Achterflap

Ubele is een huisarts van 44 jaar. In haar drukke leven is er nauwelijks tijd en ruimte voor haarzelf. Op een dag komt een vrouw met depressieve klachten op haar spreekuur en wordt ze geconfronteerd met haar eigen symptomen.

Haar hele leven heeft Ubele al het idee dat ze niet genoeg ‘bijdraagt’. Haar moeder is tijdens haar geboorte gestorven. Haar vader is nooit thuis, haar stiefmoeder heeft haar handen vol aan haar aandacht opeisende broer.

Ze realiseert zich dat haar werk haar overlevingsstrategie is. Om te overleven volgt ze psychotherapie en breekt de muur om haar heen af. Maar wat wacht haar achter die muur?

Over de auteur
Mascha Gesthuizen groeide op in een dorpje aan de Waal. Na haar studie werkte ze tot 2014 als huisarts in de Achterhoek. Daar kwam zij veel in aanraking met depressies. Het thema fascineert haar, mede door gebrek aan openheid over artsen met psychische klachten. Reden voor haar om dit op ware gebeurtenissen gebaseerde verhaal te schrijven.

Recensie

“Eigenlijk is ze er al niet meer.”

Een eerste zin die al zoveel zegt over het personage. Ubele, een vrouw die al jaren in de overlevingsstand staat. Ze vindt zichzelf overbodig, haar leven is al lang niet meer nuttig en bijdragend. In korte hoofdstukken volgen we het leven van Ubele, vanaf haar geboorte tot aan het heden. Sprongen in de tijd vertellen over de verschillende fasen in het leven dat deze vrouw doormaakt. Daar de sprongen in de tijd niet altijd chronologisch verlopen is er soms enige verwarring. Maar dat die verschillende fasen belangrijk zijn voor het verhaal mag duidelijk zijn.

“Ik heb het gered. Ik heb het volbracht. Ik heb niemand teleurgesteld.”

Ubele groeit op in een gezin waar weinig aandacht voor haar is. Haar vader is altijd druk en haar stiefmoeder is niet in staat om haar de liefde te geven die ze zo hard nodig heeft. Op school is het ook geen pretje omdat haar vader daar leraar is en eigenlijk wordt Ubele een beetje aan haar lot overgelaten.  Ubele leeft haar leven en doet wat er van haar verwacht wordt. Een vrouw die op haar tenen loopt omdat ze niemand wil teleurstellen, bang om te falen. Maar dan is de koek op, voor Ubele hoeft het niet meer. Ze wil rust en voor haar is hier maar een manier voor.

“De Vries denkt even en zegt dan: ‘Is dat waar je naar op zoek bent? Rust?’ Ik knik. ‘Eeuwige rust.'”

Halverwege het einde is zo’n boek dat ik af en toe even moest wegleggen. Niet omdat het mij niet genoeg interesseerde, integendeel zelfs. De gevoelens van Ubele zijn zo doordringend geschreven dat dit soms even te sterk binnenkwam. Gevoelens en gedachten die mij aan een periode deden denken, gevoelens zo pijnlijk herkenbaar. De auteur heeft alles heel scherp neergezet en weet heel goed te verwoorden hoe het voor iemand is om depressief te zijn. Een gevolg van of iets wat gewoon in iemand zit. In dit boek is het duidelijk dat de jeugd van Ubele een van de oorzaken is en de emoties rondom zijn tastbaar en laten meeleven met het personage.

“In haar hoofd is het chaos van onaffe gedachten. Negativiteit en zelfverwijt voeren de boventoon.”

Degene die dit boek leest zal in ieder geval kunnen voelen wat het is om depressief te zijn, je nutteloos te voelen, overbodig in deze wereld. De auteur weet middels een prettige en zekere schrijfstijl goed door te dringen tot de lezer en gevoelens en gedachten over te brengen. Halverwege het einde doet wat met je, of je wilt of niet…

4½****

Wendy Wenning

Met dank aan Futuro Uitgevers voor het toesturen van een recensie-exemplaar.

Titel: Halverwege het einde| Auteur: Mascha Gesthuizen
Uitgever: Futuro Uitgevers|ISBN: 9789492939012|Blz: 224
Verschijningsdatum: mei 2018

Halverwege het einde is onder andere verkrijgbaar bij de lokale boekhandel of via:
Bol.com