Nasrdin Char (1978) is acteur en theatermaker. In 2002 begon hij met acteren. Naast vele gastrollen en hoofdrollen in korte films was hij in 2008 en 2009 in een vaste rol te zien in twee seizoenen van de VARA-televisieserie Deadline. Hij speelde in de televisieserie De Troon en hij is ook te zien in het improvisatie tv-programma De Vloer Op. Hij speelde in films als Rabat, Wolf, Suskind en Infiltrant en ook in series als De 12 van Oldenheim, Mocro Maffia en Het gouden uur. In het theater wordt hij ook graag gezien en zijn solovoorstellingen als Oumi en Adem kregen goede recensies.

Toen Nasrdin Dchar in 2011 een Gouden Kalf in ontvangst mocht nemen voor Beste Acteur in de film Rabat, maakte hij furore met zijn bevlogen en geëmotioneerde dankwoord. ‘Een mijlpaal in de emancipatie’ werd zijn pleidooi tegen de angstcultuur en het wij-zij-denken genoemd.

‘Ik ben een Nederlander. Ik ben heel trots op mijn Marokkaanse bloed. Ik ben een moslim. En ik heb een fucking Gouden Kalf in mijn hand!’

Een acteur waarvan de naam best lastig is uit te spreken. Nasr betekent overwinnen en din, uitgesproken als dien, is het geloof. Voor Arabieren gesneden koek: ‘overwinning van het geloof’. Toen Nasr als acteur zijn eerste successen behaalde, heeft hij overwogen een artiestennaam te nemen. Maar uiteindelijk heeft hij toch besloten zijn naam te houden en deze met trots te dragen. Geboren in Steenbergen, maar van Marokkaanse afkomst. In dit boek vertelt hij zijn verhaal. Hoe zijn familie in Nederland terecht is gekomen, en waarom hij is gaan acteren terwijl hij eerder gekozen had voor een studie commerciële economie.

Dit boek, de memoires van Nasrdin Dchar, is een heel openhartig verhaal. Van een man die door zijn afkomst regelmatig last heeft van vooroordelen, maar ook van een man met een sterke drive. Een man die op het witte doek regelmatig best zelfverzekerd overkomt, maar dit niet blijkt te zijn. Hij vertelt eerlijk over zijn angsten en onzekerheden en hoe hij deze telkens weer moest overwinnen. Dat ze als een soort demonen altijd naast hem lopen. Hij lijdt aan hypochondrie en ook paniekaanvallen zijn hem niet onbekend.

“Een paniekaanval voel je altijd aankomen. Hoe dit voelt? Eerst voel ik de muren op me afkomen, en dan langzaam wordt alle zuurstof uit mijn longen geperst. Mijn gedachten razen door: ‘Ik heb lucht nodig, ik moet hier weg, ik voel me niet goed, ik ben bang, mijn hart klopt te snel, mijn ademhaling zit te hoog, ik word duizelig, straks val ik flauw.’ Ik voel een golf van intense, onbeheersbare angst die mij overweldigt. Alsof ik losgekoppeld ben van de werkelijkheid en een toeschouwer van mezelf ben.”

Hij vertelt hoe hij na een introductieweek – omdat hij gewoon te moe is – zijn vriend Tom alleen naar een verjaardag laat fietsen zonder een duidelijke afzegging om zijn vriend niet te teleurstellen. En dan de volgende ochtend de tijd maar al te graag terug wil draaien om een andere beslissing te nemen. Nasrdin Dchar geeft een indrukwekkende kijk in zijn leven, en schuwt hierbij niet om zichzelf precies zo te tonen als hij is. Ondanks zijn angsten en onzekerheden doet hij alles met veel overgave waardoor hij als acteur uitblinkt. Dit boek is niet alleen zijn verhaal. Door het thema racisme als een rode draad door het verhaal te laten lopen zit er ook een boodschap in. Eén die hij al eerder in 2011 meegaf, toen hij de Gouden Kalf in ontvangt mocht nemen. Dit boek is ook als luisterboek verkrijgbaar, ingesproken door de auteur zelf, en het luisterboek geeft nog een extra dimensie aan deze memoires …

Oprechte memoires die veel lef en strijdlust laten zien. Een verhaal dat niet snel vergeten zal worden.

5*****

Wendy Wenning

Met dank aan uitgeverij Hollands Diep voor het recensie-exemplaar. .

Titel: Nasrdin
Auteur: Nasrdin Dchar
Uitgever: Uitgeverij Holland Diep
Aantal pagina’s : 256
Verschijningsdatum: 17 november 2023