Categorie: Beoordeling

Het Moezelmeisje – Marelle Boersma – Recensie

Het Moezelmeisje – Marelle Boersma – Recensie

Geplaatst op door Wendy Wenning

Na het schrijven van haar eerdere succesvolle thrillers, is Marelle Boersma Vertrekthrillers gaan schrijven. Als geen ander weet zij hoe het is om uit eigen land te vertrekken en elders een nieuw bestaan op te bouwen. In 2015 vertrok ze samen met haar man Jan naar Portugal om daar te schrijven en schrijfvakanties te organiseren. in 2020 verhuisden ze van Portugal naar Frankrijk om daar verder te gaan met het organiseren van de schrijfvakanties. Het Moezelmeisje is de 5e Vertrekthriller van de auteur.

Emma wil een nieuwe start maken en vertrekt naar Duitsland, naar het stadje Cochem. Haar familie heeft daar een wijnboerderij en Emma wil daar alcoholvrije wijn gaan maken. Het is al een tijd geleden dat ze haar vader en haar broer heeft gezien, dus ze is best wel nerveus. Haar ouders zijn gescheiden toen zij dertien was en haar vader is toen samen met haar broer vertrokken naar Duitsland. De wens om een nieuwe start te maken én omdat ze meer wil weten over het verleden, voert Emma nu naar Cochem en de wijnboerderij toe. Maar direct na aankomst krijgt ze te maken met twee misdrijven. Is dit gewoon stom toeval of staan deze in verband met elkaar? Heeft haar komst er misschien mee te maken?

Het Moezelmeisje verhaalt grotendeels vanuit Emma, in de derde persoon maar daarnaast is er ook een belangrijke rol weggelegd voor het personage Angelika. De laatste regel van het eerste hoofdstuk maakt nieuwsgierig naar Emma en naar haar verleden. Het is al gelijk duidelijk dat Emma een pittige dame is, misschien zelfs wat opvliegend.
Er is haar onrecht aangedaan en om dit te verwerken wil ze de confrontatie aangaan. Aan de ene kant is er sympathie voor haar, maar ook is er het gevoel dat ze een dubbele agenda heeft. Soms zijn er twijfels aan haar goede bedoelingen, maar dat zet dit personage ook krachtig neer. Zodra duidelijk wordt wat Emma heeft meegemaakt, is de pijn voelbaar, maar ook de onmacht. Dit is niet iets wat zomaar van je af te schudden is, maar een trauma dat voortdurend meegedragen wordt. Ook bij een ander personage is er het gevoel dat ze een dubbele agenda heeft. Eigenlijk blijft er lang de onzekerheid bij alle personages wie er nu wel of niet te vertrouwen is. En pas aan het eind is er die honderd procent zekerheid. Al die twijfels rondom de personages creëren een mooie spanningsboog.

De titel is goed bedacht, al vind ik deze niet helemaal het hoofdpersonage vertegenwoordigen. Het leidt meer naar een ander personage, Olga. De cover past perfect, ik zie daar of Emma zitten, of een druivenplukster die even zit te genieten van haar schaarse vrije tijd. De wisselende perspectieven vragen om behoorlijk wat ruimte in het verhaal, en dit zorgt ook heel even voor een hapering in het tempo. Even was de snelheid eruit en dat maakte wat ongeduldig. Gelukkig is dit van korte duur. Op een gegeven moment is het wel duidelijk wat Emma zo dwars zit en dat ze niet voor niets naar Duitsland is gegaan. Het al weten lijkt voor het inzakken van de spanning te gaan zorgen, maar niets is minder waar. De wijze waarop ze voor haar recht opkomt is compleet onverwacht. Dat maakt de weg naar de plot fijn onvoorspelbaar waardoor de spanning goed behouden blijft.

Een spannend verhaal met sterke vrouwen in de hoofdrol. Meer is niet nodig om van deze thriller te genieten.

4****

Wendy Wenning

Met dank aan De Crime Compagnie voor het mogen proeflezen (voor VrouwenThrillers.nl) van deze thriller.

Titel: Het Moezelmeisje |Auteur: Marelle Boersma
Uitgever: De Crime Compagnie |ISBN: 9789461095176 |Blz: 352
Verschijningsdatum: september 2021

Thrillers algemeen

Komt een kat bij de dierendokter – Maarten Jagermeester – Recensie

Komt een kat bij de dierendokter – Maarten Jagermeester – Recensie

Geplaatst op door Wendy Wenning

Maarten Jagermeester is dierenarts en auteur. Hij publiceerde tientallen boeken, werkte mee aan tv- en radioprogramma’s en had 32 jaar een vaste rubriek in het populaire hondenblad Woef. Vandaag runt hij nog altijd zijn praktijk en geeft lezingen over het hele land.

‘Er zijn manieren om de ellende te ontvluchten: Muziek en katten.
ALBERT SCHWEITZER

Komt een kat bij de dierendokter is een verzameling van de beste kattenverhalen uit de loopbaan van Maarten Jagermeester. De verhalen worden vertelt met veel liefde en humor. Uiteraard zijn het overwegend katten die de show stelen, maar soms is er ook een rol voor de inwonende vader of andere gezinsleden van de dierendokter, bijvoorbeeld zijn vrouw. Verhalen die aanvoelen alsof het een feelgoodroman betreft, maar de verhalen laten ook zeker een realistische inkijk zien in het leven van een dierenarts.

In dit boek heeft de auteur de verhalen niet chronologisch geordend, waardoor de lezer af en toe verbaasd zal opkijken. De tijdgeest is nu eenmaal anders dan twintig jaar geleden. Niet alleen de mentaliteit is veranderd, ook de aandacht voor het dierenwelzijn is anders. Tevens is de kennis en de ontwikkeling van de wetenschap enorm toegenomen. De kat werd ook steeds meer en meer gewaardeerd en is uitgegroeid tot het op één populairste huisdier. De hond staat nog steeds op nummer één, maar voor hoelang nog? Opvallend is het verschil in wetgeving in landen. Sterilisatie van katten bijvoorbeeld. Dat is sinds 2018 wettelijk verplicht in Vlaanderen. Een kater of poes moet voor hij of zij vijf maanden oud is gecastreerd of gesteriliseerd zijn. Een wetgeving die in Nederland niet bestaat. Nooit geweten, blijkt dus dat je nooit te oud bent om te leren.

Na het inhoudelijke voorwoord wordt er gestart met de verhalen. Al meteen valt op dat er veel gebruik wordt gemaakt van Vlaamse woorden en/of uitdrukkingen. Nu is dit niet het eerste boek met Vlaamse woorden dat ik lees, dus niet alles is onbekend, maar toch heb ik soms een woord op moeten zoeken. Niet storend, want tegenwoordig is het met internet niet zo moeilijk om de betekenis van een vreemd woord op te zoeken. Bovenaan elk hoofdstuk vinden we een mooi citaat, die (hoe kan het ook anders) over katten gaan. Mooie en aansprekende citaten.

‘Zelfs de allerkleinste kat is al een meesterwerk.
LEONARDO DA VINCI

Ondanks dat de verhalen in Komt een kat bij de dierendokter soms best serieus zijn, heeft toch de humor wel de overhand. Maar ook de liefde voor de dieren. En niet alleen bij de auteur, maar hij heeft zijn hele familie ermee aangestoken. Stuk voor stuk niets te beroerd om een dier te helpen. Mag duidelijk zijn dat de familie zelf ook een groot aantal huisdieren heeft, veel daarvan door omstandigheden in hun leven gekomen. In een aantal verhalen wordt des te meer duidelijk wat een dier, in dit geval de kat, voor gezelschap en onvoorwaardelijke liefde kan zorgen.

Komt een kat bij de dierendokter, verhalen om van te genieten, zeker als je een kattenliefhebber bent. En net zoals ik een passie heeft voor dieren en voor boeken. Dit boek voegt beide passies schitterend in elkaar.

5*****

Wendy Wenning

Met dank aan Uitgeverij Houtekiet voor het toesturen van een recensie-exemplaar.

Titel: Komt een kat bij de dierendokter |Auteur: Maarten Jagermeester
Uitgever: Houtekiet |ISBN: 9789089249432 |Blz: 330
Verschijningsdatum: mei 2021

Thrillers algemeen

De stille vriend – Charlie Gallagher – Recensie

De stille vriend – Charlie Gallagher – Recensie

Geplaatst op door Wendy Wenning

Charlie Gallagher werkt al jaren als politieagent in Engeland. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat politiewerk centraal staat in de thrillers die hij schrijft. Een aantal centrale thema’s zijn hebzucht, ambitie, corruptie en verslaving. Personages van beide kanten van de wet zullen in strijd zijn met hun respectievelijke verleidingen. De politieagenten worden in zijn boeken niet altijd positief weergegeven, maar ze zijn menselijk en maken fouten.

‘Dit was altijd een plek waar ze op haar gemak was. Zo’n plek heeft elk kind van vijftien. Een plek waar je vrij bent, onder vrienden.
Maar vandaag was het anders. Vandaag was ze in haar eentje, met een handvol pillen en een fles water om die mee weg te spoelen.’

De stille vriend start met een heftige proloog die dwingt om verder te lezen om te weten te komen wat hier precies gebeurt en waarom. Dan is er een kleine tijdsprong naar een maand later en het verhaal gaat van start met de eerste verhaallijn. Deze verhaalt vanuit het perspectief van Danny Evans, in de derde persoon. De dochter van Danny en Sharon Evans heeft een zelfmoordpoging gedaan en ligt nog altijd in coma. Danny en Sharon hebben beiden hun eigen manier om hiermee om te gaan. Danny zoekt het hoofdzakelijk in de drank en verder leven Danny en Sharon langs elkaar heen. Maar dan wordt Danny benadert door iemand die zegt dat het een poging tot moord was en dat hij de dader aan kan wijzen. Danny weet niet wat hij hiervan moet denken. Voor rechercheur Joel Norris wordt het al snel duidelijk dat dit geen gewone zaak betreft. Er lijkt een spel gespeeld te worden, een spel dat op gruwelijke wijze levens verandert…

Het boek heeft meerdere verhaallijnen met fijne, kort opgezette hoofdstukken. Als het ineens lijkt of een verhaallijn abrupt stopt, wordt de lezer verrast met een nieuwe verhaallijn die in sterk verband staat met de vorige. Het maakt alleen nog niet alles duidelijk en het blijft de vraag wat voor spel hier wordt gespeeld en wie hier de touwtjes in handen heeft. Doordat men ook verschillende richtingen opgestuurd wordt, is het niet zo makkelijk alle stukjes van deze puzzel precies goed tegen elkaar aan te leggen. Maar de lijntjes worden steeds strakker naar elkaar toegetrokken waarbij de spanning ook steeds intenser aan begint te voelen. Langzamerhand krijgt de titel De stille vriend zijn verklaring en worden de motieven helder. Dit boek is het debuut van Charlie Gallagher, die als politieman verschillende functies heeft bekleed. En zijn ervaring weet hij mooi in deze spannende thriller te verweven. Dit is onder andere merkbaar in de wijze waarop hij de personages heeft uitgewerkt, hier is veel inlevingsvermogen te zien. Al weten we nog lang niet genoeg over rechercheur Joel Norris en slaagt de auteur er niet helemaal dit personage een blijvende indruk te geven. Maar daar dit een eerste deel is met deze rechercheur als hoofdpersonage is het logisch dat er nog veel ruimte over is gehouden om dit personage verder te laten ontwikkelen. Het beetje voorspelbaarheid dat in deze thriller zit wordt ruimschoots goedgemaakt door de complexiteit van het geheel.

De stille vriend is een spannende thriller waarin alles draait om controle. Een prima debuut dat zeker vraagt om meer…

4****

Wendy Wenning

Met dank aan HarperCollins Holland voor het toesturen van een recensie-exemplaar.

Titel: De stille vriend |Auteur: Charlie Gallagher
Uitgever: HarperCollins Holland |ISBN: 9789402708325  |Blz: 368
Verschijningsdatum: juli 2021

Thrillers algemeen

Paniek – Sandra J. Paul – Recensie

Paniek – Sandra J. Paul – Recensie

Geplaatst op door Wendy Wenning

Sandra J. Paul (1972) schrijft sinds jaren psychologische thrillers. Azerty was haar debuut, gevolgd door Moordspel, Kwijt en Mijn Waarheid. Paniek is haar vijfde thriller.

‘Ik dacht altijd dat ik niet zou weten wat te doen bij een aanslag, maar ik ben nog nooit zo kalm geweest.’

Het is 14.25. Willem zit samen met vijf anderen op de zolderverdieping van Kasteel Riel, verstopt tussen de dakspanten. Hij was net met Matthew op weg naar de bovenste verdieping om een tentoonstelling te gaan bekijken, als er plots felle knallen klinken. Het lijkt eerst vuurwerk te zijn, maar even later wordt duidelijk dat het schoten zijn. Willem kent het geluid, het klinkt als schoten van jachtwapens. Onder hun stemmen die een heersende chaos reflecteren. Krijsen, gillen en roepen. Alsof de wereld zelf aan zijn einde komt, weerklinkt nu knal na knal. Als Willem voorzichtig over een reling gaat hangen om te kijken wat er aan de hand is, ziet hij twee schutters die op alles schieten dat beweegt. Naar beneden gaan is geen optie, maar samen met de vijf anderen weet hij een schuilplaats te vinden. Waar ze niet anders kunnen doen dan wachten en hopen dat ze hier veilig zijn…

15.15. Jake heeft alle signalen genegeerd en een slachtpartij is het resultaat. Hij wil weg hier, verdwijnen en slapen. Naar huis gaan, in zijn bed kruipen en slapen. Vergeten dat er ooit een vandaag was.

‘Niets is toeval, niets gebeurt zomaar. Het leven bestaat niet uit toevalligheden, maar is een reeks van gebeurtenissen die aan elkaar zijn gelinkt, en altijd leiden naar de afgrond.’

Paniek is geschreven vanuit twee perspectieven, die van Willem en die van Jake. Allebei vanuit de eerste persoon. Het verhaal van Willem trekt de lezer gelijk het verhaal in. Willem is hoofdinspecteur en zijn ervaring vertelt hem dat dit geen terroristen zijn die de boek kort en klein schieten. Dit zijn mensen met toegang tot legale wapens – jagers – maar deze keer als doelwit mensen. Is er sprake van een gruwelijk spel of zijn dit geflipte studenten? Dit boek heeft niet veel nodig om een goede spanningsboog op te bouwen. De schitterende cover geeft al een verwachting en Sandra J. Paul laat vanuit de invalshoek van Willem de boog gelijk strak spannen. Mensen die zonder reden worden neergeschoten en zelfs verminkt. De filmische schrijfstijl zorgt voor een duidelijk beeld en laat de lezer regelmatig naar adem happen. Door zijn functie kan Willem niet in zijn schuilplaats blijven, zijn verantwoordelijkheid dwingt hem de situatie van dichterbij te gaan bekijken. En dan is er die ijzingwekkende conversatie die hem ten deel valt. Een scenario dat nooit in hem opgekomen is. Een schokkend en onverwacht motief dat dit verhaal van een explosieve lading voorziet. Vooral als men bedenkt hoe iemand kan ontsporen en alleen nog maar gevoelens van haat in zich heeft. Maar dan is het motief bekend, maar toch blijft er een vraag over als het verhaal van Willem afgesloten wordt.

‘Mijn hart klopt in mijn keel. Ik stap naar de open ziekenwagen toe. De student opent zijn ogen en kijkt me recht aan. Hij weet het. Jake weet alles.‘

En dan gaat het boek verder maar dan vanuit het perspectief van Jake. Niet alleen een verandering van perspectief, maar ook wordt de chronologische volgorde van de tijd omgedraaid. En dat is best verwarrend. Want het verhaal van Jake wordt dus achterstevoren vertelt. Wel iets wat passend is bij deze auteur, zij heeft het talent een verhaal net iets anders op te zetten waardoor het een uniek karakter krijgt. Dit heeft ze al eerder gepresteerd bij haar thriller Mijn Waarheid, dat goed ontvangen werd bij het publiek. En ondanks dat dit niet de makkelijkste manier is om een boek te schrijven slaagt ze met Paniek prima in om alles tot in de puntjes uit te werken. Ook alle personages worden gedegen uitgewerkt en als het verhaal definitief afsluit zijn alle lijntjes netjes afgerond en alle vragen zijn naar tevredenheid beantwoord.

Paniek laat een keihard beeld zien, een verhaal met een explosieve lading.

4****

Wendy Wenning

Met dank aan Hamley Books voor het toesturen van een recensie-exemplaar. Mijn recensie is onderdeel van een blogtour, de andere deelnemers zie je hieronder.

Titel: Paniek |Auteur: Sandra J. Paul
Uitgever: Hamley Books|ISBN: 9789463967662 |Blz: 300
Verschijningsdatum: augustus 2021

Paniek is verkrijgbaar in elke (online)boekhandel.

Thrillers algemeen

De Paardenfluisteraar – Een nieuw begin – Gina Mayer – Recensie

De Paardenfluisteraar – Een nieuw begin – Gina Mayer – Recensie

Geplaatst op door Wendy Wenning

Gina Mayer (1965) werd geboren in Ellwangen (Duitsland). Ze studeerde als grafisch ontwerper, werkte eerst als reclame-copywriter voordat ze haar beroep opgaf en schrijver werd. Ze schrijft romans, jeugdboeken en kinderboeken.

Recensie

Zoë Deventer is een wonderkind, een talentvolle dwarsfluitiste. Ze is pas dertien, maar beroemder dan haar moeder, de violiste Irma Sullivan. Ze mag optreden in de belangrijkste zalen, muziek neemt het grootste deel van haar leven in. Ook gestimuleerd door haar moeder, die bij elk concert met haar meegaat. Haar beste vriendin heeft juist niet zo veel met muziek maar des te meer met paarden. Als Kim een proefles mag doen bij het beroemde paardrij-internaat Snowfields in de wildernis van Canada, gaat Zoë met haar mee. Eigenlijk moet Zoë heel hard oefenen voor een belangrijk concert, maar ze neemt zich voor dit tussendoor te doen. Als Zoë de zwarte hengst Sharman ontmoet gebeurt er wat met haar. De hengst staat bekend als schuw en gevaarlijk, maar vanaf het allereerste contact is er een bepaalde klik tussen het paard en Zoë. Zelfs als Zoë weer thuis is blijft het paard haar in haar dromen achtervolgen. Hij smeekt haar terug te komen want zij is de enige die hem kan redden. Dan neemt Zoë een rigoureus besluit: ze gaat terug naar Snowfields…

‘Ze keek in de met goud besprenkelde ogen. Die kwamen haar zo bekend voor. Alsof ze ze al heel vaak had gezien. De ogen van een oude bekende, met wie je vroeger alles deelde en die je bijna was vergeten.’

De cover van Een nieuw begin doet mij denken aan de boeken die ik vroeger verslond, de boeken van De zwarte Hengst, geschreven door Walter Farley. Uit de tijd dat ik zelf nog een paardenmeisje was en meer op de manege was dan thuis. De serie van De zwarte hengst waren pocketboekjes, dit eerste deel van De Paardenfluisteraar is uitgevoerd in een mooie hardback. Vind dat de boeken zo veel langer mooi blijven en het geeft gewoon wat extra’s.

Een nieuw begin start met een cursief geschreven fragment dat vertelt over een wilde paardenkudde. Wat het verhaal hiermee te maken heeft moet nog blijken. Daarna start het verhaal, vertelt vanuit het perspectief van Zoë in de derde persoon. We krijgen gelijk een heldere indruk van wat het inhoudt een wereldster te zijn, wat voor invloed dat heeft op Zoë haar leven. Nu ze de puberleeftijd heeft, zijn er ook andere dingen die haar gaan bezig houden zoals bijvoorbeeld jongens. Maar de jongen die zij leuk vindt heeft niets met haar muziek en dat andere meisje vind hij toch leuker. Hoewel dit Zoë best verdrietig maakt staat ze er niet te lang bij stil, de muziek en school heeft haar aandacht nodig.

‘Haar gevoelens voor Jake hadden haar vleugels gegeven en haar meegevoerd. Ze had alleen maar voor hem gespeeld. Waarom was hij niet gekomen?’

Als eerste kabbelt het allemaal wat voort, totdat Zoë de hengst Shaman ontmoet. Dan krijgt het verhaal pas echt vorm en komt er ook een fijne spanning om de hoek kijken. Tussendoor meerdere cursief gedrukte fragmenten die vertellen over het verleden van Shaman. En daar zitten best wel heftige situaties bij en verklaart ook waarom het paard zo opstandig is. Naarmate het verhaal vordert wordt steeds meer duidelijk wat er precies met Shaman aan de hand is, maar ook waarom er tussen hem en Zoë zo’n klik is. Zoë maakt een ontwikkeling door waar niet iedereen op zit te wachten, maar er zijn gelukkig anderen die het haar gunnen en haar de tijd willen geven zich te ontplooien. Zo wordt vluchtig het thema wonderkind uitgelicht. De titel van de serie verraadt het natuurlijk al een beetje waarom er zo’n klik is tussen Zoë en het paard, maar er is nog zoveel te willen weten, dat het boek gewoon in een zucht uitgelezen moet worden. De schrijfstijl van de auteur maakt dat de jonge lezer de fantasie ruimschoots kan benutten en duidelijke beelden bij het verhaal kan zetten. Tevens zijn de personages voor de doelgroep herkenbaar neergezet door er bijvoorbeeld het thema verliefdheid in het verhaal te verweven. Een nieuw begin is het eerste boek van een reeks waar elk (paarden)meisje van zal genieten. En eenmaal het eerste deel gelezen is het met ongeduld wachten op het volgende deel!

4****

Wendy Wenning

Met dank aan Baeckens Books voor het toesturen van een recensie-exemplaar.

Titel: De Paardenfluisteraar – Een nieuw begin |Auteur: Gina Mayer
Uitgever: Baeckens Books |9789464290066|Blz: 205
Verschijningsdatum: juni 2021 | Voor kinderen vanaf 10 jaar

Thrillers algemeen

Schillers dubbelliefde – Mariska Overman- Recensie

Schillers dubbelliefde – Mariska Overman- Recensie

Geplaatst op door Wendy Wenning

Achterflap: In de zomer van 1788 brengen de zusjes Lengefeld een heerlijk onbezorgde tijd door met Friedrich Schiller. Hoewel hij hun beider harten weet te stelen, kan hij met slechts een van hen trouwen. Charlotte wordt Schillers bruid, maar kan hij daarmee Caroline vergeten? Als in 1805 zijn dood nadert zal Charlotte een onomkeerbare keuze maken.

Journaliste Johnny mag in 2008 een persconferentie in Weimar bezoeken. Een ideale ontsnapping aan thuis, waar haar liefdesrelatie niet lekker loopt. De schedel van de 18e-eeuwse dichter Schiller, die naast Goethe in de hertogelijke tombe in Weimar zou moeten liggen, blijkt niet de zijne te zijn. Johnny raakt verstrikt in een wonderlijke zoektocht naar de verdwenen schedel die haar dwars door de wereld van de kunsthandel leidt en toont dat het verleden nog altijd van invloed is op het heden.

In dit losjes op ware feiten gebaseerde mysterie worden heden en verleden naadloos met elkaar verbonden. Een romantisch kostuumdrama en spannende hedendaagse pageturner ineen.

Recensie

Journaliste Johnny krijgt als opdracht naar Weimar (Duitsland) te gaan, een persconferentie bij te wonen en daar een klein stukje over te schrijven. Geen opdracht die de klapper van haar leven zal worden, maar het levert geld op. En in deze tijd kon ze niet al te kieskeurig zijn plus het is even een welkome ontsnapping van thuis en haar relatie. Zo maken we in de eerste hoofdstukken vluchtig kennis met Johnny in het jaar 2008, terwijl er tussendoor kennisgemaakt kan worden met Friedrich Schiller in het jaar 1805. Schiller en de vrouwen Charlotte en Caroline. Vrouwen die heel belangrijk zullen zijn in het leven van Schiller, het is nog net geen driehoeksverhouding, maar het zou zo maar kunnen zijn…

‘En zelfs nu, op dit moment, weet ik nog steeds niet of ik het nu amusant vond of juist afschrikwekkend, maar ik realiseerde me dat Noud en ik in zekere zin niets anders waren dan de mensen over wie ik las: we waren schedeljagers.’

De cover van Schillers dubbelliefde voelt fluweelachtig aan en de voorkant van de cover is intrigerend. De standbeelden op de voorgrond en bovenaan ouderwets geschreven brieven en een kroontjespen. Ik vind hem prachtig en het heeft iets wat nieuwsgierig maakt.

Lange tijd lag mijn interesse niet zo bij historische romans en/of thrillers. Zo was er dan ook enige twijfel Schillers Dubbelliefde op te pakken, omdat een groot gedeelte van het boek historie is. Maar er is wel de overtuiging dat Mariska Overman goed kan schrijven. Dus toen ik het boek van de uitgever ontving, kon ik niet anders dan dit boek toch te gaan lezen. Het verleden heeft in dit boek de overhand, maar niet op een vervelende manier. Het voelt een beetje als een roman, dus geen droge stof om zo maar te zeggen. En eigenlijk is er vanaf het begin een goede klik met Friedrich Schiller en de vrouwen in zijn leven. Het verleden wordt steeds afgewisseld met het heden en ook de personages die daar een rol spelen laten een sympathieke indruk achter. Bij Noud, een jonge journalist die ze in Weimar ontmoet, wordt er een soort van verwachting bij de lezer neergelegd. Maar dat soort verwachtingen zien we ook wel in het verhaal van Schiller. De zoektocht in het heden, naar de schedel van Schiller, geeft het verhaal enige spanning mee. Alleen de zoektocht wordt meerdere malen ‘vergeten’ omdat het verleden de overhand heeft en waardoor de spanning vaak net te weinig kans krijgt.

‘Hoe hard we ook zochten en hoeveel we ook vonden, er zou altijd een deel bedekt blijven onder de dikke lagen van de geschiedenis.’

Voor het schrijven van Schillers Dubbelliefde heeft Overman intensief research gedaan. Dit is ook goed terug te vinden in het verhaal. Meerdere thema’s zijn terug te vinden in het boek, onder andere illegaliteit in de kunstwereld, het dark web en de Tweede Wereldoorlog. In dit boek lopen werkelijkheid en fantasie naadloos in elkaar over, alleen is het soms de vraag wat nu echt is en wat niet. Overman heeft alles zo levensecht neergezet, alsof het een waargebeurd verhaal is. Dit maakt dit boek van begin tot eind reuze interessant en de vleugjes spanning en romantiek zorgen voor de fijne soepelheid. En dan zijn er ook nog die meerdere plotwendingen die voor verrassende uitkomsten zorgen. Overman heeft de personages allemaal een duidelijke identiteit meegegeven waardoor deze een blijvende indruk achterlaten. Maar niet alleen de personages. Ook al is het niet altijd duidelijk wat echt is of niet, na het lezen voelt het verhaal als een indrukwekkende geschiedenisles. Eén die ik niet had willen missen!

4****

Wendy Wenning

Met dank aan Gloude Publishing voor het toesturen van een recensie-exemplaar. Schillers dubbelliefde is verkrijgbaar als e-book en vanaf 9 juli 2021 ligt de paperback in de winkel.

Titel: Schillers dubbelliefde|Auteur: Mariska Overman
Uitgever: Gloude Publishing |9789493041400  |Blz: 352
Verschijningsdatum: mei 2021

Klik hier voor een inkijkexemplaar

Schillers dubbelliefde is verkrijgbaar in elke (online)boekhandel.

Thrillers algemeen

Het hoogtepunt – Saskia M.N. Oudshoorn- Recensie

Het hoogtepunt – Saskia M.N. Oudshoorn- Recensie

Geplaatst op door Wendy Wenning

Saskia M.N. Oudshoorn debuteerde in 2015 met de spannende roman Buitenspel. In 2017 werd haar thriller Op eenzame hoogte de Beste Nederlandse Vrouwenthriller. Buiten spel is later herschreven onder de titel Zie je mij? waarmee ze een finaleplek won  bij de Crime Compagnie schrijfwedstrijd. In 2020 verscheen Dubbele agenda en in 2022 zal haar nieuwe thriller verschijnen, uitgegeven door De Crime Compagnie. Ook heeft ze meerdere feelgoods geschreven waaronder Recept voor Geluk (KOBO Talent winnaar 2019). Het hoogtepunt is het eerste deel van de nieuwe thrillerserie Vastgelegd, een Kobo Original.

Sacha leidt al jaren een dubbelleven. Naast dat ze voor het tijdschrift Aimer artikelen onder haar eigen naam schrijft, schrijft ze ook columns onder de naam Violet waarin ze verteld over haar leven als escort. Alleen haar bazen zijn op de hoogte van haar geheime bijbaan. Maar nu is ze verliefd geworden en wil ze stoppen met haar baan als escort. En dus ook met het schrijven van de column. Tijdens een jubileumfeestje van het tijdschrift vertelt ze het aan haar bazen. Maar haar beslissing kan wel eens grote gevolgen hebben…

Het hoogtepunt start met een proloog waarin een spannende situatie rondom Sacha wordt beschreven, een proloog die meteen nieuwsgierig maakt. De verhaallijnen in dit boek verhalen vanuit het perspectief van Sacha en vanuit die van Noor. Beiden vanuit de eerste persoon. Het was inmiddels traditie dat het lentenummer van maandblad Aimer met een groot feest gelanceerd werd. En dit jaar viel het samen met de vijfenzeventigste uitgave, dus dubbel feest. Omdat de werelden van Sacha door elkaar dreigen te lopen word het tijd om te stoppen met haar dubbelleven en haar werk als escort definitief vaarwel te zeggen. Noor is sinds enkele maanden een collega van Sacha, bij het tijdschrift welteverstaan, en die heeft al snel uitgevogeld hoe het precies zit met Sacha en Violet. Als Sacha een hele stomme fout maakt die wel eens bepalend kan zijn voor haar toekomst, is het Noor die Sacha de nodige steun biedt. Maar waarom doet Noor dit? Wat wil ze daar mee winnen? Of heeft Noor ook een dubbele agenda?

De auteur is inmiddels geen onbekende meer in boekenland, en ik heb haar leren kennen als een gedreven vrouw die naast haar werk de grote wens heeft een bekend auteur te worden. Dat ze goed op weg is blijkt wel uit wat ze in een relatief korte tijd allemaal heeft geschreven. Waaronder dus deze thrillerserie waarbij het hoofdpersonage volgens zeggen doet denken aan Amber die al een aantal jaar voor LINDA. schrijft over haar avonturen als escort. Ik ben niet bekend met die verhalen, maar ik moest juist veel denken aan de televisieserie Meisjes van plezier. Alleen de naam al gaf een associatie.
Maar dit terzijde, de vlotte verteltrant en de toegankelijke schrijfstijl van de auteur zorgt voor een enerverend verhaal. Alleen worden in het begin veel personages geïntroduceerd waardoor het even lastig is om goed in het verhaal te komen. De ruimte voor een wat langzamere introductie is ook wel beperkt, maar toch. De personages krijgen ook (nog) net niet genoeg inhoud om bij te blijven. Maar als je bedenkt dat dit verhaal in zeer korte tijd geschreven moest worden en dat dit een eerste deel is van een serie, is het helemaal niet slecht gedaan.
Het hoogtepunt heeft een lekker tempo en er gebeurt genoeg om interessant te blijven. Tevens ontbreekt het niet aan een fijn vleugje spanning en een flintertje erotiek. En, ook niet onbelangrijk, eenmaal dit verhaal uitgelezen wil je zo snel mogelijk verder met het volgende deel!

3***

Wendy Wenning

Titel: Het hoogtepunt |Auteur: Saskia M.N. Oudshoorn
Uitgever: Kobo Original |ISBN: 9781774533260|Blz:
Verschijningsdatum: juni 2021

Thrillers algemeen

Het schaduwmeisje – Lydia Albadoro – Recensie

Het schaduwmeisje – Lydia Albadoro – Recensie

Geplaatst op door Wendy Wenning

Lydia Albadoro- Van Houten debuteerde in 2015 met de thriller Doodstil. Toen was al gelijk duidelijk dat de auteur zich onderscheidde door haar filmische schrijfstijl en de uitvoerig beschreven scènes die onder de huid kruipen. Inmiddels zijn er meerdere thrillers van deze auteur verschenen.

Faith is opgegroeid in een woongemeenschap en werkte tot voor kort als receptioniste bij een van De Valk Hotel. Maar dan wordt haar een droombaan aangeboden. Een baan op een luxe cruiseschip en als ze de rijke Italiaanse jet setter Vito Vitalis ontmoet lacht haar een mooie toekomst toe. Althans, zo lijkt het in het begin. Maar als snel komt ze erachter dat ze alleen maar gebruikt wordt. De droombaan blijkt een regelrechte nachtmerrie te zijn. Kan ze ontwaken uit deze vreselijke droom?

Het schaduwmeisje bestaat uit vier delen waarvan de eerste drie verhalen vanuit het perspectief van Faith en het laatste deel vanuit Jason Harris, een privédetective. Allemaal in de derde persoon. Opvallend in de eerste delen is de schrijfstijl. Het lijkt soms wat kinderlijk, onvolwassen geschreven. Ook is er af en toe een gevoel van chaos, alsof er dingen overgeslagen worden. Maar dit nader bekeken als het boek uitgelezen is, geeft dit juist een perfect beeld van het hoofdpersonage Faith. De naïviteit is op deze wijze zeer tastbaar neergezet, maar toch kan deze wijze van vertellen een lezer doen afhaken. Vooral omdat dit in het begin van het boek het meeste opvalt. Faith had een veilige, beschermde basis in de woongemeenschap en van de wereld daarbuiten was het meeste onbekend. Terwijl Faith denkt dat er een wereld voor haar opengaat is zij door haar onschuld de perfecte persoon om gebruikt te worden.

Dit boek is een Nederlandse thriller, maar de auteur weet aan al haar thrillers een buitenlands tintje te geven. Dit vaak al door de namen van de hoofdpersonages, maar ook door de setting. En ook in Het schaduwmeisje zien we de meest uiteenlopende situaties op filmische wijze beschreven. Laat je fantasie het geschrevene in beelden omzetten en je ziet een spannende film voor je. Een met een totaal onverwachte plottwist. Alles in dit boek is verraderlijk. Niet alleen de personages, maar ook het verhaal zelf. Niets is zo onvoorspelbaar als Het schaduwmeisje. Maar dit geldt ook wel een beetje voor de auteur, vooral door haar typische, ondoorgrondelijke verteltrant die soms alle fantasie te boven gaat.

3½***

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Klik hier voor een voorproefje

Titel: Het schaduwmeisje |Auteur: Lydia Albadoro
Uitgever: Kabook uitgevers|ISBN: 9789083042466|Blz: 268
Verschijningsdatum: 22 augustus 2021

Het schaduwmeisje is verkrijgbaar in elke (online)boekhandel.

Thrillers algemeen

Dodenherdenking – Sander Blom- Recensie

Dodenherdenking – Sander Blom- Recensie

Geplaatst op door Wendy Wenning

Sander Blom (1993) groeide op in Winschoten, studeerde Communicatiesystemen in Groningen en volgde een vakopleiding scenarioschrijven in Amsterdam. Hij heeft zijn eigen filmproductiebedrijf Sander Blom Films en is actief als producent en regisseur van (korte)fictiefilms. In 2019 debuteerde Blom met de thriller Bezeten die vooralsnog alleen als e-book en luisterboek beschikbaar is.


2019 – Als in een kanaal bij Baflo het lichaam van een lokale wethouder wordt gevonden is het aan politierechercheur Martin Doodeman de taak om de dader te vinden. Het hoofd van het slachtoffer is volledig kaalgeschoren en in het voorhoofd van de vrouw is een groot hakenkruis gekerfd. In het begin lijkt het om een politieke moord te gaan, als protest tegen een aangekondigd windmolenpark. Maar waarom dan een hakenkruis? Een zaak met een grote uitdaging voor Martin, vooral omdat hij nog niet helemaal klaar is met het verleden.
1942 – Als zijn vliegtuig neerstort, weet de Engelse spitfirepiloot zich net te redden en hij landt met zijn parachute in het Groningse land. Hij weet onderdak te vinden bij een boer en is daar voorlopig veilig. Maar naarmate de tijd verstrijkt lijken hij en de andere onderduikers steeds minder veilig voor de Duitsers. En terwijl de oorlog vordert, blijken juist de Duitsers niet het grootste gevaar te zijn.


Dodenherdenking start met een proloog waarin we lezen dat de lokale wethouder wordt omgebracht. In een cursief geschreven gedeelte wordt de dader weergegeven zonder bekend te maken wie dit is. Wel is gelijk duidelijk dat het een man met een bepaalde missie betreft. De vraag is wat de drijfveer is. Na de proloog lezen we afwisselend vanuit het verleden en heden. Het verleden vertelt over Chris, de Engelsman en het heden verhaalt over het onderzoek naar de moord op de wethouder. Al eerder waren er bedreigingen en de politie (en dus ook Martin) wordt ervan beschuldigd niet genoeg gedaan te hebben.


‘Martin pakte het papier aan. Met een schok herkende hij het gezicht van Petra, getekend als karikatuur. Op haar borst prijkte een NSB-speldje. Haar hoofd was kaalgeschoren en op haar voorhoofd stond een zwart hakenkruis. De gelijkenissen met het beeld van die ochtend waren angstaanjagend groot. Een rilling trok vanuit zijn nek naar zijn onderrug.’


Blom start Dodenherdenking met dusdanige ontwikkelingen dat de aandacht gelijk gepakt wordt. En de auteur slaagt er prima in deze aandacht vast te houden. Beide verhaallijnen weten voortdurend te onderhouden en door de plot lang verborgen te houden blijft de nieuwsgierigheid gewaarborgd. Naast dat het een ingewikkelde puzzel is, en het lang een raadsel blijft wat het verband is tussen het heden en verleden, is er ook geduld voor nodig om meer inzicht in de personages te krijgen. Toch worden de personages al vanaf het begin goed uitgewerkt en krijgen ze voldoende diepgang om een band met ze op te bouwen. Vooral met Martin, al is zijn karakter niet helemaal uniek. Een beetje de typische rechercheur, goed in zijn werk maar door een drama in zijn verleden enige issues die hem met regelmaat blokkeren. In het verhaal van Chris heeft het thema verraad de hoofdrol en krijgt men een claustrofobisch gevoel als men goed laat doordringen hoe het is om te moeten onderduiken.

‘Toen hij aan het licht gewend was, keek hij de ruimte rond. Hij zat in een ondergrondse, aarden ruimte. […] De ruimte was net groot genoeg om plek te bieden aan Chris en de vier mensen die hem nu onderzoekend aankeken. Ze zaten in een kring met de carbidlamp in het midden.‘


Als er al een idee is wat het verband is tussen het heden en verleden, weet Blom dit regelmatig onderuit te halen. De vraag of ze wel in de goede richting zoeken is een beetje voor de hand liggend, maar kan ook als afleidingsmanoeuvre gezien worden. Zo wordt de spanning steeds verder opgevoerd en dan is er die geweldige plottwist. Wat een verhaal en wat worden het heden en verleden knap in elkaar verweven. En het laat ook weer even doordringen dat bepaalde dingen nooit vergeten mogen worden. Dat de auteur actief is als producent en regisseur is goed te zien aan de filmische beschrijvingen. Het is alsof je van een korte afstand alles meebeleeft, net als een spannende film. Zo’n film waar je vanaf het begin vast inzit. Waar blijft de film van dit boek?

4****

Wendy Wenning

Met dank aan Uitgeverij Palmslag voor het beschikbaar stellen van een recensie-exemplaar.

Titel: Dodenherdenking |Auteur: Sander Blom
Uitgever: Palmslag | 9789493059993| Blz: 336
Verschijningsdatum: mei 2021

BookSpot de online boekwinkel

Angstschreeuw – Annemieke Vaneman – Recensie

Angstschreeuw – Annemieke Vaneman – Recensie

Geplaatst op door Wendy Wenning

Annemieke Vaneman woont met haar man in Lelystad. Ze is al meer dan 15 jaar werkzaam als leraar in de bovenbouw. Jaarlijks schrijft ze het script van het spel Cluedo voor het schoolkamp waarin ze haar fantasie de vrije loop geeft. Omdat de verhalen die zij bedacht steeds langer werden, vond ze het een uitdaging om er een boek van te schrijven. Dit is uitgemond in het tweeluik Angstschreeuw en Doodsangst. Een leuke bijkomstigheid is dat dit boek zich afspeelt in mijn huidige woonplaats Nunspeet en in een van mijn vorige woonplaatsen, Vierhouten. In Vierhouten woonde ik tegenover de plek waar de schoolkampen gehouden worden. Dit geeft wel een extra beeld tijdens het lezen van dit boek, die onder mijn aandacht werd gebracht door boekhandel Osinga in Nunspeet.

Jelle zit in de derde klas havo. Zijn ouders zijn niet lang geleden gescheiden, grotendeels woont Jelle bij zijn moeder. Elk jaar kijkt hij uit naar het schoolkamp en eindelijk is het weer zover. Het kampgebouw waar ze verblijven ligt op loopafstand van het dorpje Vierhouten. Eenmaal aangekomen is het eerst zaak een bed te veroveren en nadat alle regels zijn uitgelegd is er middageten. Hierna gaan ze, net als elk jaar, Vossenjacht spelen. Maar dit jaar zal er nog een spel worden gespeeld, Cluedo. Een spel waarbij er een ‘moord’ zal worden gepleegd en men op zoek moet naar de dader. Alleen loopt het uit de hand want er wordt echt een moord gepleegd. Als de moordenaar hoort dat ‘toprechercheur’ Jack Dijkstra op de zaak is gezet, besluit hij zijn pijlen om hem en zijn gezin te richten. Milan, de moordenaar, weet zonder dat iemand het doorheeft, te infiltreren in het leven van Jack. Als Jack en zijn gezin te maken krijgen met bedreigingen, en iemand uit hun directe omgeving gevaar loopt, loopt de spanning op …

Angstschreeuw is het eerste deel van een tweeluik. Het boek is geschreven vanuit verschillende personages, ook vanuit de dader, in de eerste persoon. Het perspectief wisselt voortdurend maar duidelijk wordt aangegeven welk personage aan het woord is. Gevaar van het schrijven vanuit de eerste persoon is dat het woordje ‘ik’ veelvuldig in zinnen terug te vinden is en dat is hier ook regelmatig het geval. Dit maakt de zinnen wat strak en scherp. Dit wordt minder naarmate het verhaal vordert, alsof de auteur er dan beter in slaagt een zin zodanig om te buigen dat het woordje ‘ik’ minder vaak gebruikt hoeft te worden. De zinnen krijgen dan ook veel meer soepelheid. De snelle kennismaking met de dader laat even verwachten dat het een en ander voorspelbaar kan zijn, maar dat is absoluut niet het geval. Halverwege het verhaal valt heel even de spanning weg, maar dit geeft dan ook wel weer een mooi rustpunt in het geheel. 

Als we lezen over het schoolkamp en het spel dat gespeeld wordt, voelt het verhaal eerst meer aan als een Young adult, in plaats van een thriller voor volwassen. Dit blijft met vlagen zo en laat het boek er een beetje tussenin vallen. Maar ook zien we hierin een verandering als we steeds verder in het verhaal komen. Het verhaal krijgt meer volwassenheid en ook begint de spanning steeds hogere vormen aan te nemen. Heftige fragmenten geven verklaring aan de titel, een titel die op meerdere punten inzetbaar is. Ondanks de paar puntjes van (opbouwende) kritiek ben ik aangenaam verrast door dit debuut. Juist door het schrijven vanuit meerdere perspectieven wordt de lat gelijk hoog gelegd. Maar Vaneman laat zien dat ze dit goed kan handelen. Daarnaast heeft ze een prachtige beeldende schrijfstijl waardoor bepaalde fragmenten extra rauw op je dak komen en lang op je netvlies blijven staan. De gedachten van de personages weet ze uitstekend over te brengen waardoor de lezer zich goed kan inleven. De auteur is best keihard voor haar personages, en laat dan ook niet alles eindigen zoals de lezer zal verwachten. En dat kan er behoorlijk flink inhakken. 

Enige teleurstelling vinden we op de laatste bladzijde, want het verhaal is nog niet klaar. Vragen blijven nog onbeantwoord, hiervoor moeten we wachten op het tweede deel: Doodsangst. Graag had ik al willen doorlezen. Wat ik me in ieder geval al afvraag, als Angstschreeuw al zo’n passende titel is, wat kunnen we dan wel niet verwachten van het vervolg Doodsangst. 

Angstschreeuw is een debuut dat het lezen meer dan waard is.

3½***

Wendy Wenning

Met dank aan Annemieke Vaneman voor het beschikbaar stellen van een recensie-exemplaar.

Titel: Angstschreeuw |Auteur: Annemieke Vaneman
Uitgever: Boekscout | 9789464313642| Blz: 220
Verschijningsdatum: mei 2021

BookSpot de online boekwinkel

Hamley op pompoenjacht – Sandra J. Paul – Recensie

Hamley op pompoenjacht – Sandra J. Paul – Recensie

Geplaatst op door Wendy Wenning

Het zwarte katje Hamley weet dat ze het best getroffen heeft. Ze woont samen met haar moeder en haar twee oudere zusjes, Lexi en Lilly, in een groot en rustig huis vlak bij een bos. Achter dat huis ligt een grote tuin die uitkijkt op immense bomen. Ideaal dus voor katten om urenlang op stap te gaan. Sinds kort mag Hamley van haar mama naar buiten zolang ze maar in de tuin blijft. Maar Hamley is zo nieuwsgierig. Naast elke hoekje van de tuin ontdekken kijkt ze graag naar de televisie, vooral als er een programma over dieren op is. Leuk om naar te kijken en ook leerzaam. Haar grote wens is ooit een keer een zwarte panter te ontmoeten, dus een bezoek aan de dierentuin staat bovenaan haar lijstje.

Omdat Hamley veel te graag doet wat ze zelf wil, is het voor haar mama heel moeilijk om Hamley tegen te houden. Zeker als Hamley hoort dat Heksennacht (Halloween) de enige nacht is dat ze met een heksen en pompoenen kan praten. Gelukkig mag ze van haar mama die nacht eropuit trekken, maar wel samen met B-Boy.

De cover van Hamley op pompoenjacht heeft een mooie kleurstelling. Het oranje van de pompoen met het gitzwarte katje met felgroene ogen. En let op de fijne details, niet te weerstaan als dit boekje in de boekwinkel ligt. En zoals we inmiddels gewend zijn van de uitgever is er ook veel aandacht aan het binnenwerk besteed. Mooie illustraties die de puntjes op de i weten te zetten.

Na het lezen van het eerste deel, Hamley is jarig, is het onmogelijk om niet verliefd te worden op dit katje. Hamley is mooi en vertederend en haar belevenissen zijn heerlijk om te volgen. Vooral die nieuwsgierigheid, herkenbaar als jezelf jonge katten hebt of hebt gehad. Maar Hamley is niet alleen nieuwsgierig, ze is ook leergierig. Door de avonturen die ze beleeft, leert ze ook veel. Al heeft alles zijn voor- en nadelen.

‘Ze is een bijzondere kat. Een gitzwarte kat die kan verstaan wat hun baasjes zeggen. Dat geldt ook voor alles wat ze op televisie ziet en hoort. Ze vindt het leuk, ook als is het soms lastig mensen te horen ruziën.’

De auteur maakt gebruik van korte en krachtige zinnen en door de eenvoudige bewoordingen is het prima geschikt voor de doelgroep. En door de toevoeging van de sprekende illustraties is het makkelijk om er een beeld bij te vormen en de eigen fantasie te laten werken. Al heeft wat betreft de fantasie de auteur zelf al heel wat voorwerk verricht. Want wat is dit verhaal weer leuk bedacht. Avontuurlijk met een flintertje spanning. En wederom weet dit charmante katje harten te veroveren. Hamley draagt de grote hoofdrol, dat is duidelijk. Maar het lijkt nu wel of haar zussen nooit wat meemaken. Of dat in de familie waar ze woont alles maar pais en vree is.

Hamley op pompoenjacht is leuk om zelf te lezen, maar kan ook heel goed voorgelezen worden. Deze reeks moet je gewoon in huis hebben, en als de kinderen eenmaal te groot geworden zijn voor het lezen van de avonturen van Hamley, bewaar deze boekjes dan gewoon voor de kleinkinderen! Een bijzonder verhaal van een bijzondere kat …

4****

Wendy Wenning

Met dank aan Hamley Books voor het toesturen van een recensie-exemplaar. Mijn recensie is onderdeel van een blogtour, de andere deelnemers zie je hieronder.

Titel: Hamley op pompoenjacht|Auteur: Sandra J. Paul
Uitgever: Hamley Books|ISBN: 9789463967990|Blz: 99
Illustraties: Ann-Sophie D’Hollander| Verschijningsdatum: mei 2021

Hamley op pompoenjacht is verkrijgbaar in elke (online)boekhandel.

Thrillers algemeen

Loslopen – Laura van der Haar – Recensie

Loslopen – Laura van der Haar – Recensie

Geplaatst op door Wendy Wenning

Laura van der Haar (1982) debuteerde als dichter met de bundel Bodemdrang. Ze schreef voor onder meer De Speld, Vice en een veilinghuis en maakte de podcast Het Volkskrantgeluid. In 2018 verscheen haar debuutroman Het wolfgetal. Haar laatste boek Een week of vier stond op de longlist van de Libris Literatuur Prijs.

Laura van der Haar heeft altijd onrust in haar hoofd. Altijd twijfels of ze wel het juiste doet. Maar dan zegt ze haar kantoorbaan op en ze neemt een hond: Takkie. Samen met Takkie (of de vele andere namen die de hond krijgt) loopt ze stad en land af. En waar ze ook zijn, ze maken altijd wel wat bijzonders mee.

‘Als liefde meetbaar is in koosnaampjes, dan is er niets waar ik meer van hou dan van Takkie.
Takkies eerste naam was Nasi, waar ze ook direct naar luisterde vanwege de klankrijm, maar sinds ik erachter ben dat ze naar alles luistert, zolang het maar met een blij timbre gebracht wordt, heet Nasi ook Draaikolkje en Speknek en Nono en Moembassa.’

Loslopen is een bundel van belevenissen en mijmeringen van Laura van der Haar. Zodra je begint met lezen, voel je de onrust van de auteur. Aan de ene kant een rare gewaarwording, maar aan de andere kant ook herkenbaar. De woorden en zinnen rollen met grote snelheid en ietwat chaotisch over de bladzijden heen, soms moeilijk om bij te houden. En onderaan de bladzijden staan in de voettekst zinnen cursief die men achter elkaar kan doorlezen. Het beste is dit apart te doen van de andere tekst, maar de neiging om ook steeds even de voettekst te lezen is groot.


Een paar per dag gaan ze samen op pad, van der Haar en Takkie. En tijdens de wandelingen komen ze een grote diversiteit aan mensen tegen, en elke keer maken ze wel wat mee. Van der Haar steekt haar mening niet onder stoelen en banken, vooral als het gaat om de maatschappij waar we nu in leven. Eerlijk en rechtdoorzee geeft ze haar (kritische) kijk op de wereld, en geeft ze de lezer volledige inzage in haar denken. Dit door wervelende en beeldende zinnen waardoor er een perfecte voorstelling wordt gegeven. Zinnen waar soms geen eind aan lijkt te komen en waarin regelmatig enig cynisme is te vinden. Op het eerste gezicht lijken de verhalen vrolijk en soms zelfs humoristisch, maar als je de tekst goed doorgrond proef je soms ook gemaakte vrolijkheid en wat eenzaamheid.


Wil je ondervinden hoe het is als er altijd onrust in je hoofd heerst, dan is Loslopen het boek om te lezen. De auteur heeft haar eigen onrust buitengewoon tastbaar neergezet en maakt met haar eigenzinnige en enerverende schrijfstijl de chaos compleet. Zit je zelf met veel onrust, dan zal dit boek je niet per se rustiger maken, maar er zal wel veel herkenning zijn. En dat het hebben van een hond gezond kan zijn, kan ik alleen maar beamen. Ook al heb je soms geen zin, de hond moet toch uitgelaten worden en eenmaal aan de wandel is het toch weer genieten. Het geeft ritme aan de dag, je blijft in beweging en regelmatig ontmoet je zo nieuwe mensen. En over vertrouwen gesproken, een hond zal jouw vertrouwen niet beschamen en je kunt echt alles tegen de hond vertellen:)

4****

Wendy Wenning

Met dank aan Uitgeverij Podium voor het toesturen van een recensie-exemplaar.

Titel: Loslopen |Auteur: Laura van der Haar
Uitgever: Podium | 9789463810944| Blz: 272
Verschijningsdatum: maart 2021

Loslopen is verkrijgbaar in elke (online)boekhandel.

BookSpot de online boekwinkel

Tot nooit meer – Sterre Carron – Recensie

Tot nooit meer – Sterre Carron – Recensie

Geplaatst op door Wendy Wenning

Sterre Carron (Antwerpen, 1957), een pseudoniem, is een Vlaamse schrijfster van misdaadromans. Ze debuteerde als schrijfster in 2013 met Mara. Carron had van in haar jeugd belangstelling voor criminologie maar belandde uiteindelijk in een opleiding tot vroedvrouw. Voor Artsen zonder Grenzen ging ze werken in Rwanda en toenmalig Zaïre. Ze keerde terug naar België waar ze een tijd in het Instituut voor Tropische Geneeskunde werkte. Haar detectives draaien rond Rani Diaz, een gevoelige maar humeurige politiehoofdinspecteur. Tot nooit meer is het 16e deel in de Rani Diaz reeks

De cover moest ik even aanwennen omdat deze me eerst liet denken aan boeken van Colleen Hoover of Anna Todd, een totaal ander genre. Maar de afgebeelde vleermuizen geven net dat beetje extra en roept gelijk de vraag op wat vleermuizen met het verhaal te maken hebben. Tot nooit meer krijgt Rani Diaz een onrustwekkende oproep. Aan de rand van het bos wordt een verminkt slachtoffer gevonden. Het onderzoek is net begonnen als er nog een moord volgt. Ondertussen neemt het leven van Zaira een plotselinge wending. Het ontdekken van een gevaarlijk geheim dwingt haar te vluchten en haar luxeleventje achter te laten.

Als het gaat om het tempo van het geschrevene stelt Carron de lezer wederom niet teleur. De vaste achterban weet niet beter dan dat de boeken van Carron een hoog tempo hebben en dat is in Tot nooit meer ook weer het geval. Als lezer word je gelijk overspoeld met een rollercoaster van gebeurtenissen en even een adempauze nemen is bijna onmogelijk. Het privéleven van Rani Diaz begint wel in een rustiger vaarwater te komen en haar kinderen doen gewoon hun ding. Maar toch heeft Diaz een kort lontje en is snel aangebrand. Dit heeft soms enige invloed op haar beoordelingsvermogen. Gelukkig kan ze op haar collega’s vertrouwen waardoor ze niet zo snel uit de bocht vliegt.

Door ook hier weer gebruik te maken van een actueel thema, in dit geval de drugsproblematiek, slaagt Carron er prima in de lezer geïnteresseerd te houden. En net als in eerdere boeken van de auteur is er een leerpuntje te vinden, door aandacht te geven aan een niet alledaagse ziekte. Niet alleen het tempo ligt hoog in dit boek. De spanning die in het begin nog vorm moet krijgen, wordt al snel naar een grote hoogte opgevoerd. Vooral wanneer een goede bekende van Carron de rol van slachtoffer krijgt toebedeeld. Dan wordt ook duidelijk waarom er vleermuizen op de cover staan. Er zijn meerdere verhaallijnen allemaal verhalend vanuit de derde persoon. Elke verhaallijn is onderhoudend door de vele ontwikkelingen die elkaar voortdurend opvolgen. De schrijfstijl van Carron blijft eenvoudig maar dat ze een perfectionistische inslag heeft is merkbaar. Bij elk nieuw boek van deze auteur is er groei te zien en het vermoeden is dat het plafond hiervan nog niet bereikt is. Een mooie belofte voor de toekomst want Rani Diaz is nog steeds een welkom hoofdpersonage en de fantasie van Carron lijkt onuitputtelijk te zijn.

Een onuitputtelijke fantasie laat genieten van vele spannende leesuren…

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Met dank aan Uitgeverij Witsand voor het toesturen van een recensie-exemplaar.

Titel: Tot nooit meer|Auteur: Sterre Carron
Uitgever: Witsand | 9789492934895| Blz: 360
Verschijningsdatum: maart 2021

Tot nooit meer is verkrijgbaar in elke (online)boekhandel.

Ook als luisterboek verkrijgbaar.

BookSpot de online boekwinkel

Bloedheet – Annet Hulst- Recensie

Bloedheet – Annet Hulst- Recensie

Geplaatst op door Wendy Wenning

Fee is eerstejaars student geschiedenis en woont sinds enkele maanden samen met haar beste vriendin Rox. In Leiden, in een appartement dat haar ouders voor Fee hebben gekocht. Fee denkt een origineel cadeau te hebben bedacht voor haar vader, die binnenkort 50 jaar wordt. Ze heeft een MatchDNA-set besteld en haar DNA opgestuurd. Dit om eventuele achterneven en -nichten van haar vader te vinden. Dit in eerste instantie onschuldig lijkend idee heeft grotere gevolgen dan gedacht. Tijdens de voorbereidingen voor het feest van haar vader vindt Fee een kaart van ene Bas. Als ze haar moeder daarop aanspreekt, draait de stemming zich om en de fijne sfeer is verdwenen. Een antwoord krijgt ze niet en dit zorgt alleen maar voor meer vragen. Fee zal de onderste steen boven water halen, maar realiseert zich niet dat haar onderzoek weleens gevaar kan opleveren…

Als initiatiefnemer van de websites Chicklit en Vrouwenthrillers.nl, ‘zit’ Annet Hulst al geruime tijd in de boeken en het was een kwestie van tijd dat zijzelf de pen in de hand nam. Ze debuteerde met de spannende young adult Privacy Live. Ze werkt in de financiële sector en in haar vrije tijd schrijft ze en leest boeken in alle genres. Ook brengt ze regelmatig een bezoek aan de sauna. Het verhaal van Bloedheet spookte al jaren door haar hoofd en staat nu eindelijk op papier.

De eerste bladzijde van Bloedheet laat een fragment zien dat zich drie maanden eerder heeft afgespeeld. Dan start het verhaal en maken we kennis met Fee. Een personage die levensecht is neergezet en waar men gelijk sympathie voor krijgt. Juist omdat, wat je in veel boeken ziet, zij niet als een volmaakte jonge vrouw is neergezet maar als vrouw met herkenbare onzekerheden. Vanuit het perspectief van Fee, in de eerste persoon, worden we meegevoerd in een verhaal waarbij gelijk al vanaf het begin veel vragen worden opgeroepen. Tussendoor worden we deelgenoot gemaakt van het dagboek van Bas, waarin veel over het verleden in staat en beetje bij beetje de waarheid wordt onthuld. Complexe relaties en familiegeheimen worden blootgelegd. In meerdere fragmenten wordt de angst van Fee voelbaar en doordringend beschreven. De manier waarop het personage is uitgewerkt maakt het mogelijk je in haar te verplaatsen en mee te voelen in die angst en haar onzekerheden. Ook slaagt Hulst er prima in om op juist de goede momenten die dingen op te voeren wat de nieuwsgierigheid alleen maar groter maakt. Hiermee wordt tevens de spanningsboog omhoog getrokken.

Ondanks dat het soms best complex in elkaar zit, weet Hulst het overzicht goed te behouden. De lijnen zijn duidelijk al word je meermaals een andere kant opgestuurd. Hoewel dit niet altijd zal lukken. Op een gegeven moment lijkt de plot bereikt, maar er zijn nog behoorlijk wat bladzijden over. Heeft de auteur nog zoveel ruimte nodig om het verhaal goed af te sluiten? Op dat moment dat je dus denkt alles duidelijk te hebben, is er die ontwikkeling die een totaal ander beeld laat zien. Misschien zijn er wat kleine puntjes van voorspelbaarheid, door de overrompelende afsluiting van Bloedheet, is dit al snel vergeten. Het eerste boek van Hulst was een young adult, deze thriller is voor volwassen en mijn inziens past dat de auteur beter.

Bloedheet is zo’n thriller waar het grootste venijn te vinden is in de staart…

4****

Wendy Wenning

Met dank aan Uitgeverij LetterRijn voor het toesturen van een recensie-exemplaar.

Titel: Bloedheet|Auteur: Annet Hulst
Uitgever: LetterRijn |9789493192119|Blz: 300
Verschijningsdatum: mei 2021

Bloedheet is verkrijgbaar in elke (online)boekhandel.

BookSpot de online boekwinkel

De laatste uren van Josephine Donkers – Daniëlle Bakhuis – Recensie

De laatste uren van Josephine Donkers – Daniëlle Bakhuis – Recensie

Geplaatst op door Wendy Wenning

Daniëlle Bakhuis werkt als freelance journalist voor diverse bladen. Op haar zesentwintigste debuteerde ze met haar eerste jeugdboek. Sindsdien zijn er meerdere jeugdromans van haar hand verschenen en ze is nog lang niet uitgeschreven. Bij Best of YA (Unieboek|Het Spectrum) zijn haar laatste boeken uitgebracht: De eliminatie, De executie en twee jeugdhorrors: Clownsnacht en Het huis zonder einde. En nu haar allereerste novelle: De laatste uren van Josephine Donkers. Wanneer ze niet schrijft, praat ze graag over schrijven. Ze staat graag voor de klas op middelbare scholen om lezen te bevorderen.

De zeventienjarige Josephine Donkers is op vakantie in Spanje met haar twee vriendinnen, Lucy en Isolde. Op de laatste vakantiedag wordt het lichaam van Josephine gevonden, onder aan een klif. Is ze gevallen of gesprongen? Of is ze geduwd? Is het een ongeluk of is er opzet in het spel? De laatste uren van Josephine Donkers is een novelle van 104 bladzijden. Een compact verhaal, speciaal geschreven voor de jong volwassene. Een doelgroep waarvan de aandachtspanne niet altijd even lang is, omdat er nog zoveel meer valt te ontdekken. Deze novelle van 104 bladzijden is dan te overzien, beknopt, onderhoudend en spannend.

Het verhaal start met een verhoor en afwisselend zijn de verhoren van Lucy en Isolde te lezen. Daar tussendoor, in meerdere tijdsprongen, lezen we het verhaal vanuit de perspectieven van Lucy en Isolde. Zij vertellen wat er allemaal voor die fatale dag is gebeurd. Door middel van de verhoren en de verhalen van Lucy en Isolde verwacht je als lezer al snel achter de waarheid te komen. Dat het voorspelbaar zal zijn. Maar zoals Daniëlle Bakhuis in naar nawoord zegt, een whodunit is niet leuk meer als je de clou al weet. Dat moest anders kunnen, dacht ze en met dat in haar achterhoofd heeft ze dit verhaal geschreven. Een verhaal dat je meerdere keren kunt lezen en waar steeds weer nieuwe dingen te vinden zijn. Waardoor de laatste uren van Josephine er telkens weer anders uit zullen zien. En inderdaad, ook al denk je nog te weten hoe het zit, al na één keer herlezen vallen er dingen op die de eerste keren finaal gemist zijn. Waardoor er ook telkens weer twijfels zijn over de personages en de clou. De laatste uren van Josephine Donkers is een spannende novelle die keer op keer gelezen kan worden en elke keer weer een ander inzicht geeft.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Met dank aan Uitgeverij van Goor voor het toesturen van een recensie-exemplaar.

Titel: De laatste uren van Josephine Donkers|Auteur: Daniëlle Bakhuis
Uitgever: vannGoor |9789000377541|Blz: 104
Verschijningsdatum: juli 2021

De laatste uren van Josephine Donkers is verkrijgbaar in elke (online)boekhandel.

BookSpot de online boekwinkel