…

4****

Met dank aan Uitgeverij Palmslag voor het recensie-exemplaar.

Titel: De zwarte hond
Auteur: Tijn Sillevis
Uitgever: Uitgeverij Palmslag
Aantal pagina’s : 132
Verschijningsdatum: 3 november 2023