Joost Uitdehaag is onderzoeker en schrijver. Hij studeerde in Wageningen en promoveerde aan de universiteit van Groningen. Daarna deed hij twee jaar onderzoek aan de universiteit van Oxford. Tegenwoordig werkt hij in het onderzoeksteam van een biotechbedrijf. Zijn hele leven is hij al gefascineerd door de idealen en mystiek van de middeleeuwen.
In 2015 las ik Fulia- Scherven van het verbond en in 2016 het vervolg Fulia – De laatste tocht van Joost Uitdehaag.
Benieuwd naar de auteur en nieuwsgierig of hij al weer aan het schrijven is, legde ik Joost een aantal vragen voor.
Als jezelf moet omschrijven in vier woorden, welke woorden zouden dat zijn?
Nieuwsgierig. Beschouwend. Geïnteresseerd. Bezig.
Wat doe je zoal naast het schrijven?
Ik werk bij een biotech bedrijf waar ik nieuwe moleculen test die misschien ooit medicijnen zouden kunnen worden. Verder hou ik van bordspelen, lezen en de kinderen uithoren over wat hen bezig houdt.
Is het schrijven goed te combineren met je dagelijkse werkzaamheden?
Ja eigenlijk wel. Meestal probeer ik een-twee uur per dag te schrijven, dan is mijn creativiteit wel op. Dat doe ik dan door ’s ochtends heel vroeg op te staan, of het ’s avonds iets te laat te maken. Dat is een prima tijd, als ik te lang doorga, komt er toch onzin uit die ik later schrap. Bij mij wordt er heel veel geschrapt en ge-edit. Mijn teksten zijn een langzaam proces.
Is er de wens fulltime schrijver te worden?
Ik zou het altijd willen combineren met een andere baan. Ik ben bang dat ik anders zo’n schrijver word die alleen maar over boeken en schrijvers kan schrijven. Mijn beroep verbindt me met de gewone wereld.
Wanneer heb je besloten een boek te schrijven en waarom de keuze voor fantasy?
Ik was als kind al bezig met de schoolkrant en clubkrantjes en het bedenken van verhalen. Maar het idee om te gaan schrijven kwam pas veel later, toen ik al aan het werk was. Ik had ’s avonds nogal veel tijd over. Ik besloot mezelf van de tv weg te rukken en te gaan doen wat ik altijd al wilde, maar wat me ontzettend onoverkomelijk moeilijk leek, namelijk een boek schrijven. Fantasy was altijd mijn eerste keuze, omdat ik in die tijd heel erg veel fantasy las en bezig was met rollenspelen en bordspelen. Fantasy is heel tijdloos. Het gaat over normen en waarden die over alle tijdvakken heenstijgen. Bovendien heeft het vaak prachtige settings, in kloosters en kastelen, precies de dingen waar ik erg blij van wordt. Dat zal ook wel met dat tijdloze te maken hebben. Het plezier om die oude dingen heb ik in Fulia proberen te stoppen.
Wat is jouw inspiratie geweest voor het schrijven van Fulia?
Ik heb de eerste woorden op papier gezet toen ik een maand voor mijn werk in Jeruzalem in een appartement verbleef. Die oude stad is zo fantastisch, met zijn kerken en sektes en vele geloven en onderlinge twisten. Elke stap brengt je langs duizenden jaren geschiedenis.
Zijn tot nu toe je verwachtingen van het schrijven uitgekomen?
Mijn hoop was dat mensen mijn boek zouden lezen en het leuk zouden vinden. Het leuke van op festivals staan, wat we vaak met Nimisa doen, is dat je veel lezers te spreken krijgt. Het is wel heel bijzonder, als iemand geniet van de werelden en karakters die jij hebt geschapen en er over vertelt. In het begin was ik heel zenuwachtig over wat voor recensies het boek zou krijgen. Dat is nu (gelukkig) wat minder. Maar het is nog steeds heel leuk als iemand een originele kijk heeft op het boek of er een diepere laag uithaalt.
Wat kunnen wij in de toekomst van je verwachten, ben je bezig met een nieuw boek? Zo ja, kun je dan een tipje van de sluier oplichten?
Na Fulia2 heb ik even pauze gehouden. Na het afronden van dat boek was ik leeg. De wereld was af, het verhaal was af. Maar ik ben nu weer heel hard bezig. Ik kan wel een tipje van de sluier oplichten. Mijn volgende boek is geen fantasy, maar speelt zich meer af in de farmaceutische wereld, waar ik met mijn werk mee te maken heb. Iemand van een vriendenclub wordt ziek en de anderen proberen wanhopig om haar beter te maken.
Wie zijn jouw favoriete auteurs?
De eerste aan wie ik denk is Ernest Hemingway. Farewell to Arms moest ik voor mijn Engelse lijst lezen en sindsdien ben ik helemaal verslaafd aan zijn schrijfstijl. Zo simpel. Zo direct. En hij heeft ook thema’s die van alle tijden zijn. Dood, leven, liefde. Heerlijk. Tolkien mag natuurlijk niet ontbreken. Die las ik voor het eerst als twaalfjarige jongen in een proefwerkweek. Nog steeds een van de beste weken van mijn leven denk ik. Fantastisch dat iemand zo’n origineel werk kan afleveren. Al is het heel intiem verbonden met de Eerste Wereldoorlog zegt men en daar kan ik wel iets mee. Hoe krijg je anders zo’n sfeer van ondergang in een boek. Voor mij weer een bewijs dat fantasy en deze wereld heel innig met elkaar verbonden zijn. Ik heb een aantal jaren in Oxford gewoond, waar Tolkien ook woonde en werkte. Fantastische stad met al die oude colleges en kroegen. Je kunt er ook het graf van Tolkien bezoeken, een soort pelgrimsplaats van liefhebbers. Robin Hobb is ook een van mijn favorieten. Ze heeft zo’n heerlijk langzame stijl waar je helemaal in kunt wegdromen. Vooral Fitz blijft me bij. Een moordenaar, maar toch een heel sympathiek karakter. Bijzonder gedaan. Ik lees ook veel Nederlandse auteurs, vooral van de indie uitgevers. Anaïd Haen heeft een geweldige stijl en Marieke Frankema een mooie sprookjesachtige sfeer. De epische fantasy van Adrian Stone, Cocky van Dijk en Atalanta Nèhmoura lees ik graag. Er ligt een boek van Joshua Telkamp klaar en Kim ten Tusscher en Johan Klein Haneveld staan heel hoog op de moet-ik-nog-lezen lijst.
Waar zie jij jezelf over vijf jaar?
Oh jee. Mijn huidige project is dan afgerond en hopelijk een succes. Misschien weer bezig aan een terugkeer richting de fantasy. Het zou mooi zijn de wereld van Fulia weer eens te betreden. Ook ben ik nog steeds bezig mijn schrijven aan te scherpen, dus over vijf jaar wil ook een nog betere, nog effectievere schrijver zijn. Qua beroep zou ik een graag een keer een molecuul dat ik mee heb helpen uitvinden, getest willen zien in een clinical trial. Voor de eerste maal in de mens, dat is heel speciaal. Maar wie weet wat de toekomst brengt. Als de kinderen het huis uit gaan, ligt de wereld weer aan mijn voeten, denk ik. Op zich is vijf jaar een mooie periode om je leven naar in te delen. Eigenlijk begint die indeling al met school.
Wil jezelf nog iets toevoegen aan dit interview?
Denk. Denk. Wil voornamelijk mijn fans bedanken voor alle leuke en eerlijke reacties. De mensen bij uitgeverij Nimisa voor hun geloof in mij en het Fulia-epos en alle anderen die houden van oorspronkelijke Nederlandse fantasy.
Joost, bedankt voor de openhartige antwoorden!
Wendy Wenning
Passie voor Boeken