Vertrouw niemand – Paul Cleave – Recensie

Paul Cleave (1974) verdeelt zijn tijd tussen zijn woonplaats Christchurch in Nieuw-Zeeland, waar al zijn boeken zich afspelen, en Europa. Hij heeft verschillende internationale prijzen gewonnen en nominaties op zijn naam staan. Zijn boeken zijn in vijftien landen vertaald. Naast het schrijven is hij regelmatig te vinden op de golf-of tennisbaan, of probeert hij de lijst met landen waar hij zijn frisbee heeft gegooid langer te maken.

Jerry, een succesvolle thrillerauteur, is 49 als hij de diagnose Alzheimer krijgt. Zijn lezers kennen hem als Henry Cutter, het pseudoniem waaronder hij schrijft. Nadat de diagnose gesteld is gaat hij hard achteruit en moet naar een verzorgingstehuis. Daar beginnen zijn herinneringen en zijn fantasie door elkaar heen te lopen. Hij beweert dat zijn schrijfsels echt gebeurd zijn en dat hij de beschreven moorden zelf gepleegd heeft. Niemand gelooft hem, maar waarom gaan er dan steeds mensen dood?

Vertrouw niemand wordt verteld vanuit een wisselend perspectief. Hoofdstukken waarin Jerry aan het woord is en hoofdstukken waarin een verteller aan het woord is. In de hoofdstukken waarin de verteller aan het woord is, wordt telkens een dag behandeld. We komen te weten dat dit een soort dagboek is, later genoemd het logboek der waanzin.

Vertrouw niemand is geen verhaal dat makkelijk leest. Zoals iemand met Alzheimer warrig kan zijn, zo is ook het verhaal. Het is lastig te bepalen wat waar is of niet en je wordt als lezer telkens een andere richting opgestuurd. Jerry weet niet wie hij kan vertrouwen, hij kan geeneens op zichzelf vertrouwen. Zijn gedachten gaan telkens met hem op de loop en eigenlijk kan iedereen hem wat wijs maken. Door het hele verhaal heen is er een wat chaotische sfeer en soms is alles wat moeilijk te volgen. Als je het naderhand goed bekijkt, wordt hier op een indringende wijze beschreven hoe iemand met Alzheimer zich kan gedragen en hoe deze zich moet voelen. De frustraties en machteloosheid van Jerry zijn op intense wijze voelbaar en ondanks dat het moeilijk is om je in zo iemand te kunnen verplaatsen, krijg je met Vertrouw niemand een confronterende indruk. Zelf ben ik ook net 49 jaar geworden en de ziekte Alzheimer zit wel in de familie. Als je dan bedenkt dat dit je voorland kan zijn, krijg je het best wel even benauwd. Toch is er af en toe ruimte voor enige humor wat de zwaarte van het verhaal verminderd.

Op een gegeven moment ging de vaart een beetje uit het verhaal en had ik wat moeite om door te blijven lezen. Wilde wel graag weten hoe het zat, maar ik vond het wat langdradig worden. Toen ik Vertrouw niemand had uitgelezen was ik toch wel onder de indruk. De auteur is er met dit boek goed in geslaagd de lezer tot aan het einde toe diverse kanten op te sturen en steeds weer te verrassen met onverwachte wendingen in het verhaal. Een spannend verhaal dat soms warrig overkomt, maar dit is waarschijnlijk ook de intentie geweest van de auteur. Een boek waarbij de spanning is verweven met een indringende thematiek.