Genre – Pagina 5 – Passie voor Boeken

Categorie: Genre

In de brievenbus – Wat ik niet deed van Johnny Bollé (leesfragment)

Geplaatst op 30 september 202230 september 2022 door Wendy Wenning

Pas verschenen bij uitgeverij LetterRijn de thriller Wat ik niet deed van Johnny Bollé

Over Wat ik niet deed

Na de dood van haar man en dochtertje stort het perfecte leven van schrijfster Emily volledig in. Ze onderneemt verwoede pogingen om haar schuldgevoelens te overwinnen, echter het enige waarin ze slaagt is moeizaam overleven. Een uitgever doet haar een aanbod om naar Schotland af te reizen om er een boek te schrijven over de laatste heks van Durness. Ze twijfelt maar uiteindelijk aanvaardt ze de schrijfopdracht. Zodra ze in de Schotse Hooglanden arriveert, stapelen de bizarre gebeurtenissen zich op. Emily beseft dat er iemand is die de wrede waarheid over haar verleden en de dood van haar man en dochter kent.

Over de auteur

Johnny Bollé schrijft thrillers en korte verhalen. Zijn vlotte, beeldende schrijfstijl en zijn typerende onverwachte plotwendingen houden de lezer stevig in zijn greep. Hij weet als geen ander hoe hij in zijn verhalen een sfeer kan creëren waaruit je niet meer kan ontsnappen. Zijn boek Bloedmaan werd door het lezersplatform van de VRT – Lang zullen we lezen – verkozen tot één van de 20 beste boeken van 2019.

De thriller Hij noemde me Duivelskind werd door het team van recensenten van ThrillZone genomineerd voor de longlist van de Thrillzone Awards 2020 voor de categorie Beste Nederlandstalige thriller. Wilde gok, zijn vierde thriller, werd in 2021 absolute favoriet van boekenblog Perfecte Buren.

Het boek telt 235 pagina’s en zal in de winkel € 19,00 gaan kosten. Het e-book kost € 6,99.

Wat_ik_niet_deed-Inkijkexemplaar

In de brievenbus – Zeven van Luc Vos (leesfragment)

Geplaatst op 29 september 202229 september 2022 door Wendy Wenning

Op 15 oktober 2022 verschijnt bij uitgeverij LetterRijn de thriller Zeven van Luc Vos. Zeven is het debuut van Luc Vos.

Over Zeven

Op een warme zomerochtend worden er zeven lege doodskisten via een anonieme website onder de aandacht van inspecteur Anne Verelst gebracht.

Het lijkt een flauwe grap tot er elke zeven uur een onbekende vrouw of man in een van de kisten verschijnt en er een aftelklok start. Elk spoor naar deze mensen en hun ontvoerder ontbreekt. De politie van Antwerpen zet alles op alles in een zenuwslopende race tegen de klok. Wie is deze dader, waarom verschijnen juist deze mensen in de kisten en wat is het verband met inspecteur Verelst?

Over de auteur

Luc Vos (Heultje-Westerlo, 1968) is al vele jaren in de ban van het schrijven. Korte en langere verhalen wisselen elkaar in hoog tempo af en vallen met grote regelmaat in de prijzen. Met deze nieuwe thriller zet Luc een volgende stap en laat hij zijn lezers kennismaken met inspecteur Anne Verelst van de Antwerpse politie.

Het boek telt 325 pagina’s en zal in de winkel € 20,00 gaan kosten. Het e-book kost € 6,99.

Zeven-inkijkexemplaar

Marcel en de krabpaalwappies – Leander Biltges – recensie

Geplaatst op 21 september 202221 september 2022 door Wendy Wenning

Voor mensen die zich niet zo snel op hun tenen getrapt zijn…

Achterflap:
Er bestaan vele verschillende soorten Wappies, maar de ergste zijn toch wel de Krabpaalwappies en helaas ben ik daar het slachtoffer van. Al sinds mijn geboorte word ik afgescheept met een tweedehands krabpaal van bijna twintig jaar oud. Zelfs al met het wetenschappelijk bewijs dat ik aangedragen heb, weigert mijn personeel een nieuwe krabpaal te kopen. Het wordt weggezet als “ook maar een mening”, “fakenieuws” en “onzin”, terwijl de lange termijn schade voor mij als kat niet eens goed onderzocht is. Dit kan niet langer doorgaan, dit moet stoppen! Help mij!

Marcel is een Schotse Korthaar (Scottish Fold), geboren en getogen in Kyiv. Met de grootste tegenzin is hij met zijn personeel mee verhuisd naar Nederland en slijt nu zijn dagen al mopperend in Venlo. Hij woont samen met zijn personeel: Leander – Wortelknabbelaar en Svitlana – Blije Geit. Svitlana was het eerste personeel van Marcel. Toen ontmoette ze Wortelknabbelaar en voordat ze het wist was ze getrouwd, moeder en de verzorgster van een zeer veeleisende Schotse Korthaar.

Leander was ooit producent van luxe kattenkrabpalen. Ruim tien jaar geleden heeft hij dit bedrijf van de hand gedaan en nu slechts ÉÉN krabpaal in zijn bezit, de krabpaal waarvan Marcel momenteel gebruik maakt (of zou moeten maken). Leander & Svitlana hebben elkaar ruim tien jaar geleden leren in kennen in de disco in Kyiv, toen was Leander eigenlijk al veel te oud om naar de disco te gaan.
Elke foto in dit boekje vormt bijna altijd het begin van het verhaaltje. Een gesprek tussen Marcel en zijn personeel. Bijna altijd met een kern van waarheid en gesprekken uit het dagelijkse leven van Leander, Svitlana en Marcel.

Dat Marcel het over zijn personeel heeft, is voor de mensen met katten niet zo vreemd. Er is niet voor niets de spreuk: “Een hond heeft een baas, een kat heeft personeel”. Een kat beschikt over een soort van mysterieuze overredingskracht waardoor de kat veel gedaan krijgt van zijn baas. Maar Marcel is wel een slag apart. Alleen die blik al…

Marcel en de krabpaalwappies is een boekje vol foto’s (van Marcel uiteraard) die uitlokken tot uiteenlopende dialogen. Dialogen met Wortelknabbelaar en Blije Geit die regelmatig ingaan op actualiteiten maar vooral dialogen met veel humor en sarcasme. Soms ook best even grof, dus je bent gewaarschuwd. Dat Marcel de baas wil spelen is duidelijk, alleen krijgt hij niet altijd zijn zin. Bijvoorbeeld wat betreft een nieuwe krabpaal, een issue dat als rode draad door het boekje slingert.

Marcel en de krabpaalwappies is een uitmuntend cadeautje voor de lezende kattenliefhebber, maar zelfs een niet-kattenliefhebber zal van de humor in dit boekje kunnen genieten. Dus zoek je nog een leuk cadeautje voor bijvoorbeeld sinterklaas of vast voor de kerst dan is dit boekje zeker een goed idee…

Leuk om te weten is dat Marcel ook zijn eigen Facebookpagina heeft: KrabpaalWappies
En geloof me, als je eenmaal dit boekje hebt gelezen is Marcel een deel van je leven geworden en blijf je deze eigenwijze kat graag volgen…

5*****

Wendy Wenning

Nederlands Paperback 9789493230798 Druk: 1 juni 2022 99 pagina’s

In de brievenbus – Getekend door een sekte – Annette van Luyk

Geplaatst op 11 september 202211 september 2022 door Wendy Wenning

Een boek over verschrikkelijke misstanden.

Christine is vijf jaar oud als haar ouders zich aansluiten bij een extreme afsplitsing van een sekte waar rituelen, kindermisbruik en geweld aan de orde van de dag zijn. Ze wordt regelmatig naar een kolonie gestuurd waar kinderen uit de sekte worden gehersenspoeld en misbruikt. Maar ook thuis is ze verre van veilig… Door haar ijzeren wilskracht ontsnapte ze uit de hel van haar jeugd, maar dat ging niet zonder slag of stoot. Christine is nu een stoere, dappere vrouw die het heft in eigen hand nam, maar door haar traumatische verleden getekend blijft voor het leven.

Annette van Luyk (1962) komt uit Den Haag. Ze werkte jarenlang als purser bij KLM. Haar eerdere romans kunnen het beste worden omschreven als avontuurlijk met een flinke dosis spanning en een vleugje romantiek.

“Met haar sprankelende schrijfstijl zet Annette van Luyk dit actuele thema messcherp neer.” Marelle Boersma over ‘Een Perfecte Illusie’. (2018)

“Origineel en voortdurend onderhoudend.” Passievoorboeken.com over ‘Roadtrip Italia’ (2020)

“Heerlijke feelgood met diepgang.” Hanneke van de Water op Hebban.nl over ‘De Bucketlist’. (2021)

Uitgever: Uitgeverij Davey Jones Publishing

Genre: Verhalende non-fictie.

Boek: ISBN: 978-94-6449-414-3 € 18,95 (248 pagina’s).

E-boek: ISBN: 978-94-6449-415-0€ 9,95.

Verkrijgbaar vanaf 5 september in de boekhandel.

Verschijnt tevens als luisterboek.

Obsessie – Jet van Vuuren – Recensie

Geplaatst op 31 augustus 202230 augustus 2022 door Wendy Wenning

Jet van Vuuren schreef in 2011 haar eerste thriller en heeft inmiddels heel wat thrillers op haar naam staan. Oer-Hollandse thrillers met vrouwen in de hoofdrol. Herkenbare vrouwen, maar wel vrouwen met een bepaalde achtergrond.

Laura is na veel vallen en opstaan eindelijk gelukkig met Kees, een avontuurlijke vlieginstructeur. Maar dan verongelukt Kees met een vliegongeval en Laura stort volledig in. Hij laat haar niet alleen achter met veel verdriet maar er blijken ook veel schulden te zijn. Als toevallig een oude huisgenoot van haar contact zoekt, besluit ze tijdelijk bij hem in te trekken om even tot rust te komen. Maar dan lijkt het verleden haar in te halen en komen er alleen maar meer problemen bij. Lukt het Laura om uit de ellende te komen?

‘Kees was dood. Het licht in haar leven was voorgoed gedoofd. De maand april was tot nu toe dan nog zo zonnig en stralend, voor Laura was alles inktzwart.’

Obsessie verhaalt vanuit het perspectief van Laura, vanuit de derde persoon. Het verhaal heeft een vliegende start en het kost dan ook totaal geen moeite om in het verhaal te komen. Er is gelijk veel sympathie voor Laura vanwege de problemen die ze na de dood van haar man op haar bordje krijgt. Wel komt er gelijk de vraag op hoe haar verleden in elkaar zit en waarom het zo lang heeft geduurd voordat ze de ware tegenkwam. Dat laatste wordt niet echt duidelijk, maar beetje bij beetje komen we er wel achter wat er in haar jeugd is gebeurd. Het volledig ontrafelen heeft zijn tijd nodig en dat maakt dat het verhaal blijft intrigeren. Alle personages hebben zo hun eigen geheimen en de personages zijn eerst best moeilijk te doorgronden. Van Vuuren weet de lezer hiermee ook goed te bespelen al zijn door de hints die gegeven worden niet alle plotwendingen onverwacht. Er is een personage die toch een bepaald gevoel opwekt al blijven er nog wat twijfels rondwaren. In ieder geval zal niet elke lezer op het verkeerde been te zetten zijn, maar dit is niet van invloed op de spanningsboog.

De fijne, soepele schrijfstijl van de auteur maakt Obsessie toegankelijk voor een grote doelgroep. Korte, krachtige zinnen en geen onnodige details. De boeken van Jet van Vuuren doen soms lichtjes denken aan de boeken van Suzanne Vermeer, maar die van Van Vuuren hebben net dat beetje meer. Juist door een verknipte vrouwengeest te gebruiken. Al gaat dat in deze thriller niet helemaal op naar mijn mening, daar het niet alleen om een verknipte vrouwengeest draait. De titel van het boek Obsessie verklapt al gelijk een belangrijk thema in deze thriller en tijdens het lezen wordt het ook steeds meer duidelijk. Alleen kan de lezer ook nog wel eens verrast worden in dit opzicht…

Obsessie is een spannende thriller met intrigerende personages en een thema met verrassingen.

3½***

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Zes seconden: De laatste Afrekening – Daniëlle Bakhuis -Recensie

Geplaatst op 23 augustus 202218 augustus 2022 door Wendy Wenning

Daniëlle Bakhuis is journaliste en schrijfster. Ruim twintig jaar is ze werkzaam geweest als redacteur bij onder andere CosmoGIRL! en Girlz. Tegenwoordig schrijft ze niet meer zoveel voor tijdschriften, maar richt ze zich meer op het schrijven van boeken en het geven van lezingen en workshops. In 2014 verscheen Zes seconden, en nu in 2022 is het vervolg Zes seconden: De laatste Afrekening verschenen.

Tess is enige tijd geleden samen met haar vader verhuisd naar Westerveen. Ze komt er al snel achter dat alle jongeren in de ban zijn van opdrachten die precies zes seconden duren. Door haar nieuwe vrienden wordt ze op de hoogte gebracht hoe het zit met die opdrachten en ook over het Feest en de Afrekening die daarop volgde. De Afrekening is een illegaal spel waarbij een slachtoffer zes seconden lang in elkaar wordt getrapt. Nu willen ze zelf een Feest geven in de oude gevangenis aan de rand van het dorp. Maar dan gaat de originele Organisatie zich ermee bemoeien…

‘Mijn mond wordt droog. Ik weet meteen wie het zijn. Ook al hadden ze de hazenmaskers niet opgehad, dan nog had ik geweten dat dit de originele Organisatie is.’

Het boek begint met een korte terugblik over wat in Zes seconden gebeurde. Erg summier en te weinig om na zo’n lange tijd alles nog precies te herinneren. Raadzaam is dus om eerst (weer) Zes seconden te lezen. In dit vervolg draait het wederom om de meest uiteenlopende opdrachten die men moet vervullen en men is zich aan het voorbereiden op het grote Feest.
In De laatste Afrekening wordt al snel duidelijk dat Tess de nodige geheimen heeft voor haar vrienden. Waarom haar vrienden bepaalde dingen niet mogen weten lijkt door een soort van schaamte te komen. Het verhuizen naar Westerveen is een nieuwe start en het verleden laat ze liever voor wat het is. Alles wat Tess heeft meegemaakt, maakt haar behoorlijk volwassen voor haar leeftijd. Maar langzaam lijkt het gordijn om haar geheimen naar beneden te vallen en is het niet alleen de Afrekening die haar wat nerveus maakt.

‘Ze denken dat dit een grap is. Ze denken dat dit erbij hoort.’

Naast een fijne spanningsboog heeft De laatste Afrekening ook meerdere thema’s in zich. Aanspreekbare thema’s voor de doelgroep. Zoals veel er voor over hebben om maar vrienden te hebben, en voortdurend je grenzen verleggen om deze dan ook weer bij je te houden. Maar dat dit ook te ver kan gaan, blijkt wel uit de opdrachten die ze uit moeten voeren. Het is dan ook niet te hopen dat de jongeren die dit boek lezen, dit na gaan spelen. Maar ondanks dat de opdrachten voor enige spanning zorgen, hangt er om de geheimen van Tess een groter spanningsveld. Hierin komen we ook wel het thema vooroordelen tegen, of juist de angst om veroordeeld te worden. Des te meer er bekend wordt over het verleden van Tess, des te meer is te begrijpen waarom zij zo volwassen lijkt. De grote ontknoping waarin duidelijk wordt wie degene is die achter de Organisatie zit zal niet voor elke lezer een verrassing zijn al wordt hierbij de spanning nog wel even fijn opgevoerd.

Zes seconden was origineel, aangrijpend en onthutsend. Dit boek De laatste Afrekening heeft niet helemaal de verwachting waargemaakt, maar is wel een mooie afsluiting en rond het verhaal goed af zonder losse eindjes achter te laten.

3***

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

In de brievenbus – Marcel en de krabpaalwappies – Leander Biltges

Geplaatst op 21 augustus 202217 augustus 2022 door Wendy Wenning

Een interview met Marcel, de Schotse Vouwoorkat:

Journaliste: ‘Ik zal het verhaal even kort samenvatten voor de lezer: Marcel en de
Krabpaalwappies neemt je mee in de dagelijkse beslommeringen van een doorsnee
familie in Nederland. Vader, moeder, kinderen en een kat, niets bijzonders dus.
Maar stel je eens voor dat de kat terug zou kunnen praten, wat zou hij dan zeggen en
wat zouden de gesprekjes zijn tussen de kat en zijn baasjes?’

Marcel: ‘Ho, ho, ho, zeg schrijfmiep, ik snap dat je op de spinazieacademie je typediploma
hebt gehaald, maar zal ik je even helpen de feiten juist weer te geven?’

Journaliste: ‘Pardon?’

Marcel: ‘Laat mij maar even een duidelijke voorstelling van zaken geven, want anders
koopt niemand dit boek en heb ik over 10 jaar nog geen nieuwe krabpaal!

Journaliste: ‘Nou Marcel, dat…’

Marcel: ‘Zeg, was ik al uitgesproken? Nee precies, mond dicht en maak je nuttig. Ga
gamba’s koken ofzo.’

Journaliste: ‘#!@%#%$^#!!!’

Marcel: ‘Nou waar waren we? O ja, dit boek gaat helemaal niét over een doorsnee familie,
maar over MOI, Marcel. En ík neem jullie mee in de stress, de ontberingen en ergernissen die ik als trotse Schotse Vouwoorkat moet ondergaan met die twee totaal incompetente krabpaalwappies die mijn dagelijkse verzorging op zich hebben genomen. Sinds mijn geboorte leef ik al met dezelfde krabpaal! Al ruim elf jaar krab ik me helemaal suf om die paal kapot te
krijgen! Maar nee hoor, wat blijkt? Wortelknabbelaar heeft er staaldraad in verwerkt zodat ik blijf krabben. En dat is niet alles, die Blije Geit van hem was alweer drachtig en nu blijken ze het nestje ook nog eens te houden. En dan heb ik het nog niet eens gehad over het feit dat ze “gamba night” willen afschaffen! Hoeveel meer kun je als kat accepteren van je personeel?!’

Wil je weten hoe dit verhaal afloopt? Lees dan snel verder in ‘Marcel en de krabpaalwappies’!

Nederlands Paperback 9789493230798 Druk: 1 juni 2022 99 pagina’s

Het Hoogste woord – Nanda Roep – Recensie

Geplaatst op 16 augustus 202216 augustus 2022 door Wendy Wenning

Nanda Roep is naast schrijfster van kinderboeken en feelgoodromans, tevens producent en uitgeefster. Uitgeverij Nanda werd in 2010 opgericht (als eerste ‘selfpublisher’ van Nederland) met de bedoeling om ruimte te geven aan creativiteit en ontwikkeling. Het Hoogste woord is haar nieuwste roman, een literaire feelgood.

In Het Hoogste woord maken we kennis met Liesbeth de Rooij, Soraya en Cindy. Liesbeth is een literair uitgeefster die na jaren trouwe dienst wordt ontslagen. Dit omdat ze weigert youtubers te publiceren. De boekensector komt in zwaar weer en ondertussen zijn er kinderen die taalachterstanden oplopen. Soraya is een jonge leerkracht en Cindy is een oude, sexy, opzijgeschoven muzikante. Drie vrouwen die elkaar misschien wel kunnen helpen, maar het ziet er naar uit dat het wel even kan duren voordat ze zo ver zijn. Dit omdat er andere dingen zijn die hun aandacht vasthouden.

Het Hoogste woord is geschreven vanuit het perspectief van een alwetende verteller en heeft meerdere verhaallijnen. Liesbeth heeft hierin de grootste rol. In het begin komt ze niet erg sympathiek over, maar als je haar een beetje leert kennen en meer over haar achtergrond begint te weten zijn dingen ook wel weer te begrijpen. Toch was het lastig om een echte klik te krijgen en dat geldt voor alle personages. Het begin van het verhaal is even wat stroef, maar dit wordt al snel opgevangen door de meeslepende schrijfstijl van Nanda Roep. De schrijfstijl is toegankelijk en het verhaal heeft korte hoofdstukken wat het fijn compact maakt. Maar niet alleen door die schrijfstijl, ook omdat het tot bijna het einde volkomen onduidelijk is waar het verhaal naartoe gaat. Geen enkele hint wordt er gegeven en dit maakt continu nieuwsgierig. Voeg hier wat cliffhangers bij, flashbacks en forwards, en je hebt genoeg triggers.

Meerdere thema’s zijn aanwezig in Het Hoogste woord, al kan het per lezer wisselen wat deze eruit haalt. Een rode draad door het verhaal is de verandering van de maatschappij, en dat het voor bepaalde generatie best wel eens lastig is om om te gaan met deze veranderingen. Ook is er in dit verhaal aandacht voor de veranderingen in de boekenwereld en dat de jeugd tegenwoordig zo weinig leest. Allemaal interessante thema’s die body geven aan Het Hoogste woord. Daarnaast wordt de humor niet vergeten. Zoals gewend van Roep is ook dit weer een luchtig geschreven boek maar wel met een serieuze ondertoon. Door tussen de regels door te lezen komt er nog een belangrijke boodschap naar voren: Wees tevreden met wat je hebt, geluk zit in de kleine dingen.

Een luchtig geschreven feelgood met een serieuze ondertoon, vooral als je goed tussen de regels doorleest.

3***

Wendy Wenning

Sterrenstof – Martine Kamphuis – Recensie

Geplaatst op 9 augustus 20229 augustus 2022 door Wendy Wenning

Toen Wynone Post (WP) vier jaar oud was, kochten haar ouders een vervallen boerderij in Ouddorp, op het conservatieve Zuid-Hollandse eiland Goeree-Overflakkee. Daar, midden in de Bible Belt, gingen ze hun droom om een New Age Centrum te beginnen verwezenlijken. Vanaf dag één wordt WP op school gepest vanwege de activiteiten van haar ouders. Geen makkelijke jeugd voor WP en toen ze zestien was heeft ze besloten zo min mogelijk naar het werk van haar ouders te informeren. Nu werkt WP voor Greenpeace. Haar volgende missie is pas over een maand of drie en tot die tijd zal ze bij haar ouders verblijven. Hier ontmoet ze Delek, een charamatische man die workshops gaat geven. Ook krijgt ze weer contact met Sara, één van de pesters van vroeger. Maar Sara lijkt het zich niet te herinneren, ze doet in ieder geval of er nooit iets is gebeurd. Als de man van Sara plotseling overlijdt, lijkt het een natuurlijke dood te zijn maar WP heeft zo haar twijfels.

Sterrenstof is een korte spannende prequel van de Wynona Post-thrillers geschreven door Martine Kamphuis. In 2014 verscheen Alibi, in 2016 Spiegelbeeld en in 2017 Zondebok. Een trilogie waar WP – daar inmiddels psychologe – ook de hoofdrol speelt. Deze boeken gelezen te hebben is er best een goed beeld te schetsen van WP, maar deze prequel laat net iets meer zien. In een spannende setting maakt de lezer uitgebreid kennis met WP.

De proloog van Sterrenstof heeft een zodanige opzet dat er gelijk nieuwsgierigheid is naar de rest van het verhaal. Na de proloog is er de kennismaking met WP en wordt er een duidelijke beeld van haar verleden gegeven. Andere personages worden geïntroduceerd waar vooral veel belangstelling is voor Delek. Deze man heeft iets duisters over zich, maar ook heeft hij dat charisma waardoor hij makkelijk het vertrouwen wint van mensen. En dan Sara, die de hulp van WP inschakelt zodat zij de workshops van Delek kan volgen. Interessante personages die het spanningsveld alleen maar verhogen. Kamphuis heeft een fijne toegankelijke schrijfstijl en zet personages zo neer dat het verhaal des te meer body krijgt. Sterrenstof is spannend, maar tevens wordt niet vergeten enige diepgang toe te voegen. Een kort spannend verhaal dat in alle opzichten compleet te noemen is. Meeslepend, enerverend en niet weg te leggen. En of je alle thrillers met WP nu al wel of niet gelezen hebt, Sterrenstof wekt genoeg nieuwgierigheid op om deze (weer) te gaan lezen.

Maak kennis met WP en laat je verrassen door dit spannende, maar soms ook duistere verhaal.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Een zee van tijd – Eva Nagelkerke – Recensie

Geplaatst op 2 augustus 20222 augustus 2022 door Wendy Wenning

Van het auteursduo Eva Nagelkerke zijn eerder thrillers verschenen bij De Crime Compagnie, toen nog onder de naam Eva Monté. Daarna zijn er twee thrillers verschenen bij HarperCollins Holland. Nu zijn Victoria en Alexandra weer terug bij De Crime Compagnie, hun nieuwe thriller Niet mijn droom verschijnt in 2023. Voor De verhalenfabriek, het zusje van De Crime Compagnie, schreven ze het kort verhaal Een zee van tijd.

In Een zee van tijd wordt Linde door de omstandigheden gedwongen een carrièreswitch te maken. Ze voelt zich aan het lijntje gehouden door haar minnaar Vincent en de carrière die haar voor ogen stond heeft zijn aantrekkingskracht verloren. En als ze dan ook nog iets ontdekt, hoeft het voor haar niet meer. Als haar vriendin Katja haar vraagt meewerkend partner te worden van een strandpaviljoen twijfelt ze heel even, maar dit is net wat ze nodig heeft. Maar of iedereen dit haar wel gunt is de vraag…

De proloog van Een zee van tijd heeft al veel spanning in zich. Ook tijdens de kennismaking met de Linde en de andere personages is er een goede spanning voelbaar en dit blijft voortduren tot aan het einde van het verhaal. De ontwikkelingen slepen de lezer mee en er zijn geen rustmomenten. Dit is ook niet nodig, want dit kortverhaal heeft maar 120 bladzijden en het is ook de bedoeling deze in een zucht uit te kunnen lezen.

De weg die Linde volgt is moedig, een succesvolle baan opzeggen voor iets waarvan niet van tevoren te voorspellen is of dit goed gaat lopen. Gedurfd dus en dit zorgt zeker voor bewondering. De proloog geeft al een beetje een voorspelling dat er iets gebeuren gaat, maar toch, als we eenmaal bij het gebeuren belanden blijkt het toch anders te zijn als verwacht. Het zijn maar 120 bladzijden, maar de auteurs slagen er prima in om al deze bladzijden volledig van spannende ontwikkelingen te voorzien. En ze weten niet alleen in dat ene gebeuren te verrassen, ook hebben ze een hele mooie plotwending in petto voor de lezer.

Een zee van tijd is is gewoon even lekker genieten van een kort spannend verhaal. Hier is altijd wel even tijd voor te maken.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Nieuwe novelle van succesauteur Nadine Swagerman verschijnt in september bij uitgeverij Kluitman

Geplaatst op 28 juli 202227 juli 2022 door Wendy Wenning

ALKMAAR – In september verschijnt de nieuwe novelle Wat we niet zeggen van Nadine Swagerman (Winnaar Jonge Jury Debuutprijs 2019) bij uitgeverij Kluitman. Wat we niet zeggen is een verhaal over eenzaamheid en verlies, maar ook over nieuwe kansen, vriendschappen en bepalen wie je bent en wie je wilt zijn. Het is de 19e novelle in de populaire novelle-reeks van uitgeverij Kluitman, waarvan er inmiddels meer dan 55.000 exemplaren zijn verkocht.

WAT WE NIET ZEGGEN
Na het overlijden van zijn vader verhuist Tobias met zijn moeder en zijn jongere zusje naar de andere kant van het land. Hier ontmoet hij Jones, een ontzettend aantrekkelijke jongen en Tobias valt als een blok voor hem. Zijn nieuwe vrienden van school waarschuwen hem echter dat hij beter uit Jones zijn buurt kan blijven. Tobias weet niet wat hij moet geloven. Hij wil heel graag op zijn eigen gevoel afgaan, maar dan wint zijn nieuwsgierigheid het toch. En dat terwijl hij zelf ook een groot geheim met zich meedraagt…

NADINE SWAGERMAN
In 2018 kwam de droom van Nadine om schrijfster te worden uit toen haar debuut Eén waarheid bij uitgeverij Kluitman verscheen. Met dit boek heeft ze de Jonge Jury Debuutprijs 2019 gewonnen. Daarna volgden de novelle Maar ik ben jou niet (2020) en de YA-roman Aan de andere kant van geluk (2022). Nadine zet zich sterk in voor meer diversiteit en queer-personages in (jeugd)boeken.

Verraderlijk patroon – Marlen Visser – Recensie

Geplaatst op 26 juli 202226 juli 2022 door Wendy Wenning

Marlen Visser is auteur en schrijfcoach. Met haar debuut Stem! trok ze gelijk de aandacht van de lezers en in 2020 maakte ze indruk met haar inmiddels derde thriller Noodlot. De novelle Verraderlijk patroon heeft ze geschreven in samenwerking met haar dochter Ginger Beek.

Luca is achttien jaar en woont samen met haar moeder en haar gehandicapte broertje Sem. Ze heeft nu schoolvakantie en heeft een baantje bij het casino gevonden. Een baantje waarbij je niet vroeg op hoeft te staan en ze heeft al snel een goede klik met haar collega’s. Haar moeder heeft er wel wat moeite mee, vooral omdat Luca ‘s avonds laat nog over straat moet. Maar Luca ziet er geen gevaar in, ze vindt zichzelf al heel volwassen met haar achttien jaar. Regelmatig spreekt ze na het werk nog even af met haar collega’s om wat te gaan drinken. Maar het is niet alleen alcohol wat hier gebruikt wordt, bijna elke keer gebruiken ze ook lachgas. En niet in kleine hoeveelheden. Luca heeft een zwak voor haar collega Ricardo en als ze op een avond alleen met hem is, gebruiken ze weer lachgas. Met niet te overziene gevolgen…

‘De rest van de avond gaat in een waas aan me voorbij. Ik hoor mezelf praten, maar het lijkt alsof iemand anders de woorden verzint. Ik zie mijn vrienden bewegen en lachen alsof ze in hun eigen bubbel zitten waar ik niet bij kan komen.‘

De inleiding die de lezer krijgt in het begin van Verraderlijk patroon maakt duidelijk dat Luca best veel verantwoording heeft thuis. Samen met haar moeder zorgt ze voor haar broertje. Als haar moeder moet werken, is het de bedoeling dat Luca zoveel als mogelijk oppast, zodat er geen vreemde hoeft op te passen. Maar Luca wil ook leuke dingen doen en laat zich maar al te graag meeslepen. Meeslepen in dingen waar ze nog niet zo snel gevaar in ziet. Achttien jaar is dan wel een mooie leeftijd, maar volwassen worden heeft wel wat meer tijd nodig. Maar het is wel een leeftijd waar je als jongere nog zoekende bent en dit weten de auteurs heel goed te omschrijven. Welke confrontaties dit kan opleveren en hoe er dan even wat afstand kan komen tussen bijvoorbeeld moeder en dochter. Of Marlen Visser en Ginger Beek hier uit ervaring spreken is niet bekend, al zou het zomaar kunnen.

Qua spanning is Verraderlijk patroon niet zo’n hoogvlieger, er is in ieder geval geen explosieve spanning voelbaar. Toch zindert het wel onafgebroken en er wordt een verwachtingspatroon gecreëerd. De dingen die er gebeuren zijn niet altijd zoals verwacht wordt, wat een fijne onvoorspelbaarheid geeft. Wel worden in deze novelle de gevaren van het gebruik van lachgas uitgelegd en wordt er hier een voorbeeld gegeven dat misschien extreem is, maar zeker wel voorkomt. Het lijkt dus in het begin allemaal heel onschuldig, maar in Verraderlijk patroon wordt er een duidelijk signaal afgegeven dat het absoluut niet zo is.

Geen hoge spanning, maar wel een hele duidelijke boodschap in deze vlot geschreven novelle.

3½***

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Titel: Verraderlijk patroon| Auteur: Marlen Visser Uitgever: Kluitman| ISBN: 9789020696561 | Blz: 112 | juni 2022

Zonder schuld – Dana Smit – Recensie

Geplaatst op 21 juli 202221 juli 2022 door Wendy Wenning

Dana Smit is geboren in Haarlem maar woont inmiddels alweer tien jaar in Londen. De auteur is zeer veelzijdig; ze heeft een bachelor in criminologie, een master in forensische psychologie en heeft als detective bij de Londense politie gewerkt. Daarnaast was ze als actrice te zien in de serie Holby City en werkt ze als model. En nu het schrijven van thrillers waarbij ze zich laat inspireren op haar eigen ervaringen bij de politie.

Zonder schuld is het eerste deel in de serie over profiler Hazel Kramer. Als ze op een ochtend gebeld wordt door inspecteur Adam Palmer, die haar hulp vraagt, kan ze niet vermoeden wat deze zaak allemaal teweeg zal brengen. Een merkwaardige moordzaak als de plaats delict wordt bekeken, alles is bedekt met afval. Hierdoor zijn alle eventuele sporen verloren gegaan. Maar toch komt het Hazel bekend voor en ze neemt contact op met Julius Bell die in het verleden een verdachte in een soortgelijke zaak verdedigd heeft. In ruil voor zijn hulp wil Julius betrokken blijven. Er worden meer moorden gepleegd en Julius, Adam en Hazel zijn druk op zoek naar de dader. Maar het begint erop te lijken dat niemand de waarheid spreekt en Hazel zal dit alleen op moeten lossen. Ze kan niemand meer vertrouwen maar dan gebeurt er iets waardoor ze ook niet meer weet of ze zichzelf nog kan vertrouwen.

Het verhaal wordt afwisselend door Hazel en Julius vertelt, in de eerste persoon. De kennismaking met de personages is vluchtig, de zaak krijgt eerst voorrang. Maar beetje bij beetje wordt de kennismaking uitgebreid en krijgt men een beter beeld van de karakters van de hoofdrolspelers. Julius, een advocaat die met de regels speelt. Adam, inspecteur bij de politie die niet goed weet wat hij met deze zaak moet. Hazel, een profiler die altijd moeite heeft een balans te vinden tussen werk en privé. Alle drie betrokken bij dezelfde zaak maar of ze ook alle drie dezelfde beweegredenen hebben valt te betwisten. De personages hebben zo hun eigenaardigheden en hun karakters blijven dan ook continu intrigeren.

Dat elk personage wel iets te verbergen heeft is al snel duidelijk, maar hoe alles precies in elkaar steekt blijft de grote vraag. Ook als lezer weet je op een gegeven moment niet wie je kan vertrouwen, de signalen die gegeven worden zijn nogal wisselend en laten nogal heen en weer vliegen. Leugens zijn ver doorgelopen, de waarheid is lang onthouden. Het lijkt er zelfs sterk op dat én de profiler én de moordenaar dezelfde fout maken. En is het beginpunt waar Hazel mee begon wel een juiste inschatting. Maar onder andere door middel van meerdere plotwendingen worden alle puzzelstukjes op de juiste plaats gelegd. De lijnen komen bij elkaar en worden samengevoegd tot een perfect geheel en raadsels worden tot tevredenheid opgelost. Het psychologische aspect zoals het altijd op zoek zijn naar het waarom komt sterk naar boven en hierin komt de hoofdpersoon Hazel zichzelf ook tegen. Keuzes maken enkel gebaseerd op goed en fout. De reden waarom Hazel zich als zodanig profileert in Zonder schuld blijft nog verborgen en dat maakt gelijk nieuwsgierig naar het volgende deel. Met de verwachting dit personage dan nog beter te leren kennen. De ervaring die Smit eerder heeft opgedaan, is duidelijk merkbaar in Zonder schuld. De psychologie is van hoog niveau en ze weet hiermee voortdurend de aandacht van de lezer te trekken en deze mee te slepen in het onderzoek. Alleen heeft de psychologie de overhand en ligt het spanningsniveau hierdoor wat lager. Dus geen bloedstollende thriller, maar wel een echte pageturner vooral voor de liefhebber van een psychologische thriller. De eerste kennismaking met Hazel Kramer is een zeer geslaagde, Dana Smit heeft een prima gelaagd debuut neergezet en hopelijk duurt het niet al te lang voordat we ons weer in het gezelschap van Hazel mogen voegen.

Zonder schuld is zonder meer een fascinerend debuut en nu is het ongeduldig wachten op Zonder boete, het volgende deel in deze serie.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Vlinder – Martine Kamphuis – Recensie

Geplaatst op 15 juli 202215 juli 2022 door Wendy Wenning

Farida ontmoet Tess in een speeltuintje. Farida heeft op dat moment wat problemen met haar beste vriendin en haar vriend. Tess is ongeveer even oud als Farida en ze ziet er eenzaam uit. Tess is opgenomen in de psychiatrische kliniek Phoenix na de dood van haar vriendin Vlinder. In de kliniek Phoenix zitten jongeren die iets ergs hebben meegemaakt en Farida komt erachter dat wat Tess heeft meegemaakt erg heftig is. Farida heeft al snel een zwak voor Tess en wil haar helpen. Maar dan moet ze wel meer weten over Vlinder en Farida gaat op onderzoek uit. Maar is dit wel verstandig en is het allemaal wel ongevaarlijk?

‘Toen we de straat waren uitgereden, zette Vlinder keihard Adele aan, we zongen mee en daardoor hoorden we niets, we voelden alleen…We voelden dat ze iets raakte…’

Martine Kamphuis is werkzaam in de psychiatrie en heeft zich gespecialiseerd in het behandelen van mensen met gedragsproblemen. Haar ervaring verwerkt ze in haar boeken zoals de thrillers met het hoofdpersonage WP en haar jeugdthrillers. Ze schrijft regelmatig columns voor VrouwenThrillers.nl waarin ze uitleg geeft over diverse psychische problemen.

Vlinder verhaalt vanuit Farida, in de derde persoon. Farida is een meisje dat opgroeit in een stabiel gezin, een meisje dat veel liefde ontvangt van haar ouders. Op een bepaalde manier wordt ze vrijgelaten, ze krijgt van haar ouders de kans om haar eigen weg in het leven te vinden. Dit geeft dit personage een sterk karakter. Al is de moeder van Farida soms ook wel te druk met anderen waarbij vraagtekens gezet kunnen worden bij het woord vriendschap. Tess is een heel ander verhaal, het is natuurlijk niet voor niets dat ze in de kliniek zit. Maar de lezer wordt lang in het ongewisse gehouden waardoor er een mooie, lichte spanningsboog wordt gecreëerd.

Kamphuis weet voortdurend de voelsprieten te triggeren. Het gevoel dat er misschien met de waarheid wordt gespeeld is groot, maar er valt net niet de juiste vinger op te leggen. Om erachter te komen wat nu waarheid is en wat niet wordt men door de nieuwsgierigheid gedwongen almaar verder te lezen. Wat wel snel heel duidelijk wordt is de rode draad in dit boek. Vriendschap, wat behelst dat? Als we lezen dat identiteit grotendeels wordt bepaald door de relatie met anderen, en dat mensen zichzelf door de ogen van een ander bekijken, komt er gelijk de vraag opzetten of het dan echt mogelijk is een ‘eigen’ identiteit te creëren in het leven.

Vlinder is een jeugdthriller, maar of dit boek echt onder deze categorie valt ligt aan wat men van een jeugdthriller verwacht. De meningen kunnen dus verdeeld zijn. Dit boek gaat over vriendschap en hoe elke vriendschap er anders uit kan zien. Dat vriendschappen veranderen, en dat mensen veranderen. Maar bij vriendschap hoort ook manipulatie, eenzaamheid en jaloezie, elementen die regelmatig in een thriller terug te vinden zijn. Dit is een jeugdthriller die tot nadenken zet en vriendschappen nader laat bekijken. En dit heeft Kamphuis wel heerlijk overgoten met een spannend sausje.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

De babysitter – Annette van ‘t Hull – Recensie

Geplaatst op 13 juli 202213 juli 2022 door Wendy Wenning

De babysitter is een spannende novelle van Annette van ‘t Hull. Bij Kluitman verscheen eerder haar jeugddebuut Jaloers.

Eerder heeft Jelena op proef twee uurtjes mogen oppassen en dat ging supergoed. Nu mag ze de hele avond op Maeve van bijna anderhalf jaar oud passen. Jelena is blij met dit baantje want nu kan ze gaan sparen voor dat felbegeerde drumstel. Als ze Maeve naar bed heeft gebracht en deze slaapt, krijgt Jelena een appje. Ze denkt van haar vriendin Britt, maar haar verbazing is groot als het appje van Jordy is. Jelena is verliefd op Jordy. Hij vraagt of ze met hem meegaat om samen met zijn vrienden wat te chillen op het strand. Twijfel alom bij Jelena. Ze kan niet weg want ze kan moeilijk Maeve alleen laten. Maar ze is bang haar kansen bij Jordy te verspelen als ze nu niet meegaat. Ze besluit toch mee te gaan en Maeve mee te nemen. Als ze gewoon weer op tijd terug is merken de ouders van Maeve er niets van. Maar dan gaat het op het strand op een gegeven moment helemaal mis…

‘Ik zou alleen maar willen dat het allemaal anders was gegaan.’

De babysitter begint met een cursief geschreven stukje waarin Jelena een brief aan Maeve schrijft. Hier is al uit op te maken dat er iets aan de hand is geweest. Dan start de vrijdagavond dat Jelena begint met oppassen. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van een alwetende verteller. Eerst lijkt Jelena genoeg verantwoordelijkheid te hebben, maar zodra het appje van Jordy verschijnt, is het al duidelijk dat haar crush op Jordy haar beïnvloedt. Als ze besluit mee te gaan met Jordy is er eerst wel de opluchting dat ze Maeve niet alleen achterlaat. Maar dan gebeuren er toch dingen die eigenlijk niet voor te stellen zijn en regelmatig klopt het hart in de keel van angst.

Deze novelle is van begin tot eind bloedstollend, maar het willen weten hoe dit gaat aflopen zorgt er wel voor dat er rap doorgelezen wordt. Tussen de spannende fragmenten door worden lichtjes actuele thema’s aangestipt, zoals het gevaar van het gebruik van lachgas en alcohol. Er worden duidelijke voorbeelden gegeven hoe deze het denkvermogen kunnen aantasten waardoor er roekeloosheid ontstaat. Annette van ‘t Hull zet hier een sterk verhaal neer met een hele grote waarschuwing. Met een enerverende stijl geschreven die de lezer meesleept in dit verhaal. Het spreekwoord ‘liefde maakt blind’ is misschien niet helemaal het juiste spreekwoord, maar het komt wel heel dichtbij…Eén ding is zeker, het hoofdpersonage heeft in De babysitter een harde levensles gehad die zeker als voorbeeld kan worden genomen.

De babysitter is een bloedstollend verhaal met een keiharde levensles, een novelle die aangrijpt.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl