#zomerlezen – Pagina 3 – Passie voor Boeken

Tag: #zomerlezen

Klaar voor een dosis ultiem vakantie-leesvoer? – #Lezen #Winnen (gesloten)

Geplaatst op 30 juni 20198 juli 2019 door Wendy Wenning

Ben jij klaar voor een dosis ultiem vakantie-leesvoer?
Move over Liny, hier is ons zomers leespakket: Zomerster en Ik wil jou(w) baby!
Wendy Louise schreef twee hit-romans boordevol zon, zee en sexy Spanjaarden. De recensies liegen er niet om: tijdens het lezen van deze boeken, waan je je op vakantie. Dus waar kun je deze boeken beter lezen dan op vakantie? Bewaar alvast een plekje in je koffer en klik op onderstaande bestellink.

Wensboeken

Lukt het even niet om dit jaar een dure reis te boeken? Ontsnappen aan de dagelijkse sleur, gewoon op jouw costa balkonia of in playa de la achtertuin, was nog nooit zo goedkoop.
Ik wil jou(w) baby! heb je al voor EUR 9,95.
Zomerster kost zelfs slechts EUR 6,99.
Beide boeken zijn uiteraard ook verkrijgbaar als e-boek (respectievelijk EUR 3,95 en EUR 1,99)

En er is meer.
We geven een aantal zomerse leespakketten gratis weg! Win niet een, maar twee zonnige feelgood romans.
Wat moet je daarvoor doen?

Volg WendyLouiseOfficial op Facebook
Volg Passie voor Boeken op Facebook, en eventueel op Twitter en Instagram
Tag minimaal één van jouw boekenmaatjes onder het Facebook bericht van deze actie.
Door een boekenmaatje te taggen bevestig je gelijk je deelname aan deze winactie.
Extra kans door het bericht (openbaar) te delen

met dank aan @uitgeverijwensboeken

De actie loopt van 30 juni tot en met 6 juli 2019. Op 7 juli zal ik de winnaar bekend maken.

De winnaar is: Diane Kooistra

Succes!

Wendy

De ketting – Adrian McKinty – Recensie

Geplaatst op 26 juni 201926 juni 2019 door Wendy Wenning

De ketting van Adrian McKinty verschijnt op 9 juli 2019 bij Uitgeverij Boekerij. Ik mocht het boek vast lezen voor VrouwenThrillers.nl.

Adrian McKinty (Belfast, 1968) is schrijver en recensent van misdaadromans. Hij is een van de opkomende sterren in de internationale misdaadfictie. Zijn werk won vele prijzen en zijn Sean Duffy-serie werd door verschillende media uitgeroepen tot een van de beste van de afgelopen jaren.

Rachel heeft een heftige tijd achter de rug. Ze heeft borstkanker gehad, een scheiding achter de rug maar nu is alles weer op de rit en lijkt de toekomst positief. Maar de oncoloog wil haar eerder zien dan de geplande afspraak. Ze heeft net haar dochter Kylie afgezet bij de bushalte om daarna door te gaan naar het ziekenhuis. Totdat ze een verbijsterend telefoontje krijgt. Haar dochter is ontvoerd en de opdracht die ze van de ontvoerders krijgt is opmerkelijk maar vooral bizar. Ze moet niet alleen losgeld betalen, ze moet ook een ander kind ontvoeren. Als ze de instructies niet volgt zal haar kind sterven en het kind van de beller dat ook ontvoerd is.

Rachel maakt nu deel uit van De Ketting, een oneindig en ingenieus plan dat ouders verandert in criminelen.

De ketting verhaalt vanuit wisselende perspectieven en verschillende verhaallijnen. Door De Ketting raken de levens van diverse mensen elkaar, levens die elkaar normaal gesproken niet geraakt zouden hebben. De eerste hoofdstukken grijpen meteen en McKinty weet door deze vliegende start de lezer het verhaal in te zuigen. Het verhaal doet denken aan de kettingbrieven die vroeger heel populair waren, alleen gaat het hier wel een stukje verder. Rachel is een sterke vrouw, ook nu haar kind ontvoerd is, weet ze overeind te blijven. Ze zet zichzelf helemaal opzij om haar dochter te redden. Ze krijgt hulp van haar zwager Peter, maar die heeft eigenlijk zelf nog genoeg te overwinnen. Maar samen staan ze toch net iets sterker. Rachel is als een leeuw die haar welp beschermt en er (bijna) alles voor over heeft om Kylie te redden. De opdrachten zijn bizar, maar als je kind in gevaar is dan vervallen alle grenzen. Zo ook bij Rachel, die dingen doet wat ze nooit van zichzelf had verwacht.

Origineel bedacht en een schrijfstijl die de lezer voortdurend mee weet te voeren. Een verhaal dat geen moment stil staat en vol is van rollercoasters. Meerdere fragmenten die je op het puntje van de stoel laten zitten. De spanningsboog is hoog en ondanks de meerdere lijntjes weet de auteur alles goed strak te houden en tevens de nodige aandacht aan de personages de besteden. Personages die al naar gelang hun rol perfect uitgewerkt worden. En de vraag is uiteraard, wie heeft De Ketting bedacht en waarom? Dit wordt langzaam uit de doeken gedaan en ook hoe oneindig het spel kan zijn. Totdat het wel weer heel dichtbij komt voor Rachel. McKinty geeft dan plots veel weg en er lijkt een stukje voorspelbaarheid te ontstaan. Dan wel een voorspelbaarheid waarbij er een beangstigend gevoel opgewekt wordt. Maar de auteur weet er een verrassende draai aan toe te voegen waardoor de lezer tevreden wordt gesteld. De ketting geeft een beetje een ‘King’ gevoel, alleen daar waar Stephen King een bepaalde mate van fantasie toevoegt, heeft De ketting een hogere geloofwaardigheid.

‘De ketting laat grenzen overschrijden en er lijkt geen ontkomen aan.’

5*****

Wendy Wenning

Titel: De ketting | Auteur: Adrian McKinty
Uitgever: De Boekerij | ISBN: 9789022587898 |Blz: 352
Vertaling: Sabine Mutsears| Verschijningsdatum: 9 juli 2019

De ketting is bij iedere (online) boekhandel verkrijgbaar.

Bonuszoon – Antoinette Kalkman – Recensie

Geplaatst op 20 juni 201920 juni 2019 door Wendy Wenning

Antoinette Kalkman (1964) kent de valkuilen en uitdagingen van een samengesteld gezin als geen ander. Met haar nieuwe man, haar twee kinderen en twee bonuskinderen woont ze op de Utrechtse Heuvelrug, waar het aangrijpende verhaal zich ook afspeelt. Naast moeder is ze ondernemer en schrijver. Ze is mede-oprichter van de ThrillerAcademie. Ook maakt Antoinette deel uit van het schrijverscollectief ‘Schrijfjuffers‘. Bonuszoon is haar debuutthriller.

Lauren is opgepakt en gearresteerd. Ze wordt ervan verdacht haar buurjongen te hebben vermoord. Zelf kan ze zich niet voorstellen verantwoordelijk te zijn maar alles spreekt tegen haar. Ze probeert te achterhalen wat er nu precies gebeurt is, maar ze kan alsnog niet bewijzen dat zij onschuldig is. Lauren raakt langzaam de realiteit kwijt wat ten koste gaat van haar gezin. Het vertrouwen is weg en ook haar geliefde raakt steeds verder van haar verwijderd. Toch is Lauren ervan overtuigd dat hier sprake is van een groot misverstand maar tijdens de zoektocht naar de waarheid brengt ze haar eigen leven in gevaar.

‘Niemand ziet me, niemand hoort me en als ik er niet in slaag weg te komen, ga ik hier dood.’

Een proloog die er gelijk flink inhakt en de verwachting naar de rest van het verhaal inluidt. De cover is ietwat mysterieus, roept vragen op en past prima bij deze psychologische thriller.

Bonuszoon is de debuutthriller van Antoinette Kalkman, een debuut die al voor het verschijnen een bepaalde verwachting oproept. Het boek wordt vertelt vanuit de perspectieven van Lauren en Ellen. Lauren vanuit de eerste persoon en Ellen vanuit de derde persoon. Twee verhaallijnen die zich afspelen in het heden en verleden, een proloog die een stukje toekomst laat zien. De proloog weet de lezer meteen nieuwsgierig te maken waardoor er graag doorgelezen wordt. Eerst is er de kennismaking met Lauren en komen we te weten wat er precies gebeurd is, waarom Lauren verdacht wordt van moord. Tussendoor maken we kennis met Ellen, een personage waar moeilijk een gezicht bij te denken is. Er is altijd wel een bepaald beeld voor te stellen bij een personage, maar dit blijft bij Ellen achter. Niet omdat dit personage niet goed uitgewerkt wordt. Juist wel, maar dit personage heeft meerdere gezichten en dat weet de auteur perfect te benadrukken.

‘De wereld om haar heen verandert, maar hier, in haar vertrouwde omgeving blijft alles hetzelfde. Hier heeft ze de controle en dat moet zo blijven.’

Kalkman heeft met Bonuszoon een domestic noir thriller geschreven die doet denken aan de thrillers van bijvoorbeeld Loes den Hollander. Een thriller die zich afspeelt in de huiselijke sfeer met gewone mensen zoals jij en ik als hoofdpersonages. De auteur weet de personages heel goed tot leven te brengen, vooral bij Lauren worden de gevoelens en gedachten een op een overgebracht waardoor deze diep naar binnen dringen. Ellen daarentegen geeft een wat unheimisch gevoel al wordt al snel duidelijk dat traumatische situaties uit het verleden haar gevormd hebben.

Een gedegen uitwerking van de personages en een verhaal met een almaar voortdurende onderhuidse spanning. Een diversiteit aan thema’s die verweven zijn in het verhaal. Kalkman weet de verhaallijnen goed bij elkaar te houden, strak maar toch ook onvoorspelbaar. In Bonuszoon staat eigenlijk het verhaal een beetje op de achtergrond al geeft de plot wel enige opluchting. De personages trekken de grootste aandacht en laten genieten van de subliem neergezette psychologie. Mijn petje af voor dit debuut!

‘Bonuszoon haalt zijn kracht uit de personages en het is intens genieten van de indringende psychologie.’

4½****

Wendy Wenning

Titel: Bonuszoon|Auteur: Antoinette Kalkman
Uitgever: Godijn Publishing|ISBN: 9789492115850|Blz: 319
Verschijningsdatum: mei 2019

Met dank aan Godijn Publishing voor het toesturen van een recensie-exemplaar.

Bonuszoon is verkrijgbaar bij elke (online)boekhandel

Ik kan je bijna aanraken – Colleen Oakley – Recensie

Geplaatst op 19 juni 201919 juni 2019 door Wendy Wenning

Een liefdesverhaal

Colleen Oakley was redacteur bij Marie Claire en hoofdredacteur van Women’s Health. Haar artikelen, essays en interviews zijn verschenen in verschillende bladen en kranten, waaronder The New York Times. Haar debuutroman Before I Go, kreeg veel aandacht en waardering in de pers, evenals Ik kan je bijna aanraken.

Jubilee Jenkins heeft al jarenlang haar huis niet verlaten. Ze heeft een zeldzame allergie voor menselijke huidcellen. Zelfs een lichte aanraking van iemand kan haar al fataal worden. Al die jaren heeft ze van een toelage van haar moeder geleefd, maar als deze toelage stop wordt gezet, moet ze toch een baan zien te vinden. Hiervoor zal ze de confrontatie met de buitenwereld aan moeten gaan.

Als ze, met gevaar voor eigen leven, een kind uit het water redt, ontmoet ze Eric, de vader van dit jongetje. Een jongetje dat heel slim is, maar ook getraumatiseerd. Aja en Jubilee hebben meteen een klik, maar ook Eric blijft Jubilee niet onberoerd. Maar Jubilee haar allergie lijkt een liefdesrelatie onmogelijk te maken.

‘Op een keer kuste een jongen me, en ging ik bijna dood.’

Ik kan je bijna aanraken wordt afwisselend verteld door Jubilee en Eric. Het boek omvat drie delen waarbij er ook een gedeeltes verhalen uit het verleden, waar er op de allergie van Jubilee wordt ingegaan. Het boek begint met een krantenartikel in The New York Times van twintig jaar geleden, met de titel ‘Het meisje dat niet kan worden aangeraakt’. Een meisje dat allergisch is voor andere mensen. Niet te bevatten. Niet normaal door je moeder geknuffeld kunnen worden, stevig tegen haar aangedrukt worden. Nadat Jubilee in het ziekenhuis de verpletterende diagnose krijgt, sluit ze zich op in haar kamer en komt er niet meer uit. Haar diploma ontvangt ze per mail. Als haar moeder trouwt met Lenny, neemt haar moeder een koffer mee en vertrekt, Jubilee achterlatend in het huis. Een huis dat Jubilee de komende negen jaar niet zal verlaten.

De hoofdpersonages in Ik kan je bijna aanraken, Jubilee en Eric, vertellen hun verhaal vanuit de ik-vorm waardoor er een goed beeld geschetst wordt. Door de personages hun eigen verhaal te laten vertellen, is er een goed inzicht in hun karakters te krijgen. Personages die een mooie diepgang meekrijgen en waarmee intens meegeleefd wordt. Jubilee, Eric en ook Aja veroveren een plek in je hart en blijven daar heel lang aanwezig. Het is gelijk al goed voor te stellen dat de sociale vaardigheden van Jubilee niet helemaal top meer zijn. Wat moeilijk voor te stellen is dat iemand negen jaar lang het huis niet verlaat en nauwelijks mensen ziet. Toch lijkt het erop dat Jubilee er vrede mee heeft. Het is dat ze moet gaan werken en er voor haar op dat moment geen mogelijkheden zijn om thuis te werken.

‘…vroeg ik me af wat ik nog meer zou kunnen doen zonder mijn huis uit te gaan. Dat bleek heel veel te zijn. Het werdt een soort spelletje – een uitdaging om uit te zoeken wat ik zittend in pyama allemaal voor elkaar kon krijgen. ‘

Door de enerverende schrijfstijl en de sympathieke personages word je gelijk het verhaal ingetrokken om het daarna ook niet meer los te laten. Het verhaal is door het onderwerp erg origineel en Oakley weet het levensecht neer te zetten. Terwijl een allergie voor mensen een fictieve aandoening is, zijn er veel mensen en families die tegen een ernstige voedselallergie moeten strijden. Veel verhalen en de dagelijkse angst die Jubilees leven bepaalt, zijn reëele scenario’s.

Ik kan je bijna aanraken is niet zomaar een liefdesverhaal, het gaat verder want er moet wel heel veel overwonnen worden. Vanaf het begin lijkt het door de allergie van Jubilee een onmogelijke liefde en als lezer ben je heel benieuwd naar alle ontwikkelingen. Zal het toch een goede afloop krijgen of gaat het verhaal een kant op die niet in de lijn van de verwachting ligt?

Ik kan je bijna aanraken heb ik bijna anderhalf jaar geleden proef gelezen en nog zijn deze personages niet vergeten, laat staan dit verhaal. Dat zegt genoeg toch …

4****

Wendy Wenning

Titel: Ik kan je bijna aanraken | Auteur: Colleen Oakley
Uitgever: HarperCollins | ISBN: 9789402701531 | Blz: 381
Vertaling: Louise Willenborg | Verschijningsdatum: juni 2018

Aquila – Ursula Poznanski – Recensie

Geplaatst op 9 juni 20199 juni 2019 door Wendy Wenning

Ursula Poznanski werkte als medisch journalist voor ze fulltime jeugdromans begon te schrijven. Inmiddels zijn ook thriller voor volwassenen aan haar veelbekroonde oeuvre toegevoegd. Eerdere boeken van haar zijn onder andere Layers en Elanus.

Als Nika wakker wordt is ze misselijk en heeft pijn in haar hoofd. Heeft ze zoveel gedronken gisteren? Ze heeft een schram op haar gezicht en ze kan haar telefoon niet vinden. Als ze de tv aanzet komt ze erachter dat ze twee dagen kwijt is. Heeft ze al die tijd geslapen? Waarom voelt ze zich zo wazig? Hoe hard ze ook denkt, ze kan zich niks meer herinneren van de afgelopen twee dagen. En niet alleen haar telefoon is weg, ook haar sleutels, paspoort en…haar vriendin, kamergenoot Jenny. In haar zak zit een onbegrijpelijk briefje:

Het is niet jouw bloed
Je weet waar het water het donkerst is
Blijf uit de buurt van adelaars en eenhoorns

Zowel de cover als de titel zijn opvallend maar roept ook de vraag op wat de titel betekent en wat de afbeelding moet voorstellen. Zonder een echte inleiding wordt de lezer meteen het verhaal ingesleurd en zodra bekend wordt dat Nika herinneringen kwijt is wordt er al enige onderhuidse spanning voelbaar. De vermissing van Jenny en een aantal erg vreemde voorvallen tillen de spanning langzaam naar een hoger niveau.

In Aquila wordt er heel veel tijd uitgetrokken om alle raadselachtige gebeurtenissen een betekenis te geven en erachter te komen wat er nu allemaal precies gebeurd is. Het duurt erg lang om to the point te komen en het geduld wordt op de proef gesteld. Het verhaal krijgt wel een steeds vreemdere verloop waarbij de wanhoop van Nika sterk wordt neergezet. Nika blijft zich groot houden tegenover iedereen, maar ondertussen wordt haar angst alleen maar groter. Niet alleen vanwege wat er allemaal gebeurt, maar ook omdat ze aan zichzelf twijfelt. Bang voor wat ze misschien gedaan zou hebben.

In plaats van dat de puzzel wordt opgelost, lijken er steeds meer puzzelstukjes te missen. Hierdoor voelt Aquila meer als een detectiveroman, een whodunit dan een thriller. En ook al komt de plot toch als een verrassing, met deze thriller laat de auteur zich, bijvoorbeeld vergeleken met Elanus, niet van haar allersterkste kant zien. Maar een geduldige lezer en een fervent puzzelaar zal genieten van deze thriller.

Aquila is vol raadsels en laat de lezer bijna oneindig gretig puzzelen.

4*****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder verschenen op VrouwenThrillers.nl

Met dank aan uitgeverij Lemniscaat voor het toesturen van een recensie-exemplaar.

Titel: Aquila | Auteur: Ursula Poznanski
Uitgever: Lemniscaat | ISBN: 9789047710325 | Blz: 334
Verschijningsdatum: april 2019

Aquila is verkrijgbaar bij elke (online) boekhandel

Het grote slapen – Anthonie van de Wardt – Recensie

Geplaatst op 23 augustus 2016 door Wendy Wenning

Anthonie van de Wardt (1939) bespeelt de lezer die als vanzelf een fuik wordt ingetrokken. Personages veranderen verbazend snel in echte mensen. Doorlezen is de enige optie. Doorlezen naar een onverwacht einde. De schrijver bewees dat al eerder in de thriller De laatste opdracht, de verhalenbundel Lovers’lane en de romans De vrijwilliger en Hoog water.

Sophie Dijkink heeft huis en haard achtergelaten. Van te voren heeft ze een route uitgestippeld en alles zo nauwgezet voorbereid dat ze haar niet kunnen traceren. Geen spoor zal er meer van haar te vinden zijn. Sophie is op de vlucht voor zichzelf en haar verleden. Haar reis voert haar naar Santiago de Compostella en ondanks dat ze van huis uit atheïst is wordt ze toch geraakt door de religieuze sfeer. Hierdoor raakt ze er steeds meer van overtuigd dat ze boete moet doen.

Een novelle is een prozaverhaal van beperkte omvang. Tegenwoordig bedoelt men met novelle een prozaverhaal dat wat de omvang betreft tussen de roman en het korte verhaal geplaatst wordt. Een novelle bezit een eenvoudige structuur en een klein aantal personages. Meestal omvat een novelle een bijzondere gebeurtenis en toont ze de hoofdpersonages op een beslissend moment in hun leven. Het grote slapen is een spannende novelle. In 10 hoofdstukken volgen we Sophie en haar reis naar Santiago. De wijze waarop ze alles voorbereid heeft en haar sporen uitwist is heel knap bedacht. Al snel is duidelijk dat er iets verschrikkelijks is gebeurd waarvoor zij nu op de vlucht is.

De fijne verteltrant van Anthonie van de Wardt laat deze novelle prettig lezen. Ik heb eerder Hoog water, een roman van deze auteur, gelezen en net als in die roman hangt in Het grote slapen een mysterieuze sfeer die een mooie spanningsboog creëert. Beeldende beschrijvingen waardoor je een evidente indruk krijgt. Sophie komt tijdens haar reis in contact met wandelaars die ook onderweg zijn naar Santiago maar Sophie houdt afstand. De reden waarom zij deze reis maakt, kan ze nog niet delen. Ook als lezer moet je geduld hebben voordat er volledig duidelijkheid wordt gegeven. Er wordt wel wat prijsgegeven waardoor er vermoedens zijn, maar toen eenmaal het grote geheim van Sophie bekend werd gemaakt, ging er een gevoel van afschuw door me heen. Het een was nog te wel begrijpen, maar het ander kon er bij mij echt niet in. Toch is dit iets waar we helaas regelmatig over lezen. In deze novelle wordt dit actuele thema alleen van een andere kant belicht. Het grote slapen wordt afgesloten met een onverwacht einde. De reis heeft Sophie veel duidelijk gemaakt en ze beseft dat ze zinloos is om weg te blijven vluchten…

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Boekenbijlage.

Met dank aan Uitgeverij Elikser voor het beschikbaar stellen van een recensie-exemplaar.

Titel: Het grote slapen|Auteur: Anthonie van de Wardt
Uitgever: Elikser| ISBN: 9789089548542| Blz: 86

Het grote slapen is verkrijgbaar bij de lokale boekhandel of via:
Elikser
Bol
Bruna
Eci

Zomermeisjes – Jobien Berkouwer – Recensie

Geplaatst op 7 augustus 2016 door Wendy Wenning

Jobien Berkouwer is voormalig hoofdinspecteur van politie en juriste. Gedurende 15 jaar werkte ze in verschillende functies voor de Nederlandse politie. Sinds vijf jaar haar eigen consultancy bureau, waarmee zij als ‘profiler’ slachtoffers van stalking adviseert.

De jonge Amsterdamse rechercheur Lot van Dijk wordt toegevoegd aan het korps Twente. In deze rustige regio gaat het een stuk anders dan dat ze gewend is. Weinig spannende zaken en ze heeft het niet zo naar haar zin, ze wil actie. Dan wordt in een afgelegen hutje in het bos het lijk van een tienermeisje gevonden.

Als profiler heeft Lot al snel het gevoel dat ze te maken hebben met een seriemoordenaar en is ervan overtuigd dat er meer slachtoffers zullen volgend. Als enige vrouw in het team wordt ze in eerste instantie niet serieus genomen en ze ondervindt enige tegenwerking van haar nieuwe collega’s. Haar gevoel blijkt juist te zijn, er wordt een tweede slachtoffer gevonden. Het team raakt overtuigd van haar kunnen en gezamenlijk gaan ze op jacht naar de dader.

‘Haar benen zwabberen. Haar enkels voelen wankel. Het eind van het bos is in zicht, maar ze is zo moe. Ze is stuk. Ze kan niet meer.‘

Zomermeisjes start met een angstaanjagend hoofdstuk en de aandacht is gewekt. Vanuit een wisselend perspectief worden we daarna meegesleept in een vlot geschreven politiethriller. We volgen Lot in haar jacht naar een seriemoordenaar en daarnaast is er voor de dader ook een grote hoofdrol weggelegd. De dader is duidelijk te volgen en zijn belevenissen zijn soms erg luguber. Toch blijft het nog lang de vraag wie de dader is. Vermoedens genoeg, maar toch vooral veel twijfels.

Jobien Berkouwer heeft zelf een indrukwekkende staat van dienst bij de Nederlandse politie. Haar ervaring zie je duidelijk terug in Zomermeisjes. Ze schetst een goed beeld van wat het werk van een profiler inhoudt. In dit korps is Lot de beginneling maar ze laat al snel zien dat ze over veel kennis beschikt. Makkelijk is het niet, als enigste vrouw in het team, toch weet ze op een gegeven moment het vertrouwen van haar collega’s te winnen. Een sterke vrouw maar ook zij heeft haar onzekerheden. Alle personages zijn sympathiek neergezet alleen had ik ze graag iets meer uitgediept willen zien. Maar mondjesmaat wordt er wat prijsgegeven en er blijft nog veel te raden over. Toch zal dit misschien wel bewust zijn gedaan zodat er in eventuele volgende delen genoeg ruimte overblijft om de personages meer uit te werken.

‘Net als Lot de deur dicht wil doen, vraagt Leo:’Lotje, haal jij nog even koffie voor iedereen?’
Lotje?
Koffie?
Voor iedereen?
Er begint direct een irritatie op te borrelen vanbinnen, maar ze laat zich niet publiekelijk op de kast jagen.‘

Jobien beschikt over een wervelende verteltrant en het geheel wordt overtuigend neergezet. De spanning die het onderzoek met zich meegeeft is vanaf de eerste bladzijde aanwezig en de filmische beschrijvingen schetsen een duidelijk beeld. De toevoeging van een stukje psychologie maakt het geheel compleet. Het onderzoek is interessant en er wordt een goede spanningsboog gecreëerd. De nieuwsgierigheid blijft hierdoor gehandhaafd waardoor je door wilt blijven lezen.

Zomermeisjes is een veelbelovend debuut, een thriller waar ik wel een spannende televisieserie in zie. Zelf is mijn verwachting dat het niet bij dit debuut zal blijven en meer boeken met Lot in de hoofdrol zijn van harte welkom.

Met dan aan A.W. Bruna voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar.

Titel: Zomermeisjes|Auteur: Jobien Berkouwer
Uitgever: A.W. Bruna|ISBN:9789400507739|Blz: 288

Zomermeisjes is verkrijgbaar bij de lokale boekhandel of via:
Bol.com
Boekenroute.nl
Bruna.nl
AKO.nl
Eci.nl

Huidpijn – Saskia Noort – Recensie

Geplaatst op 4 augustus 20164 augustus 2016 door Wendy Wenning

Saskia Noort is schrijfster en columniste. Met haar debuut Terug naar de kust vestigde ze haar naam en sindsdien behoort ze tot de absolute top van Nederlandse schrijvers. Van haar thrillers werden in totaal 2,7 miljoen exemplaren verkocht.

Huidpijn is de nieuwste thriller van Saskia. Anne is een succesvolle televisiester die door omstandigheden plots volledig aan de grond zit. Verteld vanuit de eerste persoon leef je mee met Anne en haar problemen. Terwijl ze midden in een Ivf-behandeling zitten komt haar vriend Sam met de mededeling dat hij haar verlaat, er is een ander. Ook in haar carrière loopt alles even niet zoals het zou moeten en de grond zakt onder haar voeten vandaan. Ze is verdoofd, aangeslagen. Anne wordt teruggeworpen naar een gevoel van jaren geleden. Toch oogt ze sterk, maar dit is alleen naar de buitenwereld toe. Van binnen is ze een hoopje ellende, getekend voor het leven.

‘Zo gaat het dus. In een etmaal kun je je geliefde, je werk en je kind verliezen. Althans, de hoop op een kind, een gezin.’

In Huidpijn wordt de rauwe pijn en machteloosheid van Anne zeer tastbaar neergezet. Haar gevoel van eenzaamheid kruipt onder je huid. Alles is heel realistisch neergezet, alleen vraag je je geruime tijd af of dit wel een thriller is. De verwachte spanning blijft vooralsnog uit. Het verhaal heeft zelf genoeg in zich om de lezer te binden en zich in te kunnen leven. Ook geeft het af en toe de nodige rillingen, maar helaas vinden we pas bij de ontknoping een klein beetje hoogspanning.

Huidpijn geeft een confronterende inkijk in het leven van een BN’er. Zolang het goed met je gaat, niets aan de hand. Maar gaat het slecht met je, dan ben je een favoriet onderwerp om over uit te weiden. Veilig voor de pers is een BN’er sowieso al niet, maar in slechte tijden zijn de journalisten net aasgieren. Dit boek laat de andere kant zien van het leven van een BN’er. Dat dit ook maar een mens is en dat deze dezelfde problemen kan hebben, met de daarbij horende gevoelens, net als jij en ik.

‘Ze moesten eens weten hoe weinig roem je uiteindelijk oplevert. Het is als een drugsverslaving. Je blijft eeuwig op zoek naar de kick van het begin, eenzaam, afgesloten van de normale wereld, hunkerend naar meer erkenning, vechtend tegen verval en uitstoting.’

Huidpijn is een intens boek om te lezen en ondanks de gemiste spanning heeft het mij veroverd. Dit is het eerste boek dat ik lees van Saskia Noort, maar het zal zeker niet het laatste zijn. Een fijne schrijfstijl die de lezer volledig kan meevoeren. Een mooie uitwerking naar een verbluffende ontknoping. Misschien mist dit boek het beoogde thrillereffect, maar het heeft genoeg andere ingrediënten in zich om het een heel prima boek te laten noemen.