Recensie – Pagina 5 – Passie voor Boeken

Categorie: Recensie

Geen weg terug – Elvin Post – Recensie

Geplaatst op 1 maart 20221 maart 2022 door Wendy Wenning

Elvin Post begon zijn carrière na zijn stage bij het literaire agentschap Ralph Vicinanza in Manhattan (New York). Aldaar schreef hij ook recensies van buitenlandse thrillers voor het Algemeen Dagblad. In Manhattan begon hij zelf met het schrijven van boeken. Hij debuteerde in 2004 met Groene vrijdag waarvoor hij in hetzelfde jaar de Gouden Strop ontving. In 2006 bracht hij Vals beeld uit dat ook een nominatie kreeg voor de Gouden Strop. Groene vrijdag en Vals beeld werden tevens genomineerd voor de Belgische thrillerprijs, de Diamanten Kogel. Niet al zijn thrillers werden als vrouwenthriller gezien, maar met zijn laatste thriller De cursus kreeg hij hoge waarderingen in (vrouwen)thrillerland. Elvin Post is de zoon van thrillerauteur Jacques Post.

De proloog van Geen weg terug verhaalt vanuit het perspectief van Eva en er is duidelijk uit op te maken dat er iets aan de hand is. Iets gevaarlijks want er sprake van een duidelijk dreigement. Na deze spannende inleiding gaat het verhaal terug naar tien dagen eerder. Eva en Anna verheugen zich niet alleen op het schoolfeest, maar ook over een week erna. Wekenlang hebben Eva, Anna, Fleur en Kim bij hun ouders gezeurd, maar ze mogen het volgend weekend in een vakantiebungalow in Schoorl doorbrengen. Maar eerst het schoolfeest. Eva heeft met moeite voor elkaar gekregen dat ze pas om halftwee ‘s nachts thuis hoeft te zijn. Afgesproken is dat de vriendinnen met elkaar naar huis fietsen. De meiden hebben een gezellige avond, beginnende liefdes bloeien op en zijn er problemen dan worden deze even aan de kant geschoven. Als ze midden in de nacht naar huis fietsen besluit Fleur een andere, kortere weg te nemen want ze zijn aan de late kant. Fleur is de meest brutale van allemaal, al zal later wel blijken dat het vaak ook alleen maar een pose is. De kortere weg leidt door een tunnel en als ze het einde van de tunnel bereiken zien ze daar een zwarte Mercedes staan. Het linkervoor- en achterportier staan open en ernaast op de grond liggen twee mannen in pak, allebei in een grote plas bloed en met gesloten ogen. Eva wil de politie bellen maar dan ziet Fleur een tas met geld. De verleiding is te groot, de tas met geld wordt meegenomen en de meiden gaan snel naar huis.

In Geen weg terug zijn afwisselend Eva en Anna aan het woord, allebei vanuit de eerste persoon. De uitwerking van de hoofdpersonages is grondig, maar ook van de bijpersonages is een goed beeld te krijgen. Jongeren met kleine problemen maar ook met grotere problemen. Zoals gezinsproblemen die helaas steeds vaker voorkomen en waarvan Post maar een klein gedeelte van een schrijnende actualiteit aanstipt. Doordat het eerste gedeelte na de proloog meer gebruikt wordt als kennismaking met de personages, is hier nog niet veel spanning te vinden. Maar zodra de meiden in bezit zijn van het geld wordt dit ruimschoots goedgemaakt. Vooral Eva maakt zich veel zorgen en haar angst wordt voelbaar beschreven. De spanning wordt langzaam verder opgevoerd wat het steeds moeilijker maakt het boek even weg te leggen. De levensgevaarlijke situaties waarin de meiden terechtkomen laten soms flink naar adem happen. Het laat de gedachte opkomen dat het maar goed is dat een ouder niet altijd op de hoogte is van wat de kinderen doen. Zou alleen maar slapeloze nachten opleveren. Wel is er de twijfel over de geloofwaardigheid. Niet wat betreft over gebeurtenissen als het verhaal verder is gevorderd, maar wel over hun reactie als ze de auto zien staan met ernaast op de grond de twee mannen in een grote plas bloed. Dit terzijde leggend is het voor de jongere lezer een Netflix waardig spannend verhaal met aansprekende thema’s.

Post bewijst met Geen weg terug dat het Young Adult genre hem ook prima past. Hopelijk is dit geen eenmalig uitstapje.

4*****

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Titel| Geen weg terug | Auteur: Elvin Post
Uitgever: De Fontein Jeugd | ISBN: 9789026160141| Blz: 256
Verschijningsdatum: februari 2022

Oostwaarts – Jolanda Ivonne Clément – Recensie

Geplaatst op 22 februari 202223 februari 2022 door Wendy Wenning

Jolanda Ivonne Clément studeerde marketing, communicatie en (bedrijfs)journalistiek. Ze schreef voor diverse vakbladen en publiceerde bijdragen in onder andere het FD, HP/De Tijd. Bij Amazon verscheen in 2015 haar spannende novelle Bloedpaarden, die de bestsellerlijst haalde. Oostwaarts is haar debuutroman en is gebaseerd op het leven van haar grootmoeder.

Het is 1952 en Heindert woont in Oud-Alblas alleen met zijn moeder. Hij heeft geen flauw idee waar zijn vader is en zijn moeder zwijgt over het verleden. Ze zijn al regelmatig verhuisd en het waarom is voor Heindert ook een raadsel. Dan pakt zijn moeder Suze op een avond plots hun spullen en ze vertrekken. Alles laten ze achter en waar ze heen gaan is nog onbekend.

‘Zonder iets te vragen pakte ik de bagage en volgde haar. Wat ze ook had uitgespookt, ik zat er mooi mee opgescheept.’

Het grootste gedeelte verhaalt vanuit het perspectief van Heindert, in de eerste persoon. Af en toe is er een perspectiefwisseling waarin Suze, zijn moeder aan het woord is. Die fragmenten zijn niet altijd even duidelijk, maar ze geven wel meer inzicht in haar verleden. Langzaam wordt er meer helder gemaakt wat er in het verleden gebeurd is en waarom ze steeds moeten vluchten. Ook al is er al veel geschreven over de oorlog en wordt er nog steeds veel over geschreven, het onderwerp in dit boek wordt minder vaak aangekaart. Een vrouw die tijdens de bezetting een relatie met een Duitse soldaat heeft gehad en waar een kind uit is voorgekomen. Een kind die daarom altijd op zijn hoede moet zijn, terwijl hij hier zelf niet voor heeft gekozen.

‘Een rij van kaalgeschoren meisjes ging haar voor, een voor een met menie besmeurd, een hakenkruis op het achterhoofd en dan veren erover heen.’

Een roman over schuld en onschuld, een roman die de impact van een verleden laat zien. Een verleden waar niet voor gekozen is, maar wat overkomen is. Een roman die beeldend is geschreven, die de zintuigen prikkelt. Oostwaarts is geen roman met een snelle verteltrant. Het is meer kabbelend en laat langzaam doordringen. Zodra je als lezer begint te begrijpen wat hier allemaal gebeurt of gebeurd is, voel je de zwaarte van het thema. Een zwaar thema dat Clément op een ietwat luchtige maar toch aangrijpende wijze heeft neergezet. Dit is zo’n boek dat na het lezen even moet bezinken en een verhaal dat moeilijk los te laten is. De naam Heindert staat vanaf nu opgeslagen in het geheugen.

3½***

Wendy Wenning

Met dank aan uitgeverij Ambo|Anthos voor het toesturen van een recensie-exemplaar.

Uitgespeeld – Inge Spaan – Recensie

Geplaatst op 14 januari 202214 januari 2022 door Wendy Wenning

Over de auteur
Inge Spaan (1980) werkt sinds de afronding van haar studie accountancy in de beroepsgroep die door velen als één van de saaiste wordt gezien. Gelukkig kan ze haar creativiteit kwijt in het schrijven van boeken en korte verhalen. Haar debuut Oververhit verscheen in 2020 en werd door Biblion aangeraden voor lezers van Linda van Rijn en Loes den Hollander. Uitgespeeld is haar tweede thriller.

Recensie

Laura’s vader is plotseling overleden. Vier geleden waren haar ouders gescheiden, dus voor haar nu de taak de kleding uit te zoeken die hij in de kist zal dragen. Als ze een vest uit de kast pakt, waarvan ze weet dat hij deze graag droeg en de zakken controleert vind ze een aantal opgevouwen A4’tjes. Deze steekt ze de achterzak van haar spijkerbroek en denkt er verder niet meer aan. Pas later, als ze een nieuwsbericht op televisie heeft gezien denkt ze er aan en ze bekijkt de papieren. Een uitgeprinte routeplanner en een artikel. Papieren die in verband lijken te staan met het nieuwsbericht. Een ouder echtpaar is spoorloos verdwenen en er wordt naarstig naar deze mensen gezocht. Ze komt erachter dat deze mensen de ouders zijn van haar vroegere klasgenoot Rogier, een nogal vervelende jongen. Laura wil weten hoe alles precies zit en zoekt contact met hem. Laura werkt zelf op de redactie van de regionale krant en ze vraagt ze haar collega Leendert om haar te helpen. Leendert is een man die zich het grootste deel van zijn vrije tijd in de digitale wereld bevindt. Lukt het haar samen met Leendert te achterhalen wat er gebeurt is met het echtpaar en of haar vader hier wat mee te maken heeft?

Uitgespeeld verhaalt vanuit verschillende perspectieven, al zijn de hoofdrollen neergelegd bij Laura en Leendert. Al gelijk in het begin was er veel bekendheid wat betreft de locaties die in het verhaal genoemd worden.
Zoals Harderwijk, Vierhouten en Nunspeet. Ter sprake komt het nieuw te bouwen sportcomplex in Nunspeet en de bezwaren die er toentertijd waren. De bouw is inmiddels al vergevorderd op de locatie die op nog geen vijf minuten loopafstand van mijn huis ligt. En zo waren er nog meer dingen en vanwege de bekendheid is er een net iets gedetailleerder beeld te vormen dan als het ver van huis ligt. Geeft (voor mij) net iets meer leesplezier, maar niet iedere lezer woont dichtbij de setting. Afwisselend zijn Laura en Leendert aan het woord, maar ook een ander personage heeft een belangrijke rol in het geheel. Leendert wordt eerst weggezet als een computernerd, die het liefst alleen is. Maar door de zoektocht samen met Laura komt hij steeds verder uit zijn schulp. Al roept dit personage af en toe best wat vragen op, vooral door zijn favoriete spel Klopjacht. Laura is journaliste en laat in het begin merken meer te willen in haar werk, maar dit komt niet tot uiting in het verhaal. Deze uitwerking komt niet helemaal goed uit de verf.

Mede door de bekendheid in de setting, pakte het verhaal meteen. Maar voor te stellen is dat iemand die niets met de setting heeft, meer moeite heeft om goed in het verhaal te komen. Niet dat het Uitgespeeld niet interessant is, maar doordat de spanningsboog matig blijft. Een paar fijne cliffhangers hadden dit op kunnen vangen. Bijvoorbeeld zo een waarvan je op het puntje van de stoel gaat zitten en niet kunt wachten om de volgende bladzijde te gaan lezen. Pas aan het eind is er een echte voelbare spanning, maar deze wordt toch ook abrupt uitgeblust. Wel lukt het Spaan af en toe de lezer te laten twijfelen bij de oprechtheid van sommige personages en worden er vermoedens opgeroepen. Is er sprake van dubbele agenda’s of toch niet? Als de lijnen verbonden zijn, blijkt de originaliteit van deze thriller.

Een prima boek om te lezen voor als het even niet zo heel spannend hoeft en er een origineel verhaal op de verlanglijst staat.

3***

Uitgespeeld| Inge Spaan | Paperback € 19,00 | 260 pagina’s | E-book € 6,99

Lees vast een fragment

Uitgespeeld_preview

Dag zus – Gerlinde Bouwman – Recensie

Geplaatst op 9 januari 20227 januari 2022 door Wendy Wenning

Dag zus is het debuut van Gerlinde Bouwman. Ze is niet bang voor een uitdaging, niet in haar dagelijks leven en niet in haar verhalen. De samenvatting van Dag zus maakt nieuwsgierig en wekt een verwachting.

Als Fleur een enveloppe ontvangt, ziet ze meteen aan het handschrift dat deze van haar tweelingzus Amber moet zijn. Twintig jaar lang hebben ze geen contact gehad, na de moord op hun ouders hebben ze elkaar niet meer gezien of gesproken. Maar nu wil Amber wraak nemen. Terwijl Fleur net zo gelukkig is met haar leven, samen met haar dochtertje Fie. Nu het leven van haar en dat van haar dochter in gevaar is moet ze actie ondernemen. Ze vraagt haar beste en enige vriend Ely om hulp. Samen bedenken ze een plan om Amber in de val te lokken, maar gaat dit plan wel werken?

Dag zus begint met een brief die een soort van voorspelling geeft. Het verhaal zelf wordt vanuit het perspectief van Fleur verteld, afgewisseld met de brieven van Amber. Fleur en Amber, tweelingzussen maar totaal verschillend. Voor hun geen probleem. Maar wel voor hun ouders. Fleur en Amber gingen met elkaar om als klas- en huisgenootjes. Nu heeft Fleur een succesvolle baan en niets lijkt haar leven te kunnen verstoren. Tot die brief.

“Het meisje dat gevlucht was uit haar eigen bestaan, dat had gevochten voor haar eigen leven, was opeens een succesvolle vrouw binnen de academische wereld.”

De spanning wordt vooral veroorzaakt door de vraag wat Amber precies gaat doen om wraak te nemen. De reden van de moord op hun ouders krijgt een verklaring en dan wordt ook duidelijk waarom Amber haar tweelingzus zo haat. Het spanningsniveau blijft wel constant, maar toch zakt het verhaal halverwege wat in. Het duurt (te) lang voordat de auteur to the point komt. Er is tevens een onderhuids gevoel een soortgelijk verhaal eerder te hebben gelezen of gezien. En al gelijk in het begin zijn er veel vermoedens, die helaas juist blijken te zijn en het allemaal behoorlijk voorspelbaar maakt. Daarnaast zijn er ergernissen onder andere vanwege het regelmatig gebruik van ‘ofzo’ – blijkbaar een stopwoordje van de auteur – en door het gemis van nauwkeurigheid in een laatste redactieronde. Jammer want er zullen (veel) lezers zijn die hier over struikelen.

Dag zus laat kennismaken met een auteur die mogelijk wel de potentie heeft, maar met dit boek die verwachting helaas nog niet heeft kunnen waarmaken.

2**

Deze recensie is eerder gepubliceerd op VrouwenThrillers.nl. Met dank aan Uitgeverij Ambilicious voor het toesturen van een recensie-exemplaar.

Titel: Dag zus| Auteur: Gerlinde Bouwman
Uitgever: Ambilicious | ISBN: 9789493275065 |Blz: 205
Verschijningsdatum: november 2021|

Schaduwen – Anja Feliers- Recensie

Geplaatst op 29 december 202128 december 2021 door Wendy Wenning

Tot twee keer toe won een titel van Anja Feliers de prijs voor de Beste Vrouwenthriller van het jaar. Eerst met Het perfecte meisje, met hoofdpersonage Kathleen Verlinden, en in januari 2021 met Huid tegen huid, met hoofdpersonage Caro Westerhof. Dus je zou zeggen dat Anja Feliers geen introductie nodig heeft. Maar toch zie je in Nederland in weinig winkels thrillers van deze auteur liggen. Zou het komen omdat ze een Vlaamse auteur is? Maar ze woont maar 7 kilometer van Maastricht vandaan. Jaren geleden werd in een interview gezegd dat ze wat dat betreft een beetje een grensgeval is, maar dit gaat echt niet op voor de thrillers die ze schrijft. Haar thrillers gaan over ‘gewone’ mensen en hebben een psychologische lading, zoals we in thrillers van Nederlandse bodem vaak zien.

“Perre wilde schreeuwen, zo hard als hij kon, de ziel uit zijn lijf, maar alle geluiden bleven roerloos in zijn keel steken. De diepte slokte hem op. Hij maaide nog met zijn armen, maar alles wat hij deed was zinloos.“

Schaduwen is het derde deel met hoofdpersonage Caro Westerhof. Caro heeft nog steeds moeite met het verlies van haar man Cas. Ze moet verder met haar leven, maar dat valt niet mee. Het gevoel niet veilig te zijn speelt hierin mee. En sinds de dood van Cas blijkt ze over een gave te beschikken. Ze heeft dit nog niet helemaal onder controle, maar omdat ze door die gave in contact kan blijven met Cas, geeft het haar op een bepaalde manier enige troost. Perre, de zoon van Emilie is verongelukt, een dag nadat zijn beste vriend dood is aangetroffen in een park. Het lijkt erop dat Perre zelfmoord heeft gepleegd, maar Emilie is hier niet overtuigd. Bij toeval hoort ze van de gave van Caro en vraagt haar om hulp. Maar kan Caro haar helpen?

Al bij het lezen van de achterflap zal een lezer het gevoel krijgen eerst meer te willen weten over Caro. En het is inderdaad wel het beste de eerste twee delen uit deze reeks eerst te lezen om het plaatje rondom Caro compleet te krijgen. Schaduwen is in drie delen verdeeld en het verhaal wordt verteld vanuit een wisselend perspectief. Veel gedreven door dialogen en dit maakt dat het bijna lijkt een spannende televisieserie te kijken. Er is bij Caro voortdurend een bepaalde dreiging voelbaar en in het geval van Emilie is er een gevoel van machteloosheid en ontkenning. Emilie wil voornamelijk antwoord op de vraag waarom en met de hulp van Caro hoopt ze dat antwoord te krijgen. Voordat Emilie haar antwoord krijgt op het waarom, is er voor de lezer al veel duidelijk, alleen zijn er nog wat losse eindjes. Als Feliers deze aan elkaar vast begint te lijmen, komt dan ook niet alles volkomen uit de lucht vallen. Maar met het vastplakken van het laatste stukje weet Feliers de lezer alsnog flink te verrassen.

Net als haar eerdere thrillers is Schaduwen een toegankelijk geschreven thriller, met fijne momenten van spanning en een actueel thema. In deze thriller staat acceptatie centraal. Heel even lijkt het of Caro als personage volledig stilstaat in de uitwerking maar dit wordt later grotendeels goedgemaakt. Er is een open einde dat gelijk weer nieuwsgierig maakt en dat laat zien dat Feliers nog het een en ander in petto heeft voor Caro. Het voorspelbare in Schaduwen maakt dit niet het beste boek van de auteur, dat ze beter kan heeft ze al vaker laten zien. De hoop is nu weer gericht op het volgende deel uit deze reeks.

Een aangrijpend verhaal met een hoge psychologische lading.

3½***

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder op www.vrouwenthrillers.nl gepubliceerd

Titel: Schaduwen | Auteur : Anja Feliers
Uitgever: Pelckmans uitgevers| ISBN: 9789464014952 |Blz: 332
Verschijningsdatum: oktober 2021

De Wadden in Vogelvlucht – 13 schrijvers – 13 eilandverhalen – Recensie

Geplaatst op 27 december 202127 december 2021 door Wendy Wenning

De Wadden in vogelvlucht is de derde verhalenbundel met korte verhalen die zich afspelen op een van de Waddeneilanden. Initiatiefnemer is Marelle Boersma. De eerste bundel Paal 15, speelde zich af op Ameland, net als de tweede bundel Aangespoelde verhalen. Voor het schrijven van de derde bundel zijn 13 schrijvers voor een week naar Texel gegaan om hun korte verhaal voor deze bundel te schrijven.

Van elk verkocht exemplaar doneren de auteurs één euro aan Stichting Texel Vogeleiland.

Auteurs: Jolanda Gierkink, Esther van der Ham, Jacqueline van Meerten, Ramon van Huffelen, Lonneke Kossen- Groot, Anita Kroef, Nelleke Langendoen, Bertina Mulder, Marja van Osch, Annemarie Snels, Saskia Somers, Inge Spaan en Anke Verbraak.

‘Het contrast met drama dat zich precies vijf jaar geleden op deze plek heeft afgespeeld, met het plezier dat zich nu voor mijn ogen afspeelt, kan niet groter. Het leven gaat door, ook op deze plek, juist op deze plek’

De verhalenbundel De Wadden in vogelvlucht bestaat uit dertien verhalen die zijn opgedeeld in vier seizoenen. Zomer, Herfst, Winter, Lente. Vier verhalen spelen zich af in de zomer, drie in de herfst, drie in de winter en drie in de lente. Een aantal auteurs hebben al eerder kort verhalen of zelfs boeken geschreven, maar er zijn ook auteurs bij die net beginnen en nog moeten uitvinden welk genre het best bij hun past.

‘Waarom praten sommige mensen zo raar over zijn vader? Zaterdagavond was er zelfs iemand geweest die zei dat hij van de politie was. De man belde aan bij zijn huis en had kleren aan die echt van de politie leken.’

Net als de eerdere bundels is in deze bundel ook weer een verscheidenheid aan verhalen te vinden. Wat in deze bundel opvalt is dat in de meeste verhalen de emotie de boventoon heeft. Als een soort van rode draad is er veel leed en verdriet, worden er levens uit elkaar getrokken en zijn er vaak kinderen bij betrokken. Dat maakt deze bundel de meest serieuze van de Waddenbundels. Verhalen die behoorlijk indringend zijn. Zoals bijvoorbeeld het verhaal De stem van Evi van Lonneke-Kossen-Groot, dat is echt een kippenvel verhaal en Papadag van Nelleke Langendoen laat je ook niet gelijk los. Maar ook Rufus van Inge Spaan laat wel even op het puntje van de stoel zitten. Met Naar de overkant laat Anita Kroef haar talent zien in het overbrengen van emoties. En Muilbui van Bertina Mulder is een duidelijk voorbeeld dat deze auteur een onbegrensde fantasie heeft.

Er zijn verhalen waarin niet alles even geloofwaardig is, of voorspelbaar en met een te abrupt einde. Jammer, maar alsnog zijn die verhalen in hun totaliteit leuk om te lezen en zit er een fijn spanningsveld in. Het schrijven van een kort verhaal vind ik nog steeds knap, want er is maar beperkte ruimte om de opbouw correct te laten verlopen. In De Wadden in vogelvlucht is dit prima in orde, al is er soms wel een verschil te zien tussen de ‘beginners’ en de ‘gevorderden’. Maar wat alle auteurs in deze bundel heel mooi in beeld weten brengen is dat iedereen verschillend omgaat met verlies en tegenslag.

De Wadden in vogelvlucht is een bundel met indringende verhalen waarbij de emoties krachtig in beeld worden gebracht

4****

Wendy Wenning

Met dank aan Droomvallei uitgeverij voor het sturen van een recensie-exemplaar

Titel: De Wadden in vogelvlucht| Auteur: Diverse auteurs
Uitgever: Droomvallei Uitgeverij| ISBN: 9789492844996 |Blz: 180
Verschijningsdatum: December 2021

Waar rook is – Björn Paqualin- Recensie

Geplaatst op 14 december 202114 december 2021 door Wendy Wenning

Björn Paqualin is een Zweedse scenarioschrijver van onder andere de serie Wallander. Hij stopte met zijn rechtenstudie om naar de Stockholm University of the Arts te gaan, waar hij scenarioschrijven studeerde. De auteur heeft ervaring met een breed scala aan genres maar heeft een voorkeur voor suspense-verhalen die sterk de nadruk leggen op drama en sterke karakterontwikkeling.

Er woedt in Zweden een grote bosbrand, de grootste sinds heugenis. Tienduizenden hectare zijn al vernield. Maar daarvoor was Stella niet opgeroepen. Tijdens het bluswerk was er een in stukken gesneden lichaam gevonden en voor Stella de opdracht deze zaak te onderzoeken. Als het eenmaal gelukt is het lijk te identificeren, blijkt het om een vrouw te gaan die jaren geleden als vermist is opgegeven. Voor Tommy Reyer, de lokale onderzoeker en Stella de taak om deze zaak op te lossen. Wat het niet makkelijk maakt om nieuwe aanwijzingen te vinden is de hitte en de rook van de brand die maar door blijft gaan en lastig te blussen is. Ook al zegt ze van niet, maar Stella was hier eerder geweest, haar ex-man had hier zijn rechtbankstage gelopen. Maar dat was toen – voor ze door het noodlot getroffen werden.

‘Beelden waartegen ze gevochten had om ze te begraven, die steeds minder vaak opdoken, maar die er nog steeds voor zorgden dat de grond onder haar wegzonk en haar vervulden met een bodemloos gemis.‘

Waar rook is, is het eerste deel van een trilogie rondom rechercheur Stella Robertsson. Het boek omvat drie delen. Het perspectief is wisselend, maar uiteraard ligt de hoofdrol bij Stella. Opvallend is dat in het boek Stella voortdurend bij voornaam genoemd wordt, maar Tommy Reyer juist bij achternaam. Stella is rechtdoorzee, en behept met een eeuwig cynisme wat haar een kille en harde uitstraling geeft. Alles en iedereen is verdacht. Ondanks de harde uitstraling van haar, is er voortdurend de wens haar beter te leren kennen. Om te begrijpen waarom. Niet alleen de lezer leert Stella beter kennen en begrijpen, ook Stella zelf. Verschillende fragmenten laten zien dat Stella niet zomaar een vrouw is, ze kan echt keihard zijn, maar misschien is dit juist om dat andere leed te verbergen.

De schrijfstijl van de auteur is ietwat staccato en doet soms monotoon aan. Maar wel met een snel tempo, dialoog gedreven en een filmische stijl. Ook ontbreekt het niet aan een wat donkere humor. Een setting, de interessante personages en de moeilijk op te lossen zaak geven meer dan voldoende inhoud aan het verhaal. Genoeg om de lezer gelijk aan het boek te binden en vooralsnog niet meer los te laten. Tussen neus en lippen door worden er in Waar rook is thema’s aangehaald die we steeds vaker zien in de boeken, zoals bijvoorbeeld de klimaatcrisis en het vegetariër zijn. Als langzamerhand de verbanden zichtbaar worden wordt ook helder weergegeven dat wraakgevoelens iedereen kunnen veranderen. Maar ook al worden de lijnen steeds strakker naar elkaar toe getrokken, de ontknoping laat op zich wachten. Hiermee wacht Paqualin tot het laatst en creëert zo een uitermate verrassende afsluiting.

Björn Paqualin zet zich met zijn debuut Waar rook is gelijk goed op de kaart. Een rauwe thriller met een sterk neergezet personage in de hoofdrol.

5*****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl. Met dank aan uitgeverij Volt voor het recensie-exemplaar.

Titel: Waar rook is |Auteur: Björn Paqualin
Uitgever: Volt |ISBN: 9789021431482 | Blz: 288
Verschijningsdatum: november 2021

Winternacht – Linda Jansma- Recensie

Geplaatst op 12 december 202111 december 2021 door Wendy Wenning

Tamar is met haar vriend Auke mee naar Zuid-Duitsland. Auke, een geboren Fries, is een fanatiek natuurijsschaatser. Elk jaar kwam hij naar Königswinkel voor de schaatswedstrijd, die onderdeel was van een speciaal arrangement dat bij het Nederlandse pension De Zwaluwhoeve geboekt kan worden. Ooit kleinschalig, maar inmiddels was het uitgegroeid tot een enorme evenement. De Zwaluwhoeve zelf was een klein familiebedrijf, ooit begonnen door de grootmoeder van Heleen. Heleen, inmiddels een goede vriendin van Tamar, runde nu het pension samen met haar man Scott. Als Tamar en Auke er twee dagen zijn begint Tamar zich flink te ergeren aan Auke. Hij richt zich volledig op de wedstrijd en Tamar moet zich alleen zien te vermaken. Ze voelt zich best eenzaam. Dan ontdekt ze dat ook de bekende auteur Han van Soest in het hotel verblijft. Het is zelfs haar meest favoriete auteur. Ze laat zich alle aandacht van Han wel gevallen. Maar dan wordt er iemand vermoord. Wie heeft dit op zijn geweten en waarom?

Winternacht is één van de eerste kerstthrillers van De verhalenfabriek. De verhalenfabriek geeft thrillers uit, die net iets dunner zijn dan een standaard thriller, waardoor ze in bijvoorbeeld een avond uit te lezen zijn. De cover van Winternacht laat gelijk in winterse sferen komen en de schaatsen die afgebeeld staan, komen mooi overeen met de omschrijving. Het boek start met een cursief geschreven gedeelte. Dit gedeelte vertegenwoordigt een personage die foute plannen heeft. Wie dit personage is, blijft lang de vraag.

‘Een van de aanwezigen hier zou het pension niet levend verlaten. Sterker nog: die zou kerstavond niet eens halen.‘

Gelijk in het begin zijn er ontwikkelingen die al een mooie spanning in het verhaal weten te brengen. Ondertussen is er de kennismaking met de personages. Het hoofdpersonage Tamar wordt door Jansma sympathiek neergezet waardoor er meteen een goede klik is. Van de andere personages blijft nog veel verborgen, die zijn dan ook moeilijk in te schatten. Er zijn momenten dat de verhaallijn voorspelbaar lijkt, maar door de wendingen wordt dit steeds weer aan de kant geschoven. Zo zijn er door het hele verhaal heen spannende plotwendingen die ervoor zorgen dat een goede spanningsboog gewaarborgd blijft.

Winternacht is een verhaal van ongeveer honderd bladzijden. Dit vergeleken met een thriller van bijvoorbeeld driehonderd bladzijden, is er minder ruimte voor een uitgebreide uitwerking van de personages. Maar dat is niet altijd nodig, zo blijkt wel uit dit verhaal. Er zijn meer dan voldoende spannende fragmenten, plotwendingen en cliffhangers die de volle aandacht pakken. En doordat Jansma voortdurend tracht de lezer op het verkeerde been te zetten, twijfels blijft zaaien, moet dit boek gewoon gelijk uitgelezen worden. Qua originaliteit is er misschien wel een kanttekening te maken. Winternacht doet denken aan bijvoorbeeld de winterthrillers van Suzanne Vermeer. Maar wel met minder voor de hand liggende wendingen, waardoor de eventuele voorspelbaarheid weinig kans krijgt. Voeg daar de vlotte pen en de beeldende schrijfstijl van Jansma aan toe en je hebt gewoon een heerlijk boek om in één keer uit te lezen.

Te druk hebben om een boek te lezen is geen excuus meer, want die honderd bladzijden zijn altijd wel even in te passen!

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl. Met dank aan De Verhalenfabriek voor het recensie-exemplaar.

Titel: Winternacht |Auteur: Linda Jansma
Uitgever: De verhalenfabriek |ISBN: 9789461096296 | Blz: 100
Verschijningsdatum: december 2021

Koop bij Kobo

De verdwenen burcht- Sandra J. Paul – Recensie

Geplaatst op 2 december 20212 december 2021 door Wendy Wenning

Nog even en dan viert Kraaidorp zijn vierhonderdste verjaardag. Iedereen is druk bezig met de organisatie voor het feest. Tot er een heksenjager verschijnt, die beweert alles af te weten van een heks die ooit in Kraaidorp leefde. De naam van de heks was Colette Zwart en ooit was ze onsterfelijk. De bron van Colette zwarte magie ligt volgens een legende verborgen in een burcht die vierhonderd jaar geleden plotseling verdween. Maar het blijkt ook zo te zijn dat degene die de bron vindt, de machtigste mens ter wereld wordt. Een onzinverhaal? Quinten weet wel beter.

Drie maanden geleden zaten Quinten en zijn vader gevangen door toedoen van de heks Colette Zwart en haar heksenkring. Hun magie zorgde ervoor dat niemand doorhad dat zij verdwenen waren. Inmiddels is het ook alweer bijna vijf jaar geleden dat de moeder van Quinten spoorloos verdween, tijdens een grote storm. En het is mogelijk dat Colette Zwart hier iets mee van doen heeft.

De verdwenen burcht is het vierde deel van de Kraaiendorp-reeks. Na het publiceren van De duistere school bleken en de lezer en auteur Sandra J. Paul nog geen genoeg te hebben van de avonturen rondom het Kraaiendorp. Tijdens het schrijven van deze boeken heeft de auteur hulp van haar zoon en de inspiratie van beiden zie je in de boeken prachtig samenvloeien. De cover en het binnenwerk matchen goed met de andere boeken uit de serie en ook de cover van De verdwenen burcht weet genoeg nieuwsgierigheid op te wekken. Een oud kasteel en een mystieke omgeving, een beetje griezelige uitstraling.

De verdwenen burcht start met een cursief geschreven gedeelte dat vertelt over de Legende van Kraaidorp. Dat mensen beweren dat er heksen wonen in het rustige dorp. Onsterfelijke wezens die al eeuwenlang de boel teisteren, maar niemand weet dat ze er zijn. Maar de mensen die nu in Kraaidorp wonen beweren dat heksen niet bestaan. Zo worden er al genoeg twijfels gezaaid en wordt de toon van het verhaal gezet. Dat Quinten meer weet is allang duidelijk, maar kan hij, indien nodig, de zwarte magie van Colette tegenhouden? En wie is Jonna waarvan hij een opdracht krijgt die hij liever niet wilt doen?

‘Heksen bestaan niet, maar waarom beweert deze jongen dan dat dit wel zo is?‘

Als je de eerdere delen hebt gelezen, is het niet zo moeilijk om meteen weer het verhaal ingesleurd te worden. Alleen al uit nieuwsgierigheid naar wat er nu weer allemaal gaat gebeuren. Maar ook de (jonge) lezer die dit boek als eerste in de reeks oppakt zal gelijk veroverd worden. De verdwenen burcht heeft alles in zich om van begin tot eind te boeien. Het ene moment lijkt alles normaal, maar het andere moment staat plots alles stil. Magie komt weer tot leven met Quinten als een belangrijk middelpunt. We komen ook meer te weten over Colette Zwart en haar gaven wat de spanningsboog zeker ten goede komt. De schrijfstijl van Sandra J. Paul is filmisch en hierdoor wordt het mysterieuze van het verhaal perfect weergegeven. Soms op het beangstigende af waardoor de spanning een stijgende lijn blijft houden. De afsluiting is zeer verrassend, en laat geen echt einde zien. Dat we ons dus kunnen verheugen op nog een deel van de Kraaiendorp-reeks is dan ook zeer waarschijnlijk.

Houd je van magie, mysterie en een beetje griezelen? En kan het niet eng genoeg zijn? Dan is deze reeks uitermate geschikt voor jou!

4****

Wendy Wenning

Met dank aan Hamley Books voor het toesturen van een recensie-exemplaar. Mijn recensie is onderdeel van een blogtour, de andere deelnemers zie je hieronder.

Titel: De verdwenen burcht|Auteur: Sandra J. Paul
Uitgever: Hamley Books|ISBN: 9789464208399 |Blz: 240
Verschijningsdatum: november 2021

De verdwenen burcht is verkrijgbaar in elke (online)boekhandel.

Hamley in de sneeuw- Sandra J. Paul – Recensie

Geplaatst op 30 november 202130 november 2021 door Wendy Wenning

Hamley in de sneeuw, geschreven voor Sandra J. Paul is alweer het derde boek in de serie rondom het zwarte katje Hamley. Een jeugdreeks voor kinderen vanaf 8 jaar. Hamley is een nieuwsgierig zwart katje met felgroene ogen die nergens bang voor is. Ze wil het liefst overal bij zijn om spannende avonturen mee te maken. Haar oudere zusjes Lexi en Lilly zijn al een stuk groter, maar Hamley blijft nog steeds klein. De laatste tijd mag ze steeds meer van haar moeder, haar moeder is niet meer zo bezorgd als in het begin. Plus dat het gewoon moeilijk is om Hamley tegen te houden. Op het moment is het rustig gebleven in en rond het huis waar Hamley woont. Er valt even niet zoveel te beleven. Maar Hamley verveelt zich niet hoor, ze ontdekt altijd wel weer nieuwe dingen. Al is ze nu wel weer toe aan een nieuw avontuur.

De cover van Hamley in de sneeuw past perfect in de serie. En wat is deze ook weer prachtig! Het winterse thema met een iglo en de witte sneeuw, met voorop Hamley. En dan de rode accenten die het helemaal compleet maken. Daar word je toch gelijk weer verliefd op!

Betty, het vrouwtje van Hamley, vindt de tijd voor Kerstmis geweldig. Het huis versieren en kerstliedjes luisteren. Voor baasje Henry hoeft dit allemaal niet, in ieder geval niet zo vroeg al. Natuurlijk wil Hamley precies weten wat Kerstmis is en belaagt ze haar moeder met veel vragen. Terwijl deze nog zo moe is van haar nachtelijk uitstapje met B-Boy. Ook daar heeft Hamley haar gedachten over …

‘Mama Kat ligt in de woonkamer in een diepe slaap, maar dat stopt Hamley niet. Ze trekt aan haar moeders oor en springt daarna opgewonden heen en weer.’

Bovenstaand citaat laat zien wat voor spring in ‘t veld Hamley is, en dat ze soms moe van haar worden is duidelijk. Maar B-Boy mag Hamley en hij heeft zich opgeworpen als een soort van mentor. Maar als Hamley wil weten wat sneeuw is kan hij dat nu net niet uitleggen. Dat is iets wat je mee moet maken. Wel wordt Hamley uitgelegd dat sneeuw niet zo vaak meer voorkomt vanwege de klimaatopwarming. Door dit begrijpelijk te beschrijven voor de jonge lezer, maakt de auteur het verhaal niet alleen leuk en spannend, maar ook leerzaam.

Als op een ochtend Hamley wakker wordt in een witte wereld, maakt ze kennis met de sneeuw. En nieuwsgierig als ze is, moet ze natuurlijk op onderzoek uit. En dan staat er ook ineens een boom midden in de kamer, en is er voortdurend muziek. Andere muziek dan anders. Voor Hamley is de wereld om haar heen weer vol verrassingen. Maar nu snapt ze wel wat zo magisch is aan de dagen rond Kerstmis en wat er zo geweldig is aan de sneeuw. En als dan ook haar wensen uitkomen, die ze aan de kerstman heeft gevraagd, is het plaatje compleet. Hamley in de sneeuw is weer genieten van de verhalen van dit fantastische zwarte katje, dat heeft Sandra J. Paul weer geweldig gedaan!

Hamley in de sneeuw laat in winterse sferen komen en verlangen naar het samenzijn en de gezelligheid tijdens de kerstdagen.

4****

Wendy Wenning

Met dank aan Hamley Books voor het toesturen van een recensie-exemplaar. Mijn recensie is onderdeel van een blogtour, de andere deelnemers zie je hieronder.

Titel: Hamley in de sneeuw|Auteur: Sandra J. Paul
Uitgever: Hamley Books|ISBN: 9789464208474|Blz: 110
Verschijningsdatum: oktober 2021

Hamley in de sneeuw is verkrijgbaar in elke (online)boekhandel.

Twee kleine visjes – M.J. Arlidge- Recensie

Geplaatst op 27 november 202127 november 2021 door Wendy Wenning

Sinds de eerste kennismaking met Helen Grace, in 2014, vragen de fans zich af wie deze vrouw eigenlijk is. Al snel was duidelijk dat er in het verleden iets gebeurd moest zijn. Een onbevreesde, onverwoestbare vrouw die op seriemoordenaars jaagt zonder aan zichzelf te denken. Een complexe vrouw van bijna veertig die laat merken een leven vol pijn en teleurstellingen achter de rug te hebben. Een verleden dat ze met niemand wil delen. Maar na zoveel avonturen met Helen Grace te hebben meegemaakt wordt in de novelle Twee kleine visjes eindelijk een tipje van de sluier opgelicht.

Twee kleine visjes bestaat uit twee verhalen: Alles in de wind en Schuitje varen.
Alles in de wind is eerder als speciale bijlage bij de Flair verschenen en Schuitje varen is eerder verschenen als geschenkboekje. Dus misschien komen de verhalen bekend voor, maar voor de echte fans is deze novelle een must voor de verzameling. Ook ik heb de verhalen eerder gelezen. Maar omdat dit alweer even geleden was, was het leven van Twee kleine visjes een fijne manier om herinneringen op te halen.

Het lezen van Alles in de wind laat veel begrijpen over het personage Helen Grace. Niemand die meemaakt wat zij heeft meegemaakt, komt er zonder kleerscheuren vanaf. Een vrouw die in haar jeugd al heeft moeten vechten voor een klein beetje geluk. Gevormd door de opgelopen trauma’s die voor altijd in de diepte aanwezig zullen zijn. Alles in de wind is een heftig verhaal over een jonge vrouw die alleen maar veilig wilt zijn.

In Schuitje varen heeft de achttienjarige Helen Grace net haar opleiding op de politieacademie afgerond. Beginnend bij de verkeerspolitie probeert ze haar draai te vinden. Toch is ze vooralsnog de vreemde eend in de bijt. De functie is niet echt spannend te noemen, maar de ritjes die ze op de motor mag doen maken veel goed. Dan is er dat fatale ongeluk. Haar collega’s zijn er snel van overtuigd dat het gewoon een noodlottig ongeval is, maar Helen heeft haar twijfels. Verhalend vanuit Helen Grace, in de derde persoon, laat dit personage haar kwaliteiten zien. Mede door haar verleden beschikt zij over een grote intuïtie, en tevens laat zij hier haar doorzettingsvermogen zien. Maar de vraag is of ze degenen waar ze mee moet samenwerken voldoende kan overtuigen.

Schuitje varen is een spannend intro die veel laat beloven. De lezer die nog niet bekend is met de boeken van M.J. Arlidge zal niet kunnen wachten om de serie met hoofdpersonage Helen Grace op te pakken. Zijn de boeken al wel gelezen, de novelle Twee kleine visjes roept de zin op de boeken nog een keer te gaan lezen…

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl. Met dank aan uitgeverij Boekerij voor het recensie-exemplaar.

Titel: Twee kleine visjes |Auteur: M.J. Arlidge
Uitgever: Boekerij |ISBN: 9789022594568 | Blz: 192
Verschijningsdatum: oktober 2021

De ongewenste gast – Bettie Elias – Recensie

Geplaatst op 22 november 202122 november 2021 door Wendy Wenning

Bettie Elias verslond als kind talloze boeken. Toen ze later zelf voorlas aan haar kinderen kreeg ze zin om zelf te schrijven. Inmiddels heeft ze al meer dan 30 jeugdboeken geschreven, won ze viermaal een Boekenwelp en kreeg vijf keer een bekroning van de Kinder- en Jeugdjury’s. Het tuinfeest was haar eerste psycholgische misdaadroman waarmee ze de Schaduwprijs 2020 won. Centraal in haar boeken staan levensechte situaties.

‘Ik hou niet van verrassingen, schiet het door Alexanders hoofd. Verstoord kijkt hij naar Marte.’

Het is zondagavond zeven uur als er bij Alexander en Marte wordt aangebeld. Er wordt niemand meer verwacht, de vrienden die ze hebben uitgenodigd voor een barbecue zijn er al. De schrik bij Alexander is groot als hij ziet met wie Marte naar buitenkomt. Het is Brent, die hij kent van vroeger maar waar hij al jaren geen contact meer mee heeft. Alexander heeft nu een tevreden leven, met Marte en zijn twee kinderen. Hij heeft als anesthesist een succesvolle baan en er ligt een mooie promotie in het verschiet. Maar Alexander draagt een geheim met zich mee. Nu Brent plotseling weer in zijn leven verschijnt worden oude wonden opengehaald. En het is al snel duidelijk dat Brent niet voor niets bij hem aanklopt…

De ongewenste gast verhaalt vanuit het perspectief van Alexander, in de derde persoon. Hoofdstukken vanuit het heden worden voortdurend afgewisseld met hoofdstukken uit het verleden, achtentwintig jaar geleden. Dat het leven voor Alexander niet makkelijk is of is geweest blijkt uit het feit dat hij al sinds zijn vijfentwintigste antidepressiva slikt. De wijze waarop hij reageert als Brent plots voor zijn neus staat, maakt nieuwsgierig naar het verleden. Maar ook is er door het gedrag gelijk veel sympathie voor Alexander. Daartegenover zijn er voor Brent gelijk negatieve gevoelens, er is een soort van wantrouwen naar hem toe. Maar ook is er uiteraard die vraag wat er in het verleden is gebeurd en wat is dat grote geheim van Alexander. Hoe past Brent in dat geheel? De informatie die Elias in het begin geeft is summier, maar ruim voldoende om de lezer te intrigeren. Een soort van onzichtbare dwang dwingt tot doorlezen en elk nieuw stukje informatie zorgt ervoor dat het continu interessant en onderhoudend blijft.

De onmacht die bij Alexander heerst is voelbaar neergezet waardoor men zich goed kan inleven. De personages zijn dan ook krachtig en levensecht uitgewerkt door de auteur. Alexander wordt steeds meer ingehaald door zijn verleden, als in de val gelokt en als een rat in de hoek gedreven. Gevangen in een wespennest en ook zijn naasten dreigen slachtoffer te worden. In én het heden én het verleden is de spanningsboog voortdurend op hoog niveau, en zo ook de psychologie. Tevens zijn er actualiteiten verweven door het verhaal. De opbouw en de uitwerking heeft een onafgebroken tempo, precies op de juiste momenten is er een aanwijzing of wordt er opheldering gegeven. De ongewenste gast blijft hierdoor, en door de soepele verteltrant, voortdurend enerverend. En dan is er ook nog afsluiting die onverwachte uitsmijter. Waaruit wel weer blijkt, iedereen heeft een(mentale)grens en bij overschrijding daarvan kan iedereen ontsporen. De eerste kennismaking met een thriller van deze auteur is zeer goed bevallen, en Elias mag voortaan wel genoemd worden in het rijtje Verhoef, den Hollander en Appel.

Een thriller met echte personages, een pakkende opbouw en met een groot verrassingseffect aan het slot.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl. Met dank aan uitgeverij Houtekiet voor het recensie-exemplaar.

Titel: De ongewenste gast |Auteur: Bettie Elias
Uitgever: Houtekiet |ISBN: 9789089249395
Verschijningsdatum: oktober 2021

De rommelzolder – kinderverhalenbundel – recensie

Geplaatst op 10 november 202110 november 2021 door Wendy Wenning

Stil nou. Straks horen ze dat we op zolder zijn.

Op 6 oktober is bij Uitgeverij Neckar de kinderverhalenbundel DE ROMMELZOLDER verschenen, 17 korte spannende verhalen verteld door 17 auteurs voor kinderen vanaf 8 jaar. Deze bundel is tot stand gekomen naar aanleiding van de gelijknamige kinderverhalenschrijfwedstrijd van de Online Schrijfschool in samenwerking met boekenblog Thrillers & More en Uitgeverij Neckar. Om de start te vieren van de cursus kinderverhalen schrijven van de Online Schrijfschool, organiseerden Marelle Boersma en Inge Spaan een kinderverhalenwedstrijd in samenwerking met boekenblog Thrillers & More en Uitgeverij Neckar. Uit de bijna 100 inzendingen koos de jury de 15 beste verhalen. En omdat een van de juryleden Suzanne Buis en Inge Spaan het zo leuk vonden schreven zij hun eigen verhaal.

Alleen al de omslag, gaf genoeg reden om ja te zeggen tegen het recensie-verzoek. En dan eenmaal het boek binnen, zien we een prachtige hardcover met een omslag die voldoende tot de verbeelding spreekt. De nieuwsgierigheid naar de verhalen is een feit. Ook het gekozen thema Rommelzolder maakt nieuwsgierig. Het brengt gelijk terug naar vroegere tijden en laat denken aan zolders die vol staan met dingen waarvan soms de herkomst niet meer terug te leiden is. Wie van mijn leeftijd had er geen zolder thuis, die volgepropt stond met van alles wat niet meer gebruikt werd, maar toch nog niet weggegooid mocht worden. Sinds de kringloopwinkels er zijn is dat wel wat minder geworden, maar denk dat velen zich er toch nog op kunnen betrappen veel te veel te bewaren. Maar in ieder geval brengt het thema genoeg inspiratie zodat de auteurs een mooi, leuk en spannend verhaal hebben kunnen schrijven.

Hé, wie deed het licht uit?

Ook aan het binnenwerk van De rommelzolder is veel aandacht besteed en het gekozen lettertype laat de verhalen makkelijk lezen. Alle verhalen zijn op hun eigen manier spannend. Bij de een is het juist het mysterieuze wat de klok slaat, bij de andere het griezelige. Het een soms wat voorspelbaar, het andere zit vol met verrassingen. Duidelijk is dat de auteurs goed weten wat de doelgroep leuk vindt om te lezen. Zich in kunnen leven en een voorstelling kunnen maken wat kinderen spannend vinden zonder het te eng te maken. Zodat elk kind deze verhalen kan lezen, zonder er een nachtmerrie aan over te houden (Uitzonderingen daargelaten). Niet elke auteur is mij bekend, maar een aantal van hen laat hier een mooie veelzijdigheid zien. Opvallend is de schrijfstijl van de auteurs. Ze zijn er allemaal prima in geslaagd alles beeldend te beschrijven wat ten goede komt aan de fantasie. Het maakt het voor de doelgroep mogelijk hun fantasie ruimschoots aan te spreken om zo in hun hoofd de verhalen een eigen vorm te geven. Een fijne verhalenbundel die er prima voor kan zorgen de leeshonger bij kinderen aan te wakkeren en ze laat vragen naar meer.

De rommelzolder is van top tot teen genieten van spannende verhalen…

4****

Wendy Wenning

Met dank aan Uitgeverij Neckar voor het toesturen van een recensie-exemplaar.

VAN ELK VERKOCHT EXEMPLAAR GAAT ÉÉN EURO NAAR
KIKA | STICHTING KINDEREN KANKERVRIJ.

Auteurs
Klaartje Gras, Daniëla Hofman, Désirée van Boxtel, Edith van Beurden, Petra Bontje, Karin Hazendonk, Inge Hulsker, Daphne Liebrand, Jenny Anna Linde, Coralien Pladdet, Natasja Sanders, Hilda Spruit, Levina van Teunenbroek, Marjolein Vrijenhoek, Susan Wallenburg, Inge Spaan en Suzanne Buis

De rommelzolder | Diverse auteurs | ISBN 9789493192157 | 160 Pagina’s | Hardcover € 14,95

BookSpot.nl

De rommelzolder ebook

Try not to…- Juultje van den Nieuwenhof- Recensie

Geplaatst op 8 november 20217 november 2021 door Wendy Wenning

Juultje van den Nieuwenhof is docente Nederlands en drama op een middelbare school in Tilburg. Ze geeft met veel plezier les aan mavo-leerlingen van 12 tot 18 jaar. Met haar Young Adult-thriller Delete won ze in 2013 de Crimezone YA_wedstrijd. Daarna verschenen Disconnect, Check-out, After Dark en de novelle CTRL-A.
Naast het schrijven van spannende thrillers voor jongeren, maakt ze ook al meer dan twaalf jaar theaterproducties, die ze zelf regisseert. Try not to…is haar nieuwste YA-thriller.

Het is vrijdagmiddag en vijf leerlingen van het Pyramis College begeven zich naar het studiehuis. Ze hebben iets uitgespookt waardoor ze nu voor straf moeten nablijven. Juuls, Amal, Ries, Biko en Luuk. De nieuwe leraar Willem Jansen is hun surveillant en deze stelt voor om een spel te spelen. De leerlingen zijn wel in voor een spel, maar wat eerst een grap lijkt te zijn, krijgt een vreemde wending. Wat is hier de bedoeling van en waarom?

Het boek start met info over de scholieren door middel van een screenshot van het leerlingvolgsysteem Magister. Zo is er al een summier beeld over de personages te vormen. Vijf leerlingen die ieder wel hun issues hebben, herkenbare en minder herkenbare. Het boek bestaat uit vier delen. De leerlingen zijn allemaal afwisselend aan het woord. Tussendoor zijn er bladzijden in een donkere kleur en vooralsnog is het onduidelijk welk personage daar aan het woord is. Het is droefgeestig geschreven en maakt wel duidelijk is dat deze persoon niet meer helder kan denken, lijkt in de war te zijn.

‘En toen kwam die dag, die zwarte dag, die alles veranderde. Die van haar een herinnering maakte en van mijzelf het Kwaad.
Ooit was ik een goed mens, dat weet ik zeker.’

Al gelijk in het begin van Try not to… gebeuren er vreemde dingen die tot nadenken zetten en een onheilspellend gevoel opwekken. Bij het volgen van de personages komt er bij elk personage wel wat wantrouwen en is het de vraag wie nu wel en wie niet te vertrouwen is. En wat zit er achter het gedrag van dat ene personage? Langzaam leren we dat al die issues misschien wel grote gevolgen kunnen hebben, maar niet bij iedereen komt dit sterk naar voren. Van den Nieuwenhof weet de spanningsboog al snel tot grote hoogte te brengen. Dit door het gebruik van de nodige cliffhangers en uitermate spannende fragmenten die naar het puntje van de stoel dwingen. Duidelijk komt naar voren dat de auteur goed weet wat er leeft in de leeftijdsgroep waarvoor deze jeugdthriller bedoeld is. Bepaalde achtergronden en dingen die ze kunnen meemaken in hun leven. Dingen waardoor hun leven naast de rails kan gaan lopen met alle gevolgen van dien. Alle onzekerheid rondom de personages, hun achtergrond en hun gedragingen blijven vragen naar een ontknoping. En tijdens de weg naar de ontknoping slaagt de auteur er prima in om de lezer een verkeerde richting op te sturen. Alle elementen in dit boek zorgen ervoor dat het boek tussentijds niet makkelijk weg te leggen is. Eigenlijk zelfs onmogelijk, de auteur weet de lezer op een prettige manier genoeg dwang op te leggen om het boek gelijk uit te lezen. Pittige en soms zware onderwerpen die levensecht zijn neergezet. Filmisch zodat de wens ontstaat dit boek verfilmd te zien, bijvoorbeeld als een spannende jeugdfilm zoals we die kennen van de boeken van Carrie Slee.

Try not to…is door de auteur zo realistisch neergezet, wat deze jeugdthriller uitermate spannend en enerverend maakt. She did it again!

4****

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl. Met dank aan Luitingh-Sijthoff voor het sturen van een recensie-exemplaar.

Wendy Wenning

Titel: Try not to… |Auteur: Juultje van den Nieuwenhof
Uitgever: Luitingh-Sijthoff |ISBN: 97890244597703 | Blz: 200
Verschijningsdatum: oktober 2021

X manieren om te sterven – Stefan Ahnhem – Recensie

Geplaatst op 5 november 20214 november 2021 door Wendy Wenning

Stefan Ahnhem is een van de succesvolste Scandinavische misdaadauteurs en een scenarioschrijver met meer dan twee decennia ervaring. Hij debuteerde in 2014 met de thriller Zonder gezicht, het eerste deel in een reeks met Fabian Risk in de hoofdrol. In zijn thrillers wordt de spanning en sfeer van Nordic noir gecombineerd met de filmische kwaliteiten van scenarioschrijven. X manieren om te sterven is het vervolg op Motief X. Deze twee thrillers vormen samen een tweeluik. Ook in dit tweeluik heeft inspecteur Fabian Risk de hoofdrol.

‘Ze zeggen altijd dat er achter elke moord een motief zit. Pure slechtheid heeft nog nooit een motief nodig gehad en zal dat ook nooit nodig hebben.’

X manieren om te sterven start met een korte terugblik van Motief X. Een collega van Fabian Risk is onverwacht overleden, het lijkt een tragische zelfmoord te zijn. Maar Fabian vindt in diens bureaulade aantekeningen die erop wijzen dat hij vermoord is. En wel door een andere collega en tevens wordt deze man gelinkt aan nog meer moorden. Terwijl Fabian dit onderzoekt, wordt parallel aan dit onderzoek Helsingborg en omstreken getroffen door een reeks brute moorden die niets met elkaar te maken lijken te hebben. Er zijn wel twee daders opgepakt, maar toch klopt er iets nog niet. Fabian heeft het gevoel iets over het hoofd te hebben gezien. Naast de gecompliceerde onderzoeken gebeuren er in het privéleven van Fabian ook genoeg dingen die zijn aandacht nodig hebben. In de tussentijd zit een meedogenloze moordenaar zonder zichtbaar motief te dobbelen om erachter te komen wie zijn volgende slachtoffer is en op welke manier dit slachtoffer zal gaan sterven.

De reminder voorin het boek is prettig en zorgt ervoor dat de hoofdzaken weer terug in beeld zijn. En ook dat men al gelijk weer het verhaal ingezogen wordt. Uiteraard is het met dit tweeluik noodzakelijk eerst Motief X te lezen. Het perspectief wat gehanteerd wordt is die van de alwetende verteller. Ook in X manieren om te sterven zien we dat de kwaliteiten van de schrijver volledig benut worden. Hierdoor ontstaat er een enerverende thriller waarbij de auteur er door de beeldrijke verteltrant perfect in slaagt een mooie spannende film voor de ogen van de lezer te laten verschijnen. En dan wel een die door de scherpe details van begin tot eind de volle aandacht weet te behouden. Details kunnen soms overbodig zijn en daardoor als storend worden ervaren, maar hier zijn ze de volmaakte aanvulling om het beeld nog meer scherp te stellen. De jacht op de dader(s) is complex en de meerdere verhaallijnen maken de verwarring alleen maar groter. Verhaallijnen die continu als een volmaakte symbiose samensmelten. Op een gegeven moment is er het gevoel dat dit kat-en-muizenspel eeuwig door blijft gaan, ten koste van het hoofdpersonage. De frustratie van Fabian Risk en zijn gevoel tegen muren op te lopen wordt hierbij tastbaar neergezet. Ook de plotwendingen lijken oneindig en naar het schijnt heeft de moordenaar gewoon vrij spel. Maar dan is er eindelijk die ontlading die je als lezer een grote zucht van opluchting laat slaken.

Motief X was al een boek van formaat, X manieren om te sterven heeft nog meer bladzijden om van de schrijfkunst van deze auteur te genieten. In het nawoord staat dat de auteur het plan had om een eenvoudig boek te schrijven, voor zover die bestaan. Het enige wat hij hoefde te doen was afmaken waar hij in Motief X mee was begonnen. Maar naarmate steeds meer mensen Motief X lazen, des te meer namen de verwachtingen toe. Verwachtingen waarvan Ahnhem dacht die nooit waar te kunnen maken. Maar het is hem weer gelukt (samen met het team om hem heen) een fenomenale thriller neer te zetten. En de laatste bladzijden laten ons al een beetje beloven dat dit niet het laatste boek is met Fabian Risk in de hoofdrol. Gelukkig maar.

In feite is één woord voldoende: fenomenaal!

5*****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl. Met dank aan The House of Books voor het recensie-exemplaar.

Titel: X manieren om te sterven |Auteur: Stefan Ahnhem
Uitgever: The House of Books |ISBN: 9789044359848
Verschijningsdatum: juni 2021