Hetty Visser is geboren op de Veluwe. Ze heeft dertien jaar in derdewereldlanden gewoond vanwege het werk van haar echtgenoot. Ze schreef al eerder spannende boeken en nu is Schaduw uit het verleden verschenen bij De verhalenfabriek. Een verhaal van 100 bladzijden. Door keihard te werken en zichzelf voortdurend te verbeteren heeft Dion nu een luxe leven. Ze heeft alles wat ze nodig heeft en voor het geld hoeft ze eigenlijk niet te werken. De beleggingswereld heeft voor haar geen geheimen meer en ze heeft zelf een online cursus in elkaar gezet. Omdat er veel vraag naar was, is er een afsluitende cursusdag in Nijmegen. Iets waar Dion juist niet op zit te wachten, want ze is bang dan bekenden tegen te komen. En haar verleden wil ze juist geheim houden. Ze is sterk op haar hoede, maar dan maakt ze toch een vergissing. Een roekeloze vergissing.
Lees verder “Schaduw uit het verleden – Hetty Visser – Recensie”Tag: #BoekperWeek
Jeugdzonde – Julienne Brouwers – Recensie
Julienne Brouwers is een aanstormend talent als thrillerauteur en uitgever. Haar eerste thriller Nachtdienst verscheen in 2012 maar deze had nog niet de kracht om een groot publiek te bereiken. Met de thriller Dubbel bedrog lukte dit wel, deze thriller was maandenlang een KOBO bestseller. Haar tweede thriller Ziek van jou werd ook een bestseller en stond op nummer 1 bij Storytel spannende luisterboeken. Julienne heeft een medisch-technische achtergrond, en werkte in de biotechnologie en bij verschillende ziekenhuizen. Jeugdzonde is haar laatst verschenen thriller, deze kwam uit in september 2023.
De cover van Jeugdzonde is door de felrood gedrukte titel opvallend en door de ondertitel is er zeker een goede trigger aanwezig waardoor de lezer deze thriller oppakt.
Lees verder “Jeugdzonde – Julienne Brouwers – Recensie”
Geniet ervan hè- Lieneke Post – de Vree – Recensie
Geniet ervan hè van illustrator Lieneke Post is een luchtig boek vol levendige tekeningen over het ontdekken van het moederschap, vanaf de zwangerschap tot het hebben van jonge kinderen. Alles komt aan bod: ongevraagde ‘adviezen’, borstvoedingsperikelen, slapeloze nachten, wijze peuteruitspraken over poep, en meer.
Een tijdje geleden ontving ik dit boek van KokBoekencentrum Uitgevers. Een boekje met herkenbare momenten voor jonge moeders. Zelf ben ik 56 jaar en heb geen kinderen. Maar wel bonuskinderen en het toeval wil dat mijn bonusdochter in september bevallen is van een tweeling. Weliswaar te vroeg en het was dan ook de laatste maanden best een rollercoaster, maar tot nu gaat alles boven verwachting en is de tweeling inmiddels thuis. Maar goed, dit boek kwam dus eigenlijk op een juist moment.
Lees verder “Geniet ervan hè- Lieneke Post – de Vree – Recensie”
Op donderdag 8 februari verschijnt bij uitgeverij Cargo De lijst van Yomi Adegoke
Ola Olajide, gerenommeerd journalist bij Woman Magazine, staat op het punt te trouwen met de liefde van haar leven. Met haar verloofde Michael vormt ze het ideale stel: jong, mooi en succesvol, en met een grote vriendengroep om hen heen. Tot ze op een dag wakker worden met hetzelfde bericht op hun telefoon: ‘OMG, heb je De Lijst gezien?’
Wat begon als een willekeurige verzameling namen verandert langzaam in een account waarop anoniem beschuldigingen worden geuit over machtsmisbruik. Ola zou normaal gesproken de eerste zijn om zo’n lijst te retweeten, de mannen te cancellen en er een paar artikelen aan te wijden. Maar deze keer niet, want Michaels naam staat op de lijst en alles waar ze in geloofde staat opeens op losse schroeven.
De verwarde kip en de mooiste verhalen van de dwalende egel – tekst Karin Vijsma – Van Dobbenburgh – illustraties Isabel Kok – recensie
Karin Vijsma-Van Dobbenburgh was als kind al dol op boeken en schrijven. Al eerder gaf zij twee prentenboeken uit waarbij de illustraties verzorgd werden door Marit Helwig. In 2020 verscheen hun eerste project Ravi en de pratende kat, en in 2022 Boet en de konijnen-fotosjoet. In het dagelijks leven werkt Karin als maatschappelijk werker. Haar derde prentenboek De verwarde kip en de mooiste verhalen van de dwalende egel is in november verschenen en bestaat uit twee verhalen. Het eerste verhaal De verwarde kip is geïllustreerd door Isabel Kok, een schooljuf die van jongs af aan bezig is met tekenen. Karin kent haar al sinds ze een baby was, door haar vriendschap met Isabels moeder Anita. Ze had nooit gedacht om een kippenverhaal te gaan illustreren tot ze verrast werd met de vraag en besloot het te gaan doen.
Lees verder “De verwarde kip en de mooiste verhalen van de dwalende egel – tekst Karin Vijsma – Van Dobbenburgh – illustraties Isabel Kok – recensie”
Voetsporen – Eilandverhalen 5 – recensie
In 2018 verscheen bij Droomvallei Uitgeverij de eerste verhalenbundel Eilandverhalen: Paal 15. Tijdens een verblijf op een van de Waddeneilanden schrijven diverse auteurs een verhaal dat zich afspeelt op het eiland waar ze verblijven. De initiatiefnemer is Marelle Boersma. Bij elke bundel gaat een deel van de opbrengst naar een goed doel. Voetsporen is het vijfde deel in deze reeks en speelt zich af op Texel. Van elke verkochte bundel gaat er € 1,- naar het IVN Texel. Meer over dit goede doel en wat ze met het bedrag gaan doen vind je hier.
De auteurs: Ineke Blaauw-de Meij, Simone Becker, Machteld Berkelmans, Jolanda van Duren, Jocelyn Fokkens, Majorie Former-Boon, Johanne Wiegers, Coosje Haan, Esther van der Ham, Jaco van Lambalgen, Jos Meeuwsen, Nicole Kuiper, C.R. Smit, Suzan Spruijt, Elise Vogelaar, Ingrid de Vries – Hogenkamp, Jozien Wijnakker, Henriëtte van ‘t Wout. Na elk verhaal vind men een korte biografie van de auteur.
Lees verder “Voetsporen – Eilandverhalen 5 – recensie”
Dolende geesten – Hilda Spruit – recensie
Hilda Spruit (Bleiswijk, 1961) woont in Zoetermeer. In 2015 debuteerde ze met haar young adult-roman Geestverwanten. Dit debuut werd in 2016 bekroond met de Jonge Jury Debuutprijs. Verschijningen, het los te lezen vervolg verscheen in 2020 bij Clavis Uitgeverij. Nu is Dolende geesten verschenen, het derde en voorlopig laatste deel van de reeks.
Merthe haar biologische moeder Janina is ernstig ziek en ligt op sterven. Merthe is opgegroeid bij Lex en Ingrid en eerder wist ze niet anders dan dat zij haar echte ouders waren. Ze gaat afscheid nemen van haar moeder en dan krijgt ze de vraag om een laatste brief aan Janina haar ouders – en dus de grootouders van Merthe – te brengen. Een probleem: het woonadres van deze mensen is onbekend. Samen met haar vrienden start Merthe de zoektocht en als ze de moed bijna verliezen, zorgt de paranormale gave van Merthe voor een doorbraak. Als ze met schoolreis naar het Rijksmuseum gaat, en De Nachtwacht bekijkt, ziet ze personages staan waarover ze heeft gedroomd. Is het een voorspellende droom geweest of is het gewoon stom toeval? Maar als ze steeds meer aanwijzingen krijgt besluit ze deze te volgen. Wat de gevolgen ook mogen zijn.
Lees verder “Dolende geesten – Hilda Spruit – recensie”
De paardenfluisteraar – Een stille droom – Gina Mayer – Recensie
Een stille droom is het vijfde deel in de serie De paardenfluisteraar, geschreven door Gina Mayer.
Zoë zit op het gerenommeerde ruiterinternaat Snowfields in het noordwesten van Canada. Sinds een jaar was daar een speciale klas die zich vooral richtte op Naturel Horsemanship. De paardenfluisteraars – zoals de leerlingen door de rest van de school werden genoemd – leerden met paarden te communiceren. Zonder druk, zonder hulpmiddelen en vooral zonder woorden. Voordat Zoë aan haar opleiding op Snowfields was begonnen, had ze met haar dwarsfluit in de grootste concertzalen ter wereld opgetreden. Ze was een internationale ster geweest, maar had dit allemaal zonder enige aarzeling opgegeven voor Shaman en Snowfields.
Het einde van het schooljaar naderde, nog zeven dagen tot de laatste schooldag. Zoë zal de acht weken zomervakantie bij haar ouders in Vancouver doorbrengen. Liever blijft Zoë gewoon op Snowfields, bij de zwarte hengst Shaman en haar klasgenoot Cyprian. Ze is al een tijdje heimelijk verliefd op Cyprian. Cyprian is op zoek naar zijn voormalig paard Eclipse, die door een wrede hockeytrainer gekocht blijkt te zijn. Natuurlijk wil Zoë maar al te graag helpen en meldt zich aan bij de trainer voor een opleiding tot jockey. Dit omdat ze dit als de enige mogelijkheid zit om stiekem bij de appaloosa Eclipse in de buurt te kunnen komen. Met de hoop dat dit paard te redden is…
‘Dag na dag stond hij alleen in zijn dichte box naar de houten wand te staren. Als hij zijn hoofd hief, zag hij de hemel, die afwisselend licht en donker werd. Maar misschien beeldde hij zich dat maar in.‘
Het lezen van de proloog geeft een wat verdrietig gevoel en er ontstaan vragen in het hoofd. Wat is er gebeurd en is dit paard nu echt zo vals? Dit maakt gelijk nieuwsgierig naar het hele verhaal, dat verteld wordt vanuit het perspectief van een alwetende verteller. Hoofdstukken met cursief gedrukte tekst verhalen vanuit het paard Eclipse, en die zijn soms best wel heftig en zielig. Tijdens het eerste begin van het verhaal wordt een korte uitleg gegeven over Zoë en haar grote talent. Dit maakt dat Een stille droom best losstaand te lezen is, maar het is veel leuker om bij het begin van de serie te beginnen. Vooral om de personages en hun bijbehorende karakters goed te leren kennen. Doordat Zoë eerder met haar talent veel geld heeft verdiend, zijn de mogelijkheden voor haar eindeloos. Bijvoorbeeld om te reizen zonder dat ze zich zorgen hoeft te maken over de kosten. In dit deel blijkt het erg handig te zijn vooral als ze Cyprian wil helpen.
‘Ze schreeuwden tegen hem, sloegen hem en trapten hem, maar hij werd toch steeds langzamer. Zijn kracht én wilskracht vloeiden langzaam uit hem weg.’
De auteur laat de personages mooi meegroeien met de tijd en het zijn niet alleen situaties met paarden waarmee ze te maken hebben. De thema’s vriendschap en geloven in jezelf komen in elk deel sterk naar voren en nu de personages ouder worden, wordt het thema verliefdheid aangestipt. Zo is Een stille droom niet alleen spannend, maar zijn er ook voor de doelgroep herkenbare situaties in het verhaal verweven. De serie is geschreven voor kinderen vanaf tien jaar, tieners dus en Mayer houdt duidelijk rekening met de ontwikkeling en het gevoelsleven van een tiener. Uiteraard zal degene die gek is van paarden deze serie het meest aanspreken. Er wordt vaak meer gesproken over paardenmeisjes, en daar Zoë het hoofdpersonage is, zou men verwachten dat deze serie echt voor meisjes is. Maar er zijn ook mannelijke bijpersonages met een grote rol zoals Cyprian, waar een (paarden)jongen zich mee kan identificeren. Dit samen met een spannend onderwerp en spannende fragmenten maakt het boek zeer geschikt voor een brede doelgroep. Naast dat het verhaal zich vlot laat lezen, is het ook nog interessant en leerzaam.
Een stille droom is wederom een fantastisch deel in de filmisch geschreven serie De paardenfluisteraar. Lekker spannend maar soms ook wat verdrietig.
4****
Met dank aan uitgeverij Pelckmans voor het recensie-exemplaar.
Vivian Tevreden debuteert bij Uitgeverij HENS
Vivian Tevreden schreef een prachtig boek. Vivian heet het (als werktitel), met als ondertitel: Een Caraïbisch levensverhaal. Het verhaal is geïnspireerd op het leven van haar grootmoeder Vivian, over de generaties die vooraf gingen, en die volgden. Wat opviel bij lezing van het manuscript was de kracht van de vrouwen die we volgen door de tijd, en het unieke inkijkje dat we krijgen in de geschiedenis van ‘de koloniën’, verteld vanuit hun blik. Daarom past het boek bij Uitgeverij HENS: boeken over hoe het anders kan (en moet), boeken die een andere blik werpen op wat we denken te kennen. De komende maanden werken we samen met Vivian aan de eindredactie van het boek. We hopen dan nog voor komende zomer het Caraïbische levensverhaal over Vivian en haar voorouders de wereld in te kunnen sturen.
| Vivian Tevreden: ‘Het is echt mijn verhaal geworden, zoals ik het vertellen wil’ |
Wie is Vivian Tevreden?
“Ik ben moeder van twee kinderen, getrouwd met Frans, de liefde van mijn leven. Schrijven is het liefste wat ik doe – naast lezen, zeilen, suppen en surfen. Schrijven deed ik al op Curaçao, waar ik in 1973 geboren ben als dochter van een Nederlandse moeder en een Antilliaanse vader. Toen ik leerde schrijven op school, slaakte ik echt een zucht: nu kan het beginnen. Ik lag uren op mijn buik op de koele vloer in ons huis om verhalen te schrijven, en brieven aan mijn moeder.
Ik was een kind dat graag observeerde, vanuit enige afstand de dingen bekeek en beschreef. Ook praatte ik graag met grote mensen. Ook toen al nam ik het initiatief om dingen samen te doen. Maar ik ben er niet afhankelijk van, ik doe ook graag dingen alleen; ik ben tamelijk autonoom.”
Hoe is het manuscript van je boek tot stand gekomen?
“Ik voel me enorm verbonden met het verhaal dat verteld moest worden. Het is geïnspireerd op het leven en het karakter van mijn oma Vivian. Net als zij in het boek háár oma voortdurend ‘waarneemt’, als een aanwezigheid die altijd bij haar is, zo ervaar ik dat ook met míjn oma. Ik wilde háár verhaal vertellen, en het verhaal van vrouwen als zij, gemangeld door de geschiedenis van kolonialisme en slavernij, onderdrukt als vrouw-van-kleur. Tegelijk wilde ik de enorme kracht laten zien waarmee zij zich staande houden.
Ik begon met onderzoek in archieven en geschiedenisboeken en sprak op Curaçao met mijn tante, de dochter van mijn oma. Ik wilde aanvankelijk zo dicht mogelijk bij de waarheid blijven. Maar ik merkte dat ik van archiefonderzoek geen energie kreeg. Ik werkte toen al met een redactrice die mij steeds feedback gaf op wat ik had geschreven: Alice van Gorp. Zij stelde mij de cruciale vraag: wat voor boek wil je schrijven? Door haar mooie vragen wist ik uiteindelijk dat het een roman moest worden. Ik had de vrijheid nodig om het verhaal op te schrijven zoals ik het wilde. In het boek zijn nu aspecten gebaseerd op de realiteit en op mijn fantasie. Het decor, de plekken waar het verhaal zich afspeelt, kloppen meestal met hoe het echt is. Maar wat er in het decor gebeurt, is echt mijn verhaal geworden, zoals ik het vertellen wil.”
Hoe schrijf je?
“Als ik schrijf, zit het verhaal bij me aan tafel, zo voelt het echt. Schrijfster Elizabeth Gilbert noemt het ‘big magic’: het verhaal schrijft zich voor een deel vanzelf en maakt contact met jou als schrijver om geschreven te worden. Ik ervaarde dat heel sterk met een van de personages: midden in de nacht diende die zich plotseling aan en hij moest erin, hoe naar ik hem ook vond. Natuurlijk werkt ook je verstand mee, om de stroom van je fantasie te beteugelen, maar belangrijk voor mij is om het verhaal de ruimte te geven zich te ontwikkelen zoals het zich ontwikkelen wil.
Uiteindelijk heb ik het boek in een jaar tijd geschreven. Ik ben een halve dag minder gaan werken en op die middag zette ik mijn telefoon en e-mail uit en ging ik schrijven. Verder schreef ik op vele zondagen en in alle vakanties van dat jaar. Ik had nooit gebrek aan inspiratie. Als ik ging zitten, begon het te stromen. Later streepte ik dan wel weg wat ik niet kon gebruiken.”
Wat wens je je boek toe?
“Dat het goed gaat verkopen, ook in de Engels vertaling die we gaan maken. Dat betekent dat het verhaal zijn weg vindt en gelezen wil worden, het verhaal over de kracht van vrouwen die in stilte, ongezien, tegen de stroom in hun weg hebben gevonden. Die vrouwen wil ik in de schijnwerpers zetten, zodat we leren kijken vanuit hún perspectief. Dat is hard nodig, ook bij de mensen die het aangaat. Toen ik mijn man voorstelde aan mijn oma, stond zij erop dat hij als eerste naar binnen ging, in haar eigen huis nota bene. Hij was tenslotte ‘de witte man die het altijd voor het zeggen had gehad’. En mijn eigen vader wilde toen hij studeerde in Nederland niet in een treincoupé zitten, maar nam altijd plaats in het halletje, op een stoeltje bij de deuren. Dat had hij bedacht na vervelende ervaringen als zwarte man in Nederland. Zelf maakte ik het mee toe ik studeerde. Voor mijn scriptie had ik een acht, en ik had misschien wel graag willen promoveren. Maar er was niemand die het mij vroeg. Later ontdekte ik dat studiegenoten wel waren gepromoveerd. Ze bleken allemaal te zijn gevraagd. Natuurlijk zal ik nooit zeker weten of het te maken had met mijn kleur. Maar promoveren, dat doe ik misschien alsnog. Ik hou van studeren. Als ik het doe, doe ik het omdat ik het wil. Ik hoef niets meer te bewijzen. Maar nu is eerst dit boek aan de beurt!”
Van welke boeken hou je zelf?
“Zonder lezen kan ik niet leven, dus ik lees heel veel. Ik hou van eerlijke boeken die zonder veel franje zeggen waar het op staat, zoals Eus van Özcan Akyol, een heerlijk rauw boek over de zoektocht van een jonge man in een moeilijke thuissituatie, op zoek naar zijn reden van bestaan. Mijn absolute lievelingsboek is Aiden Chambers’ This is All: the pillow book of Cordelia Kenn. Het boek volgt het levensverhaal van Cordelia. Het is zo geschreven dat ik met haar meeleef, me verdrietig met haar voel, ik haar alles gun en bang ben met haar. Cordelia zelf is lief, onredelijk, stoer, eenzaam, boos, onzeker en sensueel en wringt zich met al die kwaliteiten in gekke en gewone situaties. Ergens hou ik ontzettend van haar. Wat ook te gek is aan dit boek, is dat de schrijver op een bijzondere manier met de bladspiegel speelt.
Prachtig vond ik ook de bundel columns van Dichter des Vaderlands Babs Gons: Alles wat je liefhebt wordt mooi. Babs is in staat heel liefdevol te kijken naar de wereld om ons heen en kan dat ook nog liefdevol opschrijven. De teksten van zangeres Izaline Calister wil ik ook graag noemen, vooral Mi pais (Mijn land). Izaline verwoordt precies hoe mooi en kwetsbaar het eiland is, waar zij en ik zijn geboren. Met de prachtige muziek die ze erbij componeert voel ik weer helemaal hoe het daar is. Luister maar…
De man op de brug – Björn Paqualin – Recensie
Björn Paqualin debuteerde in 2021 met Waar rook is. Hij is een screenwriter die zich bezighoudt met de ontwikkeling van tv-series, zoals de Netflix-serie Young Wallander. Zijn ervaring als scenarioschrijver laat hij goed gelden door middel van een zeer beeldende schrijfstijl. De man op de brug is het tweede deel van een trilogie met hoofdpersonage Stella Robertson.
Als er twee vrouwen worden aangevallen in een Zweeds natuurreservaat lijkt er een verband te zijn met een dubbele moord vijf jaar geleden. De dader is nooit gevonden. Inspecteur Stella Robertson is nog steeds geschorst. Er loopt nog steeds een onderzoek naar de gebeurtenissen van een jaar geleden. Hierbij kwam haar ex-man om het leven en Stella was daarbij aanwezig. Een journalist weet meer en dreigt dit openbaar te maken. Omdat Stella haar dochter wil beschermen besluit ze een deal te sluiten met de journalist. Ze zal hem helpen met de zaak van de dubbele moord als hij beloofd zijn mond te houden…
De man op de brug is het tweede deel met hoofdpersonage Stella Robertson. Een personage die in het eerste deel Waar rook is, een verpletterende indruk heeft gemaakt. Ook de auteur heeft zich met het eerste deel gelijk goed op de kaart gezet. De hoofdstukken zijn over het algemeen kort, met een uitzondering daargelaten. Ook nu is de schrijfstijl wat staccato, en de zinnen zijn kort en bondig. Maar wat overheerst De man op de brug is de filmische schrijfstijl. Niet alleen wat betreft de omgeving, maar alle details en de dialogen zijn beeldend neergezet. Alsof men een film aan het kijken is maar dan wel een film met een behoorlijk tempo. Niet heel even wegkijken want je kan wel eens iets essentieels missen.
Toch is De man op de brug vergeleken bij Waar rook is, wat matter in de beleving. Alsof het nu minder goed lukt alles perfect over te brengen naar de lezer. Of de verwachting lag na het indrukwekkende debuut te hoog. De auteur geeft wel in een interview aan dat dit tweede deel een stuk moeilijker was om te schrijven. Pas halverwege ontdekte hij fouten in de plot doordat hij te weinig aandacht had besteed aan uitwerking aan de voorkant. Dus moest hij weer helemaal terug en veel herschrijven. In dit boek krijgt de lezer een ander beeld van Stella, minder cynisch, er is meer aandacht voor haar zwaktes. Om Stella helemaal goed te begrijpen is het raadzaam eerst Waar rook is te lezen. Voor het verhaal ansich maakt het niet veel uit, maar wel om meer in de diepte te komen. De verhaallijn wordt prima opgebouwd, en de auteur is er in geslaagd het boek alsnog goed uit te werken. Ook lukt het prima om een voortdurend spanningniveau te behouden. Misschien is dit boek niet helemaal volgens de verwachting, de allerlaatste bladzijde maakt weer bloednieuwsgierig naar het volgende deel. En de vraag die hierbij wordt opgeroepen of het derde deel wel het laatste deel gaat worden of dat de auteur beslist dit personage nog verder te ontwikkelen. Mogelijkheden genoeg …
Filmisch geschreven, ideaal om hier een Netflix-serie van te maken!
3½***
Met dank aan uitgeverij Volt voor het recensie-exemplaar. Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl
Waarom niet – René Appel – Recensie
René Appel is sinds 2003 fulltime schrijver. Al meer dan 25 jaar behoort hij tot de top van De Nederlandse thrillerauteurs. Hij heeft inmiddels al meer van 40 boeken geschreven, waarvan de meeste thrillers zijn.
Tara is bijna jarig en dit weekend had ze haar feestje voor vrienden willen geven. Maar haar man David had uitgerekend dit weekend zijn jaarlijkse voetbalweekend. Dan maar met haar vriendengroep naar hun stamkroeg. Daar raakt ze op een gegeven moment in gesprek met Ron. De drank vloeit rijkelijk en na een gezellig avondje brengt Ron haar naar huis. Aangekomen bij haar appartement is hij overtuigend genoeg en het lukt hem om zichzelf binnen te praten. Iets waar Tara snel spijt van gaat krijgen want de gevolgen zijn verschrikkelijk.
In Waarom niet draait het om de ene gebeurtenis waarbij Ron de grenzen van Tara niet heeft gerespecteerd. Alleen heeft Ron zijn eigen gedachten hierover, terwijl Tara deze gebeurtenis zo diep mogelijk wil wegstoppen. De gevoelens van Tara worden door Appel goed omschreven en hieruit blijkt ook dat hij zich goed heeft ingelezen. Maar ook de onmacht van de partner van Tara is zeer voelbaar neergezet en de lezer zal zich goed kunnen inleven. Het is een heftig onderwerp waar omheen deze thriller is geschreven, en met zo’n onderwerp is het wel een beetje logisch dat het tempo wat bedaard is.
Maar in deze thriller ligt het psychologische niveau zo hoog, dat de spanning weinig kans heeft. Veel komt men al ondertussen te weten zodat er weinig verrassingen zijn. Waarom niet is een relaas van personages die direct of indirect in een afschuwelijke situatie terecht zijn gekomen. Waarbij vooral Tara moeite heeft de grond onder haar voeten te houden en David hier een beetje in meesleurt. Wat wel heel mooi gedaan is, is om het gebeuren vanuit verschillende oogpunten te belichten, vooral het verschil in opvatting en gevoelens tussen slachtoffer en dader. Het bedaarde tempo moet de lezer liggen, maar dit is ook wel een beetje de handtekening van de auteur. Soms moet men een thriller van deze auteur nog een keer lezen, want er valt vaak nog veel te vinden tussen de regels door. Helaas is deze thriller niet het beste werk dat hij ooit heeft geschreven, Waarom niet maakt de verwachting als thriller niet waar. Het is meer een psychologische roman met een ontzettend heftig thema. Al heeft dit boek dan wel weer een geweldige onverwachte afsluiting, wat weer typisch iets is voor René Appel.
Waarom niet is geen (vrouwen)thriller, maar wel een indringende psychologische roman met geloofwaardige personages.
3***
Met dank aan uitgeverij Ambo|Anthos voor het recensie-exemplaar. Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl
In de brievenbus – Op de huid van Dag Neijzen
De vraag is niet meer wie gelijk heeft, maar wie gelijk krijgt. Wie gelooft wie nog?
Bij Veilinghuis De Eland komen eens in de drie maanden achtergebleven bagagestukken van luchthaven Schiphol onder de hamer. Karin en Charly hopen hier ooit een fortuin te vinden. De onschuldig ogende koffer blijkt – thuis op de woonboot van Karin – echter een gruwelijke inhoud te bevatten. Karin wordt er volledig door geobsedeerd. En ook al is de extraverte Charly weinig bang voor uitdagingen, deze keer laat zij haar vriendin alleen achter met hun aankoop. Twee maanden later verdwijnt Karin, haar ‘bestie’, plots. Radeloos stemt Charly toe in een ontmoeting met een onbekende die beweert dat hij onderzoeksjournalist is. Alles en iedereen om haar heen wantrouwend, filmt ze alle gebeurtenissen en overlaadt ze hem met video’s en dagboeken die ze op Karins computer heeft aangetroffen, in de hoop dat ze daarmee haar vriendin kunnen opsporen. Wat Charly dan nog niet weet is dat de journalist al veel verder is in zijn onderzoek naar een eeuwenoud Vaticaans broederschap dat er niet voor terugdeinst alles op alles te zetten om de waarheid te verbergen…
In zijn literaire thriller Op de huid schrijft Dag Neijzen over de spanningsbogen tussen waarheid en fake news, en wantrouwen en vertrouwen binnen vriendschappen. Want wie gelooft wie nog? Dag Neijzen staat al dertig jaar als dramaturg, scripteditor en creatief en uitvoerend producent aan de basis van Nederlands bekendste dramaseries als Diamant, Baantjer, Spangen, GTST, ONM, Divorce en Mees Kees/Mister Twister. Hij studeerde Theater– en Mediawetenschappen aan de UvA. Op de huid is zijn eerste verhaal in de boekreeks Tales. Zijn tweede verhaal Het ei van Elke verschijnt hierna.
Nieuwe Kluitman-novelles in het voorjaar van Marieke Damen en Mariska Overman
Nieuwe Kluitman-novelles in het voorjaar van Marieke Damen en Mariska Overman
ALKMAAR – In het voorjaar zullen er weer twee ijzersterke boeken verschijnen in de succesvolle novelle-lijn van uitgeverij Kluitman. Marieke Damen – bekend van haar thrillers voor volwassenen – komt met een superspannend verhaal over een Rome-trip van middelbare scholieren. Hier gaat iets gruwelijk mis.
Mariska Overman heeft ook meerdere succesvolle boeken voor volwassenen op haar naam staan en werkt nu aan een intrigerende novelle over Sanne, die erachter probeert te komen wat er met haar zus Lisa aan de hand is. Maar hoe meer ze ontdekt, hoe meer ze het gevoel krijgt dat dit wel eens heel verkeerd kan aflopen…
KLUITMAN-NOVELLES
Kluitman-uitgever Mariska Budding: ‘De novelles van Kluitman zijn inmiddels een begrip. Leerkrachten, boekhandels, bibliotheken en scholieren zijn er zeer enthousiast over. De beste manier om de leeshonger aan te wakkeren, is om te beginnen met een voor jou aansprekende titel in de serie, en daarna ben je niet meer te stoppen…
De Kluitman-novelles zijn niet dik, boeiend tot en met het laatste woord en geschreven door aansprekende auteurs. Daarnaast zijn ze mooi uitgevoerd en voor een toegankelijke prijs verkrijgbaar. En ja, ze zijn verslavend!’
Inmiddels zijn er 24 titels verschenen en gaat de verkoop richting de 100.000 exemplaren.
Voor meer informatie: Kluitman-novelles
MARISKA OVERMAN
Mariska Overman (1970) woont en werkt in Hengelo. Ze is van oorsprong docent filosofie en levensbeschouwing. Samen met haar man ontwikkelde ze een kaartspel voor kinderen om de dood bespreekbaar te maken. Schrijven is haar grote passie. In 2017 debuteerde ze met de thriller Hoofdzaak en van haar laatste thriller Noorderlicht werden de filmrechten verkocht aan Dutch FilmWorks. Sinds haar debuut is het haar grote wens om ook voor jongeren te schrijven. Met de spannende novelle Eindspel komt die wens nu uit.
Eindspel | Mariska Overman | € 10,99 | ca. 112 pagina’s | verschijnt in februari 2024 | Kluitman | isbn 978 90 206 5483 7
MARIEKE DAMEN
Marieke Damen begon met schrijven tijdens een sabbatical in het buitenland. Na twee kinderboeken en diverse korte verhalen brak ze door met Stilleven. Ze won hiermee de ThrillZone Award voor Beste Nederlandstalige Thrillerdebuut en werd genomineerd voor de Hebban Debuutprijs, de Hebban Thrillerprijs en de MAX Bronzen Vleermuis. Ook haar daaropvolgende thrillers werden goed ontvangen. Haar werk kenmerkt zich door een subtiele schrijfstijl, waarmee ze de gruwelijkste gebeurtenissen beschrijft. De excursie is Mariekes eerste boek voor jongeren.
De excursie | Marieke Damen | € 10,99 | ca. 112 pagina’s | verschijnt in april 2024 | Kluitman | isbn 978 90 206 5485 1
In de brievenbus – De paardenfluisteraar – Calypso’s veulen – Gina Mayer
In het wilde Canada staat een wit slot: Snowfields. Op dit internaat worden de beste ruiters van de wereld opgeleid en getraumatiseerde paarden genezen.
Sinds Zoë’s vriend Cyprian zijn zwaar getraumatiseerde paard terug heeft gevonden, heeft hij geen tijd meer voor haar. Elke vrije minuut is hij bezig om het vertrouwen van zijn appaloosa-hengst terug te winnen. Als Zoë op een avond met Cyprian wil gaan praten, ziet ze een indringer op het schoolterrein. En die is maar op één ding uit: een heel waardevol veulen…
Calypso’s veulen is het 6e deel van de serie.
Op de huid van Dag Neijzen verschijnt 3 november
“When fake news takes over, fiction becomes our new reality.”
(Anderson Cooper, CNN)
Bij Veilinghuis De Eland komen eens in de drie maanden achtergebleven bagagestukken van luchthaven Schiphol onder de hamer. Karin en Charly hopen hier ooit een fortuin te vinden. De onschuldig ogende koffer blijkt – thuis op de woonboot van Karin – echter een gruwelijke inhoud te bevatten. Karin wordt er volledig door geobsedeerd. En ook al is de extraverte Charly weinig bang voor uitdagingen, deze keer laat zij haar vriendin alleen achter met hun aankoop. Twee maanden later verdwijnt Karin, haar bestie, plots.
Radeloos stemt Charly toe in een ontmoeting met een onbekende die beweert dat hij onderzoeksjournalist is. Alles en iedereen om haar heen wantrouwend, filmt ze alle gebeurtenissen en overlaadt ze hem met video’s en dagboeken die ze op Karins computer heeft aangetroffen, in de hoop dat ze daarmee haar vriendin kunnen opsporen. Wat Charly dan nog niet weet is dat de journalist al veel verder is in zijn onderzoek naar een eeuwenoud Vaticaans broederschap dat er niet voor terugdeinst alles op alles te zetten om de waarheid te verbergen…
In zijn literaire thriller Op de huid schrijft Dag Neijzen over de spanningsbogen tussen waarheid en fake news, en wantrouwen en vertrouwen binnen vriendschappen. Want wie gelooft wie nog? Verschijnt 3 november bij NAU Uitgeverij.
Dag Neijzen staat al dertig jaar als dramaturg, scripteditor en creatief en uitvoerend producent aan de basis van Nederlands bekendste dramaseries als Diamant, Baantjer, Spangen, GTST, ONM, Divorce en Mees Kees/Mister Twister.
Hij studeerde Theater– en Mediawetenschappen aan de UvA.
Op de huid is zijn eerste verhaal in de boekreeks Tales. Zijn tweede verhaal Het ei van Elke verschijnt hierna.