Hunkering – Maria Boonzaaijer – Gastrecensie Mieke Wijnants

OVER DE AUTEUR:
Maria Boonzaaijer (1948) is naast auteur van romans ook docent drama, stemcoach en chansonnière. Haar debuut Papa Tango (2009) schreef ze tijdens een vierjarige zeilreis rond de wereld. In 2013 verscheen haar literaire roman Het vreemde meisje, die door de pers lovend werd ontvangen. Haar derde boek Joodse buren is een historische familieroman en verscheen in 2015. Hunkering is haar 4e boek.

OVER DE COVER:
Op een witte achtergrond een bruine onder de verf zittende keukenstoel waarvan 2 poten deels zijn afgebroken. Desondanks nodigt deze stoel uit tot zitten al zal dit moeilijk worden. Nadat ik het boek heb gelezen leg ik dit als volgt uit: Twee beschadigde mensen die getekend zijn door het leven, waarvan ze de littekens met zich meedragen en desondanks blijven hunkeren naar genegenheid. Perfect gekozen cover en titel. Prachtig!

SAMENVATTING:
Het huwelijk van de 52 jarige Julia Leander is gestrand en daarmee ligt haar leven overhoop. Via een arts huurt zij voor een zeer lage prijs een luxe appartement aan de Amstel, maar daarbij is inbegrepen de zorg voor een oude heer, F. Todi. Deze norse Portugees is daar echter niet van gediend en doet er alles aan om Julia het huis uit te werken. Desondanks ontvouwt zich tussen deze twee gekwetste mensen een intieme relatie, die hen doet opbloeien.
Dan neemt Todi – gedreven door wroeging over zijn verleden – Julia mee naar zijn geboortestad Setúbal om zijn oude geliefde Teresa te zoeken: een reis met onvoorziene gevolgen.

Hunkering gaat over eenzaamheid en over een passievolle zoektocht naar menselijke warmte en waardigheid. Bovenal rekent dit boek af met het cliché dat seks en senioren met elkaar in tegenspraak zijn.

OVER DE INHOUD EN MIJN MENING:
Het boek opent met de zin:
Aan alle mensen bij wie de hunkering nog leeft.”
En de quote:
Liefde is niet compleet als ze niet weet van dingen die slechts liefde kan verzinnen.” Carlos Drummond de Andrade.

Op een vrijdag eind juni bekent Patrick echtgenoot van de dan 52 jarige Julia Leander dat hij een ander heeft. Haar wereld stort in. Zoiets als een sterfdag die je nooit meer vergeet, maar ook een dag die de rest van haar leven zal bepalen, al weet ze dit op dat moment nog niet.
Julia gaat op zoek naar woonruimte en werk. In haar nieuwe en luxe appartement maakt ze kennis met Todi en het klikt van geen kant. Todi wil geen bemoeizucht en wil Julia zo snel mogelijk weer uit haar appartement hebben. Er komt echter een moment dat Todi volledig omslaat naar de andere kant en ze beiden hun levensverhaal aan elkaar vertellen. Ze blijken meer gemeenschappelijk te hebben dan ze dachten. Er bloeit iets moois op.

Julia’s vader is overleden, haar moeder is dementeerde en verblijft in een verzorgingshuis. Hier ontdekt Julia een kant van haar moeder die ze niet kent en nooit achter haar had uitgehaald. Tijdens een bezoekje aan haar moeder komt ze Leonoor een vroegere studievriendin weer tegen. Ze maken een afspraak om een kopje koffie te drinken en al snel praten ze over hun leven. Door het verhaal van Leonoor krijgt Julia meer inzicht en dit verandert haar leven en gedachtegang.

“Pas als men weet kan men begrijpen. Wordt alles duidelijk.”

Dit boek vertelt het verhaal van 2 mensen die getekend zijn door het leven. Todi uit wroeging, Julia door het steeds afgewezen geworden. Beiden voelen zich verlaten en dragen een onmenselijk verdriet met zich mee. Beelden van vroeger duiken steeds op, verscheurde verlangens en minder fijne herinneringen met pijn tot gevolg.
Afwisselend wordt het verleden, mijmeringen en heden verteld van Julia en Todi, zodat ik een goed beeld krijg van wat zich heeft afgespeeld en nu bezighoudt. Daarna volg ik hun leven, gesprekken en reis samen in het heden. Hoe moeilijk het is om vertrouwen te hebben in de medemens, bang om gekwetst te worden of weer te beschadigen. Hoe beiden snakken naar genegenheid en intimiteit. Wordt het duidelijk dat lustgevoelens en intimiteit van alle tijden zijn, dat leeftijd geen rol speelt. Iedereen heeft liefde en verlangen in zich en wil dit graag ontvangen en delen. Weggestopte gevoelens komen weer naar boven en zeker als we ouder worden. We zijn niet altijd in staat om deze gevoelens te tonen, omdat het teveel pijn kan doen. En als we het wel doen dit een schuldgevoel kan oproepen en anderen er onbewust te kort mee kunnen doen of verdrietig maken. Dat mensen en m.n. kinderen hier de dupe van kunnen worden.

“Vol verdriet, vol verdriet ga ik slapen en met nog meer verdriet sta ik op…” Uit “Lágrima” (Traan) Fado van Amalia Rodrigues.

Dit diepgaande verhaal maakt duidelijk dat we allemaal eigen baas zijn over onze (lust)gevoelens en met wie we deze willen delen en waarom, ongeacht leeftijd. Liefde is er in alle vormen en facetten door de jaren heen. Liefde maakt geen onderscheid, voelt voor iedereen als een warme deken. Overkomt je, verwarmt je, laat je dansen en maakt je jonger.

“Intimiteit maakt gelukkig en geeft waarde aan het bestaan”.

De auteur heeft een fijne schrijfstijl, gebruikt prachtige woorden, de opbouw van zinnen is mooi, de hoofdstukken zijn niet te lang, weet situaties, gevoelens en gedachten perfect te verwoorden. Neemt mij mee in het (innerlijke)leven van Julia en Todi en doet dit op een dusdanige mooie beeldende wijze, dat het lijkt alsof ik naar een film kijk. Het verhaal heeft een verrassend plot. De karakters worden goed uitgediept, waardoor ik mij kan inleven en meevoelen. Het gewaagde onderwerp brengt zij voorzichtig ter sprake en laat dit later in het verhaal tot volle bloei komen, zonder details van de echte intimiteit prijs te geven. Ze doorbreekt een taboe: Ouderdom, aantrekkingskracht, liefde, leeftijdsverschil, lustgevoelens en seksualiteit en doet dit met veel respect, begrip en warmte. Een prachtig verhaal waarvan ik hoop dat het zich verder vertelt, zodat men weet dat er wat dit onderwerp betreft niks hoeft te veranderen als je ouder wordt. Hunkering, liefde en (lust)gevoelens mogen er altijd zijn en steeds beantwoord worden ongeacht leeftijd.

“Deze vreugde, de vreugde om zoveel van je te houden.” Uit “Lágrima” (Traan) Fado van Amalia Rodrigues.

5*****

Gastrecensie Mieke Wijnants

 

Titel: Hunkering|Auteur: Maria Boonzaaijer
Uitgever: Aspekt|ISBN: 9789463382540|Blz: 272
Verschijningsdatum: augustus 2017

Hunkering is onder andere verkrijgbaar bij de lokale boekhandel of via:
Bol.com

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *