N.22 – Joyce Roele – Recensie

Je weet pas wat vrijheid is als je gevangen bent geweest.” – J.R.

Het is het jaar 2322. De wereld is door rampen drastisch veranderd. Kate beschikt over een helende eigenschap en wordt daarom, al meer dan twee jaar, opgesloten in een laboratium. Toen haar moeder haar wegbracht, gaf ze Kate vier overlevingsregels mee, die er tot nu toe voor zorgen dat Kate nog steeds in leven is. Een uitzondering. De testen die gedaan worden zijn onmenselijk en niemand houdt het zo lang vol. Alle kinderen met een gave worden opgesloten in een laboratorium en getest totdat het leven uit hun wegvloeit.

Alex en Lena zijn op zoek naar naar hun beste vriendin Kate. Ook Alex beschikt over een gave, maar heeft deze nog steeds verborgen kunnen houden. Lena is gewoon normaal. Met gevaar voor eigen leven doen ze er alles aan om Kate te vinden. Zal het ze gaan lukken om Kate op tijd uit het laboratorium te redden of is het laboratorium het laatste dat Kate zal zien?

N.22 start op 16 mei en we maken kennis met Kate. Door haar gave wordt Kate als gevaarlijk beschouwd, geen mens maar gevaarlijk ongedierte dat uitgeroeid moet worden. Kate kan zichzelf genezen, maar het kost haar steeds meer energie, ze raakt uitgeput. Een van de overlevingsregels is om alleen water te drinken en appels te eten en verder niets. Hierdoor is Kate haar lichaam nu helemaal uitgemergeld en het valt haar allemaal steeds zwaarder. Als ik lees wat voor testen Kate moet ondergaan, dan heb ik meteen verschrikkelijk medelijden met haar. Vanaf dat moment heb ik dit personage in mijn hart gesloten. Stiekem houdt ze een dagboek bij, die ze goed heeft verstopt op haar kamer. Een aantal dagboekfragmenten mogen we lezen, fragmenten die vertellen wat er allemaal omgaat in het hoofd van Kate, waar ze over nadenkt, soms best heftig en deprimerend.

De vier overlevingsregels hebben ervoor gezorgd dat Kate haar gevoel volledig heeft uitgeschakeld, maar als Zoë wordt binnengebracht, komt hier langzaam een verandering in. Een meisje van 10 jaar dat bij Kate gevoelens opwekt, gevoelens waarvan ze niet meer wist dat ze die nog had, die ze diep had weggestopt. Het brengt Kate herinneringen die het voor haar niet makkelijker maken en haar veel energie kosten. De muur die ze om zich heen had gebouwd begint langzaam af te brokkelen. Nu moet ze niet alleen voor zichzelf volhouden maar ook voor Zoë. Ook de nieuwe arts die bij haar de testen afneemt zorgt voor verandering.

Een mooie opvallende cover waarvan de keuze van de afbeelding al snel duidelijk wordt. Over het algemeen zijn de hoofdstukken van het boek kort en het gedrukte lettertype heeft een mooie grootte wat prettig leest. De verteltrant van deze 17-jarige auteur is pakkend en meeslepend, en haar schrijfstijl is soepel en krachtig. N.22 heeft twee verhaallijnen, dat van Kate en die van Alex en Lena. Beide lijnen zijn vanaf het allereerste begin spannend, en de spanning blijft voortduren tot aan de laatste bladzijde. Verhaallijnen die verteld worden vanuit de eerste persoon, vanuit het perspectief van Kate en Alex. Personages waar je je goed in kunt verplaatsen en vooral Kate is een personage waar je intens mee meeleeft. Een personage dat zo sterk neergezet wordt dat dit personage onder je huid kruipt en ik één werd met haar gedachten en gevoelens. De wereld waarin Kate leeft is een toekomstbeeld waarvan ik hoop dat dit nooit een werkelijkheid gaat worden. Niet voor mij en niet voor mijn kinderen en kleinkinderen en ga zo maar door. Een beangstigend toekomstbeeld…

N.22 is het eerste deel van een vierdelige serie en is een verhaal over hoop en doorzettingsvermogen, twee peilers die Kate overeind houden. Maar ook een verhaal dat laat zien dat het niet altijd haalbaar is om volgens bepaalde regels te leven en dat het niet mogelijk is je gevoel helemaal uit te schakelen. Op een gegeven moment is er dat keerpunt waarop er keuzes gemaakt moeten worden. Keuzes die niet voorzien waren, maar het gevoel dwingt tot deze keuzes.

Een 17-jarige die al zo goed kan schrijven, dat moet gewoon een natuurtalent zijn. Ze wist mij volledig in te pakken met dit verhaal en toen N.22 uitgelezen was, heb ik het met een diepe zucht neergelegd en moest ik het allemaal even laten bezinken. Fascinerend maar ook aangrijpend en ontroerend. En of je nu wilt of niet, dit boek doet wat met je. Ik hoop snel het tweede deel te mogen lezen al was het einde van N.22 een beetje teleurstellend, maar niet vanwege het geschrevene, maar omdat ik dit graag anders had gezien. Maar misschien wordt er wel een vals beeld geschetst. Een slotscène die mij niet onberoerd liet…

5*****

Hoe ver zou jij gaan om iemand te redden?
 Wanneer je zou moeten kiezen tussen je eigen leven, jouw veiligheid en die van anderen…
Wat zou je besluit zijn?

Joyce Roele hield totaal niet van lezen totdat ze op 9-jarige leeftijd in de bibliotheek de fantasyboeken ontdekt. Boeken geschikt voor vijftienjarigen. Dan begint ze toch van lezen te houden. Maar op een gegeven moment is lezen niet meer genoeg voor haar, ze begint zelf korte verhalen te schrijven. Eerst met pen en papier, later op de computer. Haar verhalen vallen in het genre fantasy/sciencefiction. Veel van de gebeurtenissen in haar verhalen zijn een manier om alles wat ze meemaakt te verwerken.

Wendy Wenning

Titel: N.22|Auteur: Joyce Roele
Uitgever: Godijn Publishing|ISBN: 978-94-92115-23-2|Blz: 316
Verschijningsdatum: maart 2017

N.22 is verkrijgbaar bij de lokale boekhandel of via:
Godijn Publishing

 

 

Eci

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *