Categorie: 5 sterren

Mijn laatste leugen – Riley Sager – Recensie

Mijn laatste leugen – Riley Sager – Recensie

Riley Sager is het pseudoniem van een voormalig journalist, redacteur en grafisch ontwerper. Nu een fulltime auteur. Riley’s eerste thriller, De laatste meisjes, was een bestseller die gepubliceerd is in 25 talen en de filmrechten hiervan zijn inmiddels verkocht. 

Vijftien jaar geleden bracht Emma voor het eerst haar vakantie door op een zomerkamp. Camp Nightingale, een Amerikaans zomerkamp dat ze nooit meer zal vergeten. Ze maakt nieuwe vrienden daar en leert leugens te vertellen maar aan het kamp komt abrupt een einde als drie van haar nieuwe vriendinnen spoorloos verdwijnen. Vijftien jaar later is Emma een gevierd kunstenaar. Haar schilderijen zijn opvallend en een succes. Dan wordt ze door de kampleiding gevraagd om schildercursussen te geven tijdens het zomerkamp. Omdat ze eindelijk alles wil verwerken en het verleden achter zich wil laten besluit ze het te doen. Als ze aankomt op het zomerkamp komt ze oude bekenden tegen. Er blijkt een probleem te zijn met het aantal slaapplaatsen en Emma moet in een cabine bij drie meisjes die het zomerkamp volgen overnachten. Het is dezelfde cabine als waar ze vijftien jaar geleden sliep en weer verandert deze cabine in een plaats delict.

‘Zo begint het.
Als je wakker wordt, gluurt het zonlicht al vlak voor het raam door de bomen. Schemerig, zwak en grijs aan de randen. De prille dag die de huid van de nacht nog moet afschudden.’

Mijn laatste leugen speelt zich afwisselend af in het heden en het verleden. Vertelt vanuit het perspectief van Emma, in de eerste persoon. De proloog is beangstigend en verhaalt over verdwenen meisjes. Een proloog waar angst en paniek voelbaar is. De cover, die in dezelfde stijl is als De laatste meisjes, laat een meer zien en iemand die erlangs rent. Door de kleurstelling een opvallende cover en het zal ook blijken hoe passend deze cover is.

Emma heeft zeventwintig schilderijen geschilderd en ze gaan voor veel geld over de toonbank. Het is een serie maar het onderwerp van de serie is ook het enige wat Emma kan schilderen. Zolang het verleden niet verwerkt is kan ze niet verder. En hoe moeilijk het ook is voor haar, als Franny, de eigenares van Camp Nightingale haar vraagt voor de schildercursussen besluit ze hier op in te gaan. Met als doel de verdwenen meisjes van toen te vinden en het verleden af te kunnen sluiten. Maar als dingen zich in het heden lijken te herhalen wordt het mysterie alleen maar groter.

‘Maar het perfect opgemaakte bed wijst op een geplande afwezigheid. Een langere afwezigheid. Of het betekent, erger nog, dat er de vorige nacht niemand in heeft geslapen.’

Ondanks dat het tempo in Mijn laatste leugen niet hoog ligt, zijn er voortdurend mysterieuze ontwikkelingen die je aan het boek gekluisterd houden. Bij de proloog wordt je gelijk gegrepen door het mysterie van de verdwenen meisjes en in afwachting van enige ophelderingen wordt elke zin verslonden. De auteur weet een sfeer neer te zetten waardoor er een unheimisch gevoel ontstaat. Het personage Emma is moeilijk te doorgronden en de vraag is of haar waarheid wel de juiste is. En dit geldt voor meerdere personages in dit boek. Personages die niet het achterste van hun tong laten zien en waarbij het moeilijk is te bepalen aan welke kant ze staan. De auteur geeft geleidelijk aan meer opheldering maar niet genoeg om naar de plot te kunnen raden. Al zijn er, maar dat besef je pas aan het einde van het verhaal, enige hints te vinden die veel vertellen, eventuele vermoedens worden soms keihard omver getrapt. Door met meerdere twisten de lezer steeds weer vragend achter te laten wordt er uitgewerkt naar een niet te verwachten ontknoping en Sager weet met een verrassende uitsmijter het boek op sublieme wijze af te sluiten. Met het debuut De laatste meisjes gooide Sager al hoge ogen en Mijn laatste leugen is een waardige opvolger. Mijn laatste leugen is een ongrijpbaar verhaal die de lezer zal laten hunkeren naar de uiteindelijke (gruwelijke) waarheid.

5*****

Deze recensie is eerder verschenen op VrouwenThrillers.nl

Wendy Wenning

Met dank aan Ambo|Anthos voor het beschikbaar stellen van een vooruitleesexemplaar.

Titel: Mijn laatste leugen| Auteur: Riley Sager
Uitgever: Ambo|Anthos| ISBN: 9789026341861| Blz: 415
Verschijningsdatum: augustus 2018

Mijn laatste leugen is onder andere verkrijgbaar bij de lokale boekhandel of via:
Bol.com

 

 

Mij zie je niet – Loes den Hollander – Recensie

Mij zie je niet – Loes den Hollander – Recensie

Je hoort het steeds vaker: puber pleegt zelfmoord ten gevolge van pesten. Je schrikt, je wordt boos, je vraagt je af hoe het mogelijk is dat niemand iets in de gaten had. Toch, als je goed nadenkt, weet je dat iemand iets opgemerkt moet hebben: een leraar, een studiebegeleider, een vertrouwenspersoon. Maar die geven nooit thuis, die verdoezelen hun verantwoordelijkheid met verbijsterde gezichten en bijna poëtische teksten vol medeleven voor de nabestaanden. Ik ben een nabestaande, ik ben de moeder van een kind dat werd dood gepest. Ik weet sinds die dag hoe de hel eruitziet en ik heb besloten om een paar mensen dezelfde ervaring te gunnen.

Vonk – Anita Terpstra – Recensie

Vonk – Anita Terpstra – Recensie

De Nederlandse Mischa en de Russische Nicolaj zijn een beroemd droompaar in de balletwereld. De concurrentie in de balletwereld is groot maar met zijn tweeen weten ze deze voor te blijven. Al zijn er periodes dat ze er hard voor moeten vechten. Niet alleen in de balletwereld zijn ze een paar, ook in het dagelijks leven, waardoor ze perfect op elkaar ingespeeld zijn. Als Mischa in verwachting raakt van een tweeling brengt dit even alles in rep en roer, maar het lukt ze om aan de top te blijven. Als ze een van de kinderen bij een ongeluk verliezen komen ze nog dichter bij elkaar. Althans, zo lijkt het naar de buitenwereld toe. Dan breekt er brand uit in het huis waar ze tijdelijk verblijven en beiden raken ernstig gewond. Na onderzoek blijkt dat de brand aangestoken is en de vraag is wie hier verantwoordelijk voor is. Mischa beweert dat Nicolaj dit heeft gedaan maar Nicolaj verklaart dat Mischa de schuldige is en dat Mischa hem wil vermoorden. Wie spreekt hier de waarheid?

Liefde en haat liggen dicht bij elkaar. Nog niet zo lang gelezen was dat voor mij, net als de voor de meeste mensen, gewoon een uitdrukking. Tot er iets gebeurt dat je hele wereld ineens, pats-boem, volledig op de kop zet.

Zo begint de proloog. Hier is nog niet duidelijk wie er aan het woord is, maar een paar hoofdstukken later zal dit wel duidelijk worden. Vonk wordt verteld vanuit een wisselend perspectief en heeft meerdere tijdlijnen. Vanuit het heden wordt er meerdere malen teruggesprongen naar gebeurtenissen uit het verleden. De verwachting is om door de gebeurtenissen uit het verleden er snel achter te kunnen komen wie er verantwoordelijk is voor de brand en waarom het gedaan is. Maar dit blijkt een ijdele hoop te zijn. Wel worden door de tijdlijnen de personages gedegen uitgewerkt waardoor de lezer een goed beeld zou moeten kunnen krijgen van deze personages. Maar ook hier kom je soms toch weer even bedrogen uit. Elke keer weer komt er een fragment dat doet twijfelen aan de personages en ook doet twijfelen aan wie er verantwoordelijk is voor de brand.

Als ik mijn handen nog kon gebruiken, zou ik ze rond haar tere nek leggen en met genoegen al het leven uit haar persen. Ze had dood moeten zijn. Met haar dood zouden al mijn problemen opgelost zijn.

In Vonk wordt er een spelletje gespeeld, dat is al snel duidelijk, maar de vraag is wie dit spelletje gaat winnen. Terpstra geeft in dit boek een kijkje in de balletwereld, een wereld met keiharde concurrentie en veel jaloezie. Juist door dit gegeven is er enige twijfel bij een aantal personages maar echt de vinger erop leggen lukt niet. Het is een kwestie van voortdurend raden en twijfelen en het willen weten zorgt ervoor dat het onmogelijk is dit boek even los te laten. Geduld is een schone zaak zeggen ze en dat geduld heb je ook wel nodig. Want pas aan het einde maakt Terpstra de winnaar van het spelletje bekend en dan nog weet ze met het onthullen van de waarheid de lezer met enige twijfel achter te laten. Een regelrechte pageturner!

5*****

Wendy Wenning

Titel: Vonk| Auteur: Anita Terpstra
Uitgever: Cargo|ISBN: 9789403118802|Blz: 288
Verschijningsdatum: juli 2018

Vonk is onder andere verkrijgbaar bij de lokale boekhandel of via:
Bol.com

 

 

 

Gedachten en Beelden – Vincent van den Berg – Recensie

Gedachten en Beelden – Vincent van den Berg – Recensie

Gedachten en Beelden is een bundel van gedichten van een veertienjarige jongen die vertelt over gevoelens van vreugde, verdriet en twijfels. Het zijn herkenbare situaties voor jong en oud. De gedichten (in het Nederlands en in het Engels) worden afgewisseld door foto’s en tekeningen, die hij heeft gemaakt als sfeerbeelden om deze gevoelens nog meer te ondersteunen en te benadrukken.

Vincent van den Berg schreef deze gedichten toen hij veertien jaar oud was. Gedichten die geïnspireerd zijn op het dagelijkse leven, op verschillende fasen in het leven. Vrolijke gedichten maar ook trieste gedichten. In ieder geval zijn het gedichten waaruit veel gevoel spreekt.

De fasen van het leven

Je wordt geboren.
Je ontvangt een leven.
Je krijgt een doel,
Om naar te streven.
Je gaat naar school,
Begint in groep één.
En verlaat de tijd
Van wieg en speen.
Dan komt de middelbare.
De tijd van het kiezen van je profiel.
Dan weet je weer waarom de basisschool,
Je toen zo goed beviel.
Daarna komt de universiteit,
Waar je je richt op één gebied.
Waarom de middelbare ooit zwaar was?
Dat weet je nu even niet.
En vervolgens ga je werken,
En krijg je een baan.
En als je om je heen kijkt,
Besef je:
Dat je nooit hebt stil gestaan.

De bundel omvat meerdere hoofdstukken welke zijn opgedeeld in de volgende hoofdthema’s:  Vrolijk, Algemeen, Liefde, Verdriet. In de gedichten komen diverse subthema’s naar voren waaronder pesten en de onzekerheid die hieruit voorvloeit. Gedichten die vertellen over liefde en verliefdheid. Verliefdheid op dat ene meisje, de onbereikbare en de liefde voor zijn broertje. Maar ook vinden we gedichten over ziekte en dood en het bijbehorende verdriet.  In veel van de gedichten vertelt Vincent openhartig over zijn dromen en over zijn onzekerheden en twijfels. Prachtig om te lezen en soms niet te bevatten dat deze gedichten door een veertienjarige jongen zijn geschreven. En om de gedichten nog wat extra’s mee te geven zijn er zelfgemaakte foto’s bij geplaatst, afbeeldingen die perfect bij de gedichten passen.

Voor die irritante persoon

Iedereen kent wel die ene klier,
Die vreselijke, gemene jongen.
Bij wie iets in zijn brein
Kapot is gesprongen.
Waarom moet je zo vervelend zijn?
Waarom wil je steeds te ver gaan?
Hoe meer woorden uit jouw mond stromen,
Hoe groter de neiging om op jou in te slaan.
Je gaat maar door, en bereikt je doel.
Want door jouw woorden, heb ik een rotgevoel.
Je gaat door totdat de mensen
Huilend weg moeten rennen.
Dat jij dat niet erg vindt,
Is iets waar ik nooit aan kan wennen.

De titel van deze bundel is ook perfect gekozen. Gedachten in gedichtvorm neergezet met bijpassende beelden. En ondanks dat de gedichten serieuze thema’s bevatten weet Vincent er toch enige luchtigheid aan mee te geven waardoor alles net niet te zwaar overkomt. Toch zijn er ook gedichten die even een naar gevoel geven. Gedichten die vertellen over de minder leuke dingen van het leven. Gewoon … zoals het leven is. Voor iedereen is er wel een periode van vallen en opstaan en zo zal ook menigeen veel kunnen herkennen in deze gedichten. Herkenbaarheid voor jong en oud en gedichten waar lessen uit te halen zijn. Vooral de les wat het belangrijkste is in het leven. Mijn complimenten voor deze jonge schrijver, ik heb genoten van deze gedichtbundel!

5*****

Wendy Wenning

Bezoek de website van Vincent voor meer gedichten en beelden.

Titel: Gedachten en beelden| Auteur: Vincent van den Berg
Uitgever: Lecturium Uitgeverij| ISBN: 9789048444069| Blz: 71
Verschijningsdatum: juli 2018

Gedachten en beelden is onder andere verkrijgbaar bij de lokale boekhandel of via:
Bol.com

 

Eén waarheid – Nadine Swagerman – Recensie

Eén waarheid – Nadine Swagerman – Recensie

Nadine Swagerman: schrijfster, dierenliefhebber, auteur van Eén waarheid én eigenaresse van Tekstbureau Swagerman. Als zevenjarig meisje droomde Nadine er al van om schrijfster te worden. Ze stond in de finale van twee schrijfwedstrijden, en in 2017 kwam haar droom uit toen ze een boekcontract tekende bij Kluitman. In 2018 verscheen haar debuut Eén waarheid.

‘Met ingehouden adem kijk ik naar mijn vingers, naar de stroperige, donkerrode substantie die eraan kleeft. Dan pas zie ik het bloed, dat langzaam onder haar vandaan kruipt. In paniek strompel ik achteruit. ‘Mam? Nee, Mam!’

Als Laura op een avond thuiskomt treft ze haar ouders dood aan…Ze zijn door een misdrijf om het leven gekomen. Laura is kapot van verdriet. Wie heeft dit gedaan en waarom? De vragen en de ontstane leegte zorgt ervoor dat Laura doordraait. Ze wordt opgenomen in een kliniek waar mensen zitten die er nog erger aan toe zijn. Ze voelt zich onbegrepen, alleen Joritt, die stage loopt, lijkt haar te begrijpen.

Als Joritt het nieuwe meisje ziet is hij gelijk onder de indruk. Eigenlijk moet hij afstand houden maar dit meisje doet wat met hem. Als hij hoort wat haar is overkomen wil hij maar een ding: haar helpen om achter de waarheid te komen. Maar wat is eigenlijk de waarheid?

Eén waarheid wordt afwisselend vertelt door Laura en Joritt, allebei vanuit de eerste persoon. Laura is flink in de war door de dood van haar ouders. Maar dit is niet de hoofdreden dat ze opgenomen is, later in het verhaal lezen we de precieze reden. Laura wordt geteisterd door nachtmerries. Nachtmerries die niet alleen gaan over de moord op haar ouders maar al eerder in haar leven heeft ze een groot drama meegemaakt. De nachtmerries zijn cursief gedrukt en laten ook dingen uit haar verleden zien. Terwijl de politie naarstig op zoek is naar de dader sluit Laura zich op in haar eigen wereld. Ze maakt wel vrienden in de kliniek maar wil nergens over praten. Alleen Joritt kan haar iets meer bereiken en hij is dan ook degene die haar helpt om achter de waarheid te komen. En de gevoelens die hij voor Laura krijgt zijn niet tegen te houden.

‘Met Joritt over de dood van mijn ouders praten was misschien niet het handigste om te doen. Het is alsof ik daarmee alles weer in volle hevigheid opnieuw beleef. De beelden van de levenloze lichamen van mijn ouders herhalen zich steeds weer in mijn hoofd, als een haperende film waar maar geen einde aan komt.’

Dit boek verhaalt over een meisje dat meerdere drama’s heeft meegemaakt en net als haar wil je ook als lezer achter de waarheid komen. Wie heeft dit haar ouders aangedaan? De heftige gebeurtenissen in haar leven laten meeleven en zowel Laura als Joritt zijn als personage sympathiek neergezet. De wisselende verhaallijnen zijn duidelijk opgezet en de auteur beschikt over een prettige verteltrant. Door de onderhuidse spanning wordt je meegezogen in het verhaal en het willen weten maken het onmogelijk het boek weg te leggen. Eenmaal begonnen met lezen is er geen houden meer aan. De auteur stuurt de lezer bewust een kant op en op een gegeven moment lijkt de waarheid een uitgemaakte zaak. Totdat de plot bekend wordt. Dan is duidelijk dat Swagerman een fantastisch debuut heeft neergezet. Eén waarheid zaait verwarring en laat de lezer met onthutsing het boek dichtslaan.

5*****

Wendy Wenning

Deze recensie is al eerder gepubliceerd op Nienke’s KinderBoekenBlog

 

Titel: Eén waarheid| Auteur: Nadine Swagerman
Uitgever: Kluitman| ISBN: 9789020654622| Blz: 224
Verschijningsdatum: mei 2018

Eén waarheid is onder andere verkrijgbaar bij de lokale boekhandel of via:
Bol.com

Snitch – Margje Woodrow – Recensie

Snitch – Margje Woodrow – Recensie

Als Fenna bij Roos en Quinty in de klas komt, is plots de jarenlange vriendschap tussen Roos en Quinty voorbij. Quinty laat zich overrompelen door de brutale Fenna en Roos voelt zich afgedankt. Fenna loopt alleen maar te treiteren en Roos reageert hierop door opstandig te worden, thuis en op school. Ineens wordt Roos als een probleemgeval gezien. Omdat ze heel druk is krijgt ze van de arts ritalin voorgeschreven met de bedoeling meer rust in haar hoofd te creeëren. Maar Roos vertikt het die pillen te slikken en verstopt ze voor haar ouders, ze doet net alsof ze ze inneemt.  Roos wordt steeds vaker beschuldigd van dingen die ze niet gedaan heeft en iedereen keert zich tegen haar. Op een gegeven moment loopt het uit de hand, er raakt zelfs een ander meisje in de klas bewusteloos. Ze ontdekken dat het meisje te veel ritalin heeft geslikt en weer wijst alles naar Roos. Maar dan ontdekt Roos wat er precies speelt. Maar zullen ze haar geloven of is er sprake van verraad.

Snitch is de vijfde jeugdthriller van Margje Woodrow. Er zijn twee verhaallijnen die zich afwisselen, de verhaallijn van Roos en die van Quinty, allebei verhalend vanuit de eerste persoon. Roos wordt voortdurend gepest en er is niemand waar ze bij terecht kan. Eerder had ze haar beste vriendin Quinty, maar deze is overgelopen naar het andere kamp. In de afwisselende verhaallijnen lees je de gedachten en gevoelens van beide meisjes. Niet alleen bij Roos is er onmacht en verdriet voelbaar, ook bij Quinty is dit aanwezig. Quinty wil het liefst weer vrienden zijn met Roos, maar ze durft geen nee te zeggen tegen Fenna. Fenna heeft haar in haar macht en Quinty is niet sterk genoeg om hiervan weg te lopen.

Snitch is een verhaal over jongeren die dingen doen waardoor je nog eens scherper naar je eigen kinderen gaat kijken. Doet hopen dat jouw grootste angsten geen werkelijkheid worden. Personages met herkenbare karakters, levensecht neergezet.Het thema pesten wordt hier wel heel scherp neergezet en laat uitersten zien. Maar wel uitersten die waarheid kunnen worden bij je eigen kinderen. Een verhaal dat doordringend is neergezet en voor de jonge lezer een confronterende levensles kan zijn. Naast de niet te missen boodschap is Snitch voorzien van een hoge spanningsboog en met haar enerverende schrijfstijl sleurt Woodrow je mee in een heftige rollercoaster. Woodrow laat zich met Snitch weer van haar beste kant zien.

5*****

Snitch heb ik gelezen voor Kinderboeken en is eerder gepubliceerd op Nienke’s Kinderboekenblog

Titel: Snitch|Auteur: Margje Woodrow
Uitgever: De Fontein jeugd| ISBN: 9789026145209| Blz: 272
Verschijningsdatum: maart 2018

Voor een leesfragment klik hier

Snitch is onder andere verkrijgbaar bij de lokale boekhandel of via:
Bol.com

Schijtluis – Marjolijn van Kooten – Recensie

Schijtluis – Marjolijn van Kooten – Recensie

Achterflap

Een cabaretier met angst om van huis te gaan, dat is niet handig. Angst voor grote groepen mensen is ook niet handig voor een cabaretier die voor volle zalen wil spelen. Toch is dat Marjolijn het liefste doet. Van de ene op de andere dag werd ze overvallen door paniekaanvallen die steeds heviger werden. Op het dieptepunt kwam ze haar huis niet meer uit. In 2010 won ze zilver bij het Amsterdams Kleinkunst Festival en tourt sindsdien met haar voorstelling door het land. Met behulp van medicijnen en haar psychiater onder de sneltoets van haar mobiel.

Over de auteur

Marjolijn van Kooten (1971, Amsterdam) groeide op in Zaandam. Ze doorliep achtereenvolgens MEAO, HEAO Commerciele economie en Communicatiewetenschap aan de UvA. Haar grootste wens was cabaretier worden dus deed ze auditie voor de Amsterdamse TheaterAcademie, waar ze in 2010 afstudeerde.

Van sept 2015 tot juni 2017 tourde ze samen met psychiater Bram Bakker met de voorstelling: Geen paniekEen voorstelling die ontzettend goed werd bezocht.

Marjolijn heeft met haar psychiatrisch cabaret  (óók voor normale mensen) een heel nieuwe doelgroep aangeboord. De zalen zijn meestal uitverkocht en gevuld met drie groepen: cabaretliefhebbers, psychologen/psychiaters/huisartsen en natuurlijk mensen die zelf ook bekend zijn met angst, paniek of depressie.

Over de cover

Een cover in luchtige, vrolijke kleuren met een lachende Marjolijn. De titel heeft al gelijk aantrekkingkracht.

Het verhaal

In Schijtluis volgen we Marjolijn in haar strijd tegen paniekaanvallen. Zonder enige voorbode werd zij overvallen door paniekaanvallen. Het ene moment was ze een stoere jonge vrouw op de universiteit en het andere moment was ze een zorgelijk, tobbend wezen, met antidepressiva en kalmeringspilletjes op zak. Een agenda vol therapie-afspraken. Dan is er de diagnose: paniekstoornis met agorafobie. Angststoornis. Een op de vijf mensen heeft het of krijgt er last van. Marjolijn geeft een voorbeeld van een angstaanval:

‘Stel je even voor dat je in de auto zit, je rijdt lekker door, 130 kilometer per uur en ineens is er een bocht die je niet had zien aankomen en je gaat met een noodvaart op de vangrail af. Voel je? Van de ene op de andere seconde druipt het zweet van me af, mijn hart bonkt mijn borstkas uit. Ik voel me misselijk, en de zenuwen gieren door mijn lijf. En ik heb daar geen snelweg voor nodig, dat gevoel kan me gewoon thuis, zitten op de bank, overspoelen.’

Haar hele identiteit veranderde en als gevolg van haar angsten en eindeloze zelfverwijten werd ze steeds depressiever en uiteindelijk suïcidaal. Vanwege de schaamte heeft ze het lang verborgen gehouden totdat ze de deur helemaal niet meer uitkwam en zich realiseerde dat het zo niet meer kon. Ze zocht hulp en ging een traject in van intensieve therapie.

Dit boek is bedoeld voor iedereen die last heeft van paniekaanvallen. Ben je zelf een angsthaas, of ben je met een angsthaas getrouwd, bevriend of op een andere manier verbonden, dan kan dit boek je helpen en te begrijpen. Als jezelf geen angststoornis hebt, is het bijna niet voor te stellen hoe ontwrichtend, beperkend en destructief deze ziekte kan zijn.

Het voorwoord is geschreven door Bram Bakker, de psychiater van Marjolein.

Mijn mening

Na het voorwoord begint het boek met de feiten. Dan volgen er korte biografieën van bekende Nederlanders die aan angststoornissen leiden: Marjolijn van Kooten, de auteur van dit boek, Sylvia Witteman, René van der Gijp en Ingmar Heytze.
De hoofdstukken zijn niet genummerd maar hebben allemaal een titel. Het eerste hoofstuk heet Paniek! en begint met een cursief gedrukt fragment. De eerste regels na het fragment geven goed weer hoe zij zich op dat moment voelt.

‘Vanbinnen is het oorlog, vanbuiten een kalme zee. Mijn adem zit hoog, mijn stem ook. Mijn handen trillen en ik zweet. Mijn kaakspieren staan strak, net als de spieren in mijn rug en schouders. In snelle cirkeltjes gaan mijn gedachten steeds over dezelfde doemscenario’s.’

In het tweede hoofstuk staat een compacte uitleg van diverse angststoornissen. Marjolijn heeft een paniekstoornis met agorafobie.

Wat zijn een paniekstoornis en een agorafobie? 
Met een paniekstoornis heeft u regelmatig paniekaanvallen. Als gevolg daarvan probeert u situaties te voorkomen waarin u misschien een paniekaanval krijgt. Dat vermijden noemen we een agorafobie. (bron: Nederlandse vereniging voor psychiatrie)

Angst krijgen voor de angst. Het gevoel van falen en dat vreselijke ongelukkige gevoel als je een angstaanval hebt. Marjolijn vertelt in Schijtluis open over haar angsten. Bijvoorbeeld de angst om van Zaandam naar Amsterdam te reizen. Met de trein of met de auto, dat maakt niet uit, het is gewoon doodeng. Stel dat de auto onderweg stuk gaat? Of dat je de weg niet kunt vinden? Of dat je plots naar het toilet moet? Als Marjolijn vertelt dat ze bijvoorbeeld een dag van tevoren de route vast rijdt zodat ze zich de volgende dag wat zekerder voelt omdat ze nu de weg weet, komt er ook bij mij herkenning. En zo zijn er nog wel meer voorbeelden te noemen. Want ja, ik ben soms ook een schijtluis en kan wakker liggen van de meest normale dingen…De cursief gedrukte fragmenten die we vaker tegen zullen komen in dit boek, staan voor de gedachten van Marjolijn. Gedachten die voor iedereen die ook een angststoornis heeft herkenbaar zijn. Maar ook alles dat geschreven staat is herkenbaar en regelmatig confronterend. Bijvoorbeeld het gevoel van schaamte, wat zullen anders de mensen wel niet van je denken? Maar ook dat gevoel van blokkeren als de angst overheerst. Die gedachten die maar door blijven gaan en die je met geen mogelijkheid kunt stoppen.

‘Dat gewik en geweeg vind ik vreselijk. Ik veroordeel dat genadeloos, vind het zo’n gezeur van mezelf. Ik ben boos over mijn slappe gedrag: ieder ander zou een gat in de lucht springen met zo’n kans, en wat doe ik? Ik loop maar te piepen.’

In Schijtluis lees je over de strijd van Marjolijn, een strijd die iedereen met een angststoornis zal herkennen. Marjolijn heeft gelukkig hulp gevraagd en ondanks dat ze regelmatig gestruikeld is en weer overnieuw kon beginnen is het haar toch gelukt de angsten deels te bedwingen. Ze heeft zich niet door haar angsten laten weerhouden om te gaan doen waar ze zoveel plezier en geluk uithaalt. Ze is opgehouden zich te schamen voor haar angststoornis, iedereen mag het weten. En ook een aantal bekende Nederlanders geven gewoon openheid van zaken. Dit boek gelezen te hebben voelt als een soort van troost…ik ben niet de enige.

Marjolein heeft dit boek met een vlotte pen en in begrijpelijke taal geschreven. Heb jezelf een angststoornis of iemand in jouw (nabije) omgeving? Schijtluis is verhelderend en gaat de schaamte voorbij.

5*****

Wendy Wenning

Met dank aan Uitgeverij  Lucht voor het toesturen van dit recensie-exemplaar.

Titel: Schijtluis| Auteur: Marjolein van Kooten
Uitgever: Uitgeverij Lucht|ISBN: 9789491729133|Blz: 272

Schijtluis is verkrijgbaar bij:
Uitgeverij Lucht

 

 

 

 

‘Ik heb vliegangst’ – Arlen Hoebergen – Recensie

‘Ik heb vliegangst’ – Arlen Hoebergen – Recensie

Omschrijving

Diagnose: paniekstoornis

Over een jongetje dat gepest werd

Als Arlen voor zijn werk de kans krijgt om naar Bonaire te gaan, dan grijpt hij die met beide handen aan. Want hij houdt van reizen, hij is de halve wereld al overgevlogen, en Caribisch Nederland stond nog op zijn verlanglijstje. Maar als bijna alles geregeld is, slaat de vliegangst toe. De huisarts stelt de diagnose paniekstoornis en Arlens wereld staat van de ene op de andere dag op zijn kop.

Onzeker, maar vastberaden begint Arlen aan de therapie om van zijn vliegangst af te komen en gaandeweg blijkt hoe zeer hij zich schaamt voor wat er zich in zijn jeugd heeft afgespeeld.

Op een indringende en openhartige manier gooit Arlen in dit boek alle schaamte van zich af. Hij geeft de lezer een heel persoonlijke inkijk in zijn strijd tegen vliegangst. Met de hulp van zijn psycholoog en een pilletje stapt hij binnen één jaar weer drie keer in een vliegtuig. Maar is zijn strijd hiermee gestreden?

Met een voorwoord door Lonneke Mechelse, psycholoog.

Over de auteur

Arlen Hoebergen (1964) groeide op in een Oost-Brabants dorpje. Hij studeerde scheikunde aan de Technische Universiteit Eindhoven, waar hij zijn vrouw Jeanette leerde kennen. Na hun studie trekken ze samen de wijde wereld in, elk jaar een andere exotische bestemming. Tegenwoordig maken ze graag (lange) fietstochten (www.gafietsen.wordpress.com). Arlen werkt bij het CBS in Den Haag en schreef eerder Gemaakt om te lopen.

De cover

Ondanks het serieuze onderwerp heeft de cover een luchtige uitstraling en dat luchtige voert door in het verhaal zelf. Naast de titel staat er afgedrukt: ‘Diagnose: paniekstoornis’, waardoor het gelijk duidelijk is waar het om draait in het boek. De ondertitel ‘Over een jongetje dat gepest werd’ geeft de onderliggende oorzaak aan.

Het verhaal

Het boek start met het voorwoord geschreven door Lonneke Mechelse, psycholoog en zoals zij al aangeeft is dit boek een aanrader voor mensen met angst- en paniekklachten. In ‘Ik heb vliegangst‘ neemt Arlen Hoebergen, de auteur, de lezer mee in zijn eigen ervaringen. Zijn worstelingen met angst en hoe dit ontstaan is. Arlen is altijd zeer reislustig geweest en heeft regelmatig gevlogen. Nu moet hij binnenkort voor zijn werk vliegen naar het Carabisch gebied en hij ziet daar erg tegenop. Hij voelt zich uitermate onprettig bij het idee en zijn gedachten gaan volledig met hem op de loop. De raarste gedachten om maar onder deze reis uit te komen. Hij is bang geworden en weet niet waarom. De arts die hij bezoekt weet hier al snel een vinger op te leggen, Arlen heeft een angststoornis en hij wordt doorgestuurd naar de psychiatrisch verpleegkundige.

Mijn mening

Arlen zijn verhaal geeft een helder beeld van wat het inhoudt om een angststoornis te hebben en wat dit allemaal voor gevolgen kan hebben. Het begint met een klein dingetje dat zich snel kan uitbreiden tot een grote olievlek. Een leven kan hier volledig door ontwricht worden doordat bijvoorbeeld iemand elke situatie die angst op kan roepen gaat vermijden. Dit is vaak zelfs een reden voor ziekteverzuim. Arlen vraagt al snel hulp en heeft gelukkig een werkgever die hem de ruimte geeft om zijn klachten aan te pakken. Ook krijgt hij veel steun van zijn vrouw.

Arlen laat veel openheid zien en durft zijn angststoornis te onderkennen. Wat heel knap is dat hij ook heel open is naar zijn familie, vrienden en collega’s, niet iedereen zal dit zomaar kunnen. Soms kost hem wel wat moeite, maar juist door zijn openheid komt hij erachter dat hij niet de enige is met angsten. In het begin van de diagnose heeft Arlen vooral het gevoel dat hij zich niet moet aanstellen maar de angst valt niet zomaar weg te drukken. Het traject wat hij volgt om met zijn angststoornis te leren omgaan is niet makkelijk en vooral in het begin wordt de angst alleen maar erger. Ook bij hem zie je ontwijkingsgedrag maar door dingen te ontwijken en niet te doen wordt zijn angst niet minder. De twijfels en onzekerheden worden alleen maar groter…

‘Ik heb mijn hele leven gebouwd op zekerheid… En nu moet ik onzekerheid toelaten in mijn leven. Het moet onderdeel worden van mijn denken. Hoe pak ik dat aan?’

In ‘Ik heb vliegangst‘ leef je mee met Arlen en juist door de wat luchtige manier van vertellen is het geen zwaar verhaal geworden. Het is een duidelijk en inzichtelijk verhaal over een leven met angst en over wat pesten voor gevolg kan hebben in je latere leven. De angsten zijn, zelfs voor mensen die nooit een angststoornis hebben gehad, herkenbaar neergezet en er is een goede voorstelling te maken. Alles dat in dit boek verteld wordt is waargebeurd. Wat in dit boek staat dacht en voelde Arlen. Juist door zichzelf bloot te geven hoopt hij dat dit boek zal bijdragen aan meer openheid over psychische klachten en aan destigmatisering van mensen met psychische klachten. Als laatste in het boek vinden we een bijlage over angst waarin Arlen helder verwoordt wat een angststoornis is en zijn er nuttige adressen bijgevoegd. In het voorwoord staat dat dit boek een aanrader is voor mensen met angst- en paniekklachten, hun naasten en professionals die zich willen inleven in hun cliënt en ik kan dit alleen maar beamen.

5*****

Wendy Wenning

Titel: ‘Ik heb vliegangst’| Auteur: Arlen Hoebergen
UItgever: Uitgeverij Elmar | ISBN: 9789038926483 |Blz: 200
Verschenen: februari 2018

Ik heb vliegangst’ is onder andere verkrijgbaar bij de lokale boekhandel of via:
Uitgeverij Elmar

Bol.com

 

 

De erfgename – Ellen De Vriend – Recensie

De erfgename – Ellen De Vriend – Recensie

Ellen De Vriend schrijft al twintig jaar, variërend van verhalenbundels tot reisboeken. De erfgename is na Geruisloos, Vermist, Bitterzoet en de YA-thriller Crush haar vijfde thriller.

Britt Hulsman is succesvol horecaondernemer en al zesentwintig jaar gelukkig getrouwd met Richard. Richard is accountant en doet de boekhouding voor de bedrijven van Britt. Omdat ze altijd maar druk zijn heeft Richard een romantisch weekend ingepland. Waar ze precies heengaan is een verrassing voor Britt. Eenmaal op de plek van bestemming aangekomen, in Zeeland, is er in geen enkel hotel een kamer te vinden. Gelukkig kunnen ze toch nog een bed & breakfast vinden. De volgende ochtend gaat Britt broodjes halen maar als ze terugkomt is Richard spoorloos verdwenen.

Mara Westrate werkt in een hotel en is daarnaast mantelzorger voor haar moeder, die na een auto-ongeluk noodgedwongen in een verpleeghuis ligt. Het is zwaar, vooral omdat de kosten steeds meer oplopen en Mara dit allemaal niet kan betalen. Maar er lijkt een oplossing te komen als een vriend toezegt haar een flink geldbedrag te kunnen bezorgen. Ze moet er alleen wel wat voor doen…

De cover van De erfgename roept al meteen een geheimzinnige en duistere sfeer op die na het verdwijnen van Richard nog meer voelbaar wordt. Afwisselend wordt het verhaal vanuit Britt en Mara verteld. Het verhaal van Mara geeft al wel gelijk iets weer van wat er aan de hand kan zijn, maar echte duidelijkheid wordt er niet gegeven. Voor Britt is het een groot raadsel wat er met Richard gebeurd kan zijn en het ergste wordt gevreesd.

Er wordt een raar spelletje gespeeld en alle ogen zijn gericht op Britt, die als hoofdverdachte wordt gezien. Terwijl zij zich zorgen maakt en iedereen ervan probeert te overtuigen dat ze niets te maken heeft met de verdwijning van Richard, is Mara druk met haar werk, de zorg voor haar moeder en haar vriend die nu bij haar woont. Beide vrouwen zijn maar met een ding bezig: overleven en hopen dat er snel een eind komt aan alle problemen en alle onzekerheid. Met beide vrouwen leef je mee, maar als er geheimen van Richard boven water komen is er voor deze man weinig sympathie te krijgen.

Ondanks dat er in begin al een stukje oplossing wordt prijsgegeven is dit niet genoeg om te voorspellen hoe het gaat aflopen. De Vriend weet in De erfgename de spanning voortdurend op een hoog niveau te houden, maar daarnaast is er ook aandacht voor de dagelijkse beslommeringen die gewoon doorgaan. Tussendoor lezen we over de zwaarte van mantelzorg, puberperikelen en is er regelmatig een kriegelige opmerking over het gebruik van mobiele telefoons die het soms onmogelijk maken nog een normaal gesprek te voeren. Op een subtiele manier verweven maar wel heel herkenbaar.

In De erfgename vind je geen bloederige scènes, er worden geen moorden gepleegd maar dat heeft dit verhaal ook helemaal niet nodig. Er is voortdurend voldoende te raden en er zijn genoeg geheimen die ontrafeld moeten worden. Niet alleen Britt en Mara, maar ook de lezer komt regelmatig voor verrassingen te staan. Tel daar het hoge spanningsniveau bij op en je hebt een boek dat onmogelijk weg te leggen is. De verteltrant is rustig en bedachtzaam en de perfect uitgekozen woorden en samengestelde zinnen vormen samen een knap in elkaar gezet verhaal. Een opzet die mij een beetje deed denken aan de boeken van Loes den Hollander. De Vriend heeft zichzelf met dit boek overtroffen en plaatst zich mijn inziens al hoog in de lijst van beste Nederlandse vrouwenthriller van dit jaar.

5*****

Deze recensie is eerder gepubliceerd op VrouwenThrillers.nl

Wendy Wenning

Titel: De erfgename | Auteur: Ellen De Vriend
Uitgever: Karakter | ISBN: 9789045212975 | Blz: 304
Verschijningsdatum: februari 2018

De erfgename is onder andere verkrijgbaar bij de lokale boekhandel of via:
Bol.com

Ook beschikbaar in Kobo Plus

Gevangen in geluid – Joan van Baarle – Recensie

Gevangen in geluid – Joan van Baarle – Recensie

Gevangen in geluid is het eerste boek over tinnitus, waarin achtergrondinformatie en ervaringsverhalen elkaar afwisselen. Onder meer preventie, diverse behandelmethoden en enkele onderzoeken komen aan bod. Het boek is niet alleen een bron van informatie voor mensen met tinnitus en hun omgeving, maar ook voor hulpverleners en artsen. Het illustreert wat deze aandoening met mensen doet, en ook welke behandelmethoden er mogelijk zijn. Tinnitus is tot op heden niet te genezen.

Joan van Baarle beschrijft in Gevangen in geluid, de lange weg die haar dochter Gaby heeft afgelegd langs medische specialisten en alternatieve genezers. Gaby, moeder van twee kinderen, bleef hoop houden tot op het laatste moment. Want boven alles wilde ze leven. Maar wanneer er na een jarenlange strijd geen verlichting komt, besluit Gaby tot euthanasie. Hoe het zover is gekomen lees je in dit boek.

Het boek begint met een afscheidsbrief van Gaby.

Lieve, lieve mensen
Ik heb vastgehouden en losgelaten, gestreden tot ik niet meer kon. Ik heb en ben liefgehad op vele mooie manieren, op vele momenten en met vele mooie mensen. Terugkijkend waren er veel zware en droeve uren. Te veel wat mij betreft. Had ik het anders kunnen doen? Nee. Ik heb naar al mijn vermogens weer de keuze gemaakt vanuit wat ik op dat moment kon overzien, ervaren en voelen. Ik heb geen spijt en heb veel geleerd.
(fragment uit de afscheidsbrief)

Gaby is nog maar net in Jemen, waar ze de komende drie jaar met haar gezin zou verblijven. Een verschrikkelijke knal. Alle ramen, ook die van de slaapkamer, waren uit hun sponningen weggeblazen. De hele supermarkt lag in puin. Gelukkig waren ze ongedeerd, maar de impact was natuurlijk groot. Net aangekomen in een vreemd land, met een baby, ver weg van familie en vrienden. Ze kunnen tijdelijk in een woning van een collega terecht. Gaby stond nog dagen te trillen op haar benen, ze sliep onrustig en ze was bang voor de volgende explosie. Ze voelde zich niet veilig meer. Dat je aan zo’n knal tinnitus kon overhouden wisten ze niet.

Het verhaal van Gaby wordt afgewisseld met persoonlijke verhalen van andere mensen die aan de aandoening lijden en met informatie over de functies van horen, de dingen die tinnitus kunnen veroorzaken en behandelmethoden die voor enige verlichting kunnen zorgen. Ook wordt er een gedeelte gewijd aan hyperacusis, overgevoeligheid voor alledaagse geluiden. Mensen die daaraan lijden vinden het horen van geluid pijnlijk en vermoeiend en daardoor beangstigend. Een gesprek voeren, het knisperen van een zakje het ruisen van de bladeren van bomen, stofzuigen of een dichtslaande deur kunnen ondraaglijk zijn. Het kan een voorstadium van tinnitus zijn. Veel mensen met hyperacusis ontwikkelen stress. Alle normale geluiden klinken hard(er) en doen vaak pijn, helemaal als er daarnaast nog geluiden te horen zijn die worden veroorzaakt door tinnitus. Nooit meer is er een moment stilte om te ontspannen, waardoor de spanning erger wordt. Mensen met deze aandoening komen in een vicieuze cirkel terecht.

“Het ontvangen van geluidsprikkels kan zowel voor ontspanning als voor spanning zorgen.”

Tinnitus, ook wel oorsuizen genoemd, is geen ziekte, maar een symptoom van een aandoening. Bij tinnitus wordt er een geluid gehoord in de oren of het hoofd, dat niet wordt veroorzaakt door een geluid van buiten. Toch hoort iemand met tinnitus duidelijk een geluid dat er niet hoort te zijn. Tinnitus heeft niets te maken met waandenkbeelden, waarbij mensen stemmen in hun hoofd horen.

Gevangen in geluid geeft een indringend beeld van mensen die aan deze aandoening leiden. Gaby was vroeger al overgevoelig voor geluid en na de explosie in Jemen werd dit alleen maar erger. Pas in 2003 ging Gaby voor de piep in haar oren naar de huisarts die zei: “Het gaat wel over en je moet er maar mee leren leven.”
Regelmatig had ze een piep en gebrom in haar oren en door de jaren heen ontwikkelde dit zich als herrie in hoofd die 24 uur per dag duurde. Daarnaast kreeg ze andere klachten zoals uitvalsverschijnselen, migraineaanvallen en haaruitval. Voor Gaby was elke dag een strijd, ze verlangde naar momenten van stilte maar die kwamen niet.

Tijdens het lezen van dit boek kreeg ik diep respect voor de mensen die aan deze aandoening lijden en een weg gevonden hebben om hiermee om te gaan. Zelf leid ik wel aan enige overgevoeligheid voor geluid, maar als het nodig is kan ik de stilte opzoeken. Stel je eens voor dat je geen moment van stilte in je oren en/of je hoofd hebt. Stel je eens voor dat je voortdurend een piep of een gebrom hoort en je kan er niet van weglopen. Het besluit dat Gaby maakt is een heel moedig besluit en haar verhaal lezende is er ook begrip voor. Deze aandoening kan je leven zo beïnvloeden dat er geen keuze meer is, het leven is te ondraaglijk geworden.

“Door de fysieke en psychische belasting van de kwelling, die de herrie in haar hoofd en hyperacusis veroorzaakten, had ze symptomen als hoofdpijn, zenuwpijn, depressieve gevoelens, slapeloosheid en hartkloppingen. Ze raakte geestelijk en lichamelijk steeds meer uitgeput en soms zo erg, dat ze geen mogelijkheid meer zag dit leven vol te houden.”

Naast het indrukwekkende verhaal van Gaby bevat het boek veel informatie zoals tips om gehoorschade te voorkomen, nuttige adressen en de bronnen en websites die Joan van Baarle heeft geraadpleegd. Ook het belang om gehoorschade te voorkomen bijvoorbeeld door campagnes te voeren wordt onderstreept. Heel aansprekend is de website van de campagne ‘I love my ears’. De informatie die in dit boek gegeven wordt is helder en geeft inzicht in een leven met tinnitus en handvatten om er redelijkerwijs mee om te gaan. Er is enigzins een voorstelling te maken wat deze aandoening met iemand doet en de tastbare beschrijvingen zorgen ervoor dat buitenstaanders de impact kan invoelen. Je moet er mee leren leven maar dat dit niet altijd zo makkelijk is en soms onhaalbaar is bewijst Gevangen in geluid.

 

5*****

 

Wendy Wenning

Van 5 tot en met 9 februari 2018 is het De week van het oorsuizen.
Wil je je omgeving duidelijk maken welk geluid jij 24 uur per dag hoort? Of heb je geen tinnitus en wil je weten hoe de zes meest voorkomende tinnitusgeluiden klinken? Op de website van Stichting Hoormij kun je fragmenten hiervan beluisteren.

Titel: Gevangen in geluid| Auteur: Joan van Baarle
Uitgever: Uitgeverij Lucht|ISBN: 9789491729928|Blz: 256
Verschijningsdatum: september 2017

Gevangen in geluid is onder andere verkrijgbaar bij de lokale boekhandel of via:
Bol.com

 

Gratis Verzending Top100 verzending

Verknipt – Laurenz Mol – Recensie

Verknipt – Laurenz Mol – Recensie

Over het boek (achterflap)

Een aangrijpend verhaal dat op een gruwelijke waarheid is gebaseerd.
Men zou het een thriller kunnen noemen.
Voor Thierry van der Veen, het alter ego van de internationaal bekende kapper en stylist Laurenz Mol was het een nachtmerrie dat geen einde leek te kennen.

Vijf jaar wachtte de ‘coiffeur’ van de sterren’ om dit geheime deel van zijn leven te onthullen. Nu is het zover.

In Verknipt maak je kennis met een relatie die een onuitwisbare indruk heeft gemaakt. Een verwoestend spoor heeft getrokken in zijn leven en dat van een aantal van zijn dierbaren. Huiveringwekkend echt. Op je huid geschreven. Het kan jou namelijk ook gebeuren. In naam van de liefde.
Want dat is wat achterblijft: een herinnering aan een allesverwoestende liefde.

Is deze relatie dan alleen kommer en kwel? Nee.
Thierry van der Veen geniet ook met volle teugen van zijn ‘toyboy’ die al op zijn eerste date besluit om altijd van de kapper te zullen houden.

Met veel humor – ik ben een enige kapper – , zelfspot en met onnoemelijk veel liefde voor de verovering van zijn leven wordt hun avontuur beschreven. Want…liefde is liefde.

Mijn mening

Op de cover staat Laurenz Mol. Zelfverzekerd, een man van de wereld,  een man die zich niet zo snel uit het veld laat slaan. En dat maakt dan de inhoud van dit boek eigenlijk onbegrijpelijk.

Ondanks dat Thierry het prima naar zijn zin heeft in zijn vrijgezelle leven valt hij als een blok voor Bennie. Vanaf de eerste date zijn ze onafscheidelijk. Thierry is 48 en Bennie is pas 19, een groot leeftijdsverschil, maar Thierry ziet hier geen probleem in. Bennie is vanaf de eerste nacht elke avond en nacht bij Thierry en ze genieten intens van elkaar. Ook al is het niet Thierry zijn bedoeling dat Bennie er voortdurend is laat hij zich overrompelen, overrompelen door de liefde. En Bennie zorgt ook goed voor hem. Bennie is ordelijk, netjes en schoon, het huis is nog nooit zo spik en span geweest en elke avond krijgt Thierry de volledige aandacht. Voor Thierry betekent het gewoon lekker genieten en hij ziet wel wat deze liefde hem gaat brengen. Voor nu is het gewoon leuk en gezellig.

“Mijn hemel, de wereld waar ik nu in beland ben staat mijlenver af van de mijne. Dit is gedoemd te mislukken, dat staat zo vast als een huis.”

Na een aantal weken komt de ware aard van Bennie naar boven. Hij voelt zich heel snel aangevallen vooral door zijn afkomst. Bennie is een kamper en heeft geen opleiding genoten. Bennie voldoet eigenlijk niet aan de eisen die Thierry aan een partner stelt. Een zekere intelligentie, wereldwijs, humor en graag breed geïnteresseerd. Maar toch…Thierry is verliefd, de seks is fantastisch en hij vindt het ook wel wat hebben dat zo’n jonge jongen voor hem valt. En ze hebben het ook gezellig met elkaar maar steeds vaker zijn er ook situaties waarbij Thierry zijn twijfels krijgt. Hij wordt ontzettend geclaimd door Bennie en de jaloerse buien van Bennie zijn vreselijk. Regelmatig gaat Bennie compleet door het lint en slaat er zomaar op los. Ook is Bennie goed in manipuleren en is hij niet altijd even eerlijk. En hij gaat met een leugen wel heel ver, een leugen die bij Thierry veel angst aanjaagt. Als eenmaal deze leugen ontmaskert wordt, begin je anders tegen Bennie aan te kijken. Eerst is er gewoon die gedachte, deze jongen vindt het wel makkelijk zo, hij heeft liefde, alles wordt voor hem betaald maar zie je ook dat het Bennie niet alleen daar om te doen is, hij houdt ook echt zielsveel van Thierry. Maar als eenmaal de waarheid boven water komt is het vreemde gedrag van Bennie te verklaren.

“Terwijl bij mij nog steeds de tranen in de ogen staan heeft Bennie nog steeds zijn ijskoude emotieloze blik.”

Zodra je dit boek oppakt en begint te lezen ben je verloren. Verknipt is een aangrijpend verhaal dat in een eenvoudige en toegankelijke schrijfstijl is geschreven en dat je vastpakt en niet meer loslaat. Wat in eerste instantie lijkt op een mooi liefdesverhaal, mondt uit in een verwoestend geheel. Eerst lees je ook een mooi liefdesverhaal. Twee mannen die elkaar tegenkomen en meteen vliegen de vonken er vanaf. Liefde op het eerste gezicht, onverwacht, niet gepland, maar Thierry geniet met volle teugen. Maar langzaam veranderen er dingen en zijn er situaties. Heftige situaties waarbij je jezelf afvraagt waarom Thierry op dat moment geen eind maakt aan deze relatie. Het beeld dat wordt opgeroepen bij bepaalde situaties zorgt voor verbijstering en soms is het een en ander volkomen onbegrijpelijk.
Maar tussen de heftige situaties door voel je ook de pure en intense liefde die Thierry voor Bennie voelt en juist die liefde maakt het allemaal zo moeilijk. Thierry, een man die het slachtoffer wordt van zijn eigen goedheid en niet ziet dat Bennie psychisch ziek is. Ze zeggen niet voor niets, liefde maakt blind. Als vanzelf is er veel medeleven voor Thierry en de neiging hem op de schouders te tikken en te zeggen van: “Hé, stop hiermee, je wordt hier alleen maar ongelukkig van.”

Een verhaal dat iets met je doet en die na het lezen van Verknipt het gevoel geeft Thierry persoonlijk te hebben leren kennen. Als er eenmaal knopen zijn doorgehakt is er ook dat besef dat dit allemaal heel anders had af kunnen lopen. En toch, de laatste bladzijde lezende, is er een gevoel dat het voor Thierry nog niet afgesloten is en dat dit verhaal nog een staartje krijgt. Bewondering voor deze (sterke) man en vooral omdat hij zijn verhaal deelt met iedereen die het wil lezen. Een openhartig verhaal dat een onuitwisbare indruk achterlaat, een boek dat je moet lezen!

 

5*****

Met dank aan NAU uitgevers voor het toesturen van een recensie-exemplaar.

Titel: Verknipt| Auteur: Laurenz Mol
Uitgever: NAU Uitgeverij| ISBN: 9789491535574 |Blz: 272
Verschijningsdatum: oktober 2017

Verknipt is onder andere verkrijgbaar bij de lokale boekhandel en bij:
Bol.com

Femme fatale – Anja Feliers – Recensie

Femme fatale – Anja Feliers – Recensie

Anja Feliers is de succesvolste vrouwelijke thriller-auteur van Vlaanderen. Femme fatale is het zevende deel in de reeks rond psychologe Kathleen Verlinden.

 

June en Robbert hebben hun dochterje Imke door een brand verloren. Ze leven in luxe maar rouwen om hun verloren dochtertje. Alleen rouwen ze niet samen, door het verlies zijn ze compleet vervreemd van elkaar. Dan ontmoet June plots een oude vriendin, Lexi. Tijdens hun studententijd hebben June en Lexi een romance gehad en nu ze weer in elkaars leven zijn vlamt de passie weer op. June heeft tijdens de brand een black-out gehad en weet niets meer van dit drama. Dit laat haar niet los en Lexi stelt haar voor aan Kathleen. Kathleen gaat haar helpen en samen gaan ze uitzoeken wat er nu precies met Imke is gebeurd. Kathleen zelf zit nu in een moeilijke periode en alles wat ze tot nu toe geheim heeft weten te houden dreigt uit te komen.

Maar wat ze ook deden, hoe hard ze hun best deden het verleden achter zich te laten, het haalde allemaal niets uit. Alsof de geest van hun overleden dochtertje meeverhuisd was.

Femme fatale heeft een fijn lettertype met krachtige samengestelde zinnen. De wisselende verhaallijnen zijn vlot leesbaar en zoveel ontwikkelingen dat er geen moment mogelijk is dat de aandacht verslapt. June stort zich met veel passie in een geheime relatie met Lexi en de daadkrachtige Lexi zorgt ervoor dat er eindelijk wat gebeurt en haalt June uit een impasse.

Kathleen is druk bezig met haar dochter Julie op te vangen na de dood van Marc, haar vader en de ex-man van Kathleen. Kathleen heeft nu een relatie met haar oude liefde Leendert maar Lucas (een eerdere minnaar) is nog niet helemaal uit beeld. In Femme fatale maakt Kathleen het er niet beter op voor zichzelf, ze maakt de ene fout na de andere, met alle gevolgen van dien.

Ik wist heel goed waarom ik dit uitstelde. Ik wist heel goed wat de waarheid met ons kon doen.

Deze thriller heeft veel sensualiteit in zich en maakt het allemaal minder braaf dan de vorige delen in deze reeks. Vooral Kathleen laat zich hier van een andere kant zien, niet helemaal wat we zouden verwachten van haar. Maar Femme fatale laat zo wel meer de mens in Kathleen zien, de psychologe in Kathleen verdwijnt in dit boek naar de achtergrond. Tijdens het achterhalen van wat er nu met de brand precies is gebeurd zijn er vreemde situaties waardoor June zich alleen vaster in haar zoektocht bijt. Ze zit vol met vragen en rust niet eerder voordat ze duidelijkheid heeft. Langzaam begint er ook een vermoeden te rijzen dat niet alles is gegaan zoals anderen vertellen en dit geeft een onprettig gevoel. Ook bij Lexi worden vraagtekens gezet. Heeft Lexi soms toch een andere agenda?

Femme fatale heeft niet alleen meer sensualiteit, ook spat er veel meer gevoel uit dit verhaal. Heftige emoties van de personages zijn met intensiteit beschreven en je wordt volledig meegesleept. Een verhaal dat prima losstaand te lezen is maar om alles van Kathleen beter te begrijpen adviseer ik ook de eerdere delen van deze reeks op te pakken.

Kathleen haar leven staat behoorlijk op zijn kop en de gemoederen raken regelmatig overhit en je vraagt je af hoe dit zal gaan aflopen. Daarnaast is er een onderhuidse spanning veroorzaakt door alle ontwikkelingen rondom June en Lexi. Met onverhoedse wendingen weet Feliers de twijfels steeds weer op te laaien en langzaam wordt het verhaal uitgewerkt naar een niet te voorzien plot. Wederom weer een fantastische thriller alleen jammer dat er weer even geduld moet zijn voor het volgende deel, want er zijn nog wat dingetjes blijven hangen…

5*****

 

Met dank aan Lannoo voor het toesturen van een recensie-exemplaar.

Titel: Femme fatale|Auteur: Anja Feliers
Uitgever: Lannoo|ISBN: 9789401443586|Blz: 328
Verschijningsdatum: oktober 2017

Femme fatale is onder andere verkrijgbaar bij de lokale boekhandel of via:
Bol.com

Eci

Misstap – Jet van Vuuren – Recensie

Misstap – Jet van Vuuren – Recensie

Jet van Vuuren (1956) schrijft sinds 2011 thrillers voor Uitgeverij Karakter. Thrillers die zich kenmerken door de schijnbare luchtigheid en die zich afspelen dicht bij huis. Weinig bloederige scenes maar wel personages die je tot je vriendenkring kunt rekenen totdat hun karakters zich op een onverwachte manier ontwikkelen.

Misstap is inmiddels de tiende thriller van Jet van Vuuren. Tijdens een hittegolf wordt Den Haag opgeschrikt door een aantal moorden. Jonge vrouwen zijn het slachtoffer van een seriemoordenaar en hun lijken worden gedumpt in de duinen bij Scheveningen. Anja is rechercheur en tijdens het onderzoek krijgt ze hulp van haar vriendin Britt. Britt woont sinds kort in de buurt van Den Haag, ze probeert hier het drama dat haar is overkomen te verwerken. Het onderzoek wijst in ieder geval uit dat er rare dingen gebeuren in de keurige wijk Benoordenhout, en ook Britt krijgt te maken met vreemde dingen.

Soms kun je maar beter niet weten wat je buren doen.

Na een krantenberichtje van dinsdag 13 september 2016, over het vinden van een zwaar verminkt en levenloos lichaam van een vrouw in de Haagse Schilderwijk maken we kennis met een aantal bewoners van de wijk Benoordenhout. Harry en Agnes, die er wonen dankzij een financiële meevaller, Bo en Guusje een jong stel, Guusje heeft het huis geerfd van haar oma, en Wouter van Reijnsbroek, eigenaar van een aantal beachclubs. Buren die geen contact met elkaar hebben en ieder hun eigen leven lijden.
Dan gaat het verhaal terug in de tijd naar de datum van 8 september en vandaar uit gaan we verder naar het heden. Af en toe is er een fragment in een ander lettertype en waarvan duidelijk is dat dit de dader betreft. Maar geen hint wordt er gegeven, alleen vermoedens opgewekt.

Van Vuuren zet de personages mooi neer. Gewone mensen met hun dagelijkse beslommeringen, hun dromen en hun onzekerheden. Ieder met een specifiek karakter die voor vooroordelen kunnen zorgen en een heldere blik vertroebelen. Hierdoor wordt je als lezer snel op het verkeerde been gezet en vermoedens geven een richting aan waarvan de vraag is of dit wel de juiste is. Een aantal personages geven twijfels genoeg maar of deze twijfel terecht is?
Veel personages en wisselende verhaallijnen maar in plaats van dat dit voor enige chaos zorgt zijn de lijnen zo opgezet dat er een goed overzicht blijft bestaan. Stukje bij beetje lukt het om de personages iets te doorgronden al blijft er nog wat in de ledigheid hangen dat voor een mooie onderhuidse spanning zorgt. En voortdurend blijft er dat verlangen om de personages zover te doorgronden om erachter te kunnen komen wie verantwoordelijk is voor de ‘duinmoorden.’  En dan blijkt achteraf dat ook al ben je een gevorderd thrillerlezer en denk je over enige mensenkennis te beschikken, er personages zijn die de lezer een flink rad voor de ogen kunnen draaien.

Mooi uitgewerkte personages alleen Anja en Britt komen nog niet helemaal goed uit de verf. Het lijkt ook dat er bewust een kleine opening is gehouden om deze personages vaker terug te laten komen en dat deze personages zich nog verder kunnen ontwikkelen.

Misstap is zo’n heerlijke Nederlandse thriller waar men van geniet omdat het dicht bij huis afspeelt en veel herkenbaarheid in zich heeft. Een mooie spanningsboog die perfect wordt afgerond met een verbluffend plot. Met deze tiende thriller heeft Van Vuuren zich overtroffen!

5*****

Wendy Wenning

Met dank aan Karakter Uitgevers voor het toesturen van een recensie-exemplaar.

Titel: Misstap| Auteur: Jet van Vuuren
Uitgever: Karakter Uitgevers BV|ISBN:9789045213651|Blz: 320
Verschijningsdatum: november 2017

Misstap is onder andere verkrijgbaar bij de lokale boekhandel en via:
Bol.com


 
 
 
Eci

De zaak Magritte – Toni Coppers – Recensie

De zaak Magritte – Toni Coppers – Recensie

Op verzoek van de erven Magritte schreef Toni Coppers deze indringende literaire thriller waarin een bizar spoor van moorden wordt getrokken tussen Brussel en Parijs. Telkens vinden de speurders bij het slachtoffer hetzelfde briefje: ‘Ceci n’est pas un suicide’…

‘Alles wat we zien, verbergt iets anders. Wij willen altijd ontdekken wat achter het zichtbare verborgen ligt.’ – René Magritte

Het leven van ex-rechercheur Alex Berger staat on hold sinds zijn Franse vrouw Camille twee jaar geleden is omgekomen bij de aanslagen in Parijs. Zij was op weekendtrip met vrienden en hij zou later komen. Vanwege een belangrijk verhoor moest hij op het laatste moment afzeggen. Sinds de dood van Camille is Alex een wrak. Dan belt een oud-collega hem op. Ze hebben zijn hulp nodig. John Novak is ontsnapt. Een derderangs crimineel die er verantwoordelijk voor was dat Alex dat ene weekend moest afzeggen. Op dat moment had Alex Novak namelijk in verhoor. Het vreemde is dat Novak nu in verband wordt gebracht met een moord, terwijl dit niets voor Novak is, daar maakt hij normaal gesproken zijn handen niet aan vuil. Alex besluit zijn oud-collega’s te gaan helpen maar niet om de reden dat zij denken, Alex heeft zijn eigen plan. Toni Coppers heeft een fijne, soepele schrijfstijl met veel oog voor details. De beeldbeschrijvingen plaatsen je als vanzelf in het verhaal en geven een levendige beschrijving van de locaties.

In De zaak Magritte lopen twee verhaallijnen naadloos in elkaar over; het onderzoek en Alex zijn gevecht om uit zijn lethargie te komen. Terwijl er diverse sporen worden onderzocht probeert Alex met zichzelf in het reine te komen. Hij voelt zich schuldig aan de dood van Camille en vele nachten heeft hij hevige nachtmerries. Nachtmerries waar Camille aan deel neemt, het lijkt wel of ze hem iets probeert te vertellen. Op zijn eigen ingenieuze wijze weet Coppers Alex Berger zo indringend neer te zetten dat de depressiveit bijna bij de lezer naar binnendringt.

De werken van Magritte worden door het verhaal heen verweven en de verwijzingen lijken belangrijk te zijn voor de zaak. Waarom wordt pas op in het laatste stadium duidelijk en vooral het werk dat op de cover staat afgebeeld blijkt een bijzondere betekenis te hebben. Coppers bouwt het verhaal kundig op en de dialogen zijn zo levensecht, bijna alsof je ernaast staat. De opbouw is voorzichtig, er worden voortdurend maar kleine beetjes weggeven wat de weg naar de plot bijna tergend maakt. Alex zijn eigen plan laat voor het ergste vrezen en dit lijkt een niet meer af te wenden voornemen. De manier waarop Coppers de lezer naar de plot leidt is vernuftig en na een weg vol wendingen is er die verrassende ontknoping. De zaak Magritte is een verhaal dat onder de huid gaat zitten en waarbij Alex, als nieuw geintroduceerd personage, een deel van je leven gaat uitmaken. Coppers heeft met dit boek zijn kunsten weer volop getoond.

5*****

Deze recensie is eerder gepubliceerd op VrouwenThrillers.nl

Wendy Wenning

Titel: De zaak Magritte| Auteur: Tonij Coppers
Uitgever: Manteau|WPG| ISBN: 9789022333358| Blz: 272
Verschijningsdatum: juni 2017

De zaak Magritte is onder andere verkrijgbaar bij de lokale boekhandel en via:
Bol.com

Pijn is persoonlijk – Marleen Schefferlie – Recensie

Pijn is persoonlijk – Marleen Schefferlie – Recensie

Marleen Schefferlie maakte carrière als modestyliste. Nadat zij last kreeg van chronische pijn als gevolg van fibromyalgie, werd zij fulltime schrijver. In Pijn is persoonlijk schrijft zij over haar eigen ervaringen en volgen we haar in therapiesessies. Tevens interviewt ze lotgenoten, om samen met hen deze aandoening een stem te geven. Hun ervaringen staan centraal. Persoonlijke levenverhalen vol levenswijsheid en kracht.

Pijn is persoonlijk start met een voorwoord van Rinie van Geenen, hoogleraar psychologie aan de Universiteit Utrecht. Voor de hulpverlener geven de openhartige verhalen in dit boek een nuttig overzicht van de gevolgen van chronische pijn voor mensen en hoe ze daarmee omgaan. De persoonlijke kijk in het leven van deze mensen en hun belevingen geven een duidelijker beeld en deze mensen hebben uiteenlopende vragen beantwoord die dieper ingaan op chronische pijn. Dit boek laat zien hoezeer mensen verschillen in hun beleving en de manier waarop ze met hun pijn omgaan. Verhalen met emoties en als er inderdaad een taboe ligt op praten over pijn dan wordt dat in dit boek doorbroken.

“Een kijkje achter de glimlachende façade van mensen  met pijn.”

In Pijn is persoonlijk gaat het hoofdzakelijk over fibromyalgie, maar ook andere chronische pijnklachten komen aan de orde. Zelf ben ik ook pijnpatient, dit door chronische rug- en beenklachten en was dan ook zeer benieuwd naar dit boek. Maar wat een herkenbaarheid! En niet zozeer door de beschrijvingen van de klachten maar meer hoe iedereen voor zich het beleeft en ermee omgaat. Je proeft de schaamte, de wanhoop en die alsmaar aanwezige vermoeidheid. Een vermoeidheid die misschien geeneens bij de kwaal hoort, maar juist door het vechten ertegen wordt veroorzaakt. Want dat hebben al deze mensen met elkaar gemeen, ze proberen met man en macht te vechten en zich er niet onder te laten krijgen door hun pijn.

Wat veel pijnpatienten zullen herkennen in dit boek is het proberen om te gaan met de pijn. Het leren accepteren en de knop om te draaien en te beseffen dat ze hun leven moeten aanpassen om zo min mogelijk pijn te hebben. Veel chronische pijnklachten zijn moeilijk te behandelen en het is een kwestie om er mee te leren leven. Maar dat is nu eenmaal niet zo makkelijk. Vragen om hulp is moeilijk en door de vermoeidheid onstaat er irritatie en overprikkeling. Doordat niet alles meer in de mogelijkheden ligt wordt de wereld klein en dan is er nog dat schaamtegevoel omdat je het zelf wel wilt maar gewoon niet meer kan.

Je pijn verbijten wordt als een deugd gezien in onze samenleving. Als je erover praat heet dat klagen en ben je al gauw een zeurpiet.

Ook lees je over het onbegrip van de omstaanders. Vanaf de buitenkant is er niet altijd wat te zien en dit maakt het voor de omstanders moeilijk te begrijpen. En veel pijnpatienten willen niet zeuren en doen zich naar de buitenwereld anders voor. Instorten doen ze thuis wel, in hun eigen veilige cocon. De pijn wordt verborgen. In Pijn is persoonlijk schetst Marleen een heel duidelijk beeld van de levens van pijnpatienten waaronder haarzelf. Een persoonlijk beeld om helder te maken wat chronische pijn inhoudt en dat het niet altijd tussen de oren zit, zoals buitenstaanders wel eens denken. En dan nog, ook al heeft het een psychische oorzaak, de pijn zit er echt. De therapiesessies van Marleen geven hier meer uitleg over en laten diverse oorzaken zien waardoor fibromyalgie getriggerd kan worden. Iedereen in de omgeving van een pijnpatient zou dit boek moeten lezen, al is het alleen maar voor dat kleine stukje begrip.

Voor een pijnpatient is dit boek best wel confronterend, want veel beschrijvingen betekenen een ontmoeting met jezelf. Maar het geeft ook hoop door de adviezen die er gegeven worden. Adviezen die de pijnpatient op weg kan helpen naar een leven met zo min mogelijk pijn. En door de verhalen van anderen te lezen komt er ook stukje rust, want je bent niet alleen…

Een voor mij heel mooi en herkenbaar fragment uit het boek en dat ik graag wil delen is:

Mijn hond is mijn grootste medicijn. Als ik ‘s ochtends niet goed ben, gaat ze de tuin even in, maar verder laat ik haar altijd uit. Ik word heel blij van haar[….]Natuurlijk kost een huisdier geld, maar het geeft zoveel liefde en blijheid, het zorgt ervoor dat je jezelf even vergeet en anders naar het leven kijkt. Je gaat meer genieten.

5*****

Wendy Wenning

Met dank aan Kosmos Uitgevers voor het toesturen van een recensie-exemplaar. Recensie binnenkort op Passie voor Boeken.

Titel: Pijn is persoonlijk|Auteur: Marleen Schefferlie
Uitgever: Kosmos|ISBN: 9789021565422|Blz: 176
Verschijningsdatum: september 2017

Pijn is persoonlijk is ondere andere verkrijgbaar bij de lokale boekhandel of via:
Bol.com