Tag: 12+

Na die klap – Marlies Allewijn – Recensie

Na die klap – Marlies Allewijn – Recensie

Marlies Allewijn (1977) groeide op in het Zeeuwse Yerseke, maar woont al geruime tijd in Amsterdam. Eerder heeft ze onder andere de boeken Ze was 16 geschreven en De Meid. Marlies kreeg toen ze twaalf was de diagnose jeugdreuma en schreef in 2012 de semi-autobiografische jeugdroman SchEef. De chronische ziekte – die ondanks het woord ‘jeugd’ nog steeds aanwezig is – loopt als een rode draad door haar leven. Veel van haar verhalen spelen zich af in Zeeland en Amsterdam. Marlies zet zich via haar werk in om aan te tonen dat gelijkheid niet voor iedereen zo vanzelfsprekend is en dat er nog veel te winnen valt op het gebied van emancipatie. Voor rechten moet je strijden. Ja, Marlies is feminist…

In mei verscheen de YA roman Na de klap. Het verhaal gaat over Robin die een zwaar auto-ongeluk krijgt. Als Robin na een feestje wordt opgehaald regent het en het zicht in de auto is slecht omdat de ventilatie niet goed werkt. Dit had allang gemaakt moeten worden, maar steeds is vergeten een afspraak te maken. Een beetje afleiding en dan is daar die tram.

“Hij lachte en sloeg met zijn handen op het stuur. Midden in een lach van hem en een quasi nukkige sneer van mij klonken de trambellen. Daarna kwam de klap. De chaos. De blonde pony. De kou.”

Na de klap start met een heftige proloog. Daarna lezen we dat Robin wakker wordt in het ziekenhuis. Dan eerst een korte flashback naar het ongeluk en na een tijdje in het ziekenhuis te moeten verblijven, wordt Robin overgebracht naar een revalidatiecentrum. Na een aantal maanden revalidatie mag Robin naar huis. Maar thuis is veranderd, ouders zijn veranderd, alles is veranderd. Robin denkt het leven gewoon weer op te kunnen pakken maar zo makkelijk is dat niet…

Ik slik, schraap mijn keel, haal mijn neus op. Ik tik met mijn vingers op de handvatten van mijn krukken. Mijn oren tuten. Het is logisch dat ik in een auto moet. Hoe kom ik anders weg?

Allewijn zet met Na de klap een verhaal neer waarbij de lezer het een en ander zelf kan invullen. In ieder geval wat betreft de personages. In dit boek geen uitgebreide details waarmee men een duidelijk beeld kan schetsen, hierbij kan ieder zijn eigen fantasie aanspreken. Er komen veel thema’s aan bod. De belangrijkste zijn wel trauma, traumaverwerking, angst- en paniekaanvallen. Zijdelings is er een scheiding, egoïsme, vriendschap, verliefdheid, vrij leven en eigen identiteit. Robin heeft een trauma te verwerken, maar is daarnaast ook bezig met volwassen worden, net als alle vrienden. De gevoelens die voortkomen uit het trauma dat Robin heeft te verwerken zoals de angst- en paniekaanvallen zijn door Allewijn bijzonder scherp omschreven en maken voor een buitenstaander heel helder hoe het voelt en wat het doet met iemand. Voor een persoon die angst- en paniekaanvallen heeft of heeft gehad zal er zeker veel herkenbaarheid te vinden zijn.

Ik kan het hem niet vertellen. Niet nu. Niet meer. Het is te groot geworden. Te veel. Te genant. Te eng. Hij zou ontzettend schrikken van mijn gedachtes. Als hij zou weten welke zieke dingen er in mijn hoofd zitten, zou hij me echt laten vallen.”

Ondanks dat het best een indringend verhaal is en er ook wel heftige situaties zijn, is het toch zo neergezet door de auteur dat het een makkelijk en vlot te lezen boek is. Dat wat Robin meemaakt blijft interesseren, het boek blijft van begin tot eind grijpen. Na die klap bestaat uit vier delen en alleen in deel vier is even een stuk wat minder prettig leest. Maar dit doet gelukkig niet af aan het totaalplaatje. Dit is een boek dat raakt en een indruk achterlaat. En de bijzondere manier waarop de auteur dit boek heeft geschreven, vraagt om het boek nog een keer te herlezen. Alleen al vanwege het gevoel dat er nog meer lagen in dit verhaal zitten dan die na de eerste keer lezen zijn ontdekt.

Allewijn weet, door uit eigen ervaringen te putten, gevoelens zo levensecht neer te zetten dat dit boek menigeen zal raken.

4****

Met dank aan uitgeverij Kluitman voor het recensie-exemplaar en Hebban voor het mee mogen doen met de leesclub

Wendy Wenning

Autumnville – Rick Meijer – Recensie

Autumnville – Rick Meijer – Recensie

Rick Meijer debuteerde in 2017 als kinderboekenschrijver met het leesboek Breekpunt, die meteen genomineerd werd voor De Hotze de Roosprijs. Al snel volgde Onderschept – een tweede boek die hij samen met Gerard van Gemert schreef. Na twee prentenboeken te hebben geschreven, verscheen eind 2022 Autumnville – waar Rick samen met een muzikale vriend ook een bijpassend muziekalbum voor heeft gecomponeerd. Aanvankelijk was het de bedoeling om deze jeugdroman gelijk in de VS te publiceren. Een boek uitgeven in Amerika om er daarna een Netflixserie van te maken. Maar zijn uitgever overtuigde hem om het boek eerst in Nederland uit te brengen.

Hugo helpt vaak in de boekwinkel van zijn vader en op een avond mag hij helemaal alleen de boekwinkel afsluiten. Als hij zeker weet dat er niemand meer in de winkel is, gaat Hugo naar buiten en wil de deur op slot doen. Dan hoort hij een meisje zijn naam roepen. Het lijkt uit de winkel te komen, maar er was niemand meer in de winkel. Ook is er niemand meer op straat…

‘Soms lijkt het alsof ik niet op deze wereld ben. Alsof mijn gedachten ergens anders rondlopen, terwijl mijn lichaam zich schuilhoudt op één plek, stilletjes wachtend op iemand die het wakker maakt en me terugbrengt. Maar ik kan niet terug. Ik zit vast.’

Een onheilspellende cover waarbij de vraag rijst wat dit bos met een boekwinkel te maken heeft. En dan de zinnen hierboven, regels uit een eerste fragment van dit boek. Onderaan dat fragment staat een QR-code die je meeneemt in de muzikale wereld van Autumnville. Alles bij elkaar roept al een mysterieuze sfeer op en doet veel beloven.

Het verhaal begint met de begrafenis van de opa van Hugo. Zijn opa is meer dan veertig jaar de eigenaar van de boekwinkel geweest, nu zal de vader van Hugo de zaak verder voortzetten. De vader van Hugo is anders. Hoewel hij ook van boeken houdt maakt hij zich zorgen om de fantasie van Hugo. Tijdens de begrafenis dwalen de gedachten van Hugo af, iets wat in de komende tijd veel zal gebeuren. Ook dromen van vroeger komen terug, en ook ‘de Wolf’ is weer terug … en waar komt toch steeds die stem vandaan.

Autumnville verhaalt vanuit het perspectief van Hugo. Maar al gelijk vanaf het begin is er iets vreemds aan dit verhaal. Het is regelmatig lastig te bepalen wat nu echt is en wat niet, en speelt het zich af in een droom of toch niet. De vreemde gebeurtenissen zorgen er wel voor dat je als lezer voortdurend geïntrigeerd blijft en je blijft je afvragen waar het verhaal naartoe gaat. Het is inmiddels alweer vier jaar geleden dat de opa van Hugo overleed, maar nog steeds zijn er die dromen over de Wolf. Wat is de betekenis hiervan?

‘Ik lig helemaal onder de dekens, ik kan hem niet zien, maar ik voel dat hij naar me kijkt. De Wolf komt dichterbij en ik kan niets. Ik kan me niet bewegen, niet schreeuwen, ik kan helemaal niets. Het enige dat er is, is de Wolf.’

Dit boek is rondweg ongrijpbaar te noemen. Zelfs als de ontknoping daar is. Een onverwachte en schokkende ontknoping die laat afvragen of er nergens overheen gelezen is. Dat er iets gemist is in de tekst waardoor je dit niet ziet aankomen. Maar nader ingezien wel een verklaring geeft aan de regels uit het eerste fragment uit het boek. Autumnville is zo’n boek dat na het lezen een tijd moet bezinken, een boek dat zeker een indruk achterlaat. En de filmische schrijfstijl maakt de indruk alleen maar groter. Maar dit is ook een boek dat men nog een keer gaat lezen, al is het alleen maar om het ongrijpbare toch op de een of andere manier grijpbaar te maken.

Autumnville is ongrijpbaar, mysterieus en na die allerlaatste bladzijde ben je even stil…

5*****

Met dank aan uitgeverij Ploegsma voor het recensie-exemplaar.

Wendy Wenning

Soundtrack

Bij het boek maakte Rick Meijer een originele soundtrack. De eerste single, ‘Walls’, is geschreven vanuit het perspectief van het hoofdpersonage Hugo. Het werd gezongen door Jim Ocean (The Voice-winnaar Jim van der Zee). Een oplettende lezer zal het opvallen dat een aantal bladzijdennummers van het boek vervangen zijn door muzieknoten. Dat zijn de perfecte momenten om de bijpassende muziek af te spelen.

Je kunt het hele nummer én de rest van de EP beluisteren via deze link

Over Rick Meijer
Rick Meijer (1979) was als kind dol op boeken. Het liefst las hij ze in bed, onder de dekens met een zaklantaarn, zodat het extra spannend werd. 
Zijn eerste boek Breekpunt verscheen in 2017, en was een sportief avonturenverhaal. Na zijn tweede boek sloeg hij een heel ander pad in en maakte het prentenboek Ik ben echt niet bang. Voor Ploegsma schreef hij het prentenboek Pingwing, dat door Jade van der Zalm geïllustreerd werd.

Als hij niet bezig is met verhalen op papier te zetten, componeert Rick muziek. Voor Autumnville heeft hij zich nu ook op het scenarioschrijven gestort!

Over Sophie Pluim
Sophie Pluim (1993) studeerde in 2015 af als illustrator aan de HKU. Sinds 2018 werkt ze als (kinder)boekenillustrator. Haar illustratiestijlen verschillen per project: van zwart-wit met inkt, gekleurd aquarel tot digitaal of collage. Voor andere boeken, zoals het poëzieprentenboek Hoe lief ik je heb, laat ze zich meer leiden door haar gevoel. ‘Ik schep graag een wereld. En die wereld mag best dromerig zijn, en mooier dan de werkelijkheid. Graag zelfs. Dat is de kracht van een illustrator. Ik kan laten zien wat niet verteld kan worden.’

In de brievenbus – De Fatale Foto – Ronald Verheyen

In de brievenbus – De Fatale Foto – Ronald Verheyen

Tim geniet van zijn eerste vakantiedag op de Antwerpse Groenplaats. Met zijn smartphone neemt hij wat fotootjes en legt hij bij toeval een moord vast. Dit is het begin van een reeks vreselijke gebeurtenissen. Tim moet van de politie met zijn familie onderduiken. Ze vertrekken naar het boekendorp Hay-on-Wye in Wales waar zijn oom en tante net als zijn ouders een boekenwinkeltje uitbaten. Maar op het moment dat zij daar arriveren wordt boekenkoning Richard dood in zijn tuin aangetroffen. Alles wijst erop dat een grote hond de dader is. Algauw blijkt dat iemand de legende van de Hond van de Baskervilles gebruikt om terreur te zaaien. Tim wordt ook in dit mysterie meegesleurd. En dan meldt de politie dat de moordenaar van de Groenplaats hem ook op het spoor is…

De zomervakantie van een gewone jongen draait uit op een ware nachtmerrie.

Vijf jaar na Kaken en Klauwen is Ronald Verheyen eindelijk terug met een spannende thriller voor de jeugd.

Met dank aan Uitgeverij Kramat voor het toesturen van een recensie-exemplaar, dit boek ga ik lezen voor Kinderboeken.

Titel: De Fatale Foto| Auteur: Ronald Verheyen
Uitgever: Kramat|ISBN: 9789462420816|Blz: 131
Verschijningsdatum: april 2018

De Fatale Foto is onder andere verkrijgbaar bij de lokale boekhandel of via:
Kramat
Bol.com