gastrecensie – Pagina 4 – Passie voor Boeken

Tag: gastrecensie

Tot waar we kijken kunnen – Inge van der Krabben – Gastrecensie Mieke Wijnants

Geplaatst op 4 april 20177 april 2017 door Wendy Wenning

SAMENVATTING:
Tot waar we kijken kunnen van Inge van der Krabben is een prachtige, ontroerende roman over een moeder-dochterrelatie. In een frisse, eigen stijl schrijft Van der Krabben over loslaten, loskomen, volwassen worden, verbinden, afscheid nemen en rouw. Hoofdpersoon Janne staat op de rand van een burn-out en realiseert zich dat het tijd wordt om voor zichzelf te kiezen en zich los te maken van haar moeder. Dan blijkt dat haar moeder ongeneeslijk ziek is en spoedig zal overlijden. Samen gaan ze op zoek naar een nieuw evenwicht in hun relatie. Vele moeders en dochters zullen zich herkennen in deze roman. Voor de liefhebbers van Een weeffout in onze sterren.

OVER DE AUTEUR:
Inge van der Krabben ( 1972) studeerde algemene letteren aan de Universiteit van Utrecht, werkte als redacteur en communicatieadviseur voor diverse bedrijven en heeft haar eigen tekstbureau. Tot waar we kijken kunnen is haar debuutroman. Verder schrijft ze korte verhalen (waarvan ‘Laatste dans’ is gepubliceerd door literair tijdschrift Extase), blogt ze over schrijven in haar blog ‘Krabbels’ en geeft ze met veel plezier les in creatief schrijven. Ze werkt aan haar tweede roman.

OVER DE COVER:
Een lief konijntje dat vastgehouden wordt door twee vingers op een verder blauwachtige achtergrond. Waarom voor dit konijntje gekozen is wordt duidelijk na het lezen van dit boek. De titel is treffend…past perfect bij deze roman.

MIJN MENING:
Het boek begint met een prachtig gedicht over de zee uit: Zomaar was je geboren van Imme Dros. Hier is bewust voor gekozen, omdat het alles te maken heeft met dit aangrijpende en ontroerende verhaal over een moeder- dochter relatie die vrij gecompliceerd is. Moeder Dina heeft het beste voor met haar dochter Janne, maar dit wordt haar niet altijd in dank afgenomen. Enerzijds hunkert Janne naar begrip en aandacht van haar moeder en anderzijds wil ze los van haar komen en haar eigen beslissingen nemen. Zowel Dina als Janne zijn door hun jeugd, opvoeding en omstandigheden geworden wie ze nu zijn. Dit botst vaak en uit zich in onbegrip naar elkaar toe. Twee verschillende karakters en de daarbij behorende emoties en gevoelens waar ze allebei ieder op hun eigen manier pijn, verdriet en last van hebben. Het onvermogen om echt te luisteren, begrijpen, voelen en inleven speelt een grote rol. Gehoord en gezien worden. En toch hebben beiden goede bedoelingen…het goed me elkaar voor…houden ze van elkaar.

Dan wordt Janne werkloos en gaat met behulp van een therapeut op zoek naar zichzelf. Wat wil ze, wat kan ze en waar wordt ze gelukkig van? Hoe ziet ze haar leven en de mensen waar ze van houdt? Is dit een ommekeer in haar gedachtegang en visie op haar leven én haar moeder? Haar moeder wordt ernstig ziek en haar dagen zijn geteld. Hierdoor wordt ook zij gedwongen om na te denken over haar leven. Jeugdherinneringen komen bovendrijven. Lukt het hun om dichter bij elkaar te komen en gevoelens te delen? Uit te spreken wat hen bezighoudt? Kweekt het onderling begrip? Welke rol spelen Lotte de buurvrouw die tevens psychologe is, vader Smidje en Nonna? In deze emotionele roman krijg je antwoord op deze vragen.

De karakters zijn goed uitgediept waardoor ik mij helemaal kon inleven in Janne en Dina. Ook de onderwerpen loslaten, loskomen, volwassen worden, verbinden, afscheid nemen en rouw worden op een luchtige, zeer realistische en integere wijze beschreven en maakt het toegankelijk voor velen. Tranen liepen vaker over mijn wangen zo aangrijpend, maar ook mooi is dit verhaal verwoord. In een van de laatste hoofdstukken lees ik een prachtig en liefdevolle droom c.q. wens waar ik kippenvel van kreeg.

De auteur heeft een fijne, vlotte en inlevende schrijfstijl. Korte hoofdstukken en een vleugje humor waardoor deze roman leest als een trein. Een aanrader voor iedere moeder en dochter, maar zeker ook voor anderen. Kortom een geweldig debuut dat mij heeft geraakt en met genoegen gelezen. Kijk uit naar haar tweede boek.

*****

Gastrecensie van Mieke Wijnants

Titel: Tot waar we kijken kunnen|Auteur: Inge van der Krabben
Uitgever: Ambo|Anthos| ISBN: 978 90 263 3141 1|Blz: 239
Verschijningsdatum: 2015

Tot waar we kijken kunnen is verkrijgbaar bij de lokale boekhandel of via:
[bol_product_links block_id=”bol_58e71489766a0_selected-products” products=”9200000040491575″ name=”Tot waar we kijken kunnen” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”1″ show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

Liefde in Pangea – Tessa de Loo – Gastrecensie Mieke Wijnants

Geplaatst op 27 maart 2017 door Wendy Wenning

OVER DE AUTEUR:
Tessa de Loo (1946) is het pseudoniem van Tineke Duyvené de Wit. Ze studeerde Nederlandse taal en letterkunde en heeft gewerkt als lerares Nederlands. Ze debuteerde in 1983 met de verhalenbundel: De meisjes van de suikerwerkfabriek. Het boek beleefde meer dan 20 drukken en werd bekroond met twee debuutprijzen. In 1993 verscheen haar grote roman: De tweeling die werd verfilmd.

ACHTERFLAP:
Wie kan beweren dat hij nooit gelogen heeft?

Fidel Hulshoff verliest zijn hart, en ook bijna zijn ziel, aan een uitzonderlijk mooi, excentriek meisje. Ongemerkt raakt hij verstrikt in het leugenachtige web waarin zij gevangen zit. Wanneer ze tijdens een schoolreis naar Rome voor de ogen van haar klasgenoten een eind aan haar leven maakt, blijft hij achter met een gevoel van schuld en de kwellende vraag: wat was er met haar aan de hand?
Jaren later lukt het Fidel haar familie op te sporen. Als bioloog doet hij aan de zuidwestkust van Europa, diep in de bergen, onderzoek naar het leefgebied van kameleons. Teruggeworpen op zichzelf in de zinderende augustushitte ontdekt hij dat er in de menselijke jungle niet zoiets bestaat als ‘een verlossend antwoord’.

OVER DE COVER:

Deze laat 2 groene kameleons zien op een verder witte ondergrond. De titel van het boek is eveneens in het groen en in grote letters geschreven. Al bij al een mooie, rustige cover die mij aanspreekt. De titel kwam mij vreemd voor, maar al lezend kwam ik er achter wat de betekenis ervan is: Zo heet de aarde, zoals die er uit zag voordat de verschillende continenten zich losmaakten van elkaar, de hele aarde. Pangea was voorheen één grote landmassa. Pangeas werd omgeven door één oceaan: Panthalassa.

OVER DE INHOUD:

Het boek begint met:

De waarheid houdt zich schuil als een vrouw achter haar sluier. (Jacques Derrida)

En hiermee wordt meteen de kern van het verhaal weergegeven.

Fidel is 17 jaar, heeft net zijn vader verloren is op zoek naar zichzelf en als hij tijdens het spijbelen van school de mooie Sacha per toeval ontmoet in een cafetaria verandert zijn leven drastisch. Ze zijn sinds een maand klasgenoten. Hij vindt haar gezicht lijken op de vorm van een hart, gedomineerd door opvallende grote donkere ogen die in één vurige blik de hele wereld wilden overzien. Ze raken aan de praat en gaan naar zijn ouderlijk huis waar ze een film van Maigret kijken een glaasje wijn drinken en vervolgens naar zijn slaapkamer gaan. Dit herhaalt zich iedere woensdag als vanzelfsprekend. Hebben ze nu een relatie vraagt Fidel zich af. Sacha blijkt ondoorgrondelijk. Mysterieus. Haar gedrag brengt Fidel vaker in de war. Hij twijfelt of het zin heeft en goed voor hem is om verder te gaan met Sacha. Als ze op schoolreis zijn in Rome springt Sacha van een balkon terwijl haar klasgenoten beneden staan en dit zien gebeuren. Fidel houdt er een schuldgevoel aan over en vraagt zich af of hij debet is aan deze gebeurtenis.

Jaren later als Fidel op het punt staat om naar Portugal af te reizen voor zijn werk als bioloog ontvangt hij een uitnodiging voor een schoolreünie. Het is 20 jaar geleden dat ze elkaar zagen en hij wil niet gaan, omdat hij school altijd is blijven associëren met de dood. Echter door een telefoontje van Femke een oud klasgenootje en tevens vriendin van Sacha laat hij zich overhalen. Hij ontmoet oud klasgenoot Walter Sluiskil die hem met veel vragen en een nog groter schuldgevoel achter laat. De antwoorden liggen in Portugal waar de broer en vader woont van Sacha.

Krijgt Fidel antwoord op al zijn vragen? Wat is de connectie tussen zijn moeder en Sacha haar vader? Hoe waren de jeugdjaren van Fidel en Sacha? Hebben ze meer gemeen dan dat Fidel ooit dacht? Levert het wroeten in zijn jeugd hem iets op?

Liefde in Pangea bestaat voor mijn gevoel uit twee delen: Fidel, zijn vader en hun onderlinge band, de gemeenschappelijke interesse voor kameleons én het verhaal van Fidel, Sacha en hun familie. Het verhaal leest gedeeltelijk prettig en vlot weg, maar de kameleons maken het langdradig. De karakters worden realistisch beschreven en goed uitgediept wat maakte dat ik een prima beeld kreeg van de personen en mij kon inleven. Het is ook zeer aangrijpend als ik lees hoe Fidel zijn moeder in het leven staat en omgaat met hem en zijn vader. Hoe Sacha zonder moeder opgroeit en waar dit toe leidt. Waar is haar moeder gebleven in dit verhaal? De roman spreekt mij deels aan, omdat er voor mijn gevoel te veel over kameleons en dinosaurussen wordt verteld, iets waar ik totaal niks mee heb. Het verhaal van Fidel, Sacha en familie vind ik een stuk beter alhoewel ik al vrij snel mijn eigen idee had hoe het in elkaar zat en dit ook wordt bevestigd.

Te voorspelbaar, een slot dat in het begin al op de loer lag en voor mijn gevoel een literaire roman onwaardig.

Als zij de wijn was , was hij de karnemelk, zo waren de verhoudingen geweest.

Mieke Wijnants

Titel: Liefde in Pangea|Auteur: Tesse de Loo
Uitgever: De Arbeiderspers|ISBN: 978 90 295 0559 8 |Blz: 288
Verschijningsdatum: februari 2017

Liefde in Pangea is verkrijgbaar bij de lokale boekhandel of via:
Bol.com
AKO.nl
Eci.nl
Boekenwereld.com

Russisch water – Caroline Ligthart – Gastrecensie Mieke Wijnants

Geplaatst op 14 maart 2017 door Wendy Wenning

Caroline Ligthart ( 1965) publiceerde korte verhalen in Hollands Maandblad, De brakke Hond en De Revisor. Zij ontving diverse Vlaamse prijzen voor haar werk o.m. van Het Belang van Limburg, Hendrik Prijs en De Brakke Hond. Russisch water werd genomineerd voor de VrouwDebuutPrijs 2010-2012.

ACHTERFLAP:
In een datsja aan de Wolga genieten Gijs en Alma van een bevroren wereld. Alma wil koste wat kost zwanger worden, maar vreest dat ze onvruchtbaar is. Gijs daarentegen heeft het gevoel dat zijn leven nog moet beginnen en durft geen keuzes te maken. Uiteindelijk verzint hij een bijzonder ritueel om Alma tegemoet te komen. Maar dan raakt hij meer kwijt dan hem lief is. Russisch water gaat over keuzes en onvermogen. De keuze om wel of niet het leven in te stappen. De keuze om wel of geen kinderen te nemen. En de keuze voor jezelf of toch voor de ander. Maar wat je ook kiest, de gevolgen zijn levenslang. Met een scherp gevoel voor de vrouwelijke én manlijke psyche legt Ligthart een groot dilemma van deze tijd bloot.

OVER DE COVER:
Aan de zijkant een prachtig silhouet van een vrouw en in het midden een voornamelijk blauw oppervlak. De kleur van water? Het maakt in ieder geval nieuwsgierig.

MIJN PERSOONLIJKE MENING:
De achterflap sprak mij meteen aan en de auteur heeft mij niet teleurgesteld. Op de eerste bladzijde staat geschreven:

Ernaast leven

Aan de rand van iets
zij denkt dat het leven
wordt genoemd
blijft hij zitten wachten
tot iemand hem
de hand reikt en zegt
kijk zo
intrekken wijd sluit.

De betekenis hiervan wordt duidelijk als ik het boek heb gelezen. Gijs vertelt het verhaal vanuit zijn visie en gevoel. Hij schrijft over zichzelf: Ik ben tamelijk dik en redelijk lui. Hij is 38 jaar en woont in een appartement in Amsterdam waar hij uitzicht heeft op een plein. Op zekere dag ziet hij Alma lopen en rent als een gek naar beneden. Zoals hij zelf schrijft: Alma heb ik als een havik gevangen. Bij de geldautomaat voeren ze het eerste korte gesprek en gaan daarna samen wat drinken. Gijs heeft het telefoonnummer en adres van Alma. Hij laat 4 dagen achter elkaar een pizza bij haar bezorgen waarop telkens een deel van zijn telefoonnummer staat. Na 4 dagen belt Alma en zegt meteen: ik houd niet van pizza. Hij belooft haar een exclusief vijfgangendiner te maken. Ze blijft meteen 3 dagen bij Gijs, maar moet dan weer aan het werk als docent communicatiewetenschappen aan de universiteit. Alma is 36 jaar. Gijs probeert haar bij zich te houden en zegt: Ga met mij mee naar Rusland. Het kost hem weken om Alma om te praten. Ze wonen afwisselend in Rusland in een datsja aan de Wolga en in Amsterdam.

Het is een bewogen relatie met heel veel heftige liefde, strijd en echte gesprekken. Niet zonder, maar in feite ook niet met elkaar kunnen leven door het grote verschil in karakters en visie op hun verdere leven. Zij wil graag kinderen, in eerste instantie hij ook, maar dan weer niet. Hij overdenkt waarom hij wel of geen kinderen zou willen, terwijl Alma zeker weet dat ze dit wil. Ze gaan heel ver om Alma haar kinderwens in vervulling te laten gaan. Ondertussen weet Gijs zich geen raad en kent geregeld periodes van niks willen en doen, alleen maar liggen en wandelen langs de rivier. De periodes dat Alma alleen terug is naar Amsterdam ervaart hij als vrijheid, geen verantwoording te hoeven afleggen om Alma vervolgens weer heel erg te missen. Gijs is een denker en wil alles kunnen beredeneren, terwijl Alma meer een gevoelsmens is. Bij iedere beslissing neem je ook een beslissing voor de ander, raak je de ander daar is Gijs zich van bewust. Hij houdt van Alma, maar is dit genoeg?

In de periode dat Gijs samen met de 7 jarige Mare in Rusland is overdenkt hij zijn tijd met Alma. Alles komt er uit: boosheid, verlangen, pijn en verdriet, maar wat is zijn conclusie?

De auteur weet op treffende wijze te beschrijven wat keuzes, beslissingen en twijfel met een mens kan doen. De schrijfstijl is prettig. Er komt een stukje psychologie om de hoek kijken, maar alles wordt zo beschreven dat het voor velen zeer toegankelijk is. Een zin die achter in Russisch water staat trof mij zeer: “Hoe moet ik herdenken als ik nog lang niet uitgedacht ben?”

Quote uit Russisch water: “Ik geloof niet in schuld, ik geloof in onvermogen.”

Recensie Mieke Wijnants

Titel: Russisch Water|Auteur: Caroline Ligthart
Uitgever: De Vrije Uitgevers|ISBN: 9789082335804|Blz: 160
Verschijningsdatum: februari 2015

Russisch Water is ondermeer te bestellen bij Bol.com.

Weg naar huis – Yaa Gyasi – Gastrecensie Mieke Wijnants

Geplaatst op 24 februari 2017 door Wendy Wenning

OVER DE AUTEUR:
Yaa Gyasi (1989) is geboren in Ghana en groeide op in Huntsville, Alabama. Ze volgde de Iowa Writers’ Workshop en woont in Berkeley, Californië. Weg naar huis, een onnavolgbare roman over ras, geschiedenis en liefde, is haar debuut. Ze heeft er 7 jaar overgedaan om dit boek te schrijven en dit werd mogelijk gemaakt door de beurzen die ze ontving.

ACHTERFLAP:
Twee halfzussen, Effia en Esi, groeien apart van elkaar op in het achttiende-eeuwse Ghana. Effia wordt uitgehuwelijkt aan een Engelsman, om vervolgens in weelde te leven. Esi wordt gevangengenomen, verkocht als slaaf en op de boot naar Amerika gezet. Weg naar huis vertelt over de levens van de nakomelingen van Effia en Esi in de daaropvolgende driehonderd jaar. Yaa Gyasi beweegt zich vrijelijk door de geschiedenis en tussen twee continenten – van de stammenstrijd en slavernij in Ghana naar de Burgeroorlog in Amerika, en van de kolenmijnen in het zuiden van de Verenigde Staten naar de volksverhuizingen richting Manhattan in de twintigste eeuw – en schetst zo een krachtig en indringend portret van volken in beroering. Weg naar huis is een modern Amerikaans meesterwerk.

OVER DE COVER:
Een prachtige afbeelding van een meisje dat ontroering en veel vragen oproept. Ook de titel is zeer aansprekend en wordt duidelijk als ik het boek lees. Erg pijnlijk, maar jammer genoeg wel de realiteit.

MIJN MENING OVER DE INHOUD:
Weg naar huis begint met een Akan spreekwoord:
Familie is als het bos: als je erbuiten staat lijkt het bos heel dicht; als je erin staat zie je dat elke boom zijn eigen plek heeft.

Op de volgende bladzijde vind je een overzicht van de personen in dit boek en familierelatie.
Een prachtig, moedig en ontroerend verhaal over twee zussen die apart van elkaar opgroeien zonder te weten van elkaars bestaan. Dan rijst bij mij de vraag zullen ze elkaar ooit ontmoeten? Ze hebben dezelfde moeder. Beiden moeten hun dorp als kind verlaten. Ze leren al jong hoe ze mannen moeten benaderen, behagen en wat er van ze verlangd wordt. Hun levens zijn voorbestemd.

Effia de oudste zus wordt door toedoen van haar stiefmoeder uitgehuwelijkt aan James Collins een Britse gezant die werkt als slavenhandelaar en gaat wonen op het slavenfort Cape Coast. Haar vader waar ze een goede band mee heeft ziet dit met lede ogen aan. Met James krijgt ze een kind en leeft in weelde. Op het slavenfort worden vrouwen als slavin onder de grond gevangen gehouden waar ze amper te eten of drinken krijgen, geslagen en misbruikt worden.
Esi wordt eerst gevangengenomen daarna op een boot gezet en komt als slaaf in Amerika terecht. Ondanks het grote verschil in beide levens kent ook Effia veel angst, pijn, verdriet en zorgen. Beide levens zijn verre van gemakkelijk. Toch blijft hoop altijd bestaan, klampen ze zich hier aan vast. Er is veel kracht en doorzettingsvermogen voor nodig om te overleven. Zowel de slavinnen onderling als de zwarte vrouwen die uitgehuwelijkt zijn en in vrijheid leven steunen elkaar, bieden elkaar zorg, liefde en leren van elkaar.

Weg naar huis vertelt een geschiedenis van 300 jaar slavernij waarbij de nazaten van beide zussen worden gevolgd. De manier van leven, cultuur, rituelen, familiebanden en stammenstrijd worden schitterend beschreven. Vaak zitten de tranen hoog als ik bedenk hoe jong deze vrouwen nog zijn als ze hun familie verlaten en waar ze terecht komen, onder welke omstandigheden ze leven…ver van hun familie vandaan….schreiend. Zowel de Ghanese als de Amerikaanse familietak wordt verteld. Uiteindelijk komt het verhaal terecht in het heden en ga ik meer begrijpen van het Amerika van nu. De verhoudingen tussen de zwarte Amerikanen en de Afrikaanse immigranten die in de Verenigde staten leven. Het verhaal verspringt van Afrika naar Amerika. In ieder hoofdstuk wordt het leven van een persoon beschreven zonder dat deze mensen weten van elkaars bestaan, terwijl ze wel bloedverwanten zijn.

De auteur doorbreekt veel taboes zonder haatdragend of verwijtend te worden en weet deze tragedie op een voortreffelijke wijze te beschrijven. De personages en hun levens worden goed uitgediept en blijven mij nog lang bij. Na het lezen van Weg naar huis kan ik niet geloven dat dit haar debuut is zo mooi, aangrijpend, ontroerend, alsmede realistisch. De auteur heeft een fijne prettige schrijfstijl soms zelfs op het psychologische en filosofische af. Zeer knap als je pas 26 jaar bent en dan zo’n meeslepend en boeiend verhaal weet te vertellen. Een aanrader.

Gastrecensie geschreven door Mieke Wijnants.

Titel: Weg naar huis| Auteur:Yaa Gyasi
Uitgever: De Bezige Bij| ISBN: 9789023499954|Blz:400
Vertaling:Nicolette Hoekmeijer|Verschijningsdatum: Januari 2017

Weg naar huis is verkrijgbaar bij de lokale boekhandel of via:
Bol.com
AKO.nl
Eci.nl
Boekenwereld.com

De muze – Jessie Burton – Gastrecensie Mieke Wijnants

Geplaatst op 12 februari 2017 door Wendy Wenning

“Nooit meer zal een verhaal worden verteld alsof het het enige is.“- John Berger.

OVER DE AUTEUR:
Jessie Burton is in 1982 geboren en woont in Londen. Buiten auteur is ze ook actrice. Sinds 2015 is ze het meest bekend van haar debuutroman: The miniaturist in het Nederlands vertaald als: Het huis aan de bocht. Inmiddels zijn hiervan de televisierechten voor een serie verkocht. Met haar debuutroman won ze enkele prijzen.

SAMENVATTING:
Vier vrouwen die met elkaar verbonden zijn door een alles verstikkend geheim. Daarover gaat De muze, de nieuwe roman van Jessie Burton. Zij schreef eerder Het huis aan de Gouden Bocht, de wereldwijde bestseller over een poppenhuis in zeventiende-eeuws Amsterdam.

Voor De muze liet Jessie Burton zich inspireren door een schilderij van Goya dat in het Prado te Madrid hangt. Het verhaal speelt zich af in het chaotische Spanje van de jaren dertig en het zinderende Londen van de jaren zestig, rond vier hoofdpersonen. Het is een verleidelijke, opwindende, spannende roman over ambitie en identiteit, over liefde en obsessie, authenticiteit en bedrog. Dit is een verhaal dat in je gedachten blijft, lang nadat je de laatste bladzijde hebt gelezen. Een meesterwerk!
Heel geschikt voor lezers van Carlos Ruiz Zafóns Schaduw van de wind.

‘De manier waarop de schrijfster de personages tot leven schopt, is het meest overtuigend.’ De Standaard

‘Een fabelachtig boeiende leeservaring.’ The Observer

OVER DE COVER:
Deze komt enerzijds spannend over door twee groene slangen en anderzijds zie ik vrolijke rode en gele bloemetjes. Dat maakt nieuwsgierig.

MIJN MENING OVER DE INHOUD:
Het boek begint met de zin: We krijgen niet allemaal wat ons toekomt. Veel momenten die een leven een andere wending kunnen geven – een gesprek met een onbekende op een schip bijvoorbeeld – zijn een kwestie van puur geluk. Odelle een van de hoofdpersonen in deze roman heeft hiervan geleerd: je moet klaar zijn voor dat moment van geluk hebben. Je pionnen vooruitzetten

De muze heeft twee verhaallijnen:
1967: Londen:
Odelle Bastien 26 jaar, afkomstig uit Trinidad, woont sinds 5 jaar in Londen samen met Cynth een vriendin die ze al vanaf haar kindertijd kent. Samen werken ze in een schoenwinkel, maar Odelle, ook wel Delly genoemd wil meer. Ze is niet voor niks cum laude afgestudeerd in de Engelse literatuur aan de universiteit van West-Indië. Ze heeft vaak gesolliciteerd op een andere baan en beter passend bij haar opleiding en ambities, maar wordt steeds afgewezen. Dan krijgt ze eindelijk de kans om als typiste aan het werk te gaan bij het Skelton Institute of Art waar ze de geheimzinnige Marjorie Quick leert kennen en het klikt meteen.

Tijdens de bruiloft van Cynth, die trouwt met haar Samuel (Sam) ontmoet Odelle een jongeman Lawrie Scott. Ze raken aan de praat en Lawrie vertelt dat zijn moeder net is overleden en hem een schilderij heeft nagelaten dat hem erg dierbaar is. Door Odelle komt het schilderij onder ogen van Edmud Reede de directeur van Skelton Institute of Art. Hij vindt het een bijzonder schilderij en denkt dat het waarschijnlijk werk van Isaac Robles (I.R) een veel belovende moderne Spaanse kunstenaar is, die in de jaren veertig voortijdig stierf in onduidelijke omstandigheden. Door dit schilderij raakt Odelle verstrikt in een kluwen van misleiding, mysterie en liefde waar ze geen raad mee weet.

Odelle schrijft graag en veel en droomt ervan dat ooit iets van haar gedichten of verhalen wordt uitgegeven, maar laat niks van haar werk door anderen lezen m.u.v. Cynth. Ze wordt gestimuleerd door Marjorie Quick om toch iets met dit talent te doen.
In de jaren 60 is het nog vreemd als er donkere mensen in Londen wonen en Odelle en Cynth worden vaak gediscrimineerd. Er blijkt ook een enorm cultuur- en politiek verschil te zijn. Alleen Marjorie kijkt verder dan huidskleur. Londen valt dan ook erg tegen. Het brengt niet wat ze op school hebben geleerd over Engeland en wat ze verwachten.

1936: Andalusië tijdens de Spaanse burgeroorlog:
We komen Olive Schloss tegen, die samen met haar ouders in Andalusië woont. Haar vader is kunsthandelaar en weinig thuis. Haar moeder kampt met psychische problemen en heeft weinig tot geen aandacht voor Olive.
De 16 jarige Teresa Robles en haar revolutionaire 26 jarige halfbroer Isaac grijpen hun kans op een beter bestaan als de negentienjarige Olive Schloss in hun dorp komt wonen. Achter de schermen helpen ze Olive, zodat zij haar artistieke talent kan uitleven. De verwoestende gevolgen dreunen nog tientallen jaren later door.

De jaren 60 spraken mij het meest aan en zijn ook boeiend in veel opzichten. Om het verhaal te begrijpen zijn de jaren dertig nodig. Wat ik jammer vind is dat sommige puzzelstukjes al duidelijk worden door het lezen van het verhaal in de jaren 30. Verrassingseffect is daardoor weg. De meeste vrouwen in De muze hebben een geheim en zijn geobsedeerd van iemand waardoor ze hun talent kunnen ontwikkelen, maar dat maakt ze ook vaak hulpeloos en in de war. Door het hele boek proef ik de liefde voor de kunst. Het is een prachtige roman geschreven in een prettige schrijfstijl. Goede verhaallijn die meeslepend en aangrijpend is, maar hier en daar ontbreekt het aan diepgang. Uiteindelijk komen de twee verhaallijnen bij elkaar uit.

Citaat uit het boek:
“Nooit meer zal een verhaal worden verteld alsof het het enige is. “- John Berger.

Mieke Wijnants

Titel: De muze|Auteur: Jessie Burton
Uitgever: Luitingh-Sijthoff|ISBN: 9789024574704 |Blz:384
Verschijningsdatum: Januari 2017

De muze is verkrijgbaar bij de lokale boekhandel of via:
Bol.com
AKO.nl
Eci.nl
Boekenwereld.com

Het spel is uit – Mariska Noordeloos – Gastrecensie Mieke Wijnants

Geplaatst op 4 februari 2017 door Wendy Wenning

OVER DE AUTEUR:
Mariska Noordeloos is geboren op 30 juni 1970. De thriller: Het spel is uit is haar debuut. Ze is dyslectisch en kan hierdoor beperkt lezen. Dyslexie wordt ook wel (onterecht) als woordblindheid aangeduid) een term die in de wetenschap gebruikt wordt voor ernstige problemen met het kunnen lezen van woorden. Moeite hebben met lezen, schrijven en spellen omvat wel de kern. Dyslexie is een aangeboren iets en erfelijk. Mariska heeft deze thriller bewust niet laten bewerken c.q. corrigeren waarvoor heel veel moed nodig is geweest. Ze wilde haar verhaal graag met ons delen. Nadat het boek was uitgegeven heeft de auteur nog een nawoord geschreven waarin ze o.a. uitlegt wat dyslexie is, hoe ze werd gepest, waarom ze dit boek niet heeft laten corrigeren, dat ze wil afrekenen met haar verleden en wilde dat haar boek werd zoals zij schrijft en vertelt.

ACHTERFLAP:
Ellis en Monique zijn twee hartsvriendinnen die toe zijn aan een heerlijke vakantie vol luieren en rust. Na een nare en zeer verdrietige periode van Ellis gaat de zon eindelijk weer schijnen in het heerlijke Egypte, waar ze een oude vriendin tegen komen. Maar alles wat er gebeurd, is de rust die Ellis zo verdiend haar niet gegund……

Mijn eerste boek die ik met liefde voor u heb geschreven met een lach en een traan, spanning en ontroering. Ik hoop dat u er veel plezier aan kan beleven als ik hem mocht schrijven. Veel leesplezier.

MIJN MENING OVER DE COVER:
Een vrouw in een witte badjas aan het water. Dit geeft voor een groot deel het verhaal weer. De achtergrond is licht blauw. De titel is ook in het wit wat ik jammer vind, omdat het laatste woord van de titel nu bijna niet opvalt. Desondanks trekt het boek de aandacht als het in de winkel ligt.

MIJN MENING OVER DE INHOUD:
In de eerste 6 hoofdstukken van Het spel is uit maak ik kennis met Ellis de hoofdpersoon in dit boek en Alec en wordt verteld hoe ze elkaar hebben ontmoet. Daarnaast wordt een zeer verdrietige periode beschreven over haar dochtertje Emma en haar scheiding.

Vervolgens gaat Het spel is uit verder in Egypte waar Ellis samen met beste vriendin Monique vakantie viert en het een en ander gebeurt. Monique gaat een DVD ophalen en Ellis blijft achter bij het zwembad van het hotel en bestelt alvast een colaatje voor hun beiden, want Monique zal niet lang wegblijven. De realiteit is echter heel anders. Dan begint een zoektocht van een paar weken waarin gruwelijke dingen gebeuren. Uiteindelijk wordt er hulp ingeroepen uit Nederland. Komt het allemaal goed? Zijn Monique, Alec en Linda echt de personen die Ellis denkt dat ze zijn? Houden ze iets verborgen? Wat zijn hun geheimen?

Na een aantal hoofdstukken over Egypte lees ik hoe ze o.a. Monique en Linda heeft ontmoet en wat hun onderlinge relatie is. Jammer dat de twee zoontjes van Ellis in de eerste hoofdstukken alleen met naam worden genoemd en pas bijna aan het eind van het boek meer over ze wordt verteld.
De karakters worden goed uitgediept, zodat ik een levend beeld kreeg van de personen.
Zoals vaker in een thriller komt ook hier een stukje psychologie om de hoek kijken. De jeugd van de dader en de gevolgen worden voortreffelijk beschreven. Oorzaak, gevolg en gedachtegang.

De verhaallijn is goed, maar niet echt meeslepend. Het spel is uit leest niet gemakkelijk en vlot door de dyslexie. Er komen nogal wat taal- en spelfoutjes in voor. Verkeerde zinsopbouw is ook voortdurend aanwezig. Vaker moest ik een zin twee keer lezen eer ik vatte wat er werd bedoeld. Ook het steeds terugkeren van bepaalde krachttermen o.a. “kut” en andere onparlementaire uitdrukkingen spraken mij niet echt aan. Het wordt te pas en onpas gebruikt. Het verhaal kon mij niet echt boeien. Het heeft teveel toevalligheden en op voorhand wist ik vaak al wat er ging gebeuren. Ook de dader was voor mij vrij snel duidelijk en voor de hand liggend. Het laatste deel is enigszins spannend.

Opvallend was dat sommige bladzijden juist er goed zijn geschreven. Denk dat Het spel is uit een goede thriller kan worden als het herschreven wordt en met toepassing van correctie op taalkundig gebied. Heel veel respect en waardering dat de auteur deze uitdaging is aangegaan.

Recensie geschreven door Mieke Wijnants

Titel: Het spel is uit|Auteur: Mariska Noordeloos
Uitgever: Pumbo|ISBN: 9789463450287|Blz: 231
Verschijninsgsdatum: 2017

Het spel is uit is onder andere verkrijgbaar via de lokale boekhandel en:
Bol.com
AKO.nl
Eci.nl
© 2017, Wendy. All rights reserved

Planet X – Han Peeters – Gastrecensie Mieke Wijnants

Geplaatst op 23 januari 2017 door Wendy Wenning

Over de auteur:
Han Peeters voormalig ondernemer is nu schrijver, redacteur en (cluster)uitgever. Zijn onverwachte nieuwe carrière begon op dinsdag 17 november 2009 toen hij in 18 dagen zijn eerste boek schreef met de titel: AFSCHEIDSBOEK. Daarna kon hij niet meer stoppen met schrijven en verschenen er in een tijdsbestek van 9 jaar veertien boeken waaronder in 2013 Han & Eva dat hij samen schreef met Eva Krap.

Achterflap:
Planet X is een planeet die onderdeel uitmaakt van ons zonnestelsel in een baan rondom onze Zon en de ster Nemesis. De Zon en de zusterster staan ver van elkaar verwijderd en Planet X heeft een omloop van 3600 jaar. Een van de laatste keren dat het aan ons voorbij kwam veroorzaakte het wereldwijd de zondvloed, zoals in het Oude Testament staat beschreven. Daarin wordt Planet X ‘Wormwood’ genoemd en elke cultuur uit de oudheid heeft er een andere benaming voor. Het is de aanstichter van het onheil in ‘De Openbaring van Johannes’, het laatste deel van de Bijbel, waarin de eindtijd wordt beschreven.

Planet X is door haar magnetische veld al de veroorzaker van de huidige bizarre weersomstandigheden en de vele aardbevingen. Het is in aantocht en het wordt doodgezwegen in de media. Echter niet door Marc en Inge Hamelinck die een Nederlandse website beheren waarop zij wereldwijd het nieuws over Planet X verzamelen. Het wordt de vreselijke waarheid als Planet X zich op een dag vanachter de Zon vertoont, waardoor het voor iedereen op Aarde met het blote oog zichtbaar is.

Het leidt tot grote paniek en Marc, Inge plus de redactieleden van de website krijgen nog veel meer met de aanstormende planeet te maken…

Mijn mening over de inhoud:
Planet X is het eerste boek dat ik van deze auteur lees. Het is dan ook wennen en duurt even voor ik in het verhaal zit.
Het begint met het wachten op de komst van de Amerikaanse president voor een geheim overleg met een opperbevelhebber en stafmedewerksters. Soms vraag ik mij af wat is echt en wat fictie. Voor mij ook wel wat verwarrend, waarschijnlijk omdat dit een nieuw genre voor mij is.
Marc en Inge zijn de beheerders van een website. Achter de schermen werkt een heel team dat zich bezighoudt met vragen en mogelijkheden over Planet X. Planet X is de denkbeeldige planeet of dwergplaneet die na de ontdekking van Neptunus de nog niet verklaarde afwijkingen in de banen van Uranus en Neptunus moet verklaren en dat zou dan een 9e planeet moeten zijn. De auteur neemt de lezer mee in zijn zoektocht en beschrijft de situaties die (kunnen) ontstaan. Zal Planet X echt de eerste grote verwoesting teweeg brengen?

Vaak worden er teksten uit de bijbel aangehaald, zoals De openbaring van Johannes waarover de auteur schrijft dat dit het meest mystieke deel van de Bijbel is en voor velerlei uitleg vatbaar. Lees ik over FEMA kampen waar mensen gevangen zitten en over de relatie van Marc en Inge. Hebben ze werkelijk als eerste mens seks in een ufo? Hoe verloopt hun verblijf op ruimteschip de Uranus en wat doen ze met simulatoren? De auteur heeft zo zijn eigen visie op de wereldproblematiek en probeert hier een oplossing voor te bedenken en aan te dragen. Heeft zo zijn theorie over bepaalde zaken en geeft daar zijn eigen draai aan.

Planet X leest vlot en de auteur heeft een prettige schrijfstijl. Hij schrijft tot op het scherpst van de snede en is zeer duidelijk. Het boek heeft korte hoofdstukken wat ik persoonlijk altijd prettig vind.
Heb dit boek met plezier gelezen, ondanks dat ik normaliter niet van fictie houd. Er gebeurt zoveel in het boek en met verrassende wendingen dat het blijft boeien. Vraag mij wel af of beschreven situaties ooit werkelijkheid kunnen c.q. zullen worden.

Deze recensie is geschreven door Mieke Wijnants

Titel: Planet X|Auteur: Han Peeters
Uitgever: ClusterEffect| ISBN: 9789462170933
Verschijningsdatum: Januari 2017

Planet X is verkrijgbaar via:
www.hanpeeters.nl
Bol.com
AKO.nl
Eci.nl
Boekenwereld.com

Ik leef in een wereld die ik niet ken – Marjolijn Markus – Gastrecensie Mieke Wijnants

Geplaatst op 21 januari 2017 door Wendy Wenning

Over de auteur:
Marjolijn de Jong-Markus (1961) werkte 25 jaar in de gezondheidszorg. Toen zij haar werk in de verpleging moest opgeven stond haar wereld op zijn kop. Op het moment dat haar vader de eerste verschijnselen van dementie ging vertonen, legde ze zich vol passie toe op de zorg voor hem en hield ze via een langdurige mailwisseling familie en vrienden op de hoogte van zijn ziekteproces. Deze eerste notities vormden het idee voor dit boek dat ze wilde schrijven als eerbetoon aan haar vader. Niettemin werd het daarnaast ook een boek dat veel inzicht biedt in de ontwikkeling van dementie in het algemeen en hoe je als familie en vrienden met het veranderende gedrag van een dierbare persoon kunt omgaan. Daarmee richt de auteur bovendien onbewust een schijnwerper op de mantelzorg als onmisbare schakel tussen patiënt en het medisch circuit.

Achterflap:
Over de dementie van mijn vader
Koos Markus is een vitale, intelligente man die tot zijn 78e jaar een accountantskantoor heeft. Opeens doet hij zijn auto weg, vergeet hij afspraken, weet hij handig gebeurtenissen te omzeilen of vergissingen te camoufleren en stopt van het ene op het andere moment met zijn zaak. Koos heeft Alzheimer. Zijn dochter Marjolijn is verpleegkundige en wordt nu zijn mantelzorger. Zij neemt de lezer mee in een wereld die steeds minder de zijne is, waardoor ze zowel moeilijke als mooie momenten met haar vader meemaakt.

Door de Ziekte van Alzheimer werden de rollen omgedraaid: daar waar de vader zijn dochter vroeger met veel liefde bij de hand nam, deed zij dit de laatste jaren van zijn leven bij hem.

Mijn mening over de cover: De foto laat een oudere man zien leunend tegen een boom die naar de wereld kijkt die hij niet meer kent. Treffender had deze foto niet kunnen zijn. De rode letters van de titel zijn perfect gekozen en passen in het geheel. Prachtig!

Mijn mening over de inhoud:
Als ik het boek in de winkel zou zien liggen zou het meteen mijn aandacht trekken qua cover en titel. Het maakt nieuwsgierig. Zou mij meteen afvragen: welke betekenis heeft deze titel, wat gaat er achter schuil en waarom deze foto.

Ik leef in een wereld die ik niet ken is een waargebeurd verhaal in 25 korte hoofdstukken, verteld door dochter Marjolijn, de auteur van dit boek. Ook worden er dialogen beschreven tussen Marjolijn en haar vader Koos die vaak zeer ontroerend zijn. Vlotte en prettige schrijfstijl. Het is zeker geen opsomming van, maar een realistisch prachtig verwoord verhaal over de schrijnende situatie waarin de eens zo vitale Koos terecht komt. Hartverscheurend zijn de omstandigheden als Koos nog thuis woont. Thuiszorg is er wel, maar voldoet vaak niet of haar vader wil geen hulp. Als de situatie thuis uit de hand loopt en Koos aangeeft dat hij bang is, is het duidelijk dat hij niet meer thuis kan en wil wonen en wordt opgenomen in Verpleeghuis Breede Vliet waar de verzorging uitstekend en liefdevol is.

Koos voelt zich daar thuis en op zijn gemak. Vaker zegt Koos: Ik ben zo blij dat jullie er nu zijn. Nu hoef ik me gelukkig geen zorgen meer te maken, want ik heb jullie. Hij begrijpt heel goed dat hij dingen vergeet. Als Marjolijn hem uitlegt dat hij dementeert is zijn reactie: Laat ik dan maar snel erger gaan dementeren, dan heb ik het misschien niet meer door.

Op zekere dag loopt Marjolijn met Koos naar de spiegel om hem te laten zien dat hij er uit ziet om door een ringetje te halen. Koos kijkt in de spiegel en zegt: “Waar is die spiegel dan, ik zie mezelf niet”. Hij herkent zich zelf niet. Even later zegt Koos: “Ik weet niet waar ik ben. Ik weet niet waar ik naar toe moet, maar het ergste is, ik weet niet wie ik ben”.

Ik leef in een wereld die ik niet ken neemt je mee in de mallemolen van de zorg. Waar je overal tegenaan loopt als mantelzorger, wat er bij komt kijken, verwacht en verlangd wordt. Assertiviteit, doorzettingsvermogen, geduld en enige kennis heb je dan heel hard nodig.

Fascinerend is het om te lezen, dat iemand die dementeert anderen om de tuin kan leiden, op een dwaalspoor kan zetten. Zijn eigen oplossingen bedenkt in de vorm van grapjes. Nooit bij stil gestaan dat vergeetachtigheid eenzaam kan maken. Het heel moeilijk is om bij je eigen vader of moeder te zien en accepteren dat dementie een rol speelt. Met name omdat iemand nog vaak heel heldere momenten kan hebben. Dat je zelfs de directe omgeving moet overtuigen dat thuis wonen niet meer gaat. Marjolijn moet beslissingen nemen, waarvan ze weet dat Koos dit nooit gewild zou hebben, maar ze heeft geen andere keus. Ze wil het beste voor haar vader.

Alle emoties passeren de revue in dit boek. En iedereen en zeker Marjolijn wordt heen en weer geslingerd: verstand of gevoel? Ze weet dit op een voortreffelijke manier te combineren. Zeer liefdevol, doortastend, creatief, met humor, maar vooral met veel warmte, geduld en begrip voor haar vader. Zo hebben ze samen nog hele mooie momenten beleefd.

Ik leef in een wereld die ik niet ken is zeer toegankelijk, eerlijk en vanuit Marjolijn haar gevoel en hart geschreven waarbij ze geen enkele emotie en situatie uit de weg gaat. Een aanrader voor iedereen die met dementie te maken heeft of krijgt en uiteindelijk ontkomen we er bijna allemaal niet aan. Met tranen in mijn ogen gelezen, maar ook met heel veel respect en waardering voor mantelzorgers en verplegend personeel. Deze mensen zijn onbetaalbaar.

Zoals in het boek staat: Houden van is ook loslaten.

Koos wilde dat deze zin op zijn rouwkaart kwam te staan:
Leg mij te rusten onder een boom, daar…aan de overkant.

Recensie geschreven door Mieke Wijnants

Titel: Ik leef in een wereld die ik niet ken| Auteur: Marjolijn Markus
Uitgever: Uitgeverij De Brouwerij/Brainbooks | ISBN: 9789078905042| Blz: 240
Verschijningsdatum: januari 2017

Ik leef in een wereld die ik niet ken is verkrijgbaar bij de lokale boekhandel of via:
Bol.com
AKO.nl
Eci.nl
Boekenwereld.com

Joseph, de zwarte Mozart – Jan Jacobs Mulder – Gastrecensie Mieke Wijnants

Geplaatst op 16 januari 2017 door Wendy Wenning

OVER DE AUTEUR:
Jan Jacobs Mulder (1940) bracht zijn kleuterjaren door in een jappenkamp. Die pijnlijke jeugd verstoorde zijn dromen. Jaren later zou het resulteren in een boek over een jongen in een kamp, Jacobs wapen. Naast zijn werk als beeldend kunstenaar bleef hij schrijven, wat onder andere resulteerde in de bijzondere verhalenbundel: Engelen met heimwee. Joseph, De zwarte Mozart is Mulders vierde publicatie.

ACHTERFLAP:

Parijs, 1799. In de turbulente tijd van de Franse Revolutie is Joseph Boulogne ernstig gewond teruggekeerd uit Saint Domingue, waar hij vocht tegen de kolonisten voor de afschaffing van de slavernij. Al stervende kijkt hij terug en vraagt zich af: heb ik genoeg gedaan? Joseph, zoon van een blanke plantage-eigenaar en een vrijgekochte slavin, groeide op in Parijs en ontwikkelde zich tot een uitstekend violist, geroemd componist, gevierd schermer en hij was bovendien geliefd bij de vrouwen. Ondanks zijn succes hield hij het gevoel nooit echt bij de blanke elite te hebben gehoord. Met tweehonderdvijftig vrijwilligers besluit hij naar Saint Domingue te trekken om op te komen voor de rechten van de slaven. Het zal een strijd voor zijn eigen leven worden. Op meesterlijke wijze voert Mulder de lezer aan de hand van het leven van Joseph Boulogne mee naar het Frankrijk van de achttiende eeuw. Rijkdom en armoede, liefde, verlies, vernedering en erkenning wisselen elkaar in hoog tempo af. Het resulteert in een aangrijpend verhaal over muziek, avontuur en tumult.

MIJN MENING OVER DE COVER:
Een prachtige afbeelding van een droevig, maar vast beradend kijkende jongen die zomaar Joseph zou kunnen zijn.

MIJN MENING OVER DE INHOUD EN KORTE SAMENVATTING:
Joseph, de zwarte Mozart is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. De Franse componist waarover dit boek gaat heette: Joseph Boulonge (1745-1799) bijgenaamd De zwarte Mozart.
Mozart speelde viool, componeerde en was een befaamd schermer. Van zijn composities is slechts een derde bewaard gebleven. Het boek bevat 4 delen: 1e: Verwachting, 2e IJdele hoop, 3e Voorbereiding en 4e Apocalyps. Nadat ik het boek uit had waren deze benamingen duidelijk. Nadat Joseph Boulogne zwaargewond is geraakt tijdens de Franse revolutie moet zijn been geamputeerd worden wegens gangreen. Dit laat hij niet doen en zo zijn de dagen van Joseph geteld. Hij wordt verzorgd door zijn vrienden Duhamel en Lamothe. Vanaf zijn sterfbed kijkt hij terug op zijn leven. Zijn verwachtingen en hoop. Wat is daar van uitgekomen? Welk geheim droeg zijn moeder haar hele leven met zich mee? Hoe ziet hij zijn vader en hoe was hun relatie? Waar heeft hij voor gevochten en waarom? Denkt hij met weemoed en liefde terug aan de belangrijkste vrouwen in zijn leven: Moeder Nanon, Anna die hij ziet als een oudere zus en Elisabeth die hij ook na haar onzalige dood is blijven koesteren.

Joseph is een mulat ook wel bastaard genoemd: een zoon geboren uit een blanke vader die plantage-eigenaar was en een zwarte moeder voormalige slavin. Tot zijn 10e jaar woont Joseph op de plantage om vandaaruit naar Parijs te vertrekken met zijn ouders, omdat hij daar meer kansen heeft denkt zijn vader. Hij is een zeer getalenteerde jongen zowel in de muziek als het schermen. Hij brengt het tot Chevalier. Schrijft composities waardoor de grote Mozart werd geïnspireerd en speelt zeer verdienstelijk viool. De vrouwen liggen aan zijn voeten, krijgt alle kansen en toch is hij niet gelukkig. Wordt op straat uitgescholden om zijn huidskleur en voelt zich eenzaam in een traditionele wereld. Op latere leeftijd wordt de strijd tegen slavernij steeds belangrijker voor hem. Tijdens zijn overpeinzingen speelt muziek nog steeds een grote rol tenslotte sterft hij in het bijzijn van zijn twee vrienden met zijn viool op zijn buik.

Joseph, de zwarte Mozart is boeiend, wordt in de “ik” vorm verteld en op een melodieuze manier beschreven. Ik voelde en hoorde bij wijze van spreken de muziek in iedere zin. Wel worden er nog al wat muzikale termen gebruikt die ik niet kende. Nieuws- en leergierig als ik ben heb ik deze opgezocht, maar dit is niet noodzakelijk om te genieten van deze roman. De strijd tijdens de Franse revolutie wordt realistisch weergegeven, maar voor mij soms onoverzichtelijk. De slavenopstanden op de Caraïben worden kort aangeroerd. Zijn kinder- en tienerjaren geven een goed beeld van zijn leven, omgeving en de tijd waarin hij leefde en het racisme een grote invloed had op wat je kon bereiken, wat je toekomst bepaalde. In alles werd onderscheid gemaakt: Afkomst, stand, onderdrukking, zwart en blank. De karakters worden voldoende uitgediept zodat je mensen goed leert kennen. De auteur heeft een mooie en fijne schrijfstijl, weet woorden tot prachtige zinnen te vormen. Een van de vele zinnen die mij zeer aanspraken is: Sterven is uiteindelijk terugkeren in de moederschoot. Joseph, de zwarte Mozart is een echte aanrader zeker voor degenen die van muziek en geschiedenis houden. Een meeslepend verhaal en voor velen toegankelijk.

Recensie geschreven door Mieke Wijnants

Benieuwd hoe de muziek van Joseph klinkt? Luister dan op Spotify naar een selectie van de muziek zoals Joseph Boulonge die ooit heeft geschreven. Ga hiervoor naar: www.xanderuitgevers.nl/boeken/joseph-zwarte-mozart/

Titel: Joseph, de zwarte Mozart|Auteur: Jan Jacobs Mulder
Uitgever: Xander uitgevers| ISBN: 978 94 0160 5731| Blz: 373
Verschijningsdatum: September 2016

Joseph, de zwarte Mozart is verkrijgbaar bij de lokale boekhandel of via:
Bol.com
AKO.nl
Eci.nl
Boekenwereld.com

Het liefdesatoom – Maria Hetty van den Berg – Gastrecensie Mieke Wijnants

Geplaatst op 9 januari 2017 door Wendy Wenning

OVER DE AUTEUR:
Maria Hetty van den Berg (1955) studeerde Nederlands aan de VU en heeft als Taalkundige Nederlands veel educatief materiaal voor de basisschool geschreven, ook kinderverhalen en -gedichten. Sinds kort wijdt zij zich volledig aan het schrijven van thrillers: ‘s winters in hartje Amsterdam, ’s zomers in Frankrijk, waar zij naast het schrijven aan haar tweede thriller een B&B runt met haar partner. HET LIEFDESATOOM: Van dichtbij maakte ze het sterven van haar oudste halfzus mee. Ze verdiepte zich in de dood, zag de documentaire: ‘The day I died’ en verslond het boek van Pim van Lommel ‘Eindeloos bewustzijn’. Dit leidde tot een eerste idee voor deze thriller. Haar toekomstige boeken zullen een spirituele benadering kenmerken.

ACHTERFLAP:
Als Mara de renovatie voltooit van een boerenhuis in Italië, ontmoet ze haar grote liefde, Fert. In Amsterdam ontwikkelt de verhouding zich niet zoals ze verwacht. Plotseling komt ze in een nachtmerrie terecht: ze wordt ontvoerd en opgesloten. Wie is deze dader? Wat wil hij? Hij gaat te werk volgens een duidelijk plan, maar het pakt anders uit. Voor Mara ontvouwt zich langzaam maar zeker de ware toedracht en ze neemt zelf initiatief om hem te ontmaskeren. In deze spannende psychologische thriller staat de relatie tussen dader en slachtoffer centraal.

MIJN MENING OVER DE COVER:
Bijna de hele cover van Het liefdesatoom bevat een opengesperd oog. De enigszins vreemde titel maakt nieuwsgierig. Na het lezen van het boek is mij duidelijk waarom voor deze cover en titel gekozen is en kan alleen maar concluderen dat beiden subliem passen bij de inhoud.

MIJN MENING OVER DE INHOUD EN KORTE SAMENVATTING.
Mara heeft haar opleiding aan de Rietveld Academie afgerond waar ze Noor ontmoet die inmiddels haar beste vriendin is. Nadat ze een jaar voor een baas heeft gewerkt begint ze voor zichzelf en keert daarmee noodgedwongen De Kunst de rug toe. Inmiddels is haar relatie op de klippen gelopen en haar moeder overleden. Om dit alles achter zich te laten vertrekt ze naar Umbrië om daar als klusjesvrouw een oud boerenhuis te renoveren. Daar ontmoet ze kunsthistoricus Fert en al snel zijn ze dolverliefd op elkaar. Mara denkt de ware liefde gevonden te hebben. Ze vertrekken samen naar Amsterdam, maar al snel blijkt de liefde niet te brengen wat Mara er van verwacht en de droomrelatie spat uiteen. Ze raakt depressief. Ook Fert heeft het er zeer moeilijk mee dat Mara uit zijn leven verdwijnt.

Het liefdesatoom bestaat uit een proloog en daarna volgen drie delen met elk een stukje uit het leven van slachtoffer en dader en hoe nauw ze verbonden zijn met elkaar. Het verhaal begint romantisch en idyllisch, maar verandert daarna in een echte thriller. Het romantische gedeelte had voor mij iets korter mogen zijn. De spanning wordt geleidelijk opgevoerd. Alles klopt tot in detail. Het plot is geweldig. De auteur weet mij te boeien tot de laatste bladzijde. Ze heeft zich grondig verdiept in medische, psychische en spirituele termen. Spiritualiteit bevat maar een paar bladzijden in deze thriller, maar wel interessant om te lezen.

De auteur weet de psychologische gevolgen van een getraumatiseerde jeugd perfect weer te geven. Laat ze zien hoe verschillend mensen reageren en omgaan met situaties. Hoe hun gedachtegang is en wat daar uit voortvloeit met alle pijnlijke gevolgen van dien. Hoe wij mensen kunnen vechten om te overleven of ons doel te bereiken, gevoelens kunnen uitschakelen en tot slot hoe veerkrachtig wij kunnen zijn.
De auteur heeft een prettige vlotte schrijfstijl en de korte hoofdstukken lezen als een trein. Ze weet het spannend en boeiend te houden en karakters goed uit te diepen, zodat ik een goed levend beeld van ze kreeg. Het liefdesatoom is een prachtig thrillerdebuut en echte aanrader.

Tot slot een fascinerende zin uit het boek: Ons sterrenstelsel is immens en toch slechts een miljardste van het heelal. Bestudeer het universum of de kleinste eenheid – altijd rijst dezelfde vraag: Wat zijn wij? Wat betekenen wij? Waarneming is relatief, empirie bedrieglijk. Alles is overal en niets is nergens.

Mieke Wijnants

Titel: Het liefdesatoom|Auteur: Maria Hetty van den Berg
Uitgever: Boekscout Soest| ISBN: 9789402215519|Blz: 283
Verschijningsdatum: 2015

Het liefdesatoom is verkrijgbaar via:
Boekscout
Bol.com

Dankbare kinderen huilen niet – Monique van Roosmalen – Gastrecensie Mieke Wijnants

Geplaatst op 30 december 2016 door Wendy Wenning

KORTE INHOUD:

Mieke heeft slechte ogen. Daarom verhuist ze naar een blindeninstituut, een gesloten gemeenschap waar nonnen de scepter zwaaien. Zonder zelfbeklag vertelt Mieke over de strenge regels, het leven van bidden en straffen. Door haar kinderogen gezien krijgen haar belevenissen vaak iets tragikomisch. Tegen de tijd dat de kloosterzusters minder streng worden, heeft Mieke de hoop op een leuker leven opgegeven. Ze wil niet op het internaat blijven, maar ook daarbuiten voelt ze zich niet thuis. Uiteindelijk ziet ze maar één oplossing: ze onderneemt iets waarmee ze alle regels overtreedt. Geschreven vanuit het perspectief van het kind. Schrijnend maar ook humoristisch. Geeft een helder beeld van het internaatleven in de jaren vijftig en zestig.

Er zijn meer dan een half miljoen mensen met een visuele beperking in Nederland en Vlaanderen. Monique van Roosmalen verbleef als kind in een blindeninstituut. Na haar studie werkte ze als dramadocente en coach. Daarnaast trad ze op als jazz-zangeres. Eerder publiceerde ze gedichten en verhalen in tijdschriften. Dankbare kinderen huilen niet is haar debuutroman waarin herinneringen en fantasie prachtig zijn samengebracht.

MIJN MENING OVER DE COVER:

Een foto van een eenzaam en verdrietig meisje die exact de inhoud weergeeft.

MIJN MENING OVER DE INHOUD:

Dankbare kinderen huilen niet is geschreven vanuit de gedachten en waarneming van de zesjarige Mieke, die zeer slechtziend is. Haar verhaal speelt zich af op een internaat in de jaren 50 en 60 waar voornamelijk nonnen de scepter zwaaien en het geloof een grote rol speelt. De nonnen kennen geen compassie, slaan er lustig op los, voor bijna niks volgen er zware straffen.

Mieke kan maar moeilijk wennen en huilt vaak. Gelukkig heeft ze al vlug vriendinnetjes. Ondanks het zware en trieste leven op het internaat proberen de meisjes er iets leuks van te maken, spoken ze van alles uit, is er een toneel- en muziekgroepje, gaan ze de stad in, krijgen ze dansles en wordt stiekem veel gelachen.
Mieke heeft het gevoel nergens meer thuis te horen. Ze is al te lang uit huis en als twee vriendinnen na het behalen van hun MULO diploma het internaat verlaten komt dit onbestendige gevoel keihard binnen. Ze zoekt een uitweg en denkt die gevonden te hebben.

Het verhaal wordt goed, realistisch en met humor beschreven. De auteur debuteerde met Dankbare kinderen huilen niet. Omdat de auteur zelf een visuele beperking heeft kon ze zich zeer goed inleven.
Een prachtige roman voor de liefhebber van de vroegere kostschoolverhalen, maar dan in het echt.

Recensie geschreven door Mieke Wijnants

Titel: Dankbare kinderen huilen niet|Auteur: Monique van Roosmalen
Uitgever: The House of Books| ISBN: 9789044344721|Blz: 240
Verschijningsdatum: 2014

Dankbare kinderen huilen niet is verkrijgbaar via de lokale boekhandel of via:
Bol.com
AKO.nl
Eci.nl
Boekenwereld.com

Zwarte ogen, groene ogen – Marleen Schmitz – Gastrecensie Mieke Wijnants

Geplaatst op 18 december 2016 door Wendy Wenning

SAMENVATTING:
Sjra Rutten is het vijfde kind in een boerengezin onder de rook van de Staatsmijn Emma in Hoensbroek. Hij weet als jonge jongen al dat hij nooit ofte nimmer steenkool wil gaan delven. Wanneer hij in 1946 terugkomt van een voetbaltraining, kruist zijn leven voor de eerste keer dat van Annette Bartels, bij een ongeval met ontploffend oorlogstuig. Sjra redt Annette, de dochter van een deftige bovenmeester. De hooghartige manier waarop haar vader Sjra vervolgens bejegent, schiet hem in het verkeerde keelgat. Maar gek genoeg wordt daarmee bij Sjra ook de ambitie geboren om zélf een persoon van stand te worden.

OVER DE AUTEUR:
Marleen Schmitz is geboren en getogen in Limburg. Veel van haar romans spelen zich af in deze mooie provincie. Eerder verscheen van haar o.a.: Zand en zilver, Tussen twee grenzen, Twee zussen drie levens en een aantal kinder- en jeugdboeken.

MIJN MENING OVER DE COVER:
Prachtige cover die exact het verhaal weergeeft. Ook de titel past perfect bij dit boek.

MIJN MENING OVER DE INHOUD:
De auteur heeft een vlotte en prettige schrijfstijl. Zwarte ogen, groene ogen leest dan ook heerlijk weg. Het verhaal speelt zich voornamelijk af in Hoensbroek waar de voormalige Staatsmijn Emma lag en waar de familie Rutten woont en werkt.
De meeste inwoners van Hoensbroek werken in de mijn. De familie Rutten daarentegen heeft een boerenbedrijf waar ouders en kinderen ieder hun taak hebben. Moeder wil het beste voor haar kinderen en doet hier alles aan. Ze moeten het beter krijgen dan zijzelf. Zo ziet ze graag dat Sjra nadat hij de MULO heeft afgerond naar de Kweekschool gaat. Leon, een vriend van Sjra kan niet goed mee op de MULO en wil ondergronds bij de Staatsmijn werken. Sjra wil absoluut niet ondergronds werken, maar ook geen onderwijzer worden. Hij wil geld verdienen en bedenkt een plannetje waar zijn moeder niet blij mee is. Hij wil aanzien en niet dat op hem neergekeken wordt. Bovendien heeft hij zijn zinnen gezet op Annette, die hij in 1946 samen met Leon heeft gered toen ze gewond raakte bij ontploffend oorlogstuig. Echter Annette is de dochter van de bovenmeester. Iemand van stand en waarvoor Sjra niet meetelt…

Zal het Sjra lukken om aanzien te krijgen? Kun je van een dubbeltje een kwartje worden? Een goede baan bemachtigen en carrière maken? Zal hij een relatie krijgen met Annette? Wordt hij door haar vader geaccepteerd? In wat voor een situaties komt Sjra terecht en lukt het hem zich hieruit te redden? Hoe gaat het verder met de familie Rutten? Vragen waar je in Zwarte ogen, groene ogen antwoord op krijgt.

Voor mij persoonlijk waren de termen die in de mijn gebruikt werden herkenbaar en dat maakte deze roman voor mij nog leuker om te lezen. Onderaan de bladzijden wordt de betekenis van woorden en termen uitgelegd. De prachtige Limburgse omgeving wordt mooi beschreven. Ook de karakters en onderlinge band worden voldoende uitgediept, zodat je een goed beeld krijgt van de personen. Zwarte ogen, groene ogen is een heerlijke voortreffelijke streekroman, zoals je deze maar zelden tegenkomt. Heb deze roman met veel genoegen gelezen en vind het een echte aanrader.

Titel: Zwarte ogen, groene ogen|Auteur: Marleen Schmitz
Uitgever: Zomer & Keuning| ISBN: : 9789401906531| Blz: 224

Zwarte ogen, groene ogen is verkrijgbaar bij de lokale boekhandel of via:
Bol.com
AKO.nl
Eci.nl
Boekenwereld.com

Mieke Wijnants

Toen het donker werd – Simone van de Vlugt – Gastrecensie Mieke Wijnants

Geplaatst op 12 december 2016 door Wendy Wenning

SAMENVATTING:
Wanneer Menno Riebeek erachter komt dat zijn puberzoon gokschulden heeft, besluit hij ze voor hem af te lossen. De schuldeisers zijn echter niet van plan hem er zo makkelijk van af te laten komen. In zijn wanhoop schakelt Menno via zijn advocaat iemand in om af te rekenen met zijn probleem, zonder dat hij de gevolgen van dit besluit kan overzien.
Sascha voelt haar man en zoon van zich vervreemden en eist antwoorden, maar haar zoektocht naar de waarheid komt tot een abrupt einde wanneer ze bij een ongeluk haar zicht verliest. Menno vermoedt dat het om een aanslag ging maar verzwijgt dit. Elk gezinslid probeert een uitweg te vinden, om alleen maar nog meer verstrikt te raken in het web van leugens en bedrog. Totdat Menno besluit dat het genoeg is.

Toen het donker werd toont de duistere kant van onze samenleving, maar ook hoe gemakkelijk het is als doodgewoon gezin ineens in de criminaliteit te belanden. En om steeds meer grenzen te overschrijden. Simone van der Vlugt overtreft zichzelf met deze thriller en schreef hiermee haar beste tot nu toe.

MIJN MENING OVER DE COVER:
De donkere kaft met het prachtige oog geeft exact de inhoud weer. De groene en blauwe letters geven precies genoeg kleur aan de zwarte achtergrond.

MIJN MENING OVER DE INHOUD:
De auteur heeft een fijne, prettige en vlotte schrijfstijl. Ze weet mij vanaf de eerste tot en met de laatste bladzijde te boeien en de spanning op te voeren. Eenmaal begonnen wilde ik doorlezen. Weten hoe zat, wat er allemaal ging gebeuren en of het goed zou komen.

Toen het donker werd gaat over een gewoon gezin: Vader Menno heeft een eigen familiebedrijf en werkt daar keihard. Moeder Sascha is huisvrouw en boetseert en zoon Luuk is een koppige puber die het VWO doet. Zo op het oog een gelukkig doorsnee gezin. Totdat zoon Luuk gokschulden maakt en hun leven op de kop komt te staan. Vader Menno probeert het allemaal te regelen met Jan een bevriende advocaat. Houdt zijn vrouw overal buiten om haar te beschermen, zodat ze zich geen zorgen hoeft te maken. Gaat dit lukken of komt Sascha toch achter het geheim van Menno? Is Jan de advocaat voor wie hij zich uitgeeft? En welke rol speelt Luuk en zijn vrienden in dit verhaal? Wie is Ruben en wat is zijn rol? Lees Toen het donker werd en je krijgt overal antwoord op.

De auteur heeft prima onderzoek gedaan naar medische aandoeningen, transportsector en de reddingsbrigade waardoor alle situaties geloofwaardig overkomen. Op onnavolgbare wijze weet ze mij ook deze keer weer te verbazen en verrassen. De spanning is om te snijden en het was een genot om deze thriller te lezen.

Achter in het boek staan korte beschrijvingen van andere boeken van deze auteur. Hiervan heb ik het merendeel gelezen en kan ze iedereen aanraden. Stuk voor stuk juweeltjes, maar Toen het donker werd is een pareltje.