vijf sterren – Passie voor Boeken

Tag: vijf sterren

De vrouw op het perron – Agnita de Ranitz – Gastrecensie Mieke Wijnants

Geplaatst op 24 september 2017 door Wendy Wenning

OVER DE AUTEUR:
Agnita Andrieu – de Ranitz ( 1952 Den Haag) volgde een opleiding Kunstgeschiedenis aan het Ecole du Louvre in Parijs. Na haar huwelijk in 1978 bleef zij in Frankrijk wonen. De Ranitz heeft een grote passie voor creatieve vakken. Ze gaf jarenlang pianoles. Daarnaast is zij een zeer verdienstelijke beeldhouwster. Ze neemt geregeld deel aan tentoonstellingen, zowel in Parijs en omgeving als op het eiland aan de zuidkust van Bretagne. De laatste jaren besteedt zij steeds meer tijd aan haar grote passie: schrijven. De vrouw op het perron is haar debuut.

OVER DE COVER:
Op een witte ondergrond zie ik een prachtige voor het merendeel gele roos. Daaronder staat de titel in het rood. Nadat ik het boek heb gelezen kom ik tot de conclusie, dat deze gele roos in feite het hele verhaal vertelt. Ook de witte ondergrond en rode letters zijn niet zomaar gekozen. Ik leg dit uit als: sneeuw en liefde. De cover straalt iets moois, breekbaars, liefderijks en stilte uit. Sublieme combinatie. Prachtig!

ACHTERFLAP:
Op het perron van Delft staat plotseling een vrouw voor Cornelia die als twee druppels water op haar lijkt. Geschokt kijken ze elkaar een ogenblik aan. Dan draait de ander zich om en verdwijnt. Cornelia raakt ervan overtuigd dat ze haar tweelingzusje ontmoet heeft. Maar dat kan niet; die is kort na haar geboorte overleden. Wie is dan toch die vrouw op het perron? Haar verwarring is compleet als ze een gele roos vindt. Zet deze haar op het spoor van de waarheid?

OVER DE INHOUD:
De vrouw op het perron speelt zich af in Den Haag, Rotterdam, Delft en omstreken in de jaren zestig. Cornelia is getrouwd met Henk, die sinds een aantal jaren is veranderd in een stuurse, botte echtgenoot, die Cornelia veelvuldig kleineert, commandeert en daarbij weinig thuis is. Wat had ik te doen met Cornelia. Vond haar meteen beminnelijk en kreeg een aversie jegens Henk, wat allengs erger werd.

Cornelia is geboren op 6 januari 1917 samen met haar tweelingzusje Geertje. Geertje is echter na 10 dagen overleden. Dit heeft Cornelia altijd als een gemis ervaren. Met haar vader heeft ze een speciale band en samen ondernemen ze veel. Zijn passie voor paarden brengt hij over op Cornelia.

Op een dag gaat de dan 51-jarige lieve zorgzame Cornelia naar de markt in Delft waar ze heeft afgesproken met vriendin Martje. Tijdens deze reis komt ze op het perron oog in oog te staan met haar spiegelbeeld. Deze vrouw draait zich abrupt om en baant zich een weg in de drukte Cornelia in totale verwarring achterlatend.
Thuisgekomen probeert ze haar verhaal aan Henk te vertellen, maar deze reageert niet en doet het na een paar maanden af als flauwekul. De vrouw op het perron blijft Cornelia bezighouden en ze neemt haar vriendinnen Martje en Nellie in vertrouwen. Samen gaan ze op zoek naar de mysterieuze vrouw. Het kan haar tweelingzusje niet zijn, want deze is immers overleden, maar wie is deze vrouw dan wel?

De vrouw op het perrron vertelt niet alleen de zoektocht van Cornelia, maar geeft ook een kijkje in het verleden. De oorlogsjaren, de hongerwinter, paarden en beroepen die verdwijnen uit het straatbeeld, haar jeugd, verhalen van haar vader en moeder en foto’s van lang geleden. Een prachtig stukje geschiedenis waar de auteur voortreffelijk research naar heeft gedaan. Ik waande me terug in de tijd dat de bakker, melk-, schillen- vodden- en kolenboer nog met paard en wagen aan huis kwamen en dat voelde als een warme deken. Een stukje nostalgie.
Daarnaast zijn er een aantal bladzijden cursief gedrukt waarin ik een oudere vrouw volg, waarvan vooralsnog niet bekend is wie het is en of zij een rol heeft in dit verhaal.

In het nawoord vertelt de auteur hoe ze op het idee is gekomen om deze roman te schrijven en zelfs dit is spannend en ontroerend.

MIJN MENING:
De vrouw op het perron blijft boeien tot de laatste bladzijde, is spannend en meeslepend. Ik wilde doorlezen, weten wie, wat, hoe en waarom. Al had ik op een gegeven moment wel een vermoeden, maar moest echt wachten tot het plot, dat zeer verrassend is.

Het karakter van Cornelia wordt goed uitgediept, maar ook van de andere personages kreeg ik een goed beeld, zodat ik mij perfect kon inleven. Situaties worden duidelijk beschreven daardoor kon ik meeleven- en voelen. De auteur wist mij te beroeren met haar verhaal en de manier waarop ze alles verwoord. Prachtige zinsopbouw, mooie woordkeuze, de spanning langzaam opvoerend en vasthouden. Ondanks mijn nieuwsgierigheid en ongeduld is de auteur in staat om het verhaal dusdanig te vertellen dat er een soort rust uitgaat van deze roman. Dit was heerlijk lezen. Ze heeft een verhaal weten te creëren dat mij het gevoel gaf kalmerend pianospel en kabbelende beekjes te horen en waarvan de uitvoering tot het eind één groot vraagteken blijft.
Dit vind ik zeer knap voor een debuut. Heb genoten van deze roman en kijk vol verwachting uit naar het tweede boek van deze auteur.

5*****

Mieke Wijnants

Titel: De vrouw op het perron|Auteur: Agnita de Ranitz
Uitgever: Brevier|ISBN: 9789491583827|Blz: 240
Verschijningsdatum: april 2016

De vrouw op het perron is onder andere verkrijgbaar bij de lokale boekhandel of via:
Bol.com

Kleine zwarte leugens – Sharon Bolton – Recensie

Geplaatst op 9 februari 2017 door Wendy Wenning

De auteur Sharon Bolton heb ik leren kennen door het lezen van haar thriller Blijf waar je bent, het derde deel in de serie rond hoofdpersoon Lacey Flint. In deze boeken weet de auteur de donkerste kanten van de stad Londen te beschrijven, de stad waar ze zelf woont. Kleine zwarte leugens is een standalone thriller en speelt zich af op de Falkandeilanden.

Catrin is drie jaar geleden door een noodlottig ongeval haar twee kinderen verloren. En haar beste vriendin was hier verantwoordelijk voor. Geen opzet, maar een moment van onoplettendheid. Wonend op een klein eiland is het moeilijk om elkaar te ontlopen, maar elke toevallige ontmoeting is voor Catrin een pijnlijke herinnering aan alles dat ze drie jaar geleden is verloren. En al die tijd leeft er verder maar één gedachte bij Catrin…wraak.

Kleine zwarte leugens bestaat uit drie delen. Ieder deel vertelt vanuit een ander perspectief en beslaat een aantal dagen. Catrin, Callum en Rachel vertellen hun verhaal. Catrin is al lang bezig met een plan en op de dag dat het drie jaar geleden is wil zij haar plan uitvoeren. Maar dan raakt er een kind vermist op het eiland en wordt haar plan in de war gebracht. Er wordt een verwachtingspatroon gecreëerd waardoor je je voortdurend afvraagt wanneer Catrin alsnog haar plan tot uitvoer gaat brengen. Haar voornemen is duidelijk, of toch niet?

“Ik heb me afgevraagd of ik het in me heb om te doden. Of ik een levend wezen in de ogen kan kijken en die ene, onomkeerbare daad kan verrichten waardoor een leven eindigt.”

Voor Catrin is haar leven geëindigd op het moment dat de levens van haar zoontjes eindigden. Ze doet wat ze moet doen en houdt zich verder afzijdig. Een van de weinigen die ze nog vertrouwd is Callum, maar ook hij is net als haar een beschadigd mens. Callum is een Schot die vocht in de Falklandoorlog, en heeft teveel meegemaakt om dit voorgoed van zich af te zetten. De gedachten, herinneringen en gevoelens van deze mensen zijn zo indringend neergezet dat je als lezer hierin meegezogen wordt. De afzonderlijke verhalen van de personages laten je afvragen of een van hen niet verantwoordelijk is voor de verdwijning van de kinderen. Keer op keer zorgt Kleine zwarte leugens voor verrassingen en vooral het verhaal van Rachel doet twijfelen. Rachel, die al die drie jaar geteisterd wordt door een immens schuldgevoel.

“Ik sluit mijn ogen en haal diep adem. Ned en Kit zijn niet verdronken, daar was de lijkschouwing duidelijk over, maar ik heb die misselijkmakende duikeling zo vaak met hen meegemaakt. Elke droom, elke nachtmerrie waaruit ik wakker word is hetzelfde.”

Mede door het scheppen van de juiste sfeer en de onderhuidse spanning heeft de auteur met dit boek een geweldige thriller neergezet. Tot in de puntjes uitgewerkt en een verhaal dat je vangt en volledig meesleept. Er wordt gezegd dat de nieuwe koningin van de thrillers is opgestaan, dit kan ik na het lezen van Kleine zwarte leugens alleen maar beamen.

Deze recensie is eerder gepubliceerd op VrouwenThrillers.nl

Titel: Kleine zwarte leugens| Auteur: Sharon Bolton
Uitgever: A.W. Bruna| ISBN: 9789400508064|Blz:416
Vertaling: Anda Witsenburg| Verschijningsdatum: 10 januari 2017

Kleine zwarte leugens is verkrijgbaar via de lokale boekhandel of via:
Bol.com
AKO.nl
Eci.nl
Boekenwereld.com

Het recht van de sterkste – Carla Norton – Recensie

Geplaatst op 7 oktober 2016 door Wendy Wenning

In 2014 hebben we in Langs de afgrond kennis kunnen maken met Reeve. Jaren geleden werd Reeve door Daryl Wayne Flint ontvoerd en jarenlang gemarteld in zijn kelder. Reeve’s vertrouwen in de mens is diep beschadigd en het is voor haar moeilijk een intieme band met een ander op te bouwen. Toch is het haar gelukt haar leven weer een beetje op de rit te krijgen. Maar dan komt het bericht: Flint, die opgesloten zat in een psychiatrisch ziekenhuis, is ontsnapt. Voor Reeve betekent dit een weer een confrontatie met haar verleden. Maar ook beseft ze zich dat zij een van de weinige is die Flint zo goed kent. Flint maakt tijdens zijn vlucht steeds meer slachtoffers en Reeve is de enige die hem kan stoppen.

De meerdere verhaallijnen die Het recht van de sterkste bevat, zijn allemaal geschreven vanuit de derde persoon. De twee hoofdlijnen zijn die van Reeve en die van Daryl Wayne Flint. Voordat we naar het nu gaan, krijgen we eerst een korte terugblik van elf jaar geleden, toen Reeve ontvoerd werd. Regelmatig zullen we kleine stukjes lezen waarin summier verteld wordt wat Reeve elf jaar geleden heeft meegemaakt. In Het recht van de sterkste heeft, naast het verhaal van Reeve, de dader een grote rol. De auteur schetst een helder beeld hoe de dader denkt en hoe hij zijn doel wil bereiken. Voor Reeve betekent dit dat er een constante dreiging aanwezig is en alleen zij weet waar Flint tot in staat is. Toch is het een kwestie van puzzelstukjes bij elkaar zoeken en deze op de juiste wijze aan elkaar vast te leggen. Reeve krijgt hierbij hulp van Milo Bender, de FBI-agent die haar elf jaar geleden gered heeft. Inmiddels is Milo met pensioen, maar deze zaak kan hij niet voorbij laten gaan, Reeve heeft recht op zijn hulp. Norton weet de personages zo neer te zetten, dat je als vanzelf een band met ze krijgt. Ik merkte dat als er iets met een van de personages gebeurde dit mij echt raakte. Daarnaast is er aandacht voor details en is het merkbaar dat de auteur over de nodige ervaring en kennis beschikt.

In Het recht van de sterkste is de spanning voortdurend van hoog niveau. Met haar krachtige schrijfstijl en het in volle overgave geschreven verhaal speelt de auteur het klaar om continu de onverdeelde aandacht van mij, als lezer te behouden. Mooie plotwendingen, een verfijnd stukje psychologie en een goede afronding. Een afronding waar deels uit op te maken is dat dit niet het laatste boek is met Reeve in de hoofdrol.

Carla Norton schreef eerder non-fictie boeken over ontvoeringszaken. Haar kennis en ervaring gebruikt ze nu voor haar thrillers. Het eerder verschenen Langs de afgrond kreeg goede recensies. Met Het recht van de sterkste bewijst Carla Norton zichzelf des te meer en heeft ze met deze thriller een regelrechte bestseller geschreven.